LEES HIER MIJN LEVENSDANS IN MIJN HELINGSTRAJECT VAN BORSTKANKER:
10-9-2015:
Vandaag mijn laatste gesprek met de oncoloog gehad! De uitslagen van mijn hartspierscan en mijn bloedonderzoek, had ik al via internet gezien en waren goed. Dus geen aantoonbare schade aan mijn hart door de herceptin, heel blij mee. Wat opvallend was voor mij aan mijn bloed is mijn lagere vit.D waarde, dan die in april. Afgelopen zomer heb ik alleen vit.D geslikt als ik niet veel in de zon was geweest. Blijkbaar zakt daardoor mijn waarde wel, ook al zat het nog wel in de marge die het ZH aanhoudt als voldoende.Voor mij wel een teken dat ik toch vaker moet slikken.
Ik heb het op mijn terugtocht door de duinen uitgeschreeuwd "ik ben klaar!" heerlijk om dat traject af te sluiten. In feb-2016 dan wel weer mijn jaarlijkse mammografie.
Afgelopen dinsdag bij mijn natuurarts geweest.Ik was al helemaal trots dat hij mij tegenwoordig lukt om 4 uur tussen mijn maaltijden/eetmomenten te hebben. Doordat ik geen maaltijden kan overslaan is het voor hem duidelijk dat mijn vertering nog te insuline-gevoelig is, ik kreeg er een heel verhaal over, maar na vertellen is moeilijk.
Ik moet nu 3 x per week 16 uur niet eten. Na mijn avondmaaltijd van ong 19.00 uur dus pas weer om 11.00 uur eten en vlak voor 11.00 uur dan een workout doen, om je spieren goed te laten werken . Daarvoor adviseerde hij de "7 minutes workout", die heb ik nu als app op mijn telefoon. Ik heb nu al 2 dagen zo geleefd en dat is goed gegaan. Ook adviseerde hij het Paleo-dieet, dat is vlees, vis, ei, groente en fruit. Was ik net lekker van het vlees af. Ik blijk ook wel een granen-intolerantie te hebben, heb ik nu ook naaldjes voor in mijn oor.
Ik eet nu vaak amandelmeelpannenkoekjes, ook lekker. Mis mijn havermout wel en zal dat ook af en toe nog wel eten, als ik niet mijn "16 uur niet eten dag"heb. Door het 4 uur niet eten van de laatste weken, was ik al wel afgevallen en eigenlijk al iets te mager ben, hopelijk val ik niet verder af.
7-9-2015:
Net mijn Iscador zelf geprikt! Ik had vooraf nog wel een filmpje op Youtube gezien, voor de details over hoe een naald gereed te maken.Ging helemaal goed en het prikken in een huidplooi op mijn buik heb ik niets van gevoeld, dus heel blij mee dat ik het zelf kan doen. Hoef ik niet naar de doktersassistente of naar een vriendin en kan het gewoon lekker thuis op een moment dat het mij goed uitkomt. Ik heb me de afgelopen week wel af en toe een beetje licht in mijn hoofd gevoeld, maar weet niet of dat door de Iscador is gekomen, verder geen enkele verandering gevoeld gelukkig. Mijn immuuncellen groeien nu ongemerkt.
31-8-2015:
Vorige week mijn laatste hartscan gehad en gelukkig was daar ook weer mijn lieve broeder, die ook een keer heeft mee gedanst, werd de laatste scan erg gezellig. Ik had met het bloedprikken, gelukkig dezelfde goede, kordate zuster van de vorige keer. Op mijn verzoek maar niet in mijn aderen in mijn elleboogholte geprikt, omdat die 3 maanden geleden nog leeg waren. Dus in een heel dun adertje weer vlak ernaast geprikt, niets gevoeld, heel fijn. Nu wachten op de uitslagen.In overleg met mijn antroposofische huisarts besloten om minstens 1 jaar lang Iscador (maretak) injecties te gaan nemen, gedurende 2 x per week, met 1 week rustpauze na 3,5 week. De reden is, dat Iscador het immuunsysteem heel goed activeert en de T-cellen die de kankercellen kapot maken ook weer herstellen. Die waren natuurlijk al verzwakt, anders had ik nooit een tumor kunnen krijgen en door de chemo zijn ze nog verder verzwakt.
En verder is het goed voor heel je gestel en ook voor je doorbloeding en dat kan ik wel gebruiken. Dus vandaag mijn eerste prik (in mijn buik) gehad en donderdag de 2e en dan moet ik het zelf gaan doen, heel spannend. Ben benieuwd of ik iets van de Iscador ga merken. Verder voel ik me wel heel goed en geniet van het heerlijke weer en het zwemmen in de zee.
12-8-2015:
Gisteren mijn laatste herceptin-injectie gehad, voelt heerlijk. En nu alleen nog op de 27 ste een MRI-scan van mijn hart, gericht om te zien of de herceptin schade aan mijn hartspier heeft veroorzaakt en bloed prikken. De uitslagen van beide krijg ik dan op 10-9 en ik hoop dat dat mijn laatste bezoek aan het ziekenhuis wordt. Daarna alleen nog in februari ieder jaar een mammografie en verder niets. Heerlijk om overal van los te komen. Natuurlijk niet van het gezond leven en het bezoeken van natuurarts en alternatieve helers, maar dat voelt anders.
Ik heb mijn pieterpadtocht uitgebreid beschreven op facebook incl foto's, dus dat ga ik niet herhalen, maar samenvattend kan ik zeggen dat ik me ontzetten goed en sterk heb gevoeld. Was niet doelgericht en heb genoten van iedere stap, het ging ook vanzelf. de eerste dag 2 etappes, van totaal 31 km was wel een beetje veel, maar verder ong. 20 km per dag, wat heel goed te doen was. Ik was ook heel gelukkig in mijn eentje in de natuur en heb veel gedachte's/ overtuigingen in mijn hoofd kunnen helen. heb mezelf ook weer beter leren kennen. Totaal 8 dagen gelopen en ik moest terug ivm voorbereidingen voor mijn Texel-weekend dit weekend. Het pad is nog niet af en ik ga hem tzt weer verder vervolgen. Afgelopen 2 dagen weer alleen langs de zee gewandeld en ook daar weer kunnen helen, want ik voelde voor het eerst sinds weken weer een opvlieger bij het maken van de workshops voor Texel, ja er was alweer stress, ben ik goed genoeg, is dit goed genoeg etc etc, door mijn heling, voel ik me nu rustig en in vertrouwen. Heel blij mee.
31-7-2015:
Zo nog even een laatste berichtje voordat ik morgen start met mijn Pieterpad-camino.
Ik had last van mijn longen, voordat ik naar Winterwijk ging om zelf te dansen. Die klachten had ik al een tijdje, ontstaan door de eerste keer dansen op het strand, waarbij ik te lang op het natte zand had gestaan, toen ik daar haast van hersteld was, had ik mijn beachparty, toen wel uiteindelijk met 2 paar sokken aangedanst, maar kreeg toch een terugslag en toen ik daar weer van hersteld was, volgde mijn laatste dansfeest op het strand, ook met sokken aan, maar toch ook weer met een kleine terugslag. Na de beachparty kreeg ik er ook een lichte blaasontsteking bij. Ik dacht dat ik die kon helen met cranberrypillen, maar vandaag van de huisarts toch maar een antibiotica kuur gekregen, omdat het al te lang aanhield. Niet veel last van gehad, maar de bacterie zit er nu toch al te lang.
In Winterswijk, voelde ik me iedere dag sterker worden, heb daar heerlijk genoten van alles. Ik sliep niet in mijn tentje, maar gewoon in een bed in de slaapkamers, dat was een goede beslissing, want 1 dag heftige regen, dat zou te koud en te vochtig geweest zijn voor me.
In Winterswijk ben ik begonnen, met nog maar 3 x per dag eten, waarbij tussen iedere maaltijd minimaal 4 of 5 uur zit.
Had eerder gelezen, dat dat goed is voor je spijsvertering en voor de aanmaak van enzymen, herstel van je darmen etc.
Maar ik vond dat altijd heel moeilijk. Een paar amandelen telkens tussendoor, vond ik altijd te lekker. Maar nu ik in Winterswijk daarvan ontwend ben, is het nu goed vol te houden en geeft het me ook rust. Volgens mij door de Iberogast, is er ook meer rust in mijn maag gekomen. Ben daar heel blij mee. De volgende uitdaging staat nu voor de deur, het Pieterpad, het pad voert langs afgelegen stukken, zodat er niet altijd een lunchplek is, vooral op maandag is er niets open, wordt een uitdaging, om in vertrouwen te blijven, hoop dat mijn angst voor honger echt geheeld is.
In Winterswijk van een collega een "E.T.healing"gehad. Buitenaardses wezens schijnen ons graag te willen helpen/helen voor de aarde en het belang van de aarde voor het universum. Ik vond het een heel fijne heling en voelde me daarna heel goed. Ik heb wel het gevoel alsof ze in me aan het werk waren, maar 100 % zeker durf ik dat niet te beweren, maar ben wel in vertrouwen dat het goed voor me was.
Ben nu op advies van de natuurarts gestart met Alka tabletjes om verder te ontzuren. Ik had gehoopt met de vele groene groentes verder te ontzuren en voetbaden, maar helaas blijkt uit de strips dat mijn urine nog te zuur is. Kan ook door het medicijn herceptin zijn, gelukkig is de laatste injectie daarmee op 11-8. Heerlijk om ook die cyclus af te ronden.
14-7-2015:
Bij mijn kinesiologe ook mijn maagzuur getest en daar kwam eruit dat ik geen tekort had, maar een hyper. Een emotionele oorzaak op mijn maagalarmpunt geheeld (iets uit een vorige leven) en heb nu weer huiswerk (zinnetjes en gebaar om de diepe overtuiging op dat stuk te transformeren). Daarna ook weer naar de natuurarts geweest om verder te kijken naar de oorzaak en daar slik ik nu Iberogast voor, een kruidenmiddel om mijn maagslijmvlies te verbeteren. Ook bezig om mijn zuurgraad te verminderen en dat gaat goed.
Vandaag weer naar de kinesiologe geweest en eindelijk aan mijn oksel/linkerarm-en schouder gewerkt met cranio sacraal. Die schouderklacht had ik al veel langer, alleen geen last van, maar is verergerd, door de operatie/ het verwijderen van de poortwachtersklier in mijn oksel, waardoor het daar wat strakker is geworden. Er kwam tijdens de behandeling een situatie naar boven dat ik aan het stoeien was met mijn broer toen we klein waren (en hij was 2 jaar ouder en veel sterker) en we gingen altijd spierballen rollen en dat deed pijn en ik heb me toen zo machteloos en boos gevoeld en die emotie moest nog even bewust ervaren worden. Er is nu alweer meer ruimte in dat gebied, heel blij mee.
Het haarverven is mislukt, ik had toch weer naar mijn oude chemische haarverf gegrepen, omdat ik zo graag blond wilde zijn, maar is een beetje koperkleurig geworden. Gelukkig is het in de zon weer meer opgelicht. Ik laat het nu maar even zo. Ik heb een hele bos krullen en het groeit goed, Ben benieuwd wanneer het minder krulleriaat worden.
21-6-2015:
Ik heb zaterdag de maagzuurtest gedaan op advies van de natuurarts http://www.evawitsel.nl/blog/2014/waarom-maagzuurremmers-vaak-helemaal-geen-goed-idee-zijn en ook na 10 minuten hoefde ik nog niet te boeren, dus conclusie "te weinig maagzuur" gevolg daarvan is niet goede vertering etc etc. Als ik naar de artikelen daarobver lees, kan het best zijn dat ik dat heb gecreeerd in de tijd van mijn eetstoornis met het overeten.
Ik snap niet dat alle andere behandelaars daar met hun testen niet opgekomen zijn, maar goed, nu eerst alle aanbevelingen opvolgen en dan of er iets verbetert.
Inmiddels is mijn "dampigheid"over die ik weer had het lesgeven in het warm waterbad, ik voel me gelijk een stuk fitter en vrolijker en voel weer vertrouwen dat mijn lichaam zich wel gaat herstellen met alle nieuwe en middelen.
O ja en ineens ben ik mijn haar zat. Eerst was ik kaal of mooi blond met mijn pruik op, maar nu peper en zout grijs en krulletjes, een beetjes meutig. Morgen ga ik met natuurlijke verf kijken of ik het blond of blonder kan krijgen en dinsdag wordt het geknikt, ik zal vragen om een lang model ....
16-6-2015:
Na mijn 2 bounce-ervaringen van de vorige keer, heb ik nog maar 1 keer weer gebounced. Heel voorzichtig weer begonnen. Mijn acupuncturist adviseerde om de grenzen van mijn lymphevatensysteem op te zoeken, omdat dat systeem ook nieuwe wegen moet zoeken om af te voeren. Dus rustig begonnen en het was weer heerlijk en gelukkig is er niet opnieuw oedeem ontstaan. Maar er is altijd wel wat, ik had een snee op mijn onderbeen/voet opgelopen tijdens het werken in de moestuin, en de wond was gaan werken door het bouncen en zag er geïrriteerd uit.
Dus mijn lichaam floot me weer terug. Mijn wond hersteld inmiddels best goed, maar even niet bouncen dus. Ik merk het ook wel met dansen, mijn been/voet zijn op de plek van de wond veel in beweging.Op 9 juni bij de 3 wekelijkse prik van de herceptin, kwam ook de oncologie-verpleegkundige nog kijken naar de wond. Ik heb dan wel zoiets, van joh het valt toch allemaal wel mee. Of dat nu een oud stuk is van mezelf niet belangrijk vinden of een overtuiging dat het allemaal wel hersteld, ik weet het nog niet.
Afgelopen periode heb ik 2 maanden dagelijks de progesteron-creme gebruikt, maar ging toch twijfelen en wilde eerst mijn oestrogeen- en progesteron-waardes testen. Daarvoor de speekseltesten besteld. Ik heb de testen gedaan nadat ik een maand gestopt was met de creme. Maar wat blijkt mijn progesteron blijkt heel hoog te zijn. Kan eigenlijk niet nu ik in de overgang zit en de creme zou in 3 dagen tijd uit je lichaam moeten zijn. Vandaag was ik voor advies etc bij natuurarts Jaap Jacobs in Rotterdam, hij heeft de crème eerder geadviseerd aan een collega van me.
Hij heeft allerlei testen gedaan en ik heb nu ook naaltjes in mijn oren en hij adviseert me met de crème 2 maanden te stoppen(en daarna weer te testen) en in de tussentijd met supplementen etc te werken aan een betere afvoer in mijn lichaam. Moet ook een test doen naar de maagzuurproductie (heb geen last van mijn maag en/of maagzuur) om te kijken naar de vertering.
Ik heb de 5 supplementen net besteld, maar heb wel zoiets van; gaan we weer. Ik ben eigenlijk eerder toe aan afbouw van mijn huidige pillen dan aan opbouw. Maar kan natuurlijk niet verwachten dat in een half jaar tijd alle schade van een half jaar chemo weg is. Gelukkig voel ik me wel goed en heb verder (iuv mijn traanogen en zachtere ontlasting)
geen verdere klachten.
Inmiddels voor de 2e keer bij Marije ten Kate van www.voetportaal.nl geweest. Ik voelde al dat er nog verbetering mogelijk was in mijn rechter voorvoet en jawel ze voelde nog 1 blokkade, die daar invloed op had. Dus weer een hamerslag gehad6-2015:Na mijn 2 bounce-ervaringen van de vorige keer, heb ik nog maar 1 keer weer gebounced. Heel veoorzichtig nweer begonnen. Mijn acupuncturist adviseerde om de grenzen van mijn lymphevatensysteem op te zoeken, omdat dat systeem ook nieuwe wegen moet zoeken om af te voeren. Dus rustig b/voet opgelopen tijdens het w. Alle overige correctie's waren nog goed.
Inmiddels een wandeltocht vanaf huis door Meijendaal, duinen en strand gelopen, was ongeveer 18 km, was geweldig, maar ik voelde hem wel. Vooraf helemaal niet bedacht om gelijk zover te lopen, maar we hadden de verkeerde route gepakt en kwamen in Wassenaar uit ipv richting Meijendaal-strand.Maar mooi was het wel.
26-5-2016:
Las op internet over de positieve effecten voor het lymphesysteem (ook mbt kanker) over bouncing (= op de trampoline, zonder te springen). Twijfelde al over de aanschaf van zo'n goede(dure) trampoline, toen ik op een wandeling over het strand, voor zo'n strandtent een trampoline zag staan. Het was nog vroeg dus strandtent nog leeg en dicht. Heerlijk staan bouncen, met uitzicht op zee, was fantastisch. Na 2 dagen weer gebounced. Maar vrijdag, voelde ik ineens dat mijn geopereerde borst weer op ging zetten, weer oedeem had. Ik weet natuurlijk niet zeker of het met het bouncen te maken had, maar ik denk het wel, dus nu maar even niet bouncen helaas, de oedeem is alweer een heel stuk minder. Als het weg is, gaan we weer bouncen, rustig aan, even het effect op mijn borst afwachten.
Als voorbereiding op mijn Pieterpad wandeltocht, had ik vanmorgen een afspraak bij podologe Marije ten Kate.
Want ondanks mijn goeie, nieuwe , wandelschoenen voelde ik dat ik voor echt lange tochten ondersteuning van een steunzool nodig heb. Blijkt dat zij, ook een manuele opleiding heeft gedaan, om de oorzaak van het voetprobleem aan te pakken. Wow, daar hou ik van. Ik dacht dat ik mijn voeten goed afrolde, nu blijkt dat mijn voet dat alleen kan, door een gewijzigde voetstand(meer naar rechts). Veel plekken die ze aanraakte en bewoog, deden echt veel pijn. Ik heb vroeger als paardenmeisje vaak een paardenhoef op mijn voet gehad en ook 2 jaar geleden mijn enkel verstuikt bij een val van de trap. Maar goed, ze heeft, een beetje net als chiropractie, heeft ze wat bewegingen met mijn voet gemaakt en zelfs met een hamertje op mijn ondervoeten geslagen, ja was wel pijnlijk, maar het goede nieuws is, dat mijn voeten weer rechtstaan. Hoe mooi kan het zijn.Net een strandwandeling gemaakt van ong 45 min, en dat is natuurlijk niet lang, maar ik voel wel echt verbetering.Dus waarschijnlijk hoef ik helemaal geen zooltjes, helemaal blij!
Zal er zeker ook profijt van hebben met het dansen, want ik kan soms makkelijk uit mijn evenwicht raken.
18-5-2015:
Ik ben zaterdagavond thuisgekomen van mijn Sardinie-biodanza-vakantie.Vorig jaar, na terugkomst van die vakantie, startte de chemo en nu ben ik vrij! Op Sardinië weer ontzettend genoten van de mytische krachtplekken, de prachtige, ongerepte, natuur, het dansen/lesgeven, wat me daar makkelijker dan ooit afgaat , het samenzijn met de groep, het genieten van elkaars uniekheid, het zien van ieders kwaliteiten, zo heerlijk en fijn.
Voor mij persoonlijk waren er veel topervaringern, maar hier zijn er 6 die omhoog schieten:
Het zwemmen in de zee, de zee was bruisend met heerlijke golven. Op de bodem en op het strand, allemaal kleine quartz steentjes, zeer energetisch. Emotioneel omdat de laatste keer dat ik in de zee gezwommen had een jaar eerder op Sardinië was. De jaarcyclus was rond.
Op het terrein van Santa Cristina, na het afdalen de baarmoedergrot in, hebben we gedanst op het terrein daar. Verbinding gemaakt met de aarde, de aarde geroken, losgelaten aan de aarde, de aarde bemind in diepe, diepe tranen.
Op een andere dag waren we voor een korte stop bij een klein baaitje met ondiep, warm en rustig zeewater, daar meditatief gelegen en gedreven.
Op een avond, liggend op een trampoline genoten van een prachtige sterrenhemel met 1 vallende ster! en ook satellieten gezien.
Bij een massagraf, na een ritueel, tegen de stenen van het massagraf aangestaan. Mijn buik blootgemaakt, en de warmte van de stenen tegen mijn buik gevoeld, kwam verdriet op, herinnering aan de chemo die door me heen was gegaan, mijn borsten ook ontbloot tegen de warme stenen en voelde me geheeld.
Tijdens de laatste workshop, hadden we de tunnel van fluisteringen en streling. De tunnel had ik zo opgesteld, dat we richting de zon liepen. Normaal ga ik zelf de tunnel niet in, om de groep te kunnen blijven vormen, maar ineens , op het laatst, had ik iets, van ja ik wil en na 1 stap in de tunnel, na het horen van de lieve woorden en de zachte streling en het voelen van de zon, stroomden mijn tranen in overvloed. Overvloed voelde ik in mij en een diepe diepe dankbaarheid en intensiteit stroomden door mij heen. Mijn mooiste tunnelervaring ooit.
Ik voel me ontzettend dankbaar dat ik deze reis weer heb mogen maken en mezelf heb ervaren in deze omstandigheden en voel dat ik weer met meer gemak, vreugde en glorie kan zijn.
7-5-2015:
Vandaag bij de oncoloog geweest, voor uitslag bloed en hartscan.De uitslag van mijn bloed was goed. Had zelf al wel via mijn Bronovo-inlog gezien dat sommige waardes omlaag en omhoog waren gegaan, maar voor de oncoloog was het gewoon goed. De uitslag van mijn hartspier was hetzelfde als bij mijn eerste scan, maar minder dan tijdens de chemo. Wat kan is dat het minder was, door mijn verkoudheid vorige week. En ja mijn aderen, dat is nog de na-chemo-schade en zal zich nog wel herstellen. We moeten het er maar mee doen. Qua progesteroncreme zet hij zijn vraagtekens, omdat ik ook progesteronreceptoren had zitten op mijn tumor. Maar hij verwacht niet dat er van de creme veel in je lichaam opgenomen zal worden. (dat itt de onderzoeken van Dr.John R.Lee). En nu ik in de overgang zit, wordt mijn progeseteron alleen maar minder. De speekseltest nog niet binnen, dus wacht dat ook af en dan maar eens op zoek naar een natuurarts die verstand van hormonen heeft, bij 1 van jullie bekend?
We gaan in ieder geval door met de laatste serie herceptin, totaal nog 5, daarna krijg ik nog 1 hartscan voor de uiteindelijke mogelijke schade op mijn hart van de herceptin en mijn laatste bloedonderzoek. Daarna, hebben we vandaag lachend afgesproken, dat we elkaar niet meer zullen zien. En nu as zaterdag lekker dansen en genieten op Sardinie, ook weer een mooie jaarcyclus afgerond.
30-4-2015:
Tijdens de hartscan (een check ivm bijwerking herceptin) was Jan een medisch krantje aan het lezen, toen ik klaar was, liet hij me een artikel lezen over een onderzoek dat de inname van visolie en ook het eten van makreel en haring op de dag voor en t/m de dag na de chemo, de kankercellen beschermen tegen de chemo.Tja, nam ik netjes 2x daags (was getest) mijn visoliecapsules en at ik ook regelmatig haring en makreel.Achteraf denk ik ook wel, dat de chemo misschien inderdaad wel beter werkt op de kanker als je niet gezond eet etc.Maar ik kon dat mijn lichaam en mijn gezonde cellen echt niet aandoen. Juist het gezonde eten hield me op de been en zorgt ook voor een goed herstel. En dat bericht, waar ik dus niet vrolijk van werd, naar de bloedafname. Voelde ze alleen maar harde aderen in beide elleboogholtes, Toch maar geprikt, deed geen pijn, maar er kwam ook geen bloed uit. Ze durfde niet in mijn andere elleboogholte te prikken en heeft het aan een collega overgedragen, die prikte meer aan de zijkant van de holte, meer bij het vlees en dat ging gelukkig goed. Pfffff, het was 3 maanden geleden dat er bloed afgenomen is, wat is er met mijn aderen aan de hand? Maar snel op de terugweg door de duinen, op het zand gelopen en even gerust tegen een boom om weer te aarden.Ik wil niet kiezen voor drama en in vertrouwen blijven. Grappig, bij toeval, zag ik ineens op mijn computer de opname van mijn consult met de Belgische celbioloog. Hij legt zo duidelijk uit waardoor kanker ontstaat en wat gezonde voeding en anti-oxidanten etc voor me kunnen doen. Heel fijn om dat juist nu te horen.
26-4-2015:
Vandaag weer mijn driewekelijkse herceptin-prik gehaald, ging redelijk pijnloos bij mijn favoriete verpleegster.
De progesteronzalfdosering heb ik wat omlaag gebracht, bij de normale dosering lag ik te stuiteren in mijn bed, terwijl je er juist slaperig van zou moeten worden. Ik heb nu toch maar een progesteron- speekseltest besteld. Want volgende week gesprek met mijn oncoloog, waar ik het gebruik van de zalf wel wil delen en dat voelt dan wel iets beter met het testresultaat in mijn hand. Niet dat ik verwacht dat de oncoloog erg geinteresseert is, ze zijn alleen maar bezig met uitvoering van hun eigen behandelprotocollen. Vind ik wel heel jammer, maar het is denk ook overleven met alle drukte en hectiek van hun baan.Verder voel ik me goed, verheug me enorm om weer mijn biodanza-vakantie op Sardinië te geven. Voelt voor mij ook als een afronding van een bijzonder jaar, want vorig jaar net na die week begon de chemo.Mijn haren groeien lekker. Ik mocht laatst model zijn voor natuurlijk haar verven. Ik wilde natuurlijk naar blond, maar wist ook dat dat niet natuurlijk kon. Het werd heel donkerblond tegen bruin aan en nu door de zon licht het op.
Het krult en wordt steeds wilder, want ik heb gelukkig nog steeds dik haar. Ik wil het nog niet laten knippen, wil toch weer naar middellang haar, zodat het weer mee danst met me en weer kan wapperen in de wind als ik fiets en ook minder koud is . Met de huidige wind, draag ik mijn pet op de fiets, voor de kou.
Op koningsdag een stoelmassage gehad van een Chinese,erg pijnlijk, maar ik heb wel weer meer ruimte bij mijn linkerschouder. Voor morgen een lange massage bij haar afgesproken, goed uitademen dan maar.
7-4-2015:
Inmiddels heb ik het boek Dr.John R.Lee gelezen over het gebruik van natuurlijke progesteroncrème om de onbalans tussen oestrogeen en progesteron te balanceren. Heel boeiend en inmiddels gebruik ik de crème al 24 dagen.
De crème is positief getest door mijn acupuncturist en kinesiologe. 1 van de oorzaken van borstkanker is de onbalans tussen oestrogeen en progesteron. Progesteron is al zakkende ver voordat de overgang voelbaar is. En vanaf de menopauze maakt je lichaam ook geen progesteron meer aan, waardoor ons prachtige vrouwenlichaam verouderd.
Denk aan botontkalking, hart/vaatziekten, geen seksuele lust meer etc etc, schijnt allemaal te beperken zijn dmv de natuurlijke crème. Ik voel me er in ieder geval goed bij. De oedeemmassage is ook beëindigd, want ik hou nu geen vocht meer vast. Middels cranio sacraal, is er weer meer ruimte gekomen in het gebied van mijn geopereerde oksel. Met zwemmen merk ik er ook helemaal niets meer van. Er is nog 1 beweging, waarbij ik het wel merk, maar dat is waarschijnlijk een oude schouderblessure.
Vandaag weer mijn herceptin-injectie gehad. Het ondergaan wordt steeds makkelijker. Maar eerlijk gezegd was ik er klaar mee, was ik zover om die behandeling met herceptin te stoppen, na mijn eerstvolgende gesprek met mijn oncoloog op 7 mei. Het onderdrukken van het eiwit, dacht ik niet meer nodig te hebben door alles wat ik doe. Maar in een test bij mijn kinesiologe, kwam er helaas toch uit, dat ik de herceptin nog nodig heb, zelfs nog na augustus , wanneer de behandeling officieel stopt.Vooral die laatste test, maakt me wel weer kwetsbaar. Maar tegen die tijd, zal ik het nogmaals testen en kijken wat mijn lichaam dan nog nodig heeft.
Mijn loopplan naar Santiago de la Compastello, heb ik opgeschort. Het voelt beter, nu ik in mei weinig looptijd heb(door mijn Sardinie vakantie)
(door mijn Sardinie vakantie) (door mijn Sardinie vakantie) ( door mijn Sardinië vakantie) edoor mijn Sardinië vakantie) n ik met lopen ook af en toe last heb van mijn linkerschouder om eerst alleen op pad te gaan op het Pieterpad, dus daar zal ik een deel van mijn zomervakantie zijn.
10-3-2015:
Vandaag had ik mijn eerste, jaarlijkse, controle met een mammografie. Nu ben ik in vol vertrouwen mbt mijn heling, maar zo'n controle brengt toch wel weer wat naar boven. Afgelopen week lag ik 1 nacht wakker en toen was ik er duidelijk mee bezig, want wat doe ik als ze wel iets vinden. Laat ik dan weer een punctie toe? Daar kwam ik snel uit, NEE! dus dat was duidelijk, dus gelukkig heb ik de afgelopen 3 nachten gewoon goed door kunnen slapen. Aan mijn oncoloog gevraagd, of het theoretisch mogelijk was om t/m 23-11-2014 chemo te hebben gehad, dat er dan al zo snel een nieuwe tumor kan zijn. Theoretisch was dat mogelijk zei hij. Nou lekker dan die chemo, denk ik.
Want het is toch gruwelijk om een geopereerde borst die nog gevoelig is (ook door de bestraling) in zo'n mangel fijn te persen. Om die reden heb ik serieus overwogen om de controle een jaartje over te slaan. Maar toen ik in het maandblad van de moermanstichting las dat thermografie ook niet helemaal betrouwbaar is, heb ik mijn borsten maar regelmatig "gekneed"om te voelen hoe soepel ze zijn, en hoe pijnlijk platdrukken voelt. Dat viel me eigenlijk wel mee, dus, met 2 pijnstillers in, toch vandaag voor het onderzoek gegaan. De pijn viel gelukkig mee, al blijft het een raar standje en een geplet, maar ontspannen en goed uitademen hielp. Ik mocht weer aangekleed terug naar de wachtkamer met de toelichting dat ik misschien weer geroepen zou worden voor nog extra foto's.
Ik werd inderdaad geroepen, maar niet voor extra foto's , maar voor een echo. .... Het zal toch niet, nee, ik kon het niet geloven. Het was voor de zekerheid om het geopereerde gebied beter te checken en van de echo's zijn ook foto's gemaakt. Dus gelukkig niets gevonden. Daarna op consult bij de verpleegkundige van de mammapoli, zij bevestigde dat er niets gevonden was en ze heeft mijn borsten met de hand ook nog helemaal gecheckt. Zij vond dat mijn borsten heel wat soepeler en goed hersteld waren dan van de meeste vrouwen in mijn situatie. ( dat soort complimenten doen me goed, geven me een bevestiging dat ik goed bezig ben). Het pijnlijke gebied aan de zijkant van mijn lichaam, komt volgens haar door bestralingsschade op mijn botten, doordat ik daar geen vetlaag had ttv de bestraling.De pijn daarvan zal niet minder worden, eerder meer.
Minder fijn om te horen, maar ga een keer middels cranio-sacraal er aandacht aan geven, ik vertrouw er op dat het niet erger wordt in ieder geval. Maar goed, in ieder geval blij het ZH uit gewandeld en genoten van de zon op een zalig terras. Heb met de verpleegkundige nog wel gesproken wat ik doe om toxische stoffen af te voeren etc , ik zou willen dat ze vrouwen met niet kwaadaardige bobbeltjes (zoals ik in het verleden) niet zomaar naar huis sturen, maar dat ze die preventief voorlichten. Maar het enige wat ze aan de mensen meegeeft, leef zo gezond mogelijk, meer is hun taak niet. Is nog een groot gemis in de gezondheidszorg. Net gewandeld met mijn buurvrouw/lotgenote, zij moest vanmiddag ook naar (hetzelfde) ZH, bij haar was gelukkig ook alles goed en bij haar hoefde er geen echo genomen te worden. Zij draagt nog een pruik en we hebben onszelf laten fotograferen zonder pruik en met elkaars pruik. Een heerlijk moment, een vrolijke mijlpaal van 1 jaar, het jaar wat we graag afsluiten.
Maandag een taoistische buikmassage gehad, verbinding gemaakt met de organen en de darmen. Mijn ontlasting is nu nog dunner, zie dat maar als een succesvolle schoonmaak.Heb er gelukkig geen last van. Regelmatig doe ik de meditatie van de innerlijke glimlach om contact te maken met mijn organen en mijn borsten. In verbinding ermee te zijn en ze te "horen". Vergroot zeker mijn gevoel van liefde en dankbaarheid voor mijn lichaam.
O, ja en via een collega op het spoor gekomen van (natuurlijke) progesteroncreme, zij heeft die kennis van haar natuurarts. Dr. John R.Lee heeft onderzoek naar vrouwelijke hormonen gedaan en een boek met de titel "Menopauze"over geschreven. Heel interessant en hoopgevend. Wordt vervolgd.
3-3-2015:
Ik blog niet meer zoveel, alles verloopt en stroomt zo lekker. Het sportprogramma puur gericht op vrouwen met borstkanker is nu klaar en ik was er veel te goed voor. Mijn conditie en spierkracht zijn heel goed toegenomen. Ik weet nog op mijn eerste training vond ik het best goed gaan. Hoe bijzonder is het hoe je jezelf altijd ervaart, het is zo relatief.
Aan de spierkracht in mijn armen blijf ik nog wel werken met gerichte oefeningen. Met die oefeningen is ook een oude schouderkwaal aan het licht gekomen. Daar gaat mijn fysiotherapeute vandaag weer aan werken. Het is al verbeterd door de scranio sacraal behandeling door Wilma en met Wilma ga ik daar binnenkort ook weer mee verder. Contact maken met het celgeheugen, met de emotie die nog niet bewust ervaren is, is voor mij de beste heling.
Ik heb ook een dag meegemaakt met Olof Smit (www.earthfather.nl) die ook dmv simpele spiertest van de vingers, heel snel kan achterhalen, of er een vloek of blokkade bij je is. Zo kwam hij bij mijn in no time op de emotionele blokkade van mijn 10e jaar, dat ik door de verhuizing me heel eenzaam en alleen heb gevoeld, zonder vriendinnen, zonder het buiten wonen. Toen hij voor mij aan het testen was stroomden mijn tranen al. Dit thema was ook bij Wilma al aan het licht gekomen, maar nu heb ik het eenzame gevoel van toen diep gevoeld. Volgens Olof heelt het zich vanzelf na de indicatie. Huilend thuis aangekomen en dat thema nog veel aandacht gegeven en doorvoeld, na 1,5 dag voelde het al heel licht. Olof Smit test ook nav een mail en hij heeft prachtige kruidenelixers gecreëerd in zijn 14 jarige studie in de surinaamse bush bush. Maar daar ben ik nog niet mee begonnen, ivm mijn behandelplan bij mijn acupuncturist en de chinese kruiden die ik via hem krijg. Ook in die behandeling is de vooruitgang te zien, ben nu niet meer aan het ontgiften en we zijn nu meer aan het opbouwen, ook met cordyseps een paddenstoel die wonderen kan verrichten voor heel veel kwalen. (ook in capsules te koop van het merk Vitals) Ik voel me goed en energiek en ik geniet van mijn leven.
19-2-2015:
Vandaag weer voor controle bij de oncoloog geweest. Mijn bloed is weer helemaal goed hersteld van de chemo.
De hartscan was ook goed. Er is gelukkig geen schade aan mijn hart van de herceptin, zodat we doorgaan met de herceptinkuur eenmaal per 3 weken. Mijn beslissing om geen hormoontherapie en een 2 jaarlijks infuus tegen botontkalking te doen, voelt nog steeds goed. Mijn oncoloog is daarin ook heel makkelijk, probeert me niet eens te overtuigen van het belang ervan.
16-2-2015:
Geniet na van een prachtig feest gister. Gelukkig voelde ik me vanaf afgelopen vrijdag weer gelukkig en energiek. Niets zwaars meer gelukkig, dus ook heerlijk het feest ingegaan. Was echt overweldigend, wat heb ik genoten van alle lieve mensen. Zo bijzonder om zoveel liefde te mogen ontvangen, wat een cadeau! Voel me heel dankbaar.
De energie was heerlijk en heb zo genoten van de dansen en dat wat ik wilde delen, zo fijn om de dankbaarheidsdans te doen in de aanwezigheid van zo'n mooie energie.
Rechts boven de foto, waarin ik tussen mijn man Jan en dochter Claudia (en daarnaast vele anderen) loop op de muziek van "All you need is love" en dank, dank , dank, dat ik het allemaal mag ontvangen. Mijn huis en mijn tuin staat vol van alle prachtige bollen die ik gekregen heb, heerlijk om zo na te mogen genieten.
12-2-2015:
Vandaag is het precies 1 jaar geleden dat in het ZH na de mammografie, echo en punctie direct duidelijk werd dat ik borstkanker had. Zo'n jaarmoment ligt best gevoelig. Afgelopen zondag had ik voor mijn belastingaanslag de kilometerlijst opgemaakt over 2014, toen kwam het jaar met alles wat daar gebeurt was, ook wel voorbij, best intens. Voor mijn gevoel heb ik er alles aan gedaan om ook aan de oorzaak te werken en blijf ook actief bezig om zo gezond mogelijk te blijven met mijn voeding, supplementen, acupunctuur, chinese kruiden en emotionele helingen. Dat geeft me ook wel een gevoel van vertrouwen, waardoor ik geen angst voor terugkeer voelde.
Afgelopen week had ik pijn aan de linkerkant van mijn geopereerde borst in het gebied onder mijn oksel.
Dat gaf me wel weer een kwetsbaar gevoel. Het litteken in mijn oksel tgv de verwijderde poortwachtersklier doet pijn als ik er op druk en het pijnlijke gebied daaronder is ook nog opgezwollen door de oedeem. De pijn was meer voelbaar, doordat ik na lange tijd weer beugelbh's was gaan dragen, daar nu gelijk weer mee gestopt.Omdat mijn bewegingsruimte nog wat beperkt is door het litteken had ik vandaag een behandeling bij mijn kinesiologe om in dat gebied met cranio sacraal en het contact maken met de emoties die daar mogelijk nog op zitten contact te maken.
En ja hoor, het meisje van 10 jaar werd voelbaar, die veel moeite had om zich aan te passen op een nieuwe lagere school tgv een verhuizing van een kindvriendelijke buitenwijk naar hartje centrum Rotterdam.En ook de cultuur van de school was heel anders. Van een arbeiderscultuur naar een cultuur van kinderen van rijke ouders. Ik ben me erg gaan aanpassen en op dat stuk heb ik weer een hoop losgelaten. Voel me wel heel week en kwetsbaar.
Het euphorie gevoel wat ik had en waarmee ik ook zo graag mijn verjaardag met velen in de dans wilde vieren is even anders, we zullen het gaan ervaren hoe mijn gevoel zich verder ontwikkelt.
Want ja, achter de rug is het zeker niet of nog niet. Vandaag weer bloed laten prikken en in de MRI scan voor controle van mijn hartspier (ivm mogelijke bijwerkingen van de herceptin). Volgende week daar weer de uitslagen van in gesprek met de oncoloog. En in maart dan de jaarlijkse controle van mijn borsten dmv een mammografie. Zie daar erg tegenop, ook doordat het eerder genoemde gebied nog pijnlijk is en ook door alle berichten op internet, dat je de kans op borstkanker zelfs vergroot door de mammografie. In mijn ziekenhuis Bronovo, doen ze echter alleen op die manier de controle. Overigens had ik op 10-2 , op mijn verjaardag een heerlijke dag, voelde me innerlijk heel blij en heb genoten, zijn met zijn 3-tjes (claudia kwam even over uit Utrecht, waar ze het nu heel goed heeft op een leuke kamer) in de stad gaan eten. En ondanks dat ik best wel voor gezonde gerechten gekozen heb (behalve dan het toetje) gelijk ook weer onrustige darmen, ze zijn nog heel, heel kwetsbaar.En ik voel het ook wel aan mijn energie, is ook weer wat lager, maar gaat, dat gaat allemaal wel weer voorbij, vertrouw op mijn innerlijke kracht en op de tijd.
27-1-2015:
Er zijn in mijn leven nog heel veel dingen die ik graag zou doen en bezoeken. 1 daarvan is de Camino de Santiago de Compostella. Ik had hem eigenlijk al opzij geschoven, van "te zwaar"en hij kwam ook nog niet bij me langs, ook nog geen wandelmaat daarvoor op mijn pad gekomen. Nu was ik zondagavond nog even op een blog van een voor mij onbekende lotgenote aan het kijken, en toen was er een link naar https://mijnstrijdtegenkanker.wordpress.com/2014/11/11/mijn-borst-praat/
En laat zij, Monique van Sanne hem al gelopen hebben en nu op zoek zijn naar 7 lotgenotes om hem in september nogmaals te begaan. Heb me (vrijblijvend) op gegeven en wordt er al helemaal blij van om zo'n zware, maar mooie tocht te lopen, om m mijn proces met iedere stap verder te integreren en te helen.
Ook een uitdaging om nu langer en steviger te gaan lopen, ben heel benieuwd.
25-1-2015:
Mijn herstel verloopt gelijkmatig en het gaat goed met me. Met het sporten is het duidelijk dat ik sterker wordt en mijn conditie verbeterd. Alleen afgelopen dinsdag, was ik zo lekker bezig, dat ik meer en sneller heb gesport dan het programma was en thuis voelde ik dat ik meer had gedaan, dan goed voor me was.Ik ben heel de middag moe geweest, voortaan me inhouden dus.
Ik ben inmiddels begonnen aan mijn 2e serie chinese kruiden. Deze zijn heel wat sterker dan de vorige cyclus. Ik merk het aan mijn urine, ik ben duidelijk aan het ontgiften.
Mijn bolletje is al goed bedekt met haren. Fijn, daardoor ook minder koud. Buiten uiteraard nog met een muts op, maar verder steeds meer zonder. Het korte haar staat wel leuk, maar ga ervoor dat het straks weer met me mee danst.
Ik ben weer druk met allerlei dansmogelijkheden te organiseren. Vindt het wel heel leuk om weer zo toekomstgericht te zijn, al vind ik bepaalde onderdelen van het organiseren heel lastig, maar dat was voor mijn diagnose ook al zo. Moet wel goed voelen wat ik wel en niet aan kan. Ik wil ook niet teveel en te hard werken en teveel achter de computer zitten.
12-1-2015
" Ik ben wie ik ben, ik ben" dat was de mantra gister bij de Pyramide/chakra workshop van Rene van Diest.
Het was geweldig om alle chakra's 1 voor 1 te versterken en omhoog te brengen. Het heeft me veel goed gedaan en mijn bewustzijn weer verder verhoogd. Met zijn theorie gaf hij aan dat de kleur van het hartchakra groen is, gelijk aan de natuur en dat we veel in de natuur moeten zijn, omdat dat onze bron is.
Inmiddels geen last meer van mijn stuitje en wat ook geweldig is, dat er meer ruimte gekomen is in mijn linker okselspier. Die was korter en harder door de verwijdering van de poortwachtersklier op 8-3-2014 en door de cranio sacraal behandeling door Wilma Harreman, kan ik beide armen weer even ver uitsteken, super blij mee. Mijn oksel is nog niet als van voor de operatie, maar ben blij met hoe het nu is.
Vandaag weer een prik met herceptin goed ontvangen. Al fietsend door de duinen, even een wandeling door de duinen gemaakt, genoot van het groene gras/mosveld, het groene grasveld, werd ook bij iedere chakrameditatie gisteren genoemd. Met die meditatie zag ik mezelf telkens weer op het grasveld, naast ons hotel op Sardinie, waar ik zo genoot. Maar het grasveld in de duinen deed me ook heel veel, voel ook wel dat de natuur mijn bron is en hoe dicht ik ook bij de zee woon en daarvan geniet, maakt het bos en groen weides mijn hart echt blij.
Onze dochter woont nu inmiddels op een tijdelijke kamer in Utrecht, bekant naast de Dom en eind van de maand verhuist ze naar haar definitieve, grote, kamer. Ben heel blij voor haar.
9-1-2015:
Een fantastische oudejaarsparty gehad. Ik had alle energie en voelde me heel happy. Met het vrijdansen mijn pruik afgezet, want anders is het echt te warm en voel me daar ook helemaal happy bij.Mijn haartjes groeien best lekker, en ze zijn ook donker, dus mijn schedel is weer bedekt. Maar het is nog te kort en te koud om zonder pruik/ mutsje te zijn.Woensdagavond ook met 1 dans zonder pruik gedanst en daarna krijg ik het op een gegeven moment echt een koud hoofd, dus dan maar weer gauw mijn pruikje op.
Op 30-12 had ik mijn sporttraining gedaan en voelde me heel vitaal. Thuis, was ik op de tuinbank gestapt om het potje pindakaas voor de vogels bij te vullen. En daarna achterwaarts van de bank gestapt (nog in de fitness cadans) alleen toen, zakte ik door mijn been heen (denk door overbelasting/verzuring van mijn beenspieren door de fitness) en viel op mijn stuitje op de tuintegels. Au! Even blijven liggen om goed te doorvoelen en weer rustig opgestaan. Ik voelde hem wel, maar ik kon wel goed bewegen. Arnica zalf erop. Op 31-12 nergens last van gehad, maar daarna ging ik hem wel voelen. Mijn fysiotherapeute bij wie ik fitness, heeft er dinsdag naar gekeken, ontdekte geen verschuiving, alleen de kwetsuur. Gister had ik weer een consult bij Wilma Harreman om te werken aan mijn thema "Ik ben het waard om voluit te leven", maar mijn lichaam (dmv spiertesten) wilde toch eerst aandacht voor mijn stuitje, want mijn aarding was niet goed en ook de doorstroom naar mijn voeten niet. Dat had ik ook wel gevoeld met dansen woensdagavond, ging allemaal niet zo soepel. Met cranio-sacraal, is er in ieder geval weer meer ruimte en doorstroming ontstaan, voelt al een stuk beter, nog even kijken of ik me verder ervoor moet laten behandelen. Ook weer accepteren, ben je goed door de chemo gekomen, is er weer iets anders wat me tegenhoudt om voluit te dansen.
Maar goed tijdens de behandeling zijn we nog wel aan mijn thema toegekomen. In de lijn van mijn vader (die longkanker had) 5 generaties terug is het patroon (van mijn thema en wellicht ook de kanker) ontstaan en dat heb ik door allerlei technieken en heel veel tranen, los kunnen laten, het idee dat ik het weer doorgeef aan mijn dochter, voelde ook intens verdrietig en dat stuk heb ik hopelijk, energetisch ook bij haar weg kunnen halen in de behandeling. En vervolgens was ik sterk met beide spiertesten (links, onbewust en rechts, bewust) sterk op mijn thema. Daar super blij om, daar haast 1 jaar aan gewerkt, nadat dat thema omhoog kwam na de diagnose borstkanker.
Afgelopen dinsdag ook weer bij mijn bioresonantie therapeute geweest om mijn vitamines etc etc weer uit te testen. Nu middels een poedertje ook begonnen om mijn lekke darm te helen. Komende maandag weer de injectie met herceptin en dinsdag weer naar de acupunctuur, ook weer voor de chinese thee en de paddenstoelentinctuur voor de verhoging van mijn immuunsysteem. Ben dus wel weer actief aan de slag om mijn pad te vervolgen, want mijn gezondheid is nu niet meer vanzelfsprekend. Maar voel me gezegend met zoveel hulp om me heen. Het heeft wel een financieel plaatje, maar voor nu is het de investering dubbel waard. Het geeft me ook vertrouwen.
Veel losgenotes zie ik woekeren met angst en dat heb ik gelukkig niet meer.
Dus we gaan maar dansend verder op het pad en verder ontgiften en herstellen en met alles wat het me brengt tot meer bewustzijn te komen.
30-12-2014:
Gisteravond teruggekeerd van een heerlijke, zonnige vakantie op La Palma (1 van de Canarische eilanden).
Alle dagen volop zon, dus een heerlijke boost voor mijn weerstand en vitamine D behoefte. Ook even in rust, even niet zoveel te denken, niet zoveel te regelen (gezond eten vraagt ook veel planning). We hebben veel gewandeld, maar niet de steile bergtochten. Jan en Claudia hadden daarvoor ook niet de goede schoenen en zij wilden dat ook niet. Normaal zou ik me dan voor 1 dag aangesloten hebben bij een georganiseerde wandeltocht, maar dat waren tochten van minstens 6 uur en met een hoog stijgingsgehalte En dat is voor mij nu ook teveel. Na een redelijke stijging, sta ik al lekker te hijgen. Dus heb genoten van de wandeltochten die wel mogelijk waren. En het lopen door de steden/dorpen was ook een genoegen. In de zon, los van alle verplichtingen, was er niet veel kerstgevoel. Er was daar een hele andere energie, niet zo opgedirkt en opgepimpt hoe het hier voelbaar is. We wilden nog wel naar een kerk, maar geen in de buurt gevonden, die mooi was, waar we de tijd van wisten, waar genoeg parkeerplek bij was etc etc. Jan vond het niet fijn om 's avonds in het donker door de bergen te rijden (ik doe het hem ook niet na), dus daarom ook 's avonds veel in het huisje gebleven. Op de 1e kerstdag hebben we mijn droom verwezenlijkt; we hebben op zee heel veel dolfijnen en ook 1 walvis ontmoet tijdens een boottrip. Het was geweldig, Eerst lang turen of je iets zag en dan ineens een overdosis. En ze zijn zo snel en ze spelen echt met de boot, ik heb lang op de voorboeg gezeten en van ze genoten, ze maakten er een echte show van. En dan de walvis, die zagen we als eerste, hij was alleen, en zwemt veel trager en met minder hoogte/ diepte verschillen. Juist die traagheid was zo zalig, die zachte, maar oersterke cadans, met hem/haar had ik graag willen zwemmen. Het was een prachtig (kerst)cadeau.
Ook zo genoten van het vele buiten zijn, wat heerlijk zo'n uitstapje uit het donkere, koude weer hier in Nederland. Mijn conditie/ gestel is echt verbeterd. Qua dieet, zo gezond mogelijk gegeten. Maar het is veel vlees en vis en weinig groente in de restaurants. En ik had geen zin om zelf te koken, op 2 gaspitten en ook omdat Jan en ik niet dezelfde voorkeuren hebben. Maar goed, wel 's ochtends mijn havermoutpap, dat verveelt me gelukkig niet en geeft me een goede basis. Naast mijn vitaliteit, helaas wel last gehad van "strontjes"in mijn ogen en ook 1 in mijn onder ooglid die zelfs ook in mijn buitenste ooglid doordrong. Naast theezakjes en warme kompressen, waar 1 strontje snel door wegging, heb ik er niets aan gedaan. Durfde het daar in het buitenland ook niet open te prikken. Gisteravond na thuiskomst, snel naar mijn schoonheidsspecialiste, die ook ok-zuster is, zij nam me gelijk mee naar de ehbo post van haar Leijenburg ZH na telefonisch contact met de oogarts daar. En daar ter plekke gelijk geholpen ( er zat verder ook niemand te wachten). Zelf zou ik daar nooit aan gedacht hebben, zie strontjes, hoe naar en lelijk ook, niet iets om mee naar het ZH te gaan. Maar zij vond het toch, door alle chemo en herceptin dat je geen risico mag nemen, dus aan haar zijde liet ik me ook makkelijk meenemen.De oogarts wilde er gelukkig (nog) niet in snijden, zijn advies van 3x daags een hete groene thee kompres en 3 x daag de dexamethason-zalf (anti biotica) volg ik nu op en ik vertrouw erop dat het daarmee mooi wegtrekt. Door de zalf zie ik nu wel wazig. Ik hoop natuurlijk dat ik er morgenavond op de oudejaarsparty alweer wat mooier uit zie........dat ik weer een beetje mijn ogen op kan maken. Het is allemaal wel loslaten. Op La Palma met mijn zeer korte haartjes rondgelopen en dan zonder oogmake-up met een rood oog, very sexy, maar een opening naar verdere overgave en liefdevolle acceptatie van mezelf.
16-12-2014:
Inmiddels drink ik vanaf maandag 3 x daags een kop thee met de chinese kruiden. Gelukkig is het heel goed drinkbaar. Nog geen merkbaar effect. Wel raar, maar verbeteringen merk je net zo goed niet zo makkelijk op, nu besef ik me, dat ik veel minder last heb van mijn voeten, ik heb daar niet zo'n doods gevoel meer in. Dus een hele verbetering! En ik voel me goed. Ben wel een beetje verkouden, maar niets ernstigs.
Mijn haar groeit goed, wel leuk om te zien. Kreeg vandaag een jubileumtijdschrift in de bus van de Moermanstichting waar ik lid van ben, met heel veel ervaringsverhalen. Ook veel van vrouwen met borstkanker, sommige die het behandeladvies van het ZH hebben gecombineerd met een dieet en supplementen zoals ik, maar velen die gekozen hebben om het alleen met voeding en supplementen de kanker hebben kunnen helen bij zichzelf. Vind ik zo moedig!!!!! Had dat ook heel graag willen doen. Maar dat is achteraf. Achteraf gezien had ik ook veel meer tijd moeten nemen en bijvoorbeeld een consult te vragen bij dr.Valstar hier in Den Haag waar ik nu goede dingen over lees. Achteraf had ik niet gelijk een punctie moeten laten doen(ivm de grote kans dat juist daardoor uitzaaiingen in je bloedbaan terecht komen), maar dat is allemaal achteraf. Alles gaat zo snel en in het ZH bieden ze alles zo snel aan, je hebt niet eens tijd om alles rustig te verwerken en je te oriënteren op je mogelijkheden. Maar goed, die tijd had ik mezelf moeten geven. Maar ik weet nog wel dat ik kon kiezen uit 2 operatiedata, 8 maart en 15 maart en ik koos voor die 2e, omdat ik op 9 maart het liefst bij een Biodanza-training wilde zijn, waarop Jan en de verpleegkundige, me allebei heel verbaasd aankeken, van die week uitstel kan echt niet. Achteraf gezien is er tijd genoeg, die les heb ik wel geleerd. Want zo snel groeit zo'n tumor niet, vooral niet als je direct je voeding aanpast.
Was vanmorgen voor controle bij mijn tandarts en hij vond gelukkig geen verslechteringen in mijn gebit, heel blij mee.
Ben nu "De voedselzandloper"aan het lezen, staan ook heel veel goede dingen in om gezonder te worden.
Gelukkig eet ik al veel van zijn aanbevelingen. Waanzinnig goed om dat boek te lezen, omdat ik iedereen een hele goede gezondheid toewens, kan ik het boek van harte aanbevelen. Preventief is veel fijner, dan achteraf. Alleen weet ik niet of ik zonder mijn diagnose de volledige motivatie had gehad om mijn dieet te kunnen volhouden. Het is nu wel serieus, dat ik echt goed voor mijn lijf moet zorgen, dat mijn lijf en ik dat waard zijn.
En verder ga ik morgen naar mijn eigen acupuncturist, nog even wat prikjes voor beter herstel om goed op vakantie te kunnen gaan . En verder ben ik bezig met de voorbereidingen voor mijn oudejaarsfeest, waar ik erg veel zin in heb. En ook bezig met de nieuwe zalen voor de woensdagavond (heerlijk met vloerverwarming/ een droom die uitkomt) en ook een warmere zaal voor de vrijdagochtend.
12-12-2014:
Afgelopen dinsdag viel alles me een beetje zwaar, maar vanaf woensdag was dat gelukkig alweer over. Apart toch eigenlijk die wisseling, terwijl er feitelijk niets veranderd is. Ja ik drink wel weer dagelijks mijn glaasje bietensap, maar verder..... Maar ben heel blij met mijn herkeerde vrolijkheid. Ik stond afgelopen dagen wel stijf van de spierpijn van de fitness, maar ook daar weer overheen. Gisteren het consult gehad bij Martine Cornelissen in Amsterdam.
Via mijn verhaal en de tong/ polsdiagnose heeft ze geprikt op de geblokkeerde maag/darm-energie. Die zijn nog zwaar belast onder de toxinen. En ze heeft chinese kruiden voorgeschreven, die ga ik binnenkort ontvangen via speciale apotheek. Weet zelf niet welke kruiden, ga dat allemaal nog zien en dan daarna weer verder bij mijn eigen acupuncturist, lekker op 2 minuutjes afstand.
9-12-2014:
Helaas nog geen euphorie. Het valt me tegen hoe langzaam het herstel gaat.
Het lijkt wel of ik weer meer vocht vast houdt. Heb gekeken wat de bijwerkingen zijn van Hercepting (wat ik nog eenmaal per 3 weken krijg) maar daar staat die bijwerking niet bij.Ook is mijn ontlasting nog breierig van de laatste weken chemo. Ik had verwacht met al het gezonde eten en supplementen dat het snel weer een normale vorm zou krijgen, maar helaas. Het goede nieuws is wel, dat ik geen bloed had in mijn ontlasting. Door een paar dagen geen bietensap te drinken, heeft alles weer zijn normale kleur.
Ook mijn vingertoppen en voeten zijn nog heel gevoelig.Ik moet dus geduld hebben. Maar vandaag viel het me gewoon zwaar. Wat ook kan is dat ik dus inderdaad 4 dagen geen bietensap heb gedronken, waardoor ik minder energie voel en dat ik vorige week geen acupunctuur had, waardoor energiestromen misschien wel weer geblokkeerd zijn.
Gelukkig ga ik donderdag naar Amsterdam voor een acu-behandeling en chinese kruiden-advies door Martine Cornelissen.
Vandaag mijn eerste sport-fysio gekregen, mijn hartslag is getest op verschillende sport-onderdelen.
Aan de hand van de uitslag wordt er een sportprogramma op maat gemaakt voor me voor 12 weken en het leuke is dan natuurlijk om te gaan zien dat ik vooruit ga. Maar echt leuk vind ik fitness niet, maar wie weet, het is in ieder geval voor het goede doel.
Vandaag ook een nieuwe gymzaal bezocht in de Haagse Vogelwijk. Nieuwbouw met vloerverwarming. Die kans kan ik niet afslaan, onze huidige zaal is te koud, vooral de vloer, maar voel me ook een beetje verdrietig om die oude zaal, die wel knus is (gewoon gezellig lekker oud) los te laten.
1-12-2014:
Ik ben niet ziek geworden! Ondanks de kou vrijdagavond. In Voorburg was de verwarming kapot, dus weeeeer koude voeten. Maar ben goed hersteld en niet ziek geworden. Dank je wel!
Vandaag weer naar de chemo-afdeling voor alleen de herceptin, De prik in mijn buik deed best pijn (maar is heel wat fijner dan een infuus in mijn ader) en ik voel de prikplek nog steeds. Maar goed zal snel minder worden, ben benieuwd of ik bijwerkingen van de herceptin ervaar. De bevrijding van de chemo ga ik iedere dag meer voelen, afgelopen zaterdagavond nog veel zenuwpijn in mijn voeten, maar nu niet meer en vandaag gewoon (wel nog lekker gemediteerd op "healing cancer meditation"op youtube, is zo mooi, maar was helemaal vrij. Lag niet vast aan infuus en toen de zuster zei dat ik weg mocht, sprong ik op en maakte even een dansje.Mijn lotgenoten hadden het wel zwaar met pijnlijke aderen etc, maar het was wel gezellig met elkaar. En daarna gelijk door naar Marco een danser van de vrijdagochtend die me een healing heeft gegeven en een bijzondere ademmeditatie, oa ook gericht op de thymusklier, die heel belangrijk is voor mijn immuunsysteem .Ik ga eerst ervaren of en hoe het allemaal doorwerkt.
28-11-2014:
Gelukkig uit de MRI scan blijkt dat mijn hart geen schade heeft van de herceptin. Zodoende gaan we nog even door met de 3 wekelijkse herceptin-injecties. Tot september of totdat het niet goed meer voor me voelt.
Gister gesprek met de oncoloog en ook mijn bloed en allerlei waarden waren goed. Voor hem is het bloed goed of niet goed en vindt hoe je eruit ziet belangrijker. Vlak daarvoor had ik mijn acupunctuurbehandeling en daaruit bleek dat mijn lichaam het momenteel wel zwaar heeft, dat ik op het randje zit en op moet passen om ziek te worden. Gelukkig heeft hij alle naalden en moxa weer ingezet om mijn energie weer goed te laten stromen.Wat een extra oorzaak daarvan zou kunnen zijn, is dat ik afgelopen woensdagavond hele koude voeten had in de danszaal, de zaal was koud en ik ben minder in beweging dan de dansers. Sta dan wel met sokken aan en op een deken, maar het was echt te koud, pas donderdag-namiddag was er warmte voelbaar in mijn voeten. Wel spannend, want de longontsteking in de zomer kwam ook, nadat ik te koude voeten had gekregen van het te lang staan/dansen op het koude strand. Nu wel gesmeerd met verwarmende oliën en met slaapsokken aan geslapen. Hele dikke omhelzing voor mijn lichaam als ze zich hier, zonder ziekte , doorheen leeft. Ook weer aan de groene thee als ontstekingsremmer.
De acupunctuur zijn visie op het ontstaan van borstkanker gehoord. Ik kan het niet helemaal navertellen, maar wel dat het vanuit stuwing uit ons middengebied komt .Als onze energie daar niet goed is en er toxische stoffen zijn, wordt dat naar boven gestuwd en wordt het bij vrouwen in het vet wat daar zit, is in de borsten, opgeslagen. Dat geeft op zich ook antwoord op de vraag die ik al eerder had, waarom de eventuele toxische stoffen die in het vet in de billen wordt opgeslagen niet resulteren in (bil) kanker.
Het gesprek met de oncoloog verliep goed, mijn dochter was bij me. De oncoloog zette me niet onder druk, confronteerde me niet met de consequenties van mijn keuze. Hij legde uit wat hormoontherapie doet op de eventuele nog aanwezige kankercellen. Dat had ik ook al gelezen en het voelt voor mij helemaal goed om via acupunctuur, chinese kruiden, gezond eten (ben nu ivm ontgifting ook even zonder zuivel) en meditatie verder te helen. Gisteravond met Claudia naar Utrecht voor een etentje met haar jaarclub en de moeders. Was heel druk(22 moeders en 22 dochters is een waar kippenhok) en een lange, drukke, reis met de trein (helaas voor een persoon die bewust de dood zocht voor de trein). Maar verder genoten en leuk om de nieuwe vriendinnen van mijn dochter te ontmoeten en hun moeders. Vanmorgen alle tijd genomen voor reflectie en berusting, was fijn. En gelukkig komend weekend een redelijk lege agenda om verder tot rust te komen. Ben dankbaar dat ik me nu goed (genoeg) voel.
24-11-2014:
Mijn dag van de laatste chemo, eindelijk, ik heb het volbracht! Mijn wegstreepkalender is vol gestreept, geen cirkeltje staat meer open. Het is klaar! 6 maanden chemo heeft mijn lichaam ontvangen en verwerkt en zich staande gehouden in haar vitale krachten. Dank, dank en ontroering. Wat ben ik trots en liefdevol verbonden met mijn lichaam, zo goed mogelijk voor gezorgd, met goede voeding, supplementen, meditaties, gecommuniceerd, heel veel helers en biodanza!
Vooral mijn gevoel van vitaliteit (en dat is iets anders dan bv goede conditie), maar de verbinding met de wil tot leven en te uiten wat ik van binnen voel.
Zo heb ik gister de dansdag van Agnes gedanst, die ik samen met haar heb georganiseerd in Voorburg.
Er was een dans om jezelf expressie te geven, terwijl je maatje keek.Mijn maatje (met wie ik heel veel prachtige dansherinneringen heb uit mijn opleiding) ging eerst. Hij deed de dans echt op zijn manier, ook in verstilling, in zijn lichaam, prachtig en zo mooi te zien hoe uniek we zijn. Toen ik, het rustig doorvoelen, dicht bij mezelf en rustige bewegingen, maar de muziek gaf vuur en kracht , wat zich automatisch in mijn beweging doorstroomde, het ging vanzelf en o wat zit er een kracht in mij, in volledig zijn. Mezelf te laten zien in al haar pracht. Ook een zachte dans van integratie, waarin ik ook in aandacht was/in verbinding was met mijn geopereerde borst, zo fijn. Ik kan nog wel meer vivencia's delen van prachtig opende ervaringen, maar voor nu laat ik het hier even bij. Het was zo'n heerlijke, voedende, stromende dag, zo vol liefde,wat een prachtcadeau heb ik gekregen van Agnes en van alle lieve mensen (en goede vrienden) die mee hebben gedanst.
Ook een boek gekregen van Agnes "De kracht van kwetsbaarheid" Heb de moed om niet perfect te willen zijn van Brené Brown. Dat is ook precies wat ik in mijn hele proces ook doorheen ben gegaan. Ben benieuwd waar het boek me nog meer laat zien/ voelen, wordt vervolgd. Trouwens wat ik van iedereen al niet krijg, in liefde, in aandacht, in berichtjes, in kaarten, in massages, in cadeautjes. Zoveel, heel bijzonder, DANK, DANK, DANK!!!!!!!
De overgang naar het gewone leven is wel weer groot, man en dochter die 's avonds in een heel ander stuk zitten dan ik zit. Geen zacht en lang oogcontact te kunnen maken, even weer terug naar wat is. Vandaag ook in het ziekenhuis, wat een verarming, hoe aardig iedereen ook doet, misschien voor de vorm, maar zo niet op het niveau van zondag, ok tuurlijk doe ik het wel, maar als ik voel dat ze het niet ontvangen, alleen met hun eigen ding bezig zijn, dan laat ik de extra touch ook los, voel dat ik mijn energie nu even bij mezelf moet houden.En dat hebben die mensen in het ZH natuurlijk ook.
In ieder geval vanmorgen weer heerlijk gefietst door de duinen en genoten van de zon. Weer gecommuniceerd, al vanaf het opstaan met mijn lichaam, haar gevraagd om het infuus en de chemo etc nog eenmaal te ontvangen. Ik ben niet van "opstaan tegen kanker"of vechten tegen kanker. Mijn lichaam is zo intelligent, voor mij is het "Luisteren naar mijn lichaam".
Vandaag ging ook weer allemaal goed. Met de mensen op de zaal was ik snel uit gecommuniceerd, hoorde alleen maar de ellendigste bijwerkingen en (in mijn ogen/optiek) slecht voedingsgedrag. Zo fijn dat ik me kon terugtrekken in de prachtige healingsmuziek en de meditatie "Healing Cancer meditation". En de zuster wekte me, omdat ik klaar was, het infuus mocht eruit. BLIJ!!!!!!! Het dubbele is wel, dat is as maandag weer op de chemo-afdeling ben voor de herceptin injectie (geen chemo) om het her2neu-eiwit te onderdrukken, maar mag dan al na een half uur naar huis.(die behandeling gaat door tot september 2015, mits mijn hart sterk genoeg is)
Morgen MRI scan(van mijn hart) en bloedafname en donderdag gesprek met oncoloog over de MRI/bloeduitslagen en verdere behandelplan. Door mijn mail aan de oncologie-verpleegkundige is hij al op de hoogte dat ik eerst minstens 4 maanden met de acupunctuur en Chinese kruiden van Martine Cornelissen wil starten, om mijn lichaam eerst beter te herstellen van de chemo en mijn eco-systeem weer het optimaliseren. En na 4 maanden dan weer een bloedonderzoek en dan verder zien. Dat geeft voor mij ook weer meer ruimte, naar een NEE, al zeg ik zelf wel NEE! tegen hormoontherapie op dit moment, maar vindt het wel fijn om de oncoloog te vriend te houden, voor het geval ik toch nog met die behandeling wil starten.
Woensdagmiddag, na 48 uur is de meeste chemo uit mijn lijf, tot nu toe ervoer ik altijd heel veel vreugde als ik mijn beddengoed de was in deed en de wc schoonmaakte, zodat het geen chemotoilet meer was en Jan en Claudia er ook weer gebruik van konden maken. Dat zal nu de laatste keer zijn, dus voor nu heel blij en voel me ook krachtig (vanmiddag even geslapen) inmiddels gekookt en afgewassen, en voel me fit.
Ook heb ik sinds vandaag een waterapparaat. Eindelijk. Wilde dat al vanaf het begin van mijn traject. Wilde een waterapparaat die ook hormonen en medicijnresten uit het water verwijderde en vitaliseerde. Heb er veel over gelezen, maar het ene apparaat nog duurder dan het andere, ook laten testen bij mijn kinesiologe.
Maar vaak raakte ik verward in de veelheid aan informatie. Jan vind dat alles maar onzin en wil geen filter. Ook door mijn eigen proces niet genoeg tijd/energie/geld om toen al een beslissing te nemen. Rond mijn computer ligt het vol met papieren en folders, van de dingen waar ik nog geen beslissing/actie toe heb ondernomen, heb mezelf ook de ruimte gegeven, door alles wat op me af kwam. Maar in ieder geval ineens kwam het EWO vitaliseringsfilter van "Water Solutions" op mijn pad. Goed getest en niet duur (iets van € 140,00), voor nu was dat even de oplossing.
Vandaag is die geïnstalleerd (heel simpel) gewoon aan de kraan vast. Heb nu mijn gewone water uit de kraan en het geschoonde en gevitaliseerde water uit een kraantje, naast mijn gewone wateruitgang. Stroomt langzamer, maar dan heb je ook wat. Heel blij dat ik daar vandaag nu mee kan beginnen, nu binnen enkele dagen het reinigen van mijn lichaam gaat starten. Mijn brita kan is nu vervangen, door een glazen kan, zodat ik altijd wat water op kamertemperatuur heb staan. Wie heeft een brita kan en heeft iets aan mijn resterende waterfilters?
Alle liefde en vertrouwen!
18-11-2014:
Vandaag een hele goede vitale dag, vanaf vanmorgen geen pijn meer bij het plassen, dus de blaasontsteking heeft zich niet doorgezet, DANK!!! krachtig, prachtig lichaam.
Ook de fysiotherapeute die oedeemmassage geeft, zag verbeteringen, ook heel blij mee. Het is en voelt niet meer opgeblazen. Hou het kort, de les voor morgen "keelchakra"is nog niet af.
17-11-2014:
De ena laatste chemo zit er weer in. Infuus was een beetje gevoelig, maar ok. En alles ging weer fijn, leuk gekletst ook met de zusters en Claudia heeft me opgehaald met de fiets, om even samen te kunnen fietsen (vind ik ook fijn zodat ze ook overdag wat zonlicht kan pakken even in de duinen). Thuis na de lunch even naar bed en daarna kwam Wim met een zalige voetmassage, heerlijk. Had er ook behoefte aan, want had niet zo'n warm ontspannen gevoel in mijn voeten en kon met de massage lekker spanning loslaten. Heb nu pijn bij het plassen, gelijk maar aan de cranberry's, liever geen antibiotica. Dit is voor het eerst in alle kuren, wel apart, hoop dat mijn weerstand zich nog goed kan houden. "mijn weerstand is sterk"is nu mijn mantra. En het verheugende nieuws: Nu nog maar 1!.
15-11-2014:
Ik heb een hele goede week achter de rug. Vrijdag zelfs 2 biodanza-lessen gegeven. Vandaag wel een beetje moe, maar dat had ik voor mij diagnose ook weleens..... Mijn dochter was ook maar 1 dag ziek, dus dat viel gelukkig mee.
Ik ben aan het lezen in "De kracht van vrouwelijke hormonen"van prof.Dr.Sylvie Demers. heel boeiend, maar ook wel weer heel ingewikkeld hoe onze hormonen werken en wat een invloed onze geslachtshormonen hebben op ons hele gestel.. Ik heb het boek nog niet uit, maar bij mij zou een verminderde progesteron in mijn pre-overgangsfase invloed gehad kunnen hebben op de ontwikkeling van mijn borstkanker.
11-11-2014:
Ik was zaterdag na de dansdag bij Robert pas om 1.30 uur 's nachts thuis, toen was ik wel doodop, de volgende dag ook een lazy dag gehad, maar knapte op na een zalige voetmassage door Joke. Ik vind het zo fijn en goed dat mijn lichaam zich zo snel weer hersteld. Onze dochter heeft nu griep, hou ik wel een beetje afstand, maar ga ervan uit dat mijn weerstand toch goed genoeg is. Heb een hele onrustige nacht gehad. De chemo Taxol hoeveelheid was weer wat verlaagd, maar de dexametason wilde ze niet verder verlagen, misschien door die andere verhouding, ik weet het niet, maar ben ook vandaag knap vurig, stevige rode konen en alle energie, ondanks maar 4 uur slaap. Als ik niet kan slapen, komen er allerlei dingen op die ik nog te doen heb en ook creatieve ideeën, gelukkig lig ik niet te piekeren in bed, voor mij een teken dat ik mijn angsten niet onderdruk. Net nog even over het strand gelopen in de zon, zalig. Ook weer lieve kaartjes gehad van dans-vriendinnen. Voel me zo rijk in dit proces, voel me zo gedragen. Thanksxxxxxxx
10-11-2014:
Nog 2 te gaan. Heb heerlijk gefietst in het zonnetje en voel dat de ochtendenergie/ochtendenergie met het buitenzijn zo goed voor me is. Waarom doe ik dat niet vaker? Voor nu in dit traject begrijp ik het wel, maar wil straks vanaf december wel met "snelwandelen"aan de branding gaan starten in de ochtend. Mijn discipline op dat stuk is niet zo groot, daarom ben ik gaan dansen, omdat ik het sporten nooit vol heb gehouden. Ga wel straks met fysiotherapie beginnen onder begeleiding om mijn conditie weer op te bouwen. Maar voor het zuurstof in mijn lichaam, wil ik dus ook iets in de ochtend en buiten gaan doen.
Het infuus en de chemo en de prik voor de 3 wekelijkse herceptin kuur (die het her2-neu eiwit afbreekt) zijn er weer goed ingegaan en heb heerlijke meditatie's ervaren en ook nog in een diepe rust gelegen.
's Middags heel diep geslapen, maar daardoor nu weer fit. Hopelijk zal de wietolie me weer helpen om ook vannacht te kunnen slapen.
Afgelopen week een goede week gehad, heb wel wat bijwerkingen en ook een nieuwe, maar gelukkig genoeg energie. Zaterdag heb ik mee gedanst op de school van Robert de Jong in Luttelgeest en heb alles goed mee kunnen doen, heb wel weer genoten. En 's avonds het afstuderen bijgewoond van Suzanne en Denny en heb Denny zijn afstudeerscriptie beoordeeld en het was heel fijn.Ik had alle energie, was echt een topdag, ook geen last van mijn voeten, de vrijdag ervoor met de les overigens ook niet, heb daar zelfs weer met blote voeten gedanst. Ik had donderdag ook acupunctuur gekregen en dat heeft goed gewerkt. Die donderdag, maar op een later tijdstip ook consult gehad met oncologie verpleegkundige. Mijn bloed was goed genoeg en eigenlijk ook alle waarden, al zijn hun normen tijdens de chemo laag. We hebben het ook nog over de hormoontherapie gehad als voorbereiding op mijn gesprek met de oncoloog over 3 weken, waar ik moet beslissen over die therapie.
Ik weet al dat ik het niet wil, maar heb dat afgelopen donderdag nog niet gezegd, maar voelde ook, dat ik mijn 100 % nee, nog niet stevig heb staan en dat ik op dat onderwerp nog niet genoeg overtuiging heb. De les van afgelopen vrijdagavond over het 3e chakra kon ik daarbij goed gebruiken. Heerlijk dat de cyclus die we nu dansen over de chakra's, ook voor mij telkens goed uitkomen en ik daarin ook mijn eigen proces weer dans.
Dat brengt me ook op op een andere onbalans. Van iedereen ontvang ik tips, incl,fb, moermanstichting etc etc etc. en ik ben er blij mee, maar ik merk wel, dat ik daardoor ook in vertwijfeling kom, wat het beste pad voor me zal zijn.
Door mijn acupuncturist ben ik gewezen op Martine Cornelissen, een acupuncturiste in Amsterdam die veel ervaring heeft op het gebied van borstkanker, Verder ben ik door een vriendin gewezen op holistisch/antroposofisch arts Rogier Crijns in Leidschendam die veel moois doet, ook trainingen en hij werkt met bloedkristalisatietest waarmee hij kanker opspoort en volgt.En op fb zag ik ook iets moois met een apparaat, waar ik me (nog)niet in verdiept hebt.
Maar ik voel nu dat ik voor 1 ding moet kiezen en daar mijn volste vertrouwen aan moet geven, omdat er anders teveel onrust in mij is.
4-11-2014:
Nu nog 3 te gaan, klinkt niet meer als veel, maar ik ben het eigenlijk ook zat aan het worden. Voel dat het het laatste staartje is, zal wel weer het nodige in te ervaren zijn. Maar goed, de chemo is er gister weer goed ingegaan, het spannendste is toch wel het infuus, dat is het enigste wat pijn kan doen, maar de naald vloog er weer goed in en zat lekker, deed geen pijn met bewegen. De zusters zijn zo lief en hebben zoveel aandacht voor je,. Heb echt bewondering voor ze. Door de wind/windstoten en regen me wel lekker laten brengen en halen door Jan. het fietsen komt wel weer, al merk ik wel dat ik kortademiger wordt. Dat is denk ook dat ik het zat aan het worden ben, de tranen komen op, dus het klopt. Mijn kwetsbaarheid is weer voelbaar. Vandaag ook bij de oedeemmassage, ik voel me erg kwetsbaar bij wat er in mijn lichaam gebeurt en dat ik er zo weinig invloed op heb. Ik vond mijn litteken en mijn borst heel mooi, was heel tevreden met het resultaat, maar door het vocht vast houden, staat het litteken nu zo onder druk, hoop dat het straks allemaal weer mooi hersteld, maar vindt het wel spannend.
Afijn voor en na de chemo gister, lekker gedeeld met lotgenotes. 2 daarvan (die een 3 wekelijkse kuur hebben) hebben ook op 24-11 hun laatste chemo, gaan we vieren met zijn 3-en. Heb intussen wel door waarom het communiceren eerder zo moeilijk ging. 1 leuke vrouw moet op zondag al beginnen met de dexamethason, dus die komt al binnengewandeld met rode komen, die is al helemaal hyper, dus die wil alles eruit gooien(yang) en haar yin, het ontvangen is even uit balans. heb daar nu meer begrip voor.
1 van de meditaties die ik gister beluisterd had, vertelde me dat alle ziektes voor 95 % door stress is veroorzaakt.
Dat percentage is wel erg hoog. Maar dat stress een mede-veroorzaker is van mijn borstkanker, kan ik achteraf wel plaatsten. Als alle mede oorzaken aanwezig zijn, is het de stress die het activeert, transformeert. Toendertijd erkende ik de stress niet denk ik voldoende. Hield me staande op het spannende pad van biodanza-leraar zijn zonder een bijbaan/ vast inkomen en op eigen kracht de groepen voort te zetten zonder Paula. Ik heb het al eerder beschreven, mijn levensthema "ben ik goed genoeg" is toen verder getriggert. Ik sloeg denk de stress/ spanning teveel naar binnen. Wilde liefdevol zijn en me sterk houden, mijn kwetsbaarheid onderdrukte ik.. Ik had die thema's wel voor behandeling bij mijn kinesiologe benoemd, en is ook op behandeld, maar schijnbaar was dat niet genoeg. Ik moet een manier vinden om het er meer uit te gooien, niet zo beheerst te doen. Al is er veel ten goede getransformeerd mbt mijn kwetsbaarheid voelen en uiten. Als het straks weer lukt is het joggen op het strand denk wel een manier. Een nieuw inzicht van mij, heeft te maken met Jan, hij gooit het er wel allemaal uit (erg Yang) en wat doe ik, ik laat dat binnenkomen, voel me verantwoordelijk en ik probeer Jan te overtuigen van het tegendeel.Helemaal fout natuurlijk. Jan voelt zich niet erkent en ik heb het opgenomen en heb er last van. Nu denk ik bij een negatieve yang-expressie, die conclusie of what-ever is van jou en ik voel dat het niet meer (zoveel)bij mij naar binnen komt. Yoepie! Ik heb er ook een mooie visualisatie voor "ik ben ik en jij bent jij, jij en ik zijn allebei verschillend.Zo leren we er telkens weer wat bij.
1-11-2014:
Ben nog aan het nagenieten van de heerlijke les gisteravond.Ik was niet top-fit, maar dat ik de les weer heb kunnen geven, was een groot cadeau. Toen ik 's ochtends wakker werd, dacht ik het echt niet te kunnen. Mijn verkoudheid voelde niet goed, mijn longen voelde borstig en mijn rechteroor voelt ook kwetsbaar, alsof het zo kan gaan ontsteken.
De donderdag ervoor voelde ik me best goed, maar 's avonds kwam wel de energiedip, die uiteindelijk tot vrijdag eind van de ochtend duurde. 's Ochtends zou ik supervisie geven aan Maria Vermeeren, die mijn ochtendgroep in Leidschendam in deze weken vervangt. Ik wist dat de supervisie in haar tijdschema, richting afstuderen heel belangrijk was, dus wilde er voor haar zijn. Ik dacht niet omhelzen en niet meedansen is wel te doen, maar niet omhelzen is gewoon niet te doen en was uiteindelijk ook heerlijk, zelfs op het laatst nog meegedaan, dat was ook tegen het einde van de ochtend en dan voel ik mijn energie terugkomen.
Ik had geen acupunctuur genomen deze week, wilde even kijken hoe ik me voelde zonder. Mede omdat ik de € 1000,00 /maximale vergoeding van mijn aanvullende verzekering dit jaar al opgemaakt heb. Maar ik denk dat ik de komende weken wel weer acupunctuurbehandeling neem, want ik hou nu weer meer vocht vast in mijn geopereerde borst, ondanks de lymfemassage en ik heb toch het gevoel, dat ik mijn lichaam goed ondersteun met de acupunctuur. Het voelt nu allemaal best spannend, hoe sterk is mijn lichaam, ga ik goed herstellen van de verkoudheid. Het bijzondere is wel, dat ik met lesgeven nergens last van heb. Mijn voeten zijn wel gevoelig, maar met de dubbele sokken is het goed te doen. Ik voel wel een diep vertrouwen dat straks na de chemo als ik start met ontgiften en herstellen, mijn lichaam zich goed zal herstellen, met dat vertrouwen ben ik heel bij.
28-10-2014:
Heerlijk geslapen en dat is heel bijzonder na de chemo-dag, met veel dank aan mijn 4 wietolie-druppeltjes. Mijn verkoudheid is ook al een stuk minder, dus heel blij mee.
Trouwens de saunagang was nog wel een hele ervaring, want ja, 3 x kaal/naakt is best veel; zonder kleding, zonder haar en ook met een kale vagina. Ik merkte dat ik oogcontact vermeed het eerste uur, is dan toch een pantser, maar gaandeweg en helemaal de volgende dag, kon ik dat pantser gelukkig wel openen en gewoon zijn. Zo naar yoga en vanmiddag weer een ontspannende massage van mijn lymfeklieren in hals, borst en oksel. En hopelijk daarvoor of daarna nog genieten van de zon, hier op Scheveningen is het nu nog mistig.
27-10-2014:
De 8 ste van deze chemokuur zit er weer in en nog 4 te gaan. Klinkt weer een stuk minder, nog maar een kleine maand te gaan. Jan en ik hebben een heerlijk relaxed weekend in Helmond beleeft en ook genoten van de beperkte saunagang (geen droge sauna en geen extreme afkoeling) en verder veel relaxen.
Met de acupunctuurbehandeling van afgelopen donderdag was het al zichtbaar op mijn tong (en ik voelde het ook) of ik verkouden zou gaan worden of niet. Uiteindelijk kreeg ik zondagavond toen we thuiskwamen een loopneus en ook vanmorgen.
Was nog even spannend of mijn chemo door kon gaan, maar dat was, na overleg, wel zo. Tijdens de chemo ben ik heel diep weggezakt en ik heb er na afloop een uur over gedaan om weer goed genoeg bij te komen, voor mijn fietstocht naar huis. En daarna thuis op de bank ook weer diep geslapen. In de avond ben ik weer opgeknapt en ook weer wat helderder geworden, want ik was wel een beetje van de wereld.
Ik merk ook dat ik in mijn gesprekken met lotgenoten op de kamer (voor en na de meditatie) veel meer bij mezelf kan blijven. Hoef niet alles meer te vertellen en laat het veel meer zijn. Kon heerlijk bij mezelf blijven.
Afgelopen week waren mijn polyneuropathie klachten ongeveer hetzelfde als de week ervoor, dus gelukkig niet erger geworden. Ik heb zachte en verstevigende sokken gekocht voor liefdevolle ondersteuning.
Donderdagmiddag naar Amma geweest in Houten. Had geen echte energiedip, maar was zeker niet vol energie. De drukte in de hal bij Amma en de onduidelijkheid over het kaartjessysteem, waren even niet de stilte en de liefdevolle diepgang waar ik behoefte aan had. Later werd het iets beter toen we heerlijk Indiaas gegeten hadden en we vooraan zaten en genieten en ook verbaasden over de Amma omhelzingen die op het scherm goed te zien waren. Een omhelzing voor mij, zonder oogcontact, is voor mij geen verbinding. En Amma is natuurlijk een heel bijzonder mens en zij is in staat om heel de dag, nonstop door te kunnen omhelzen, heel bijzonder en je ziet ook haar liefde voor de mensheid, heel mooi en alle projecten die ze doet om armoe etc etc te verbeteren, geweldig gewoon.
Maar de omhelzingen die ik zag waren wel apart. Soms zat ze tijdens een omhelzing te bellen met iemand. Een begeleider hield dan de telefoon vast. Ze heeft met alle projecten veel te regelen denk ik, maar het lijkt mij vreselijk om zo omhelsd te worden door haar.En dan ook nog zonder oogcontact. Je wordt ook vooraf en daarna gestuurd door de begeleiders, soms duwen ze daarbij, en ook Amma is niet lichtzinnig met ineens het hoofd van de omhelsde de andere kant op te keren. Ik had ook wel zoiets van; als ik ga, dan wel zonder pruik, want al dat gesjor, dan ben ik alleen bezig dat mijn pruik op zijn plek blijft. Maar goed, we hadden kaartjes die denk ongeveer pas om 1.00 's nachts aan de beurt zouden komen. Mijn verlangen/behoefte om het te ervaren werd door alles en zeker door de lange wachttijd, steeds minder en gelukkig bij mijn 2 vriendinnen ook. 1 had een kaartje gekregen en had al een omhelzing gehad. Dus wij lekker naar huis, voelde helemaal goed. Als ik dit evenement vergelijk met de kleinschaligheid van Moeder Meerna en vooral alle stilte en duidelijkheid daar, waardoor ik toen daar diep heb kunnen mediteren, ga ik de volgende keer weer graag naar Moeder Meerna.
21-10-2014:
Nog maar 5 te gaan! Ook de 7e kuur is er weer goed ingegaan. Het infuus schoot erin, niets van gemerkt, ook niets meer van te zien, was in een adertje aan de onderkant van mijn pols op advies van de oncologie-verpleegkundige. Door het vocht vast houden in mijn linker borst en oksel, prikken we nu alleen rechts, dus we moeten wat meer op zoek naar verborgen aders om niet telkens dezelfde aders te pakken.Ik heb inderdaad minder taxol en minder dexamethason gekregen. Helaas heeft dat laatste geen invloed gehad op mijn nachtrust maandagnacht. Nu maar 2 x 2 uur geslapen. Maar goed, wel gemediteerd en voel me vandaag wel fit, beetje hyper zelfs, net als andere dinsdagen door de dexamethason. De herceptinprik mocht gelukkig weer in de buik, is een stuk minder gemeen dan in het been. Vandaag mijn eerste oedeemmassage gehad voor vocht in borst en oksel. Ook al is het vocht vasthouden al sterk verminderd (misschien door de laatste acupunctuurbehandeling?) toch maar gestart met de behandelingen, want de aanleg is er en ik moet nog 5 kuren krijgen. De fysiotherapeute (toevallig mijn buurvrouw) bevestigde dat ik er goed aan deed. De behandeling is een hele lichte massage, heel ontspannend. Komt er nu ook wekelijks bij, maar is wel lekker dichtbij. Volgens de fysiotherapeute die ook aan acupunctuur doet, prikt zij ook voor polyneuropathie klachten in de voet, dus dat geven we door aan mijn acupuncturist, biedt weer hoop.
Het weekend een heerlijke pompoen-hazelnotentaart gemaakt, deze en andere heerlijke recepten vindt je op:
www.zoett.nl . Mijn volgende recept zal het vlobrood zijn, schijnt supergezond te zijn en makkelijk te maken. Wel leuk hoor dat ook ik nu aan het bakken geslagen ben, naast Heel Holland, maar mijn recepten zijn zonder suiker en heel wat gezonder. Donderdag weer een acupunctuur behandeling en 's middags naar Amma in Houten, voor een omhelzing en meditatie samen met 3 vriendinnen en dan vrijdag 3 daagjes naar Helmond, samen met Jan naar luxe hotel met grote welness. Ga ik weer eens voorzichtig de sauna proberen. O ja, peterselie en selderie is ook superfood, dus voeg ik nu vaker toe. Wow wat ben ik gezond bezig. Nu wil ik zeewier meer gaan toevoegen, tips zijn welkom.
17-10-2014:
Yeh! mijn bloed is iets verbeterd en alle waarden zijn best redelijk gezien de situatie. Vit.d is iets te laag (ondanks dat ik daar druppeltjes voor inneem). Ivm de polyneuropathie in mijn voeten , al ervaar ik het nog niet dagelijks, adviseren ze om de hoeveelheid Taxol (chemie) iets te verminderen, ivm mijn beroep en ze geen nadelen zien.En het mooiste nieuw is, ik voel geen angst of het dan wel genoeg is. Ook gaan ze even kijken of ik nog minder ga krijgen van
dexamethason, zodat ik misschien wat beter ga slapen ma/di-nacht. Het voelt al als afbouwen. Vandaag zijn ook de laatste chemo-afspraken ingepland, is 24-11. Ik hou wel veel vocht vast, waar ik eerst te mager was, wordt ik nu lekker bol, maar alles voelt een beetje opgeblazen en gespannen, vooral in mijn geopereerde borst. Dat weefsel is nog niet volledig hersteld en voert het vocht nog niet goed af. Maandagochtend vóór de chemo-afspraak controle-afspraak bij de Mamapoli en zij zullen me verwijzen voor massage van de lymphe etc. Vanavond weer lekker dansen en dan genieten van een zonnig weekend en de heerlijke natuur met Jan.
16-10-2014:
Gisteravond vlak voor de woensdagavondles, voelde ik mijn enkelgewricht en meer gevoeligheid in mijn voetzolen. Hierdoor heb ik met 2 paar sokken aan gedanst, voor de warmte en de stevigheid en dat ging goed. Vanmorgen bij de acupuncturist geweest. Hij kan die klachten mooi verklaren (ik begrijp het nog steeds, maar helemaal duidelijk opschrijven niet) in ieder geval is de bloedstuwing minder, waardoor mijn voetzolen etc minder bloedtoevoer heeft en de gewrichten ook droger/ stroever worden. Hij adviseert veel met de benen omhoog te liggen en voetbaden met zout water. Mijn gesteldheid gaat wel achteruit, maar gezien de situatie is die goed. Vandaag voel ik me veel beter dan vorige week. Mogelijk dat we door de acupunctuur vanmorgen de dip hebben voorkomen.Veel gekokkereld vandaag; broccolisoep, chocolademuffin (rauw) zonder suiker, en het avondeten.
Ik merk wel dat ik teveel gestaan heb in de keuken, ondanks mijn pauzes met de benen hoog..... En een heerlijke boswandeling gemaakt, want na mijn les van gisteren met het thema wortelchakra, had ik heel veel behoefte aan aarding, en heb ik in het bos, op mijn favoriete heuvel, tegen een boom aan gezeten, genietend van de zon en alle geluiden, herfstgeuren etc etc opgesnoven en genoten.
14-10-2014:
Vandaag een mooie healing gehad van mijn kinesiologe op de moeite die ik heb met het loslaten van mijn dochter. Er kwam een innerlijk kind herinnering op van toen ik 8 was. Door eenzaamheid (situatie thuis) en gebrek aan vriendinnetjes van mijn eigen leeftijd, had ik me gestort op veel jongere buurmeisjes, waar ik voor aan het zorgen was. Later bleek dat het thema was ontstaan in mijn 7e vorige leven. In ieder geval veel gehuild en veel losgelaten. Ook de navelstreng die ik nog naar mijn dochter toe had, met de compensatie die daarop zat, geheeld en losgelaten. Het voelt nu al echt anders. Mijn dochter is een zelfstandige vrouw en ze mag haar eigen leven en hobbels nemen en ik heb mijn kracht die ik eraan verloor ook weer voelbaar terug. En van haar blijven houden zal ik. Wat ben ik weer blij en dankbaar, zal me een hoop opvliegers en stress schelen. Ik heb celenergie-druppels daarvoor als extra ondersteuning. En o ja, de stress van dit item, verzwakte mijn leverenergie en die heeft het al zo zwaar, dus is mooi, dat die nu ook weer wat verlicht is.
13-10-2014:
Over de helft van deze kuur, nog 6 te gaan! Heb hem goed en in liefde ontvangen, lekker gedoezeld, heerlijk.
Leuke vrouw ontmoet, zij was 7-7 54 jaar geworden en rond haar verjaardag de diagnose gekregen. We hebben veel gedeeld met elkaar,was ook een krachtige, mooie vrouw, maar en dat heb ik vaker met lotgenotes, dat het best druk is als 2 mensen , inmiddels door hun proces gewend zijn om daar veel over te delen, alle ervaringen met elkaar willen delen. Natuurlijk ook omdat ik minstens 1,5 uur wil mediteren. Moet ik dan mijn mond maar houden en alleen haar ervaringen ontvangen, want het kan heel leerzaam zijn, of toch zoeken naar een middenweg? Het is ook een teken van identiteit (of ego zo je wilt) om te willen delen wat het proces met je gedaan heeft, maar als die ander niet wil ontvangen, dan tegen de stroom in delen? nee dat kost energie, dus toch maar mijn kwaliteit van vloeibaarheid geopend. Dat gaat voor mij makkelijker als ik iemand zie dan aan de telefoon, afstemmen via de telefoon is voor mij lastiger. Dan kan ik de energie minder makkelijk laten stromen, heb ik nooit zo makkelijk gekund.Ik mail /app makkelijker in afstemmen met de ontvanger.
Maar goed, door onze gemeenschappelijkheid van 54 jaar worden mjet de diagnose, dacht ik ook weer terug aan mijn ervaring. Op 12-2 had ik het onderzoek in het ZH met de diagnose, maar op 10-12 wist ik onbewust al wel dat het fout zat, door de lichamelijke - en emotionele pijn die ik al gevoeld had aan de ingetrokken tepel. In de woensdagweekgroep kreeg ik op 12-2 bloemen voor mijn verjaardag en vond het heel moeilijk om het niet met de groep te delen wat er speelde, wilde al mijn emoties eerst een plekje geven en de totale diagnose afwachten. Sorry lieve groep en zo ook met de vrijdaggroepen, dat ik nog niet heb gedeeld, wat er voelbaar was in mij, maar daar zat zoveel angst en verdriet, dat waren echt anders drama-lessen geworden en toen voelde het voor mij en jullie groepsproces beter, om mijn drama eerst in besloten kring te voelen en te delen en met de hulp van mijn kinesiologe eerst te helen. Maar 10-2-2015 wordt het anders, dan wordt ik 55 jaar en verwacht ik in het begin te staan van een nieuw levensjaar, waarin ik weer de tijd aan mezelf heb, geen chemo meer en weer voluit van het leven te gaan genieten. En ik wil het heel graag vieren met de mensen met wie ik het afgelopen jaar gedeeld heb, in energie, in woord , in gebaar, in liefde en in vreugde en verdriet. En tuurlijk wil ik dat invullen met biodanza. Voel jij dat jouw energie (in de weekgroepen, op de party's in het leven mijn energie geraakt heeft en dat je liefdevol betrokken was bij mij en misschien hebben we geen woord gesproken met elkaar) ben je welkom om mee te dansen op zondagmiddag 15-2-2015 in Voorburg. Uitnodiging volgt tzt en daarna eten van het buffet van jullie eten (ipv een cadeau). Mmmmmm ik heb er zin in. Ik zou het heerlijk vinden en verheug me er al voelbaar op om jullie allemaal, ja jou ook, te bedanken in de dans voor al jullie liefdevolle energie die ik gevoeld heb. Want wat voel ik me dankbaar daarvoor om me gedragen te weten door jullie liefde en mooie intenties.Wat is dat belangrijk geweest voor me. Ik schrijf nu was, maar is natuurlijk nog steeds is en zal ook op 15-2 zo zijn, want het leven gaat door en het delen van onze mooie energie met elkaar zal de liefdevolle voeding zijn voor iedere dag in het leven weer. (oeps voel gelijk een opvlieger, zie verder, een emotie komt op, van kwetsbaarheid, van liefdevolle kwetsbaarheid en dankbaarheid, mag gevoeld worden).
O, ja de radiologe heeft geen radiologische schade gevoeld in mijn borst. Nog wel verkleuring, maar ok. Het vocht vast houden in mijn linker borst en oksel, is volgens haar niet iets waar nu al iets aan moet gebeuren en kan komende week bespreken worden met de oncologie verpleegkundige en maandag met de mamma-care verpleegkundige.
Voel me na lekker lang lui liggen zitten, kookprogramma's kijken en lezen en eten op de bank, weer fit genoeg om nog wat achter de computer te doen. We gaan het weer meemaken hoe mijn lichaam deze kuur ontvangt, kan zo maar weer anders zijn dan bij de vorige kuur en voel me nu lekker in ieder geval. Benieuwd hoe ik zal slapen, mijn dochter is vanavond weer op een hospiteerborrel voor een kamer in Utrecht, kan zomaar weer invloed hebben.
Zo kreeg ik vrijdag een whatsapp van haar dat haar eerste wiskunde tentamen niet zo goed was gegaan. Daarvoor was ik rustig iets aan het doen en door het bericht, voelde ik gelijk een opvlieger. Dat haar bericht invloed heeft op mijn emotie dat wist ik, daarvoor voel ik me nog te verbonden en verantwoordelijk voor haar), maar dat het direct invloed heeft op mijn oestrogeen hormoon, etc was nieuw voor om zo bewust te voelen., Bij iedere opvlieger, denk ik even teug aan wat daaraan vooraf ging, om mezelf daardoor weer beter te leren kennen, cq bewuster te worden. Ik weet dat ik mijn docht er verder mag loslaten, of het nu goed of "slecht"met haar gaat, maar ik moet zeggen dat het makkelijker voor me is al het goed met haar gaat, dus vertrouwen en ook te beseffen dat "slechte"ervaren haar misschien wel beter vormen dan goede. Vandaag in ieder geval genoten van het samen teru gfietsen naar huis met haar.
12-10-2014:
Ik voelde me gelukkig goed en fit genoeg om mijn vrijdagavondles te geven. Was ook fijn om me te openen en alle energie te voelen, van alle liefdevolle mensen. Ik heb met dikke antislipsokken gedanst, voor een zachte bedding van mijn gevoelige voetzolen. Met de oefening elasticiteit (op de grond) die ik zalig vindt, uitrekken en samentrekken, zalig vindt ik hem. maar mijn pruik belemmerde en wipte op ( met een staartje erin heb ik dat), heb ik mijn pruik maar afgegooid en daarna nog heerlijk vrij elastisch over de grond gedraaid. Misschien dat ik het vaker ga doen, bij bepaalde oefeningen als ik voel dat de pruik belemmert. Zolang iedereen weet dat ik kaal ben, vind ik het geen probleem, het laatste wat ik wil is mensen chockeren. Van Yvonne van der Zalm kreeg ik een zak vol Kangen water om uit te proberen. Tijdens de les heb ik al heel veel ervan gedronken en de rest zaterdag. Ik proef/voel wel dat er meer zuurstof in zit. Of beter gezegd, ik proef dat er vitaliteit in het water zit. Ik heb aan mijn lichaam gevraagd, terwijl ik voor het glas water stond van "lichaam wil je dit?"en mijn lichaam bewoog naar voren, dat is een ja (techniek van Access Consciensness) . Vervolgens zelfde vraag met mijn glas met water uit de brita kan met verschillende stenen erin. Ook dat water wilde mijn lichaam. Toen met beide glazen naast elkaar, toen voelde ik wel een grotere stuwing richting Kangen water, zowel toen ik hem rechts als links had staan. Dinsdag ook nog eens verbaal testen als ik bij mijn kinesiologe ben. Zaterdagochtend werd ik wakker met een soort spierblessure in mijn linkerkuit, later voelde ik dat die doorstraalde, of afkomstig was vanuit mijn linkerbovenbeen. Heb er rustig mee aamgedaan en zondagochtend stond ik op zonder pijn en mijn been was vrij van een blessure (wel grappig dat ik daar pas een dag later achter kwam, een gezond lichaam zonder klachten vind ik dus gewoon, maar na bewustwording zeer dankbaar. Misschien door invliod van Kangen water, wie weet door....
Zaterdag bleef ik wel de gevoeligheid in voeten en vingertoppen voelen, heb wollen inlegzooltjes in mijn laarzen gedaan. Was niet heel moe, maar ook niet super-fit, weet ook niet hoe snel het effect van Kangen-water voelbaar is. De zaterdagbijlage van de Telegraaf was gewijd aan borstkanker, ivm oktober borstkankermaand, met mooie intervieuws en prachtige foto's van kale vrouwen. Binnenkort toch ook maar eens wat foto's laten maken van mijn krachtige kaalheid. En vandaag genoten van een klankhealing bij Ron Jansen. Mooie, diepe, krachtige klanken door mijn lichaam laten gaan, de vibratie diep te voelen, was fijn.
Morgenochtend afspraak bij de radiologe, nacontrole van de bestralingen. Sinds dat ik vocht vast houdt, is mijn linker oksel dik itt mijn rechter oksel. Uit mijn linkeroksel is de poortwachtersklier gehaald. Het kan een probleem met de lymphe zijn, maar mijn arm is gelukkig nog niet dik, ben benieuwd wat de radiologe daarover zegt. En daarna dan mijn 6e chemo van deze kuur en daarna ben ik over de helft.Lief lichaam hou nog even vol ajb.
10-10-2014:
2e acupunctuurbehandeling afgelopen woensdag was goed, hij heeft oa aan de lever gewerkt. Ik voel ook wel dat er druk is weggenomen. Voelde me woensdag geweldig, ook 's avonds. Alleen donderdagmiddag duikelde mijn energie weer diep weg. Ook veel last van de zenuwuiteinden van mijn voeten en vingers en ook last van kniegewrichten. Oei, was wel een domper, na mijn gevoel dat mijn lichaam sterk genoeg was om iedere chemo weer te verdragen.
Heb me maar diep overgegeven aan mijn rustbehoefte. Heb zelfs mijn vrijdagmorgenles niet gegeven, gelukkig heeft Maria Vermeeren die overgenomen. Voel dat ik nu (vrijdag 12.00 uur) weer wat bij kom. Nog 7 chemo's, hoop zo dat ik ze allemaal door kan dansen, dat mijn lichaam er goed doorheen kom, maar is nu duidelijk afwachten. Overgave dus.
7-10-2014:
De 5e chemo van deze kuur afgelopen maandag weer goed ontvangen. Alles ging volgens het boekje, ook het infuus en weer heerlijk gemediteerd en weggedoezeld. 's middags nog mijn consult bij antroposofische diëtiste geweest,
Veel informatie gekregen, maar kreeg het totale pakket nog toegestuurd. Ik doe al veel dingen heel goed, maar heb net wat nuances erbij gekregen om het beter te doen. Zoals 's avonds geen koolhydraatrijke voedingsmiddelen nemen, zoals fruit en vijgen, dadels en suikervrije carrotcake of ossawacake (altijd mijn cadeautje als ik na de les hongerig thuiskom).Zij adviseert me om die overdag te eten omdat het dan nog verteerd wordt. 's avonds is het voor mij beter om harde geitenkaas te eten, omdat dat via de galblaas ook weer wat doet voor mijn lever. En antroposofie is ook voor verwarmende voeding.
Zij is niet zo voor goijibessen, omdat die verkoelend zijn en niet van nederlandse bodem. Zij adviseert nederlandse bessen, zoals cranberry's (siroop, zonder suiker) te gebruiken.
Van mijn acupuncturist had ik al de tip gekregen om de goijibessen een nacht te weken in water, zodat het beter opgenomen wordt, is het zou goed zijn voor je ogen.Ik blijf ze op die manier wel gebruiken, maar niet meer dagelijks zoals nu. Vannacht maar weer 4 uur geslapen, maar kwam ook door onrust mbt onze dochter. Had weer een hospiteerborrel voor een kamer in studentenhuis en zat bij de laatste 3. Uiteindelijk weer niet geworden en ze had de laatste trein richting Den Haag CS hierdoor gemist en kon wel met de laatste trein naar Den Haag HS, ging via Amsterdam en was een lange rit en was daar pas om half 3. Jan heeft haar opgehaald van HS uiteraard, maar al met al kostte het weggestuurd worden en het nachtelijke gebeuren wel nachtrust. Woensdagavond weer een nieuwe hospiteerborrel. Gelukkig is ze er emotioneel stabiel onder inmiddels. Ben heel trots op haar. Ze baalt natuurlijk wel als ze weggestuurd wordt, maar het raakt haar niet in haar identiteit, heb bewondering voor haar.
Vandaag bij mondhygiëniste geweest, mijn tandvlees is nog even goed als voor de chemo, ben ik heel blij om, ook geen aften die vaak bij chemo voorkomen. Ik spoel dan ook braaf dagelijks met zout water en poets met zoute tandpasta en reinig met raggels dagelijks. Morgenochtend 2e acupunctuurbehandeling, ben benieuwd, ben nog steeds erg enthousiast over de eerste.
5-10-2014:
Door de gehalveerde dexamethason minder gehyperd, maar heb toch wel totaal 3 nachten minder en onrustiger geslapen. Donderdag een heerlijke Bars-behandeling gehad bij Josee Verwater en kwam in een heerlijke diepe rust. Daarna op de terugweg wat boodschapjes gedaan en thuisgekomen, zakte ik ineens weg in een diepe vermoedheid, had geen energie mee. Misschien is dit het patroon van deze kuur, dat op donderdagmiddag mijn bloedwaarden op zijn laagst zijn.Voorlopig de donderdagmiddagen maar niets meer plannen.Voelde me ook heel kwetsbaar, voelde pijn in borst en oksel, voel waar ik vocht vast hou. Voel de polyneuropathie (zenuwuitval in voeten in vingertoppen). Onrust in mijn hoofd en spanning ivm de biodanza-party zaterdag. Vrijdagochtend iets minder moe, maar wel kwetsbaar, door alle voelbare bijwerkingen.Wat wel leuk is, toen ik danskleding uitzocht, voelde ik me al wat beter. Op weg naar de vrijdagochtendles, kwam ik vlak voor de tunnel bij Wassenaar, 10 ooievaren tegen die op de lantarenpalen zaten. Heb ze daar vaker zien zitten, maar nooit 10. Ik word altijd heel blij van het zien van een ooievaar, een vlinder, eekhoorntje, ree, dus een heerlijk cadeau. De vrijdagochtendles kon ik er wel staan en heb daar ook van genoten. In de dans geniet ik. 's Middag's mijn afspraak acupunctuur bij Hans Robers van Wind en water, gelukkig op 2 minuten loopafstand van mijn huis. Hoe mooi kan het zijn. Hij kon duiding geven aan mijn borstkanker en mijn energiepatronen. Mijn milt is verzwakt en daar wordt ook het bloed gemaakt. Daar zijn naalden opgezet, ook met moksi die door de hitte de energie daar in beweging brengt. Ook op een punt van mijn 3e oog ivm de warmtestuwing tgv mijn overgang. Zijn duidingen en ook zijn bevestiging van mijn kracht en lucht-kwaliteiten hebben me gesterkt.
Ik herken dat ook van andere behandelingen dat als ik me zwak voel en hoor hoe sterk mijn lichaam is, dat ik daar weer gesterkt door wordt en meer in vertrouwen ben. Er zit daaronder dus een angst voor wat ik mijn lichaam aan doe met de chemo. Die angst is natuurlijk ook wel realistisch, maar versterkt wel mijn onzekerheid.
Voelde me vrijdagavond met de opbouw voor de party redelijk, in ieder geval niet vermoeid, maar zaterdag stond ik echt heel fit en fief op. Moest de party-workshop nog maken, altijd wel spannend, je weet nooit hoeveel mensen zonder ervaring er zullen zijn en het thema "Enjoy life" wilde ik ook mijn eigen proces in meegeven. Maar ivm het prachtige weer wilde ik eerst genieten van een strandwandeling en zowaar wilde mijn dochter mee, ondanks haar tentamenvoorbereidingen en hebben we ook lekker op een terras samen gezeten, wat een rijkdom. Zo genoten ook van het ongelofelijke mooie zomerse oktoberdag.
Zonder stress daarna de workshop gemaakt en 's avonds hem gegeven. Was een geweldige avond en was ook weer heerlijk om alle mensen te zien, sommige sinds een lange tijd weer en voel in mijn hart dan zoveel blijdschap, ons hart heeft een groots geheugen van al het moois wat eerder gedeeld is. Ik was helemaal in mijn element, voelde mijn kracht diep van binnen, kon de woorden vinden en laten vloeien (heb ook al gehad dat dat niet zo was, wat een bijwerking is van de chemo) en heb heerlijk gedanst en hoorde veel reacties van mensen die ik heb mogen raken.
Wow, voel de emotie door me heen stromen, dat ik dit heb kunnen geven, beleven en voelen in dit proces. Zo dankbaar voor, Hannie je bent geweldig, dat proces van "Ben ik goed genoeg" zit in de transformatiefase naar "Ik ben goed genoeg", nee zeker niet perfect, maar goed genoeg, ik mag er zijn, voelt diep en krachtig, GRATIE, GRATIE, GRATIE. Voel ook nu me goed, alles is opgeruimd, administratie gedaan en geniet na. Nu maar de zon in en van mijn rust genieten, voor de 5e kuur morgen.
30-9-2014:
Het weekend was heerlijk rustig, wilde ook in rust zijn. Ook zondag een topmiddag gehad met Jan in een heel stil mooi duingebied, zonder aangelegde paden, zo puur natuur, genoten.
Ook de 4e chemo van deze serie zit er weer goed in. Mijn verzoek voor minder dexamethason is ingewilligd gelukkig , Ik ben nu van 20 naar 10 gegaan, dus gehalveerd. Maar gelukkig geen last, voor mijn gevoel krijg ik nog teveel, heb hele rode konen en vannacht kwam ik niet in slaap, zelfs niet met 3 druppels wietolie. Uiteindelijk van ongeveer 4 tot 8 geslapen. Dat is wel jammer, maar helaas.Verder voel ik me wel goed. In het zh leuk gesprek gehad met lotgenote, zij heeft effect van acupunctuur op haar lage bloedwaarden. Dus heb ook gegoogeld en ga het ook maar eens proberen, dus vrijdag mijn eerste consult. Trouwens van deze chemokuur kom ik juist weer aan, volgens de verpleegkundige, ook door vocht vasthouden, wat meer vrouwen met deze kuur hebben. Wel fijn dat ik niet meer zo mager ben, maar heb al wel een lekker buikje.
Heeft iemand trouwens ervaring met geïoniseerd Kangen water? Ik wil een keer naar een voorlichtingsavond bij 1 van mijn dansers. Ik hoor graag jullie eventuele ervaringen. Het Kangen water belooft heel veel, maar op internet lees iik ook wisselende ervaringen.
28-9-2014:
T/m donderdagochtend heb ik me afgelopen week heel goed gevoeld. Ik was wel t/m woensdag hyper geweest van de dexo nog wat, het medicijn die ik via het infuus krijg tegen allergische reactie en misselijkheid. Maar goed daardoor veel energie. Donderdag had ik een vol programma, eerst naar de markt, daarna naar het zh om bloed te prikken en vervolgens (na een uur) afspraak bij de oncologie-verpleegkundige. Daar zit ik heel vrolijk te vertellen, dat ik me zo goed voel en zo opgelucht ben dat mijn lichaam ook deze kuur goed kan verdragen en ik mijn danslessen nog kan geven waar ik zo van geniet.Maar toen ze vertelde (zonder zich enige zorgen te maken overigens, want alles is nog binnen hun norm) dat mijn HB waarden laag zijn en mijn leverwaarden hoog, toen gebeurde er iets in mij. Het ligt nog steeds gevoelig in me, toch dat ik het heel erg voor mijn lichaam vindt. Verstandelijk denk ik , die chemo etc zijn nodig om alle, ook de kleinste , kankercellen te vernietigen, maar die gedachte heeft niet de overhand, misschien mag ik dat wel gaan transformeren. Gevoelsmatig leef ik heel veel mee, met al het gezonde in mij wat nu belemmert of zelfs kapot gemaakt wordt. Die transformatie ga ik in gang zetten, want ik ken genoeg voorbeelden van vrouwen die goed door dit traject gekomen zijn. Maar door de lage bloedwaarden, kom ik in ook in onzekerheid of ik de komende 9 behandelingen ook nog wel goed door kom en of ik dan nog wel mijn danslessen kan blijven geven. Op een diep niveau is het zelf blijven geven van mijn danslessen, heel belangrijk voor me. Ook al heb ik eerder de angst doorvoelt van "wie ben ik zonder dat ik biodanza geef" En of dat nu toch dat stuk is van sterk zijn is of dat het het genieten is van de lessen maken , van het dansen, van de energie. Maar de wekelijkse lessen legt natuurlijk ook een druk op me.
Binnenkort maar weer naar de homeopate/bioresonantietherapeute om te kijken of mijn doseringen evt omhoog moeten. Ben ook aan het overwegen of ik al met Iscador wil starten. Ik moest inwendig wel lachen toen de oncologie-verpleegkundige zei dat als ik andere pillen etc ga slikken , ik dat door moet geven aan de oncoloog. Van het eerste consult weet ik nog dat ik de pillen van Nutrophyt bij me had (op advies van de Belgische cel-bioloog) hij niet eens naar de pillen keek. Hij zei dat ik er vrij in was als dat voor mij goed voelde.
Afijn toen ik terug fietste naar huis met wind tegen, had ik het zwaar en voelde ik me ineens heel kwetsbaar, voelde me ook heel moe. Vervolgens een afspraak met 3 vriendinnen, waarin ik het wel rustig aan heb gedaan, maar ik had behoefte aan meditatie en het doorvoelen van mijn angsten en rust. Voortaan mijn agenda nog leger houden, had die week al teveel afspraken gehad. Gelukkig heb ik ook vrijdagmorgen heerlijk gedanst en 's middags goed gerust en ook de avond was weer heerlijk. Heb archetype van Atlas gedanst, was wel heftig, maar wel goed voor me. Vanwege de hospiteerborrels en de studentenfeesten van mijn dochter ook wel wat onrustige nachten gehad, maar vandaag heerlijk ontspannen genoten. Ook nagenoten van het dansen gisteravond en dat ik hem toch nog zelf heb kunnen geven en Jan is op zaterdag door de biodanza ook altijd heerlijk zacht en hebben we genoten vandaag in de Heemtuin etc.
Voel me inmiddels weer helemaal fit. Ik heb gevraagd om minder dexo...., zodat ik minder hypo ben en meer rust kan nemen. Morgen nog een rustige dag en dan kan ik de chemo maandag weer ontvangen.
22-9-2014:
De top is eraf, op mijn afstreep-kalender zijn de bovenste 3 nu afgestreept, ik zit op 3/4!
Vandaag heen en terug alleen gefietst naar het ZH. Op de heenweg , genoten van de kracht van een zonnestraal die zich door de ruimte tussen de wolken in alle intensiteit heen perste en zo op de duinen scheen. Verder ook genoten van het frisse windje vol zuurstof en de kracht die ik moest zetten met mijn benen. En mijn mantra was: "My mind en al mijn gezonde cellen zijn sterker dan de chemo"en ook weer in aandacht bij mijn innerlijk kind te zijn en met ruimte voor een eventueel bang deel in mij, Tuurlijk weet ik niet of ik ook deze behandeling weer zo makkelijk als de vorige 2 zal doorstaan, maar voel me wel in vol vertrouwen dat dat wel zo zal zijn.
Zoekende naar een plekje in het zh (totaal 3 kamers) om me te installeren, had ik al fijn oogcontact met een open, mooie , kale vrouw, iets jonger dan ik. In mijn volgende kamer waar ik een blik wierp, zag ik dat mijn bed en favoriete plek bezet was, dus ging graag terug naar de kamer met de vrouw. Fijne begroeting en er lag nog een vrouw, zij keek wel, maar was verder stil. Gelukkig nog een bed bij het raam, niet met zicht op al het groen richting duinen, maar wolken kijken is ook altijd fijn. De vrouw (ik weet haar naam( maar voor haar privacy noem ik hem nu niet) en we zullen nog wel contacten, hopelijk komt ze ook eens mee dansen), gelijk contact , ook zij volgde een dieet, deed veel aan lichaamsbeweging en ook zij vond het een heel helend en transformerend proces en zij wilde weten wat ik nog meer deed/gedaan had om te helen. Eerlijk gezegd, door de behandeling en mijn meditaties vergeten te vragen wat zij nog meer deed, maar dat volgt hopelijk nog. Zij had overigens kanker aan haar eierstok en eierstok en baarmoeder zijn verwijderd en zij was na een jaar van steeds minder vitaal zijn, ontzettend opgeknapt door alle behandelingen en ze gaat ook goed door de chemo. Heerlijk om haar kracht te voelen en haar licht te zien hoe ze in het leven staat. Fijn om open te delen en elkaar te inspireren.
Gelukkig was er een verpleegkundige die vorige week ook veel aan mijn bed heeft gestaan, in verhouding tot haar collega's een iets oudere vrouw met een warm en open hart die heel kundig en liefdevol overkomt.
Ik ervaar het als heel fijn om zvm door de dezelfde geholpen te worden, mits ze vanuit hun hart het werk doen.
Dus ik was blij met haar. Ze vroeg heel lief op ik een warm handenbadje wilde en welke geur ik er in wilde. Het geurenaanbod had ik de vorige 6 keren niet gehad! Omdat de lavendel op was, koos ik Rozemarijn, wat heerlijk, wat een cadeau. Even lekker de geur in me opgenomen. Ook met mijn kamergenote grapjes gemaakt, dat dit toch wel een kuuroord was en dat we het ook zo konden zien, positieve transformatie hoe we ons verblijf daar konden ervaren en ik moet zeggen, ik ga daar echt niet met tegenzin heen, ik verheug me op de meditaties en de overgave om zolang in bed te kunnen rusten en te luisteren naar de mooiste woorden en geluiden. De collega, die me eerder geholpen had en waar ik achteraf kwaad op was omdat ze potverdorie op hetzelfde plekje had geprikt als de keer daarvoor en het heel stug en pijnlijk aanvoelde. Met zijn 2-en staan ze dan deze dag op de chemo en helpen ze beiden alle patiënten samen. Omdat ze iemand liever niet wilde prikken (laat even los waar dat mee te maken had, kan van alles zijn) vroeg ze of haar collega, die bij mij stond die persoon wilde doen. Ik zei, o jammer ik had me op jou verheugd. En toen koos mijn verpleegkundige ervoor toch bij mij het infuus te zetten en daarna die ander. Zo lief. Afijn de prik voelde niet fijn en ze zag ook dat die niet goed zat, moest er uit te weinig stroom in, (ik maakte een grapje, dat ik mijn lot ook niet moet beïnvloeden) Ze drukte het goed af en wreef, om te voorkomen dat het een blauwe plek zou worden.
En toen een nieuw infuus in de hand, die zat gelukkig wel goed. Ze zei dat het eerdere plekje de volgende keer misschien wel goed is, dat is vooraf niet te zeggen. In het begin nog even gesproken met mijn kamergenote, maar daarna weer op you-tube naar meditaties geluisterd, ook naar een helende dolfijnenmeditatie. Mijn iphone stopte wel telkens en dat was wel lastig, volgens mijn dochter omdat vermoedelijk de koptelefoon (wellicht door het hoesje) er niet goed in zat, maar het goede effect was ook dat ik heerlijk genoot van mijn innerlijke rust en liefdevolle acceptatie en zachtheid. Door de maagbeschermer kwam ik ook weer in een heerlijke doezeltoestand. Lekker alleen terug gefietst en even geaard op het gras naast het mooie duinfietspad gestaan. Ik voelde me goed, wel introvert en berustend, maar wel sterk genoeg om alleen te fietsen, ook fijn voor Jan. Toch wel wat blauwe plekken gekregen, ook op mijn 2e infuus, maar voel geen angst of enige boosheid daarover. Het is, heerlijk zo. En 's middags, thuis op de bank alle tijd genomen voor het prachtige boek van Ken Wilber (zie eerder blog) . Ondanks de vele orthodoxe en alternatieve behandelingen is de kanker toch sterker en is ze er klaar voor om in overgave het leven los te laten. Zo prachtig mooi hoe ze samen dit proces beschrijven . Ken beschrijft ook prachtig mooi zijn proces als ondersteuner, want het was zeker niet altijd makkelijk voor hem. En hij was zeker niet altijd liefdevol. Gelukkig wil Jan dat hoofdstuk lezen, hopelijk kan hij daar iets mee. Gelukkig voel ik me vitaal en verzorg ik mijn eigen eten etc (vandaag zelf gekookt en afgewassen) maar het leven hier draait wel meer om mij dan om hem, iets waar hij wel moeite mee heeft. Hopelijk vindt hij iemand met wie hij dat kan delen, al is dat voor hem heel moeilijk. Afijn tijdens het stervensproces, natuurlijk heerlijk zitten snikken, maar toen Ken beschreef dat hij haar handen vasthield en op het moment van haar sterven, zijn hand naar haar hart bracht, vreselijk diep gehuild ( zo'n huil haast zonder geluid, met je mond ver open. Ik ken hem wel van eerder oud verdriet) Voor mijn gevoel was het een herbeleven van de dood van mijn vader. Op 72 jarige leeftijd, waar ik ook mijn hand op het moment van sterven naar zijn hart bracht, ik had een flashback van mijn beweging ( claudia was toen denk nog net geen 1, bedenk me ook dat ik echt niet leef met de datum daarvan, mijn nichtje uit Ecuador en studerend in Groningen, herinnert me vaak aan de sterfdag en het aantal jaar geleden van mijn moeder. Daar leef ik niet mee, die dag is voor mij ook niet belangrijker dan andere dagen en op iedere dag kan ik haar herdenken al is zo;'n dag wel een uitnodiging om er dieper bij stil te staan en het te delen).
Wat een prachtig boek, een aanrader als het je aanspreekt.
En al lezend, besef ik de overgave aan het leven, ook ik weet niet of er in mijn lichaam weer kanker zal ontstaan. De diepe angst voor terugkeer heb ik geheeld en daardoor was het lezen van dit boek niet pijnlijk voor me. Ik voel me ook dankbaar dat de behandelingen heel erg verbeterd zijn tov haar behandelingen in 1984. Hopelijk, mocht het leven anders beslissen, hoop ik dat ik in net zoveel overgave en zonder oordeel kan zijn als haar. Ik ben het idee van "maakbaarheid' door mijn eigen proces aardig aan het loslaten. Ben blij dat ik mijn proces bewust onderga en niet als slachtoffer en mijn dieet, pillen en emotionele helingen geven me het goede gevoel dat ik zelf actief aan het helen bent ipv alleen maar het aanbod van het ZH te ontvangen. Voel me door het boek wel steeds dankbaarder voor het aanvaarden van de chemo etc. Alternatief alleen is te kwetsbaar. Maar wat het leven voor mij in petto heeft, weet ik niet, kwetsbaarheid en overgave hebben zich verdiept in mij, ook tav van andere mensen.
Zo dat is een heel verhaal geworden, nog even iets leuks.
Zaterdagavond onze kerstvakantie geboekt naar La Palma (Canarische eilanden), met auto, Op een prachtig plekje, leuk huisje in een heel groen park met oa avocadobomen met uitzicht op zee vanaf de hoogte en op 10 autominuten van het strand en heel leuk kustplaatsje met haven vanwaar er boten varen om dolfijnen te spotten die daar heel veel zwemmen. Dat is nog een diepe wens van mij om dat mee te mogen maken. Zwemmen met dolfijnen doen ze daar niet, is ook ok voor mij. En beschreven op internet staan ook de prachtige sterrenhemels die daar waar te nemen zijn. Ook zitten we vlakbij het nationale park in de bergen. We gaan gelukkig met zijn 3-en .Heerlijk om me daarop te kunnen verheugen, Dan is, volgens de huidige planning, mijn laatste chemo 1 maand geleden en is een mooi cadeau om te vieren. Dank je wel Joke met het zoeken van deze locatie, want ik trof alleen maar vol/ vol aan ivm de kerstdrukte. Er waren niet veel vliegtuigstoelen meer te verdelen, maar zij vond deze reis met plek, dus heel blij en dankbaar! Dit jaar geen kerstworkshop, wat ik toch al besloten had ivm mijn wens echt kerst te kunnen vieren met Jan en Claudia zonder de voorbereidingen en spanning voor de kerstdansdag, maar wel gaat dan de oudejaarsparty op 31-12 door, want we komen op 29-12 terug.
Dit weekend genoten van Claudia, zondag was ze wel heel de dag haar huiswerk (wiskunde) aan het doen en het viel haar zwaar en vandaag ook weer. Maar heerlijk dat ze thuis is en we er voor haar kunnen zijn, dat ze een rustig eigen plekje heeft en ze gezond kan eten. Vanavond is ze weer naar een huisborrel in Utrecht, hopelijk lukt het, vanavond slaapt ze weer thuis en de verdere week ook iuv de donderdagnacht. Ze gaat nu even heen en weer reizen dagelijks, omdat ze niet zo vroeg op de universiteit hoeft te zijn. Heerlijk dus ook even rust in het geforceerd los moeten laten van haar, een cadeau, waar ik nu ontzettend van geniet. Nu haar thuiskomst afwachten of ze gekozen is voor de kamer etc.
20-9-2014:
Een goede week achter de rug, zonder merkbare bijwerkingen. Ik had gepland om vrijdag naar een biodanza-dag voor leraren te gaan in Utrecht. wilde dat heel graag en Paula (even over uit Denemarken) zou ook gaan.
10 voor acht zou ik 's ochtends de deur uit moeten en ik zou eerder van de dag weg moeten gaan, om met ov op tijd 's avonds in de zaal in Voorburg te kunnen zijn. Donderdagavond voelde ik na een dag veel op het strand te zijn geweest (wat een zalig weer), ineens mijn grens en de reis en alles wat ik mee moest nemen, was me ineens teveel. 's nachts werd ik zwetend wakker en mijn keel vroeg aandacht. Ik moest erkennen dat mijn plan te hoog gegrepen was, vooral ook omdat ik 's avonds nog les moest geven. Mijn lichaamssignalen mag ik niet meer ontkennen, de gevolgen kunnen nu veel groter effect hebben. Dus geluisterd naar mijn lichaam en heb ook de vrijdag veel rust genomen en lekker verder gelezen in het boek van Ken Wilber, heel inspirerend en toen kwam ook mijn dochter nog thuis, dus was genieten. Dit weekend blijft ze ook thuis, voor het eerst sinds weken, fijn om alle geluidjes weer te horen. Ik heb haar wel gemist en haar stress van dat ze met de hospiteerborrels telkens wordt weggestuurd en ze dus nog geen kamer heeft, voel ik ook. Gelukkig heeft ze 2 vriendinnen in Utrecht bij wie ze kan slapen, maar Claudia verlangt ook naar een eigen plek en rust 's avonds. Nu heeft ze ma/di avond weer hospiteerborrels, dus er is nog hoop op een kamer van haar studentenvereniging. En het gemis aan Claudia los ik nu zvm op door haar te visualiseren. Opvliegers door de overgang heb ik ook wel, af en toe een warme vlaag door me heen, maar ik ervaar het niet als erg, nu zweet ik er niet door, dat scheelt misschien, maar het voelt als veel minder erg dan de verhalen die ik voorheen daarover had gehoord.
O ja, pas gelezen, de 3 beste groentes om kanker te voorkomen zijn: als eerst knoflook, rode bieten en spinazie.
Die staan nu ook dagelijks en spinazie wekelijks op mijn menu. Jan heeft een grote hekel aan knoflook, zijn geur en zijn maag kunnen dat niet verdragen. Om die reden eet ik ook niet vaak meer verse knoflook, maar door info uit het anti-kanker dieet wel weer ingevoerd en nu wil ik het nog meer/vaker gaan eten. Heb al teentjes in een potjes olie /kruiden gezet om ook rauw te eten. Als ik te sterk ga stinken, laat het me weten.
Gisteravond in ieder geval weer een heerlijke- en energieke biodanza-les/avond gehad, weer een cadeau om in die energie te kunnen zijn, dank alle lieve dansers, jullie dragen bij aan mijn heling.
15-9-2014:
Nog maar 10!!! Ongelofelijk hoe ik mij vooraf ,tijdens en nu over dit chemotraject voel.
In het eerste gesprek met mijn oncoloog, die me vertelde hoe het door hun voorgestelde traject eruit zou zien, kon ik dit traject van 12 wekelijkse kuren, niet aan. De eerste 4, eenmaal in de 3 weken, kon ik aan, maar wat daarna kwam, nog een traject van nog eens 3 maanden was too much! En nu, natuurlijk ook door diep,samen met mijn kinesiologe door mijn angsten heen te gaan en natuurlijk ook door de ervaring van vorige week en hoe goed die kuur is gevallen, is het gevoel getransformeerd naar lichtheid en acceptatie. De pijnloze prik in mijn buik ipv mijn voorstelde angst hoe het zou zijn in mijn been, was een hele grote opluchting. Die prik hoef ik maar eenmaal in de 3 weken, dus speelde ook niet vandaag, maar zal er ook, als ik hem wel ga krijgen over 2 weken niet meer spelen. Van deze kuur, de afgelopen week geen dipdagen gehad, al voelde ik wel dat ik het afgelopen zondag rustig aan moest doen, mede ook door de actieve eerdere dagen. Dus lekker lang in bad en een mooie- en voedende scriptie gelezen van een collega in de tuin, heerlijk.
Vannacht goed geslapen en vandaag in mijn eentje erheen gefietst. Normaal brengt en haalt Jan me met de auto. Wel met de afspraak met Jan dat hij me met de fiets op zou halen, of als ik me niet lekker voelde hij me met de auto op zou halen. In mijn eentje door de duinen gefietst met de mantra in mijn hoofd: "my mind en al mijn gezonde cellen zijn sterker dan de chemo"en ook mijn innerlijk kind de aandacht en geruststelling te geven, want ook al vallen de bijwerkingen mee, ik moet niet bagitaliseren dat er gif in mijn lijf komt. Het was zulk prachtig weer en de vogels zongen, de zalige ochtendzon scheen me uitbundig tegemoet en naast mij op het paardenpad liepen de paarden van de cavelerie richting hun training op het strand ivm prinsjesdag. Heb die oefening op het strand nooit gezien en wilde ik wel en heb nu in ieder geval wat paarden en de ruiters gezien en voelde hun opwinding, was leuk. Volgend jaar wil ik nu echt eens op het strand gaan kijken, want ik ben altijd wel een paardenmeisje geweest en heb zelfs als stalmeisje gewerkt "mijn eigen Assepoestercreatie?
Van 9.45 tot 12.30 in het ZH geweest en heb veel meditatie's via you tube beluisterd. Van de maagbeschermer die ik via het infuus ingespoten krijg, voorafgaand aan de chemo (taxol/ van de taxusstruik) wordt je een beetje soezerig, wel lekker, maar de meditatie niet helemaal meer gehoord, maar ook goed. Het infuus ging ook goed, een mooie grote ader liet zich zien, na het weken in het warme badje en is goed gegaan, die stress is door het loslaten van de stress voor de prik in mijn bovenbeen, en de bespreking van de nare eerdere ervaring met de oncoloog-verpleegkundige en de oncoloog, ook sterk verminderd. Super, heel dankbaar voor. Het tergfietsen naar huis ging goed en samen met Jan bij een strandtent geluncht. Wel goed beschermt tegen de zon, dus had het wel warm met pruik en vest op/aan.
Maar wel genoten van de zee, de rust en het vakantiegevoel.
En vanmiddag ook nog een voetmassage gekregen van Wim, heerlijk!
Trouwens gister door de scriptie van collega, wilde ik nu eindelijk het boek "De ontembare vrouw"van Clarisse Estes te gaan lezen, maar had geen zin om naar de bibliotheek te gaan. Ik had ook nog een boek liggen, die ik eerder nog niet gedurfd had, namelijk "Overgave en strijd" De groei van inzicht en liefde tijdens het leven en sterven van Treya Wilber. Geschreven door haar man Ken Wilber (bekend auteur van prachtige bewustzijnsboeken). Ik denk dat het woord sterven, mijn weerstand was, want ik wil eigenlijk alleen de overlevensverhalen lezen en horen. Maar goed ineens eraan begonnen vandaag, voelde me sterk en open en ja, een prachtig en ook herkenbaar boek en ik geniet en ook weer inspiratie voor mijn eigen proces en ook voor mijn biodanza-lessen.
Maar nu stop ik, moet ook nog de mailing versturen voor de party, sluit er ook bij aan : Enjoy life! Het leven als prachtige ervaring om te dansen met wat er op je pad komt in een liefdevolle acceptatie en mogelijkheid tot meer bewustzijn en transformatie.
9-9-2014:
In de nacht van zondag op maandag goed geslapen. Voor mij is dat een teken dat ik echt in vertrouwen en zonder angst het nieuwe chemo-traject in ga, Ik kon in het ZH weer kiezen voor een nog lege 4 persoonskamer en ging weer op mijn favoriete plekje liggen. Dicht bij het raam met zicht op bomen en lucht/wolken en met zicht op de ingang (geheel feng shui). Ik was zwaar bepakt met mijn laptop en een tas met eten en drinken voor heel de dag. In het zh kan ik dat ook krijgen, maar hou het liever op biologisch etc. Wel de tomaten-groentesoep genomen en die was heel lekker.
Het infuus is nu in mijn linkerhand gegaan, een dikke ader, in de overgang van hand naar pols. Het inbrengen ging helemaal goed en zo goed als zonder pijn.Het nadeel van die plek merkte ik wel in alle bewegingen die ik nog ging maken en ivm de lange dag (van 9.45 tot 16.00 uur) waren dat er veel. Het infuus moest al zo snel ivm het doorspoelen en ook beschermingsstoffen voor de herceptin.Dat is allemaal wel voelbaar ook in je hoofd, wordt daar wat lichter van in mijn hoofd en wat minder geaard. De herceptin kreeg ik op mijn verzoek niet via het infuus (duurt 90 min) maar via een prik in mijn been. Zag daar wel tegenop, want voelt toch meer als spier dan vet, maar gelukkig kon ik ook kiezen voor mijn buik en daar heeft ze, terwijl ik zat, in een heerlijke rol gespoten. Voelt als een heel licht prikje, was helemaal goed, daarna voel je wel de vloeistof erin lopen, want dat moest ook langszaam gebeuren. Verder er niets van gevoeld. gelukkig daar niet allergisch voor. Maar uit voorzorg daarvoor wel voor de eerste keer 6 uur nablijven in het ZH. Afijn de 3 uur wachttijd volgens het schema gaan gebruiken om de workshop voor woensdag te maken.
Mijn laptop neerzetten en openen was gelijk wel au bij het infuus, moest ik dus nog langzamer en voorzichtiger doen.
Voor een deel gemaakt, lekker om de mooie muziek daar , met koptelefoon op, te horen. Wel goed ook voor me, om die werelden daar te integreren, Ik was al geduid op dat het beschermingsmiddel in het infuus bij sommige mensen slaperig kon maken. Dus ben na een uurtje lekker gaan liggen, en heb via you-tube, geluisterd naar de meditatie "Heal yourself"van Louise Hay. Heerlijk was die.
En daarna wat eten en toen begon alweer de voorbereiding op de chemo; spoelen, + anti allergisch middel + een maagbeschermer. Bij mijn vorige kuur, kreeg ik dat met pillen die ik thuis gedurende 3 dagen moest slikken, dat hoeft nu helemaal niet iuv 2 paracetamols op de ochtend van de chemo.
Tijdens de chemo geluisterd naar een meditatie "Heal Thyself"van ?
En voordat de chemo er volledig door was, hoorde ik het getippel op de gang en jaa hoor daar kwam mijn vriendin, was heerlijk haar te zien en fijn te delen ( ook hoe zij de overgang van haar dochter naar de Universiteit beleefd heeft) en daarna nog even een infuus om de aderen door te spoelen en toen samen naar huis. Voelde me wel goed, maar niet zo geaard, maar ik wankelde niet.Thuis nog in de tuin gezeten (mijn huid goed afgedekt voor de zon) en samen aan de bieten/wortel-sap en aan de sushi. Een bijwerking zou zijn, verminderde eetlust, nou daar gisteren nog niets van gemerkt, had trek in allemaal lekkere, lichte dingen en heb het gelukkig bij gezond kunnen houden. Heb goed geslapen, maar werd om half 5 wakker en heb daarna volgens mij niet meer geslapen en mindfullnes gedaan en gemediteerd. Ik voelde heel veel warme bij mijn bovenlichaam en vroeg: lichaam wat heb je nodig en voelde toen dat ik mijn ketting met kristal om moest hangen. Natuurlijk om van alles en nog wat af te kunnen voeren. Goed en fit opgestaan, lekker ontbeten . Voel wel af en toe weer warmte mijn oren uitkomen, maar is allemaal goed te handelen. Nu naar de yoga.
6-9-2014:
Gisteravond in Voorburg zelf helemaal mee kunnen dansen, omdat Robert de Jong, ivm eerdere afspraak de les zou geven. Wat heb ik genoten. Normaal ga ik in de zomervakantie altijd het liefst op een biodanza-vakantie om er weer helemaal in onder te kunnen duiken. Helaas kon dat deze zomer niet door de chemo etc.. Daarom gisteravond ten volle genoten. Les geven is heerlijk, maar zelf dansen, je vrij te voelen en geen verantwoording voor het geheel te hebben is zo fijn. En gisteravond voelde ook wel als een feestje, naast de mensen van de vrijdagavondgroep, waren er veel van de woensdagavondgroep en ook nog veel mensen van de Sardiniegroep. Met de Sardiniegroep hebben we vandaag een reünie bij de vader van Sam thuis. Dat wordt babbelen, lachen, foto's kijken, herinneringen ophalen en eten, daarom was het extra lekker om elkaar ook al in de dans ontmoet te hebben. Hoorde gister al zoveel moois over hoe de Sardinië -vakantie heeft doorgewerkt bij de mensen.
Ivm de warmte zonder pruik gedanst in mijn blote, kale, bolletje. Voelde voor mij goed, vrij zonder belemmering. Thuis loop ik ook altijd kaal rond. Mijn lessen blijf ik nog wel geven met mijn pruik op, ik wil mijn dansers vrij laten zijn, zonder de associatie van de chemo etc. En omdat ik met les geven toch maar korte stukjes dans is dat qua warmte heel goed te hebben.
O ja en bij de oncoloog was ook alles goed, mijn bloed en hartspier zijn goed, zodat het traject vanaf a.s. maandag gewoon gaat starten. Ik krijg er steeds meer vertrouwen in dat ik ook dit traject (die lichter is) dansend doorheen kom.
4-9-2014:
Gisteren weer les gegeven en gedanst. Het was zalig en heb ervan genoten. Veel nieuwe mensen, heel fijn.
En mijn longen heb ik niet gevoeld, mijn conditie is echt weer goed, heel dankbaar!
Bij 1 dans dacht ik wel , oei blijft mijn pruik wel zitten, maar gelukkig wel
Vanmorgen een MRI scan gehad van de werking van mijn hart-spier. Dat is, omdat ik herceptin, eenmaal per 3 weken naast de chemo ga krijgen en die kan schade opleveren voor mijn hart-spier. Door deze scan kunnen ze zien hoe de conditie etc vooraf was. De herceptin geven ze alleen maar als mijn hart-conditie goed is. Ook mijn bloed laten prikken, van beide krijg ik morgen, van mijn oncoloog de uitslag. Het bepaalt de chemo die ik voortaan iedere maandag ga krijgen. De herceptin ga ik krijgen, omdat mijn tumor het her2neu eiwit bevatte. De herceptin bindt dat eiwit, waardoor er minder kans is op terugkeer. de herceptin krijg ik dmv een prik in mijn been. Ik ga het allemaal maar in vol vertrouwen ontvangen. Ik ga zo mijn afstreepkalender maken voor de 12 wekelijkse kuren, werkte ook goed tijdens de 21 bestralingen. Zo hou ik het overzicht en is het einde beter in zicht.
2-9-2014:
Ik geniet van mijn voorlopig laatste chemo-vrije week. En ben heel benieuwd hoe het weer zal zijn om les te geven. Heel veel nieuwe aanmeldingen gekregen. heel bijzonder, veel meer dan het vorige seizoen. Wel weer een hele uitdaging om de lessen aan te passen voor de nieuwe en fijn te laten zijn voor de bestaande groep en dat de groep zich liefdevol vermengt.
Gisteravond onze dochter opgehaald en onze ontmoeting was zo intens. Ze was niet op de plek waar ik haar verwacht was, de straten stonden vol met alle mannelijke/ vrouwelijke ontgroeners, hun vrienden en ouders, een heerlijke opwinding/opluchting was voelbaar. De mooie karakteristieke clubhuizen van de vereniging van de mannelijke-en vrouwelijke leden, staan op een heel mooi plekje in Utrecht. Van een vriendin hoorde ik dat Claudia een pizza was gaan halen, samen liepen we er heen. Toen we elkaar zagen renden we naar elkaar toe en hebben een tijd, samen huilend (ik voelde het door haar hele lichaam) in een omhelzing gestaan. Wat was dat mooi en intens. Heel dankbaar voor dat we dit zo met elkaar kunnen delen en dat te midden van vele studenten. Heb bewondering voor haar dat ze dit zo kan. En wat waren we blij elkaar te zien en wat was ze blij dat ik er zo goed uitzag en het goed met me ging. Ze had eenmaal mogen bellen met me, ivm de chemo, maar ze had dat bewust niet gedaan, omdat als ze zou horen dat het niet goed met me zou gaan, ze direct naar huis was gekomen, waardoor ze geen lid zou kunnen worden van de studentenvereniging. Ze heeft het zwaar gehad met de ontgroening, vooral in het begin, ze was wel bang, in het begin waren ze heel streng. Ze voelde zich chronisch ondervoed en is nog net niet flauwgevallen. andere meiden wel.
Maar het heeft haar ook heel veel goeds gedaan. Ze is nu al trots op de studentenvereniging. Ze heeft een jubileumboek gekregen met 100 jaar geschiedenis met allemaal powervrouwen erin beschreven, met al hun kwaliteiten en goede daden. De vrouwen/meiden worden in de vereniging heel erg bekrachtigd . In de auto volop verhalen en ook veel clubliederen. Het plezier in zingen is terug! Heel leuk. Vanavond heeft ze een ronde gemaakt langs de studentenhuizen( van de vereniging) om te kijken voor welk huis ze gaat "solliciteren"voor een kamer. En vandaag met haar het eea via internet geregeld en genoten van het samenzijn. Morgen start de introductie van de studievereniging en ze heeft er gelukkig zin in. (o,o mama, je weer voor niets zorgen gemaakt. Vertrouwen en loslaten, I know)
30-8-2014:
Ik voel me weer helemaal goed! Ik voel mijn kracht toenemen en mijn longen zijn zacht en open. Gisteren met tegenwind gefietst en dat ging ook helemaal goed. Geen stress/ pijn/kramp gevoeld in mijn longen.Ik voel me heel, heel dankbaar. In deze conditie had ik de party wel kunnen geven, maar dan had mijn herstel toch onder druk gestaan en nu niet. De externe oorzaak was een groot cadeau aan mezelf. Ook het diepe besef dat, ook al staat Biodanza hoog op mijn lijst, mijn herstel bovenaan staat.
Maar wat hieraan vooraf ging;
Afgelopen maandag, na het verwenweekend, voelde ik duidelijk weer mijn fysieke grenzen en heb regelmatig moeten rusten. Dinsdagochtend werd ik met pijn in mijn aderen en dan vooral ook op de plek van mijn laatste chemo-infuus wakker.
En die pijn roept angst op voor het volgende chemo-traject. Iedere week aan het infuus.Iedere maandag minstens een halve dag in het ZH en dan 12 weken lang. Nieuwe chemo en eenmaal per 3 weken ook herceptin (met kans op hartschade), kans op polyneuropathie.(beperkt gevoel in de zenuwuiteinden van vingers en voeten) Vrolijk wordt je daar niet van, tenminste ik niet en de angst was voelbaar heel groot.Ik wilde heel graag naar mijn yogales, dus niet stil gestaan bij de pijn en de angst, maar huilde tussen alle bedrijven door, ook bij de yoga. In deze 2e week van de chemo heb ik eerder die pijn in mijn aderen en ook wel een beetje polyneuropathie gevoeld en weet ik ook dat het na een paar dagen voorbij is. Maar het was echt de angst voor het nieuwe en voor mij nog onbekende traject die me aangreep. Gelukkig had ik 's-middags een sessie bij mijn kinesiologie-therapeute. Zij was net door haar rug gegaan en kon mij alleen maar zittend helpen, waardoor we een "helende reis"gedaan hebben. Diep afgedaald in mijn lichaam en dan kijken, voelen wat om aandacht vraagt en daarmee communiceren. Klinkt makkelijk zo, maar ik vind het echt hard werken. En de kunst is om open te blijven, of er een antwoord vanzelf opkomt of niet. Niet in je mind te gaan zitten. En dan contact maken met mijn angsten en tuurlijk komt er dan weer een kleine Hannie, ditmaal een baby van 6 a 7 maanden die druk bezig is om aandacht te krijgen, geen basisvertrouwen heeft.Ook de pijn van mijn longen ingegaan, daar contact mee gemaakt en gevraagd: longen wat heb je nodig? En direct na die vraag, door de aandacht en attentie, voelde ik al verzachting, kreeg het ruimte. Tuurlijk die cellen hadden liefde en aandacht nodig.
Ook de angst voor de infusen en het volgende traject, want ja, ik zou nu ook kunnen zeggen , ik stop. Ik voel nml wel dat de kanker geheeld is, maar echt voor 100% dan komt er weer angst op. Juist de komende chemo met herceptin is voor mijn kankertype heel preventief en zijn de helingscijfers heel goed. En ik heb vrouwen om me heen, die juist opknapten in dat traject, omdat de chemo niet zo belastend is. Dit nu is even allemaal mind en ook meer voor jullie kennis, maar wat heb ik een angst gevoeld. Heel de "helende reis"bleven mijn tranen stromen, soms rustig en soms heel hard.
Uiteindelijk heeft de heling plaatsgevonden, de liefdevolle integratie van mijn innerlijk kind, de integratie van basisvertrouwen, de diepe connectie/communicatie met delen van mijn lichaam die aandacht vragen en vertrouwen dat ik het volgende traject goed door kom. Niet vanuit "ik ben sterk en ik doe mijn best"maar vanuit een diepere basis.
Ook nu thuis doe ik dagelijks eerst mindfulness, bewust worden van alles wat aandacht vraagt en vervolgens communiceren "lichaam wat heb je van me nodig". Voor mij belangrijk dat ik met mijn dagplanning daar echt prioriteit aan geeft. Voorheen dacht ik vaak "als ik al mijn "to do's"gedaan hebt, dan..... Maar vaak was er dan geen tijd meer. Nu dus hernieuwde prioriteiten. Dit is echt mijn pad van heling. Ook een NLP meditatie van Robert Mc.Donald om te communiceren met dat deel in je lichaam die de kanker veroorzaakt heeft met een positief doel voor jou, brengt me dieper op mijn helingspad.
Naast dit pad, is de overgang nu ook ingegaan. Mijn ongesteldheid is uitgebleven en voel af en toe wel stoom in mijn oren, maar dat had ik al vanaf de eerste chemo. Er staat een mooi E-book klaar over de overgang, ook dat proces in mij vraagt om bewustzijn en dan ook nog het proces om mijn dochter los te laten, morgenavond kunnen we haar ophalen, wat heeft dat ontgroenen lang geduurd en dinsdagmiddag moet ze op introductieweek voor haar studie. Ben benieuwd of ze daar de energie voor heeft. Drie processen in 1, wel bijzonder.
25-8-2014:
Het verwenweekend in Bergen in Hotel Blooming van "Stichting voor jou" was heel fijn. Ik ben daar heerlijk mijn dipdagen doorgekomen. Wat komt er een energie vrij, als je niet hoeft na te denken over wat te eten, het niet hoeft te maken, niet hoeft op te ruimen. Hierdoor heb ik alle yoga, mindfullness, massage, stiltewandeling etc etc mee gedaan. Ook heb ik voor het eerst sinds de diagnose weer gezwommen en in de sauna gezeten. Dat laatste ging maar net goed, gelukkig was er een lotgenote, die me naar mijn kamer hielp, want ik was wel dizzy. Maar wat heb ik genoten van die zalige, ontspannende, warmte. Het was natuurlijk niet alleen maar leuk en ontspannend, gevoelig voor alle energie, ook de pijn gevoeld van mijn lotgenotes. Bij meerdere was de kanker teruggekomen en lopen al jaren dit pad. Ieder staat er weer anders in, velen durfden nog niet te voelen, maar juist zo'n weekend stimuleert ieder om ook naar andere wegen te zoeken in het helingsproces, dat is wel het mooie in wat deze stichting, naast het verwennen, wil bieden. De organisatie is in handen van vrouwen met biodanza-ervaring en gelukkig was er ook een lotgenote met biodanza-ervaring, zodat ik met haar op een dieper niveau contact kon maken.
Heel erg genoten van het zalige- en gezonde eten daar en van het duingebied van Bergen. Helaas nog niets aangekomen ondanks alle verwennerij. Vandaag vroegen veel zaken mijn aandacht, o.a. het afgelasten van de party ivm de dubbele reservering van de gymzaal. Ik ervaar het als een rijkdom, dat ik die beslissing met zoveel innerlijke rust en overgave heb kunnen nemen. Toen mijn chemo een week werd uitgesteld, voelde ik duidelijk de stress van de planning die zo goed was en door het uitstellen dus niet meer. Het is een proces van loslaten en het loslaten van komende party voelt ook goed. Ik had me er wel op verheugd, iedereen weer te zien en in die prachtige, enthousiaste, liefdevolle energie te zijn. Maar in mij voelde ik wel dat mijn longen/ conditie nog niet genoeg was voor deze energieke start. Want ook al heb ik heel veel helpers en kan ik een collega vragen de vivencia te doen, het blijft toch een hele organisatie en veel uren werk. Ervaar deze externe oorzaak als cadeau van het universum; er wordt goed voor mij gezorgd. Op 30-8 zou ik ook precies in de periode zitten dat mijn afweer het laagst is. Hoorde van de vrouwen in het weekend dat meerdere tijdens hun chemo, meerdere longontstekingen hebben gehad. Daar moet ik niet aan denken. Komende week goed voor mezelf zorgen, met rust, meditatie en voeding etc en met wandelen mijn conditie verder opbouwen. Komende zondagavond is de ontgroening van mijn dochter in Utrecht afgelopen en kunnen we haar ophalen. Ik vind het erg lang duren, vindt dit lastiger dan 5 weken Thailand, want toen hadden we tenminste via whats app nog contact, en hoorde haar heerlijke ervaringen, nu is het echt afkicken. O ja, mijn ontstekingen zijn allemaal geheeld en heb net de laatste anti-bioticapil geslikt. Heerlijk om het pakje weg te kunnen gooien, vond de pillen zo vies, met zo'n nare bijsmaak, is gelukkig ook weer voorbij.
19-8-2014:
De anti-biotica heeft wel goed gedaan, voel me beter, klink nog soms wat nasaal, maar het hoesten is weg en mijn oorsuisingen door vocht achter mijn oor ook, dus dat scheelt een hoop. De extra week herstel, waarin ik me echt heel rustig gehouden hebt, heeft me goed gedaan.
Maar toch wel met een beetje angst de 4 e chemo ingegaan. Mijn dochter ging mee, omdat dit de enige keer was dat ze een keer mee kon gaan. En ik kon op een 1 persoonskamer liggen, wat een luxe, gewoon daar rustig met mijn dochter te zijn, zonder de drama en de pijn van de anderen te zien. Nu duik ik altijd wel onder met mijn heerlijke en prachtige Healing Cancer meditation en heb dat nu weer gedaan, omdat ik daardoor de chemo in rust en liefde kon ontvangen (en mijn dochter had een boek meegenomen). De angst zat hem in de combi met de anti-bioticum en alle pillen tegen misselijkheid en de chemo. En weer had ik een pijnlijke injectie, ze had een dunne ader gepakt, maar goed, losgelaten.
Na 1,5 uur was ik weer klaar en had de 4e en laatste van deze zware serie achter de rug. Voelde goed. Nieuwe cyclus start 8-9, dus nog even ver weg.
Met Jan en Claudia gelopen door het Clingendaalse bos, heerlijk om na de chemo even in het bos te zijn, heel aardend en ontgiftend en daar ook geluncht. Maar teruglopend naar de auto voelde ik wel dat ik naar mijn bed moest. Dat was wel veel eerder dan bij de 3 eerdere kuren. In bed alle spanning en angsten losgehuild en gemediteerd en geslapen. Toen ik wakker werd, had ik allerlei creatieve ideeën voor de party en heb hem gelijk geschreven. Was wel; heel bijzonder dat ik die ideeën had, op zo'n dag en de drive om hem gelijk te gaan schrijven. Voor mij is de biodanza echt helend, omdat je werkt met doelen, het geeft mij een boost. Tuurlijk moet ik voor mijn rust zorgen, maar die boost werkt wel goed op mijn herstel. En daarna ben ik lang tv gaan kijken, allemaal kookprogramma's om me even af te leiden van de pijntjes en lichte misselijkheid (de kookprogramma's waren zo inspirerend, maar gelukkig niet op mijn misselijkheid) Heb wel luchtige kleine maaltijden kunnen eten en niet overgegeven gelukkig.
En vanmorgen voelde ik me weer helemaal goed en fit. Heel dankbaar voor deze dag, ik hoop dat het zo, ook al is het soms met wat dipdagen, goed blijft gaan. Vanmorgen naar yoga geweest en vanmiddag naar mijn homeopate/bio-resonantie-therapeute. En tuurlijk door de chemo gister en door alle anti-biotica en ook door de overgang(want mijn 3e ongesteldheid tijdens de chemo laat nog op zich wachten, maar is ook niet meer te verwachten volgens de oncoloog) is er wel het een en ander uit balans, maar wel goed te herstellen. Verder gaat het goed, heerlijk om bevestigd te krijgen wat ik voel. Ik ben weer vol vertrouwen. Nu nog mijn dochter helpen pakken, die morgen start met haar ontgroeningen en daar erg tegen op ziet.En het pakken aan het uitstellen is. Komend vrijdag ga ik voor 3 dagen naar Bergen, hotel Blooming (heel luxe en met een eenpersoonskamer) voor een verwenweekend voor vrouwen met kanker. Heel luxe en voor een deel gesponserd door allerlei sponseractiviteiten die gedaan zijn. Krijg daar ook yoga, Mindfullnes en massage, ik verheug me erop. Door het uitstellen van de chemo, vallen mogelijk mijn dipdagen in dat weekend. Maar ik word daar zo verwend, dat het misschien ook wel fijn is. Voor Jan in ieder geval, want hij heeft het moeilijk als ik me zielig voel en verwend wil worden. Het enige probleem is of ik auto kan rijden op een dipdag, maar goed dat zien we dan wel weer. Mocht iemand op komende vrijdag die kant op gaan en/of zondagmiddag rond een uur op 4 weer richting randstad rijden, dan hoor ik dat graag.
15-8-2014:
Afgelopen woensdagavond heb ik samen met 2 biodanza-collega's, waarmee ik samen op de opleiding heb gezeten en jarenlang mee in de weekgroep heb gedanst (Irene en Ingrid) een aantal koesterende oefeningen gedaan. Was heel fijn en helend om me daar aan over te geven en het volledig te ontvangen. Ik mis de biodanza, dus dit was een heerlijk geschenk. En gister van Hima, mijn assistente een zalig ontspannende voetmassage gehad, zalig was het en 's avonds met haar en Joke ergens gegeten en heerlijk gebrainstormd over mijn situatie over de biodanza etc etc. Want door mijn huidige gesteldheid, weet ik even niet hoe ik me zal voelen over 2/3 weken. En jawel hoor vanmorgen werd ik wakker met allerlei ideeën voor de komende party en kom weer in het plezier en de energie om eea te organiseren. Hopelijk geeft dat mijn gezondheid ook een boost. En ja, ik moet ook achtervang gaan organiseren voor als ik niet de kracht heb om te faciliteren, maar hopelijk kan ik het allemaal weer zelf.
14-8-2014:
De kno arts heeft voor de zekerheid mij verwezen voor een scan. Ik kon daar direct terecht en ondanks de volle wachtkamer, was ik als eerste aan de beurt. (is dat een goed teken????). Ik blijk een neusholte-ontsteking te hebben, dus weer aan de anti-biotica. Na 3 dagen zou ik daar effect van moeten merken, is dan morgen, want nu voel ik nog geen verschil. Ik heb geen hoofdpijn of iets, voor mij voelt het gewoon als een verkoudheid die nu al 4 weken duurt.
Als mijn situatie niet verslechterd, krijg ik nu maandag de chemo. Hopelijk herstel ik, zodat ik hersteld aan de laatste zware chemo kuur kan starten.Verder voel ik me wel happy. Mijn dochter start woensdag met de ontgroening voor een Utrechtse studentenvereniging, dus die is nu druk om van alles te kopen , ongelofelijk wat een lijst ze heeft gekregen, denk dat ze daar zo maar € 200,00 mee kwijt is, apart hoor de ontgroeningscultuur. Nu weer even genieten dat ze thuis is.
11-8-2014:
Vandaag weer bloed laten prikken en gesprek met oncologie-verpleegkundige als voorbereiding op 4e chemo morgen.
Bloed was goed, nieren en lever doen het goed. Alleen mijn verkoudheid, de verstopping die duidelijk hoorbaar is, deed haar twijfelen of chemo morgen mijn gestel niet zou verslechteren. Na overleg met de oncoloog hebben ze besloten om de chemo uit te stellen. Voelde me daardoor ineens heel zwak, zo ken ik mezelf niet. Zo erg is die verkoudheid niet, kwam naar boven. Ook kwam gelijk mijn schema op en dat alles qua planning precies klopte, maar bij uitstel dus niet meer. Balen !!!!! Inmiddels voel ik wel dat het een cadeau is voor mijn lichaam om wat langer te herstellen, alleen de verstopping voelt vrij stug, dus hoelang gaat die duren? Morgenochtend naar de kno-arts voor verder onderzoek naar holtes en oor (nog steeds half doof door vocht achter mijn oren). Ik had vandaag weer een energetische behandeling, heerlijk om alles goed door te voelen stromen en weg te zakken in ontspanning. Mijn conditie gaat iedere dag wel iets vooruit. Dagelijks neem ik ook stoombad of voetbad en neem zo, niet lachen is een oud huismiddeltje; warme broodpap op mijn neus/holtes-gebied , we gaan het meemaken.
6-8-2014:
Zoals ik eerder geschreven heb, ben ik met een hoest/ verkoudheid de 3e chemo ingegaan op 22-7. Was niet heel ernstig, maar hij zat er wel. De donderdagavond na de chemo, had ik met het dansen bij een collega op het strand, te lang op het koude zand gestaan. En de kou was goed mijn lijf/ mijn voeten binnengekomen. Ik ben inmiddels maar een lichtgewicht en dat met waterman als sterrenbeeld , die staat voor slechte doorbloeding, had ik zelf betere voorzorgsmaatregelen moeten nemen. Afijn het weekend daarop waren mijn dipdagen en begon op zondag, mijn oor op te spelen. Maar ook niet echt met een pijn waarmee je denkt; gelijk naar de dokter. Dus wat huismiddeltjes toegepast, zoals warme ui tegen mijn oor, zout water spoelen, warm voetbad, watje met etherische olie erin. Zo zijn we dinsdag op vakantie gegaan. Het was heel warm in de auto, ik wilde geen raam open aan mijn kant ivm mijn oor en Jan wilde ook niet, dus enige wat kon, was airco aan. We hebben het in Friesland, waar we verbleven in het gebied: "Oranjewoud"en we daar midden in dat gebied zaten in hotel "Oranjewoud Tjaarda!, ontzettend genoten. Zo prachtig mooi. En natuurlijk heel mooi weer. Maar met de eerste fietstocht, tja, zomerjurkje , wel met een dun vestje ter bescherming tegen de zon (ivm de chemo) , maar geen extra laag op mijn borstgebied en dat voelde ik (had toen dus al een lek in mijn "warmtedekentje") en dan door het bos, dan schaduw, dan zon etc etc. En in het hotel een lange gang die ze door de hoge temperaturen goed tegen elkaar lieten tochten. In het restaurant zitten, waar ook voor mij teveel deuren openstonden. Mijn lichaam had dus heel wat op te vangen, wat het niet kon.Woensdag een te lange fietstocht gemaakt (door verdwalingen), denk ong 40 km en toen voelde ik echt mijn grens, ik was even op. Hoesten werd erger, 's avonds dan maar met de auto naar een leuk restaurantje, die we ook zeker gevonden hebben in Joure, superleuk. Na het eten nog een klein ommetje gemaakt en ineens had ik een hoestbui, waarbij leek of mijn longen dichtklapten. Even had ik geen lucht en ik dacht ik dat ik ter plekke zou stikken (is dus wel een thema van me). Gelukkig kreeg ik daarna weer langzaam wat meer lucht en konden we naar de auto/hotel. 's nachts slecht geslapen ivm het hoesten.
Donderdag heel rustig aangedaan, rustig gewandeld en gefietst in het Oranjewoud, zeer relaxed.
Donderdagnacht weer slecht geslapen door het hoesten, maar wel mooie inzichten gehad en een heel warm, geheeld gevoel in mijn borst en vrijdag na nog een heel klein fiets/wandeltochtje in het Oranjewoud vertrokken voor de terugweg. Heel fijn geluncht op een terras bij een tolbrug, bij de toegang naar het Tjeukermeer, was echt dolle pret daar met de tolmeester die zich daar slapend rijk stond te vissen en de vele boten die langs kwamen. en toen naar. 's avonds thuis had ik 39.8 koorts. Ik heb het niet onderdrukt, omdat mijn borstgebied nog zo warm en geheeld voelde. 's ochtends had ik geen koorts en wel allemaal koortspukkels onder mijn mond. Ik had echt zo iets van; zo mijn lichaam heeft zijn werk goed gedaan, we zijn over de top en nu zal het minder worden. Zaterdag thuis haast alleen maar gerust op de bank, toen ik 's middags ineens weer koorts had en die na een uur ook weer opgelopen was naar 39.4.
Tja, toch maar even het ZH gebeld, wat bij chemo en de koorts ook moet, ik mocht gelijk naar de eerste hulp komen. (echt met chemo gaan er echt deuren voor je open). Een leuk doktersteam constateerde dat ik longontsteking had en dat ik echt aan de antibioticum moest en dat ik daarvoor enkele dagen in het zh moest blijven. Ok dan, ik was in alle acceptatie. Afijn, via het infuus vele dosissen anti bioticum gekregen en ook een ander soort in pilvorm. Ook in zh slechte nacht tgv het hoesten en slijm en veel zweten. De volgende dag werd ik vastgelegd aan het infuus(zoutoplossing was preventief) maar dan zit je als je even naar de wc wil, wel vast aan zo'n rijdend maatje.Ook trombose prikken natuurlijk, ook preventief. Zondag verdrietig wakker geworden, ik had me zo verheugd om Claudia op te halen van Schiphol en dat mocht ik nu overlaten aan Jan en de moeder van Claudia haar vriendin. Ik had veel geappt met Claudia de uren voor haar vertrek, maar niets verteld, wel dat ik achteruit was gegaan, maar niets van het ZH. Ik wilde de terugreis voor haar geen verdriet bezorgen. Via een app hield ik haar landing in de gaten, ze had vertraging en het duurde maar, toen ik eindelijk zag geland, viel er een last van me af, de vliegtuigramp (waarin een schoolvriendin van Claudia heeft gezeten) zit toch in al je cellen, ook al ging dit vliegtuig uiteraard niet over een oorlogsgebied heen, Op Schiphol hoorde ze het pas van haar vader. Daarna dus even door de telefoon met elkaar gehuild, was heerlijk om haar , voelbaar, dichtbij te horen. Toen ze op bezoek kwam, was ik zooooooo blij, mijn tranen vloeien nu weer, terugdenkend aan dat moment. Verder veel in bed gelegen, mediterend, ik had nog niet veel energie, Die avond kreeg ik een pilletje met codine, wat de hoestprikkel onderdrukt. Nu na zoveel slechte nachten, vond ik dat helemaal ok. Nacht niet doorgeslapen, maar alleen licht gekucht, al een hele verbetering. 'sOchtends werd ik wakker met pijn in mijn linkerborst/long, ik was heel emotioneel, ging ook wel in de pijn, maar de pijn was voor mij even te confronterend. Operatie, bestralingen, alle beschadigingen, hoe ver ging ik nog zakken, hoe ver zou ik mijn gezonde lichaam kwijt raken. Ik zat echt even in mijn angst. Van mijn spiegelbeeld, kreeg ik ook geen kracht. weer verder afgevallen, zichtbaar ziek, kaal hoofd en geen make-up. Was wel een echte chemo-look wat ik zag en even niet de Hannie die door de chemo heen danste.Maar ook die emotie stroomde door. Douchen, even echt aankleden met mijn gewone kleding, opmaken, omdat Claudia 's 15.30 op bezoek zou komen en ik met haar buiten wilde wandelen. Het opmaken en mijn kleding hadden wel effect en dan vind ik mijn kale hoofd ook prima staan. Toen mijn infuuszak leeg was, mocht zelfs het infuus eraf, wow, wat voelde ik me toen alweer vrij! Geen rolmaatje heel de tijd naast me. Gaf gelijk ruimte om meer door de gangen te wandelen en even naar het stiltecentrum te gaan. Lekker gehuild daar .
Bij terugkomst, ach ze hadden me gezocht, 2 goede berichten; ik kon gelijk naar de KNO arts om mijn oor even te checken (ik was/ ben nml nog beetje doof door vocht in het oor, maar kon net zo goed allemaal troep zijn) en.... daarna mocht ik naar huis! Wow wat was ik blij, dat verwacht je ook niet zo spontaan midden op de dag en zoveel eerder als hoe de voorspelling was.Een schat van een kno-arts, ik mocht gelijk binnenkomen, hoefde niet te wachten, heeft mijn oren onderzocht. en ja rechts zit vocht achter mijn oor. Maar geen viezigheid. Door mijn chemo durft hij niet te snijden, maar komende dinsdag (vlak voor mijn 4e chemo) mag ik nog even terugkomen voor nog een check. Die uitslag was voor mij al ok. Nu wist ik hoe het zat en dat ik geduld moest hebben,. maar dat het verder wel ok was.
En daarna opgehaald door Claudia en Jan. Mijn mind maakte gelijk het sprongetje, he kunnen we morgen nog naar een hotel. Maar toen ik in de auto kwam, weer de hitte en de airco voelde dacht ik, nee Hannie, we gaan echt voor rust en herstel en dan heerlijk in ons eigen huis/omgeving. Ik kan geen warme auto en airco meer hebben momenteel.
Mijn eerste nacht thuis, wel met codine pilletje in 1 keer doorgeslapen, dat heeft me heel veel goed gedaan. Hier thuis, doe ik het heel rustig aan, Claudia kookt telkens en dinsdagavond met zijn 3-en bij een strandtent gegeten en heerlijk ook van de ondergaande zon genoten en van Claudia haar reisverhalen natuurlijk. En zo voel ik me zeker nog niet fit, maar wel iedere dag een beetje fitter. Alles staat voor mij nu ook in het teken om zo goed mogelijk te herstellen, zodat ik zo goed mogelijk komende dinsdag mijn 4e (en laatste zware )chemo kan ontvangen.
Helaas dat is even het belangrijkste nu, maar ik geniet nog steeds van ook alle kleine dingen, ook van de rust in mezelf. Vandaag mijn laatste anti-biotica ingenomen en uiteraard weer gestart met de pro-biotica om mijn darmflora weer te laten herstellen. Komt allemaal weer goed.Hou van het leven!
28-7-2014:
Herstellende van de energiedip, duurde nu wel 3 ipv 2 dagen. Ook door de combi met een verkoudheid en oorpijn viel het zwaarder dan de vorige keren. Maar in overgave is het het makkelijkst te dragen. Zondag een heerlijke reiki-behandeling van Wil gehad. Nu rustig aan inpakken voor onze trip naar het Oranjewoud in Friesland, ik verheug me er op. Het is een korte trip, omdat zondagochtend, onze dochter na 5 weken terugkeert uit Thailand. En daar kom ik heeeeel graag voor terug. Daarna gaan we nog een paar dagen met haar naar een kloosterhotel (Jan zijn favoriet in Brabant, hebben we lekker de tijd om alle ervaringen in alle rust met elkaar te delen.
25-7-2014:
Woensdag en donderdag had ik hele goede dagen en was energiek. Ondanks slechte nachten door de medicijnen die ik die dagen moet slikken om overgeefneigingen te voorkomen.Donderdagavond (de laatste pil in de cyclus)heb ik die niet genomen, want ik voel helemaal geen overgeefneigingen gelukkig en was toe aan een rustige nacht.
De onrustige nacht van woensdagochtend was wel heel helend en creatief.
Voordat ik ga slapen, doe ik, nav behandeling bij kinesioloog na mijn(in de pijn van mijn toen intrekkende tepel) nog aanwezige stikangst van mijn geboorte, een hersenbrain oefening voordat ik ga slapen.De eerste van de 4 zinnen die ik moet zeggen met ondersteuning van vingersdraaien en het vasthouden van 2 punten op het hoofd is "Ik geloof niet langer dat ik stik"
De energie van het thema was/is: Ik ben het waard om voluit te leven. Bij iedere behandeling checken we die overtuiging en op bewust niveau is die sterk (= positief) maar op onbewust niveau nog niet. Maar bij dat stuk zijn we nog niet op de oorzaak gekomen, er is iedere keer weer iets anders wat mijn lichaam wil. Maar door de goede ervaring van het hardop uitspreken bij de Abraham Hicks Clud, spreek ik nu die overtuiging, voluit uit en ja hoor toen kwam er een piepklein stemmetje omhoog, maar wat nou als ik toch stik.
Ik heb dat stuk/ pijn/ innerlijk kind even geparkeerd en 's nachts toen ik wakker lag, opgehaald. Ik heb mooi de angst en gebrek aan vertrouwen kunnen voelen en heb een kampvuur voor haar gemaakt (vanuit techniek van de Helende reis) met onze moeder, vader en kleine ik en huidige ik. Was heel mooi, helend en ontroerend. Veel uitgesproken en ook mooie woorden van mijn ouders gehoord. En zag ook mijn dochter Claudia als baby in hun armen liggen en heb toen wel alle grootouder-liefde weer kunnen zien en voelen. Wat ze als ouders niet zo hebben kunnen geven, konden ze dat als grootouder wel en voelde heel veel dankbaarheid en er is weer een mooie herinnering geactiveerd. Voel me heel dankbaar en daarna dan het proces dat de hele kleine angstige Hannie, weer in liefde en vol vertrouwen is gaan doorgroeien in mij. Voel me weer meer compleet. Het straalde gister de wereld in toen ik overdag veel op pad was voor boodschappen en ik van ieder een lieve groet terug kreeg. Ik kon ook iedereen wel zoenen, voelde zoveel liefde in me. Gisteravond op het strand gedanst, bij een collega, was fijn om weer vrij te kunnen dansen, even alleen verantwoordelijk te zijn voor mezelf en natuurlijk in de verbinding met mijn partners. Fijn dat ik verrast werd daar met wel 7 dansers uit mijn weekgroepen, dank jullie wel!
Vandaag weer iets wiebeliger, maar nog wel ok. Herkenbaar van de vorige kuren.Kom ik ook wel weer doorheen.
22-7-2014:
Gisterenavond de homeopatische verdunning van de chemo ingenomen, voelde al de nare prikkeling in mijn aderen en heb heel weinig/onrustig geslapen. Zelfs met de wietolie die ik uiteindelijk maar nam, viel ik niet gelijk in slaap. Was vanmorgen wel berustend wakker en alles verliep moeiteloos. Had weer een lieve verpleegkundige, ben nu aan mijn andere arm geprikt en ze prees mijn dikke, stevige aderen, waardoor ik voor haar goed prikbaar was. Dat geeft toch weer vertrouwen in de vele prikken die mij nog te wachten staan. De chemo weer ontvangen gedurende de "Cancer healing meditatie"op youtube. Was weer heerlijk ontroert en verwonderd, zo liefdevol. Deze kuur duur maar 5 kwartier. De Taxol die ik vanaf september wekelijks gaat krijgen duurt 3 uur. En de eerste keer veel langer nog, moet ik totaal 6 uur in het ZH blijven, omdat ik dan ook de Herceptin via het infuus krijg en ze evt bijwerkingen goed in de gaten houden. De herceptin krijg ik daarna eenmaal per 3 weken dmv een injectie in mijn been. Vanaf september zijn mijn vrienden welkom om me voor een deel gezelschap te houden en me bv een voetmassage te geven tijdens het verblijf in het ZH.
Na de chemo met Jan gewandeld op Landgoed Clingendaal en daar geluncht onder de mooie bomen.. Daarna heerlijk in de tuin gelegen in de schaduw. Ik voel wel dat ik nu echt geen zon wil op mijn huid, dat was afgelopen week wel anders. Nu maar echt even de zon mijden ivm de gevoeligheid van mijn aderen. Ik voel wel dat er van alles door mijn lijf gaat. Ook de 3 medicijnen die de misselijkheid voel ik wel. Ik heb echt geen trek in warm eten en hou het maar bij fruit en dan zo mijn wei proteïne shake, hopelijk lukt dat, want voor de bescherming van mijn maag is dat een goede basis voor de verplichte medicijnen tegen de misselijkheid.
Gelukkig is mijn dochter met een inlandige vlucht goede aangekomen in het Noorden van Thailand geeft ook weer rust en meepret voor al het moois en de prachtige natuur die ze daar gaat zien. Alles gaat bij mij nu wat traag, maar bij de voorgaande 2 kuren, lang ik nu al in bed. Ik ben wel rustig en naar binnen gekeerd, is helemaal prima voor nu.
21-7-2014:
Vandaag weer bloed af laten nemen en alles was goed, ook de witte en rode bloedlichaampjes etc. Dus weer klaar voor de kuur van morgen. Ik voel me nu heel goed, maar toen ik vanmorgen even mijn notities na las van de (lichte) bijwerkingen, dacht ik o ja dat gaan we vast weer meemaken. Maar net zo goed was ik het alweer vergeten, het is wel een proces van in het Nu zijn.
Ik ben toch weer ongesteld geworden, na het eerste bericht van de oncoloog dat ik nog 1 x tijdens de chemo ongesteld zou worden, was dat voor mij niet fijn, ik dacht je, alsof de chemo nog niet zwaar genoeg is en dan ook de overgang nog erbij. Maar van een metgezel-vriendin hoorde ik ook dat tijdens haar zelfde kuur ook haar menstruatie was gestopt, maar dat ze geen enkele overgangsklacht had. Dus ik was er wel klaar voor, maar helaas toch weer geworden. Maar 3 x ongesteld tijdens chemo komt niet voor zeggen ze, dus dan is dit nu mijn laatste. En ik ga ervoor om deze fase achter me te laten zonder overgangsklachten.
Was afgelopen week bij een film van Louise Hay over "Je kunt je leven helen". Nu heb ik dat boek al vanaf mijn 25 ste denk ik, maar kijk er alleen nog maar in om ziektes, oorzaak en transformatie in na te lezen. Ik vond Louise in de film heel inspirerend en dat alles uiteindelijk draait om een tekort aan eigen-liefde. Nu was ik van mening dat ik voldoende eigen-liefde had, maar toch werd er iets getriggerd. Na de film deden we een oefening van de Abraham Hicks Club, waarin, als je wilde in het midden van een cirkel kon gaan staan en dan vanuit het NU, in positiviteit iets over je leven kon delen, hoe jet zou willen.. Ik voelde dat ik die uitdaging wel aan wilde gaan en ging naar het midden en zei iets van " Ik ervaar een overvloed aan liefde en dankbaarheid in mijn relaties en in mijn leven"maar toen kwam er ineens een emotie op, die me liet voelen dat ik in de relatie met mezelf, het van belang is dat ik meer tijd mag nemen om meer bij mezelf naar binnen te gaan. Ik vertaal dat even ook naar het contact met mijn innerlijk kind, en sprak dat ook uit, was heel krachtig. Het uitspreken werkt wel krachtig, want de emoties komen vanzelf op, was daar dankbaar voor. Dus nu dagelijks mijn uitdaging om er echt tijd voor te nemen. Vaak wilde ik gaan mediteren als al mijn klusjes af waren, maar mag mezelf belangrijker gaan vinden en dus aan het mediteren voorrang gaan geven. Heerlijk dat nu mijn biodanza-vakantie is ingegaan, dus heb geen excuses meer.
14-7-2014:
Voel me nog steeds heel goed, energiek en krachtig. Zaterdag heerlijk gedanst en genoten van een fantastische Beachparty, samen met heel veel andere dansers. Vrijdag wordt het heel mooi weer, dan gaan we weer op het strand dansen, is zo fantastisch lekker, vooral bij heerlijk weer. Daar geniet ik graag nog een keer van, voordat mijn biodanza-vakantie-stop echt in gaat.
De maandag daarna staat er dan weer een bloedafname en gesprek met oncologie-verpleegkundige in de agenda en dinsdag mijn 3e chemokuur. Gezellig weer samen met een vriendin, die dan haar 6e en laatste chemo ontvangt.en heel blij voor haar, dat zij het kan afronden. Andere vriendin heeft ook onlangs haar 6e en laatste ontvangen.
Zij volgen een ander traject en bij hun staat de operatie als volgende op de agenda.
Ben al voor de dipdagen (die ik in het weekend van de 26 ste verwacht) verwenbehandelingen aan het plannen, zoals reiki etc. Mocht je ook langs willen komen voor een massage ed, ik hoor het graag.
8-7-2014:
Herkenbaar van de eerste chemo, was ik ook nu weer vanaf dag 3 en 4 een beetje wiebelig en voelde ik mijn ogen slechter worden en dag 5 en 6 had ik een duidelijke energiedip. Dat was in het weekend en ik heb me er aan over gegeven en vanaf zondagavond knapte ik alweer op en ik voel me iedere dag aansterken. Gisteren bij mijn kinesiologe weer een prachtige healing gehad. Mijn eetlust en smaak zijn nog steeds goed, maar ben toch weer wat afgevallen, ben nu gestart met proteïne om aan te komen, weer een vetlaagje te creëren. Gestopt met de backing soda, voelde weerstand bij inname en bij het testen bleek het mijn darmen te overstressen. Voor o.a. toename van zuurstof in de cellen heb ik ook homeopatische ruikflesjes en via homeopate/bio-resonantietherapeut 2 middelen voor aansterken witte bloedlichaampjes en immuunsysteem. Alle pillen /druppeltjes/ reukflesjes is haast een dagtaak in combi met gezonde maaltijden, maar heb het heel graag voor mijn heling en herstel over.
Ben zo blij en dankbaar dat i me weer goed, vrolijk en krachtig voel. Draag nu heel de dag mijn pruik om wat meer te wennen, want wil zaterdag met pruik op dansen. de pruik is zo mooi en staat me zo goed. En zelfs op de fiets, met wind en regen, blijft dier goed zitten.
6-7-2014:
Ik was donderdag en vrijdag "wiebelig", maar heb nog wel de vrijdagavondles mooi af kunnen sluiten zelf. Was heel fijn, maar na de les voelde ik niet veel energie meer, de volgende dag geslapen tot 11.00 uur, wat voor mij heel bijzonder is. Zaterdag en ook nu duidelijk heel weinig energie. Ik doe af en toe wel wat, maar daarna is het rusten. Geef me er na maar aan over. Voel af en toe de stoom uit mijn oren komen en voel tintelingen door mijn lijf en vingertoppen, allemaal bekende bijwerkingen van de chemo. Ik weet dat het wel weer hersteld.dus overgave en vertrouwen en vooral veel rust.
3-7-2014:
Rechts met pruik, maar omdat ik de pruik te enthousiast geborsteld had, was mijn slag aan de voorkant eruit. Met een sjaaltje proberen op te lossen, ging redelijk, maar ik had wel een aardige coupe sauvage. Ik moet hem even bij laten stijlen of misschien de voorkant wat korter knippen, want er hangt anders wel veel haar in mijn gezicht, wat ik niet zo fijn vindt. Ik sta daar voor de prachtige Soefi kerk, waar ik een hele mooie huwelijks-ceremonie bij hem mogen wonen, van Saskia die af en toe danst bij me . Het symbool van het hart, met onderaan de maan, die belicht wordt door de zon (het goddelijk licht) en de sterren, daar we afkomstig zijn uit het sterrenstelsels en de vleugels om ons hart te openen, prachtig.
Gisteravond een prachtige afsluitende les gegeven voor de woensdaggroep, voor dit seizoen. Ik voelde me heel goed, vooraf had ik al gedeeld en gevraagd of er geen weerstanden zijn, dat ik graag mijn huidige 3 creaties wilde ervaren in de dans, dus eerst met pruik gestart, in een eringscirkel, gedanst zonder pruik, dus heerlijk bloot en open en daarna met sjaal. Was heel fijn om mezelf zo open, vrij en vertrouwd te tonen aan de groep en er helemaal ok mee te zijn.
Ik heb nog steeds stekels, die zijn nog niet losgegaan, zoals me voorspeld was. Ik wil wel graag een mooi, glad glimmend koppie. Moet dus even een scheerafspraak maken.
Vandaag voel ik me wat minder krachtig. Merk ook dat mijn ogen weer achteruit gaan en heb mijn 2 glazen bietensap wel nodig. Ben vandaag begonnen, met homeopatische verdunning van de chemo, om mijn lichaam zelf aan het werk te zetten om de bijwerkingen te helen of iets dergelijks. Maar dat kan in het begin ook weer klachten geven. Misschien is dat wat ik vandaag voel. Ik hou de dosis van het goedje maar even laag, want ik wil morgen graag weer mijn vrijdagavondseizoen mooi af kunnen sluiten.
2-7-2014:
Ik voel me goed! Ben heel blij, ook heel blij dat ik mijn laatste les op de woensdagavond en ik verwacht ook op de vrijdagavond (met gelukkig bij beide Denny van Dop als achtervang) kan geven. Heerlijk om weer met jullie te zien in een mooie afsluiting van een bijzonder en mooi seizoen.
Met mijn dochter in Thailand gaat het ook goed. En ik moet zeggen dat de rust in huis (ook 's nachts) ook wel even goed voor me is. Het waren hectische weken met de examens, en alle feesten en uitgaan, maar heerlijk om meegemaakt te hebben en nu weer te genieten van de rust en de wetenschap dat Claudia het daar goed heeft met haar vriendin. Vanmiddag ga ik naar een huwelijkceremonie van iemand die af en toe bij me danst ( op een mooie lokatie, nml in de Soefi kerk in de prachtige duinen van Katwijk) en aan wie ik op het 50 ste verjaardag een mooie biodanza-ceremonie heb kunnen geven. Daar ga ik netjes met pruik naar toe, dus foto volgt. Gister op de yoga wilde een man (die ook bij me wil komen dansen) spontaan foto's van me maken met sjaal op, die zijn heel mooi geworden, zodra ik die heb, plaats ik ze ook.
1-7-2014:
Gister mijn 2e chemo gehad. Was minder gezellig. mistte mijn buurvrouw en mijn lieve verpleegkundige.Moest nu vragen om mijn warme badje voor mijn aderen. Ik had verteld waar er de vorige prik zat, maar ze zei, dat ze nooit dezelfde ader pakken. Maar wat deed ze, ze pakte wel dezelfde ader. Nu dat heb ik geweten. de naald ging er heel stroef in.Heb daar nu een kleine blauwe plek. Volgende keer beter opletten. De chemo weer mooi tijdens de meditatie ontvangen, er stroomden wel tranen uit mijn ogen. Confrontatie was weer groot, kwam bij dat ik nog niets gehoord had of Claudia goed was aangekomen. Dat hoorde ik pas 's middags, ze zaten toen bij een reisbureau waar ze wifi hadden, in het hotel hebben ze dat niet. Ze vertrekken geloof vandaag een aan resort op 1 van de eilandjes in het Zuiden, willen eerst even relaxen voordat ze naar het noorden trekken. Gelukkig gaat alles goed en dat geeft mij ook rust. Heb gistermiddag na de kuur nog lekker langs de branding gelopen met Jan en daarna geslapen,. Werd niet fit en lekker wakker, dizzy en licht misselijk en dat werd later erger. Dus niets meer gegeten en heb gelukkig niet over hoeven geven. Ben gaan slapen met 2 druppels wietolie en dat ging goed. Stond vanmorgen goed op , iets minder energiek, maar goed genoeg. Ga zo naar de yoga. Gaat helemaal goedkomen verder. O ja, foto;s van mijn bolletje, pruik en sjaaltjes volgen, moeten nog gemaakt worden.
28-6-2014:
De diploma-uitreiking van mijn dochter is geweest, heb er als zeer trotse moeder van genoten. Omdat mijn haar niet zo lekker meer viel, had ik een sjaaltje in (ook tijdens mijn ochtend en avond-les) en dat stond nog leuk ook. Met de diploma-uitreiking (duurde 3 uur) en iedere leerling werd toegesproken met diens hoogtepunten etc van zijn VCL tijd.
heb ik stevig geklapt , maar hield ik mijn hoofd wel rustig, om mijn haar niet rond te laten wapperen.
's Avonds in de les kon het me niets meer schelen, mijn haar had haar taak volbracht. Na iedere omhelzing, zag ik mijn haren rond de kin van mijn omhelzer hangen. Vandaag om 13.00 uur zaten Jan, Claudia en ik dan ook bij de pruikenspecialist (Kapsalon Huisman op de Frederik Hendriklaan) .'s morgens had ik al even gehuild, samen met Claudia, maar dat was meer, omdat we allebei nu voelen, dat 5 weken wel lang is en dat we elkaar erg zullen missen. Bij de kapper lekker gekletst en gelachen met zijn allen. Ze gaf echt alle ruimte om even te ontspannen en me thuis te voelen. Er was een heerlijke sfeer.En toen kwam de tondeuze, ze begon bewust achter, was leuk, ik vond het een lekker gevoel. Jan en Claudia die schuin achter me zaten, vielen gelukkig niet flauw, maar kletsten gezellig door.
Toen ze heel voorzichtig naar de voorkant ging, moest ik wel een beetje huilen, is dan ineens wel heel definitief, maar er zat een mooi hoofd onder al dat haar. Ik voelde me in ieder geval mooi. Ik heb nu nog wel stoppels, maar die vallen komende dagen uit en dan hopelijk een mooi glad koppie. Ik ben benieuwd of ik kaal rond zal durven lopen, ik denk het wel. Mijn pruik herkende ik niet eens, in mijn gedachten was die grijzer, maar is toch nog wel blond en ik vond het ook ineens veel haar, maar hij is leuk. Mutsjes uitkiezen vond ik moeilijker, daar is zoveel keus in.
Jan en Claudia gingen weg en ik ging naar de reform en naar de stad. Moest erg lachen om mezelf, hup gewoon op de fiets, wind in "mijn haren", was ook lekker, iets minder lekker dan met mijn echte haren, maar toch lekker genoeg.
Ik twijfelde wel of die goed zat, maar toch vol vertrouwen. In de stad, bij 1 leuke winkel mezelf verwend met nieuwe kleding, Kleding aan en uit, zo over mijn pruik, maar alles ging goed.Op de heenweg durfde ik nog niet heel veel oogcontact te maken, maar op de terugweg al wel. De gedachte van "zien ze dat ik een pruik op heb", snel gedelete.
Nu met muts en sjaal op mijn hoofd, weet je, het went eigenlijk wel snel. Verheug me op het douchen morgen, wat zal dat makkelijk zijn.
26-6-2014:
Vanmorgen mijn haar heel voorzichtig gewassen, nou ik heb het geweten. Veel haarverlies met uitspoelen, en mijn haar droogde op als een soort rasta.Heel voorzichtig met de scherpe kant van mijn steekpen los gemaakt en heel veel haren losgelaten. Dit is nu echt niet meer te stoppen. Overal om me heen zie ik nu haren en dan kan ik niet eens mijn rug zien. Vandaag en morgen geen tijd om naar de pruikenwinkel te gaan, dus nu voor zaterdag een afspraak. Claudia kan dan nog mee (voordat ze zondag voor 5 weken naar Thailand vertrekt met een vriendin). Het leuke van nu is, dat ik verlang dat mijn haar eraf gaat. Ik sta nu te koken met een badmuts op, kan ik toch beter een leuk sjaaltje of pruik op hebben. Trouwens de haren op mijn kussensloop, valt wel mee tot nu toe. Vandaag nog wel genoten van het fietsen, de wind door mijn haren te voelen gaan, nog even wapperen met mijn manen. Ja nu ik dit schrijf, schiet ik wel vol. Zal dat dus een tijd moeten missen, maar is ok. Morgen met de diploma-uitreiking van mijn dochter, zal ik nog zijn met mijn eigen haar (al is het wat minder...) maar die wens is weer uitgekomen (en een mooi jurkje etc doen de rest)
Ik kreeg vandaag een mail van Access Consciousness, met de volgende tekst:
Ben je bereid naakt te zijn?
En nee, het gaat er niet om dat je je kleren uittrekt. Het gaat om iets heel anders, heel mooi verwoord door Gary Douglas als dit: Naakt zijn in de wereld is de moed hebben om jou te zijn zonder opgetrokken muren voor welk gedeelte van jou dan ook.
Het kaal worden is voor mij ook het verder openen, mezelf nog meer te laten zien in mijn waarde.
Vandaag afspraak bloedafname en gesprek met oncologie verpleegkundige. Was een fijn gesprek, waarin ik veel ruimte had om te vragen en te delen. Mijn bloed was goed, rode bloedlichaampjes heel goed (dank rode bietensap), alleen de witte bloedlichaampjes was nog wat laag, maar ze verwachten dat zich dat verder hersteld heeft voor de komende kuur van maandag.Leverwaarde was omlaag gegaan, maar dat is normaal door de chemo.
En daarna door naar mijn homeopate/ bioresonantie-therapeute en zij heeft alles doorgetest en het gaat goed! energie, afvoer toxische stoffen, nieren, zelfs mijn lymfevaten gaan goed. Ik voel me ook super goed en heb heel veel energie, maar ik vind het echt fijn om dat door een test bevestigd te krijgen, dat het niet alleen een mindset is.
En voor de witte bloedlichaampjes en lever ga ik supplementen slikken, dus komt goed.Ik ga ervoor dat ik ook door de 2e kuur goed heen kom. Ik voel me ijzersterk, vast en zeker ook door het alixer/ 33 die ik inneem en mijn supergezonde voeding natuurlijk.
Inmiddels drink ik nu nog maar 1 wijnglas bietensap per dag en ik voel me nog goed, ik had nml wel heel veel energie en mijn stoelgang was ook heel actief, dus even iets minderen en nu neem ik ook 1 wijnglas wortelsap. Zag een onderzoek over de heling van longkanker alleen door het drinken van wortelsap (had ik dat maar eerder geweten.)
Dus ieder die dit leest, mocht er kanker bij je geconstateerd zijn, je de tijd willen durven nemen om het ZH aanbod uit te stellen, ga op een dieet met wortelsap. http://www.chrisbeatcancer.com/ann-cameron-cured-her-cancer-with-carrot-juice/ En ook gelijk naar een natuurarts om dat te begeleiden. Maar doe vooral wat je zelf voelt, maar ik weet wel, dat ik meer rust had kunnen nemen, want zo'n tumor is misschien in 3 jaar gegroeid, dus die 3 maanden extra hoef je niet bang voor te zijn.
24-6-2014:
Heerlijk doorgeslapen vannacht , of dat nu komt door mezelf of dat mijn dochter een avond thuis bleef en niet naar 1 van de vele feesten is gegaan, dat weet ik even niet. Voelde vanmorgen bij het opstaan weer haarpijn. Bij het ontbijt klaar maken, zag ik een losse haar, o dacht ik, dat is normaal, toen nog een losse haar en toen nog 1 en nog. 1. Dat was meer dan normaal. Toch maar even met mijn handen door mijn haar gegaan en ja het eerste bosje kwam los
Helemaal volgens de algemene verwachtingen, 2 weken na de eerste kuur dat het begint. Mijn angst voor "wie ben ik zonder haar"heb ik al eerder losgelaten, maar ik had toch een stil hoopje door de behandeling van acces consiennsness en kleurenpunctuur, die als bijwerking kunnen hebben dat je je haar behoudt, dat ik wellicht mijn haar langer kon behouden, maar nee, ik zal het gaan meemaken hoe het is om kaal te zijn. Tuurlijk het verdriet even kunnen voelen, maar geen drama. Tuurlijk ga ik mijn wapperende manen missen,op de fiets in de dans, mijn haren te voelen op mijn schouders, zo zacht. Ik deelde het aan mijn dochter die nog in bed lag en zij opende gelijk haar armen om even bij haar te kunnen liggen, lief he.
Voor mij hoeft het mijn haar er ook niet gelijk af, wat ze wel adviseren, maar eerst even aanzien en voelen.
En even nog iets anders,las ook dat de plastic snijplanken kankerveroorzakende stoffen bevatten, dus ook die bij het plastic afval. Nu weer fijn een bamboe snijplank. Alle kleine beetjes helpen.
23-6-2014:
Gelukkig gaat het nog steeds goed en heb ik veel energie.Stond vanmorgen op met haarpijn (alsof je heel de dag een strakke staart in hebt gehad). Dat gevoel was snel weg, maar is volgens mijn vriendin (met pruik) wel het begin van het haarverlies wat komen gaat. Ben heel benieuwd hoe ik dat ga ervaren en ook hoe snel het gaat. Kan ik as vrijdag nog naar de diploma-uitreiking van mijn dochter of moet ik mijn pruikenleverancier activeren voor die tijd??????
Me vandaag in ieder geval laten verwennen door een zalige massage door Hanneke ten Kate.
19-6-2014:
Vanmiddag een kleurenpunctuur-behandeling ontvangen van Anneke Pronk in Nieuwerkerk a.d.IJssel. Een cadeau van haar aan mij voor de prachtige week in Sardinië.De behandeling was gericht op ontgifting en het beter functioneren van mijn organen. Het was heel bijzonder om te ervaren hoe snel je het effect van het gekleurde lampje voelt op betreffende gevoelige plekjes.Eerst kwamen wat pijnlijke jeugdherinneringen boven en later kwam ik in een diep gevoel van rust terecht, alsof ik mijn buik ingezogen werd. Dagelijks ga ik verder met bepaalde puntjes te belichten, met een zaklampje met de betreffende kleur ballon erover heen. Ben benieuwd hoe de rust ook diep van binnen doorwerkt. Ik ga in ieder geval ook een kleurenheling nog bij haar ondergaan mbt mijn traumatische geboorte. Voor mijn gevoel heb ik dat geheeld, maar wie weet.
19-6-2014:
Voor het eerst sinds de chemo 10-6 weer een ononderbroken nacht gehad, was zalig. Gisteravond lesgegeven en vanmorgen fit wakker om 6.45 uur. Een groot cadeau. Ik voel me echt goed en fit nu. Nog wel een gevoel in mijn oren, alsof er een lichte ontsteking is. In de 2e week van de chemo is de weerstand het laagst en moet ik waken voor infectie. Maar goed, de 2 glazen rode bietensap per dag (met beetje citroen) werkt dus super voor mij, ook heb ik 2 flesjes van mijn homeopate om aan te sterken, waar ik aan moet ruiken. Gister in de les, stond ik verbaasd van mezelf, waar ik gistermiddag, bij het bed verschonen mezelf nog voelde hijgen, kon ik ineens voluit dansen, was zalig!!!!!! Ik had mezelf de ruimte gegeven om te dansen tot wat voor mij fijn was, maar de grens kwam niet, ik heb genoten! En in het begin van de les, was ik een beetje aan het gapen, maar ik werd vervolgens steeds fitter.
Het lesgeven en het samenzijn met jullie, het dansen, de muziek, doet me groeien, wat een cadeau.
Gister ook een darshan gehad van Moeder Meera (incarnatie van de Goddelijke moeder)in Voorschoten. Ik heb daar innerlijk gevraagd om heling van de kanker en ook heling van mijn angst voor terugkeer van kanker (die angst zit/zat diep, lees teveel dat veel mensen de 5 jaar wel halen , maar niet de 10 jaar). Ik heb prachtige meditatie gehad, waarin mijn tranen mooi vloeiden en een mooie darshan (knielend voor Moeder Meera, met haar vingers bij mijn slapen en daarna een verbinding met haar ogen. Ik was zelf nog nooit naar een darshan geweest, vond dat vaak te massaal en ben niet zo van de slaafse verering. Maar nu kwam het op mijn pad, was het niet zo massaal en heb het in liefde ontvangen.
16-6-2014:
Was vanmorgen ook weer dizzy. Niet dat het al zwart voor mijn ogen gezien heeft of dat ik omval, maar mijn kracht mis ik wel. Volgens de oncologie-verpleegkundige is dit echt een bijwerking van de chemo tgv de afbraak van rode bloedlichaampjes. Daar kunnen ze niets aan doen. Als het heel erg is (maar daar voldoet mijn gedrag/gevoel nog niet aan) geven ze een bloedtransfusie. Met voeding zou er niets aan te doen zijn.Na een dip hersteld het zich wel vanzelf. Heb het rustig aan gedaan vandaag, maar heb er moeite mee niet mijn kracht te voelen, mede omdat ik toch al bezig ben met mijn les woensdagavond.Ik hoop zo dit seizoen nog mooi af te kunnen ronden en ik geniet zo van het lesgeven, het dansen, de muziek, de mensen, de energie.
Googelend kwam ik op rode bietensap, 1/2 liter per dag is natuurlijke epo voor topsporters. Gelijk natuurlijk een halve liter op, gezellig in een wijnglas met wat citroen. Gelukkig vind ik het ook nog lekker en inderdaad ik knap al op. Voor mij zo'n het verschil als ik er zelf iets aan kan doen, dat dat me kracht geeft. Wat maken ze mensen toch labiel door te zeggen dat er niets aan te doen is. En bij mijn homeopate ook net iets opgehaald, waar ik aan moet ruiken, dus ik hoop morgen weer mijn kracht te voelen.
14-6-2014:
Het gaat nog steeds goed met mij, maar voel me wel wat lichter in mijn hoofd. Misschien door mijn lage bloeddruk. Maandag mijn oncologie-verpleegkundige maar even bellen daarover. Maar er is goed mee te leven. Ik ben nu rustiger en doe alles met meer aandacht. Heerlijk om te ervaren voor mij, want mijn luchtigheid en snelheid , zijn me ook weleens tot last. Ik ben niet misselijk geweest en heb gelukkig nog mijn normale gezonde eetbehoefte. Ik zou het vreselijk gevonden hebben als ik snaaidrang naar patat etc zou hebben. Geloof zo in gezonde voeding nu. Ik heb iets minder eetlust in tussendoortjes, vooral noten eet ik nu minder, maar die at ik wel veel, dus dat is ook goed, ontlast ik mijn lever weer mee. Op zich slaap ik goed, totdat mijn dochter thuiskomt van het stappen en genieten van haar VWO diploma, die gaat nu even los, heel begrijpelijk. Ik ben net zo'n hond, lig wakker, weet niet hoe laat het is en even later komt ze thuis (ik lig alleen nog net niet vooraf met mijn staart te kwispelen). Maar omdat ze niet direct naar bed gaat, blijf ik dan waken en dat kost me nu wel energie. Maar ben zo blij voor haar. Ze gaat nog een extra examen doen, ze is nu geslaagd voor haar wiskunde C (zelfs met een 8), maar ze gaat ook herexamen doen in Wiskunde A, omdat ze die nodig heeft voor haar studie Economie/bedrijfseconomie (Utrecht), maar ze haalt al goede resultaten voor de proefexamens die ze daarvoor doet, dus dat komt goed.
12-6-2014:
Gister vergeten mijn blog bij te werken, ik was namelijk zo blij en opgelucht , dat ik ontzettend genoten heb van de dag. Stond nog wel wat voorzichtig op, maar vanaf 10.00 uur, voelde ik mijn kracht weer en had ik nergens meer last van! Daardoor was ik zo blij!!!! En tuurlijk weet ik dat dit geen zekerheid dat ik geen bijwerkingen meer zullen komen, maar voor nu ben ik blij en dankbaar. Gister zelfs vergeten een pil tegen bijwerking te nemen, maar gelukkig heeft dat geen effect gehad, omdat ik me nu ook goed voel. Ik had me er ook op gefocust en alles aan gedaan om geen last te hebben van de bijwerkingen en dat de chemo mijn goede cellen ongemoeid laat en als dat inderdaad gaat werken, ben ik zo dankbaar en blij. En trots op mezelf en op al mijn goede helers en ondersteuners.
10-6-2014:
Gister niet getuinierd, maar met mijn dochter langs de branding gelopen. Had behoefte aan frisse lucht en beweging. Het weer was al niet zo zonnig meer, zelfs wat druppeltjes gehad, maar het was lekker. Gestimuleerd door Bettina uit de wo-groep, werd ik door het aanblik op het strand om plastic te gaan rapen. Het was ongelofelijk hoeveel er lag van 1 ochtend strandweer. Ik schaam me diep voor de onwetendheid van mensen hoe ze met de aarde/oceanen omgaan. Had al heel snel een tas vol. Mijn dochter loopt voor mij te traag, maar door de raapactie had ik toch genoeg beweging en voelde me door het goede werk, ook beter. Afleiding helpt, maar kan ook mijn valkuil zijn.
Chemo in mijn lijf is wel een apart gevoel. Wat ik waarnam gister was een prikkeling in mijn aderen op wisselende plekken, een licht hoofd en dizzy. Alles gaat ook trager. Heel even heb ik een metaalgevoel in mijn mond gehad. Ik heb wel gewoon kunnen eten, al heb ik iets minder eetlust. Gisteravond een fantastische, liefdevolle heling gehad van Ellen Gille, van Access Consciousness gericht op de chemo. Veel doorstroom en acceptatie en vertrouwen in mijn lichaam mogen ervaren. Maar spannend blijft het nog wel. Mis mijn kracht nog wel.
Heb wel goed geslapen en vanaf 6.00 uur zacht gesluimerd. en nu alweer een uurtje actief achter de computer.
Vanmiddag een strandwandeling met 2 vriendinnen en vanavond mag ik een reiki op afstand ontvangen van Joke (vr.avondgroep).Voel me dankbaar.
10-6-2014:
Vanmorgen al lachend het ZH ingelopen naast mijn vriendin/ ervaren engel aan mijn zijde. Voel me zo gesterkt door haar goede uitslag. Samen een mooie kamer gevonden die nog leeg was, bed naast het raam, veel frisse lucht en uitzicht op een groen begroeid dak en mooie lucht. Was daar blij mee.
De start is aan de tafel waar we allebei een bak kregen met warm water om onze aderen te ontspannen, op te laten zwellen. Was eigenlijk wel een heel bijzonder moment zo tegenover elkaar. Was wel een fotomomentje.
Zij werd als eerste geprikt en zuster Evelien is echt een schatje, is ook wel van het biologische eten etc en doet haar werk vanuit haar hart. Toen kwam ik, zij vindt mijn aderen zo mooi, de angst die ik gevoeld had, vooral voor de volgende kuur, heeft ze ook weggehaald, ik heb met mijn aderen echt geen kastje nodig (middels volledige narcose in te brengen onder je sleutelbeen) Dus dat gaf weer rust en vertrouwen, want er zijn ook meer vrouwen die geen kastje hebben met mijn kuur en bij wie het goed gaat. De prik heb ik wel gevoeld, maar deed geen pijn.
Ik heb mijn eerste chemo in liefde en dankbaarheid kunnen ontvangen! Tijdens toediening me afgesloten en de "healing cancer meditation"beluisterd via you tube. Duurt 40 minuten en toen die afgelopen was, was de chemo klaar!
Ging heel snel, was gewoon verbaasd, maar deze kuur gaat ook snel, is normaal, alleen op het schema zetten ze een ruimere tijd uit voorzorg. Mijn eerste plas daarna was al rood (chemo was ook rood) dus het stroomt ook snel je lichaam weer uit.
Ik heb af en toe wel wat gevoeld en nu ook een apart gevoel in mijn hoofd (chemobrain in working) Nee zonder dollen, in mijn meditatie kon ik alles zo mooi loslaten, lag ik gewoon te huilen van ontroering van al het moois wat ik hoorde en voelde. Ik voel me gedragen tussen alle engelen die me dragen.
Inmiddels staat mijn lege agenda voor deze week vol met allerlei aangeboden helingen, voel me heeeeel dankbaar en ben in vol vertrouwen dat mijn goede cellen weten dat ze de chemo niet hoeven op te nemen.
Heb inmiddels al lekker gegeten en ga denk zo in de tuin rommelen, lekker met mijn handen in de aarde ( met t-shirt lange mouw, lange broek en pet, dat ivm kans op zwangerschapsmasker.
9-6-2014
Eindelijk weer een update, kwam er niet eerder aan toe. Heb een fantastische week op Sardinië gehad. We hadden een fantastische groep van totaal 19 man/vrouw en voelde me 1 met de groep .Locatie van ons verblijf was werkelijk schitterend en alles verliep in een heerlijke stroom. Voor mijn gevoel was ik relaxed, ook al moest er wel het een en ander geregeld worden, maar kon goed accepteren wat was, met alle onzekerheden in het programma, wat vrij open was. Waar ik me normaal goed voorbereid op mijn les, kon dat nu niet en dat ging ook goed, want de excursie was de voorbereiding, het zijn op de krachtplekken. Omdat ik niet alle lessen vooraf had gemaakt (want ja, hoe is de groep, waar hebben ze behoefte aan, wanneer zijn we op de krachtplek, kunnen we daar ter plekke dansen etc etc,) heb ik een paar keer nog een les gemaakt en/of aangepast. Ik heb zelfs de 2 laatste lessen in 1 uur gemaakt! Normaal doe ik over 1 les, misschien 2 tot 3 uur en soms nog wel veel langer. Dus dit was een hele bijzondere ervaring dat ik het zo ook kan. Ben ook zeker gegroeid deze week in het accepteren wat is, in loslaten wat losgelaten mag worden en het nog meer mezelf mogen zijn en te stralen. Volgend jaar weer! Sardinië was werkelijk prachtig mooi en de krachtplekken heeeeeel bijzonder.
Ok, toen kwam ik donderdagavond laat thuis (was na landing nog doorgereisd naar Naaldwijk naar de laatste supervisieles van Denny, was samen met Ada en Margo, maar onderweg keken we elkaar wel aan, met is dit nu echt verstandig wat we doen) maar goed we waren onderweg en ik zou Jan in Naaldwijk in de dans ontmoeten.
Het was goed en fijn, maar verstandig was het niet.
Op vrijdag ging ik weer naar mijn kiniesiologe Wilma Harreman en volgens haar test was mijn lichaam uitgeput. Wel raar, dat ik ik wel voelde dat ik moe was, maar uitgeput.... Ook het joggen raadde ze me om die reden af. Ik wilde dat bevestigd krijgen met een spiertest en wat bleek, voor mijn mind was het joggen wel goed, maar niet voor mijn lichaam. Ai, was wel confronterend. Ze adviseerde me om wel naar het strand te gaan, maar dan te lopen of te zitten en het gevoel etc van het joggen te visualiseren. Dat doe ik nu dus maar. Ook kwam mijn angst naar boven, voelde me heel bang voor wat komen gaat. Dat heb ik omarmd en ik voel me inmiddels wel weer rustiger en in meer vertrouwen. Een vriendin hier uit de buurt, heeft na 3 chemo's (zij is gestart met chemo, ivm de grootte van de tumor) net de uitslag gehad en haar tumor is aanzienlijk gekrompen! Dat is fantastisch nieuws en ben super blij voor haar en het sterkt mij ook weer. Aan haar hand ga ik dinsdag, want zij krijgt tegelijkertijd haar 4e chemo, voel me wel een bofkont, voelt weer als een engel aan mijn zij.
Hoofdhuidkoeling is voor mij van de baan. Voelt wel goed dat ik dat losgelaten heb. Ik zou er denk heel sacherijnig van worden. Mijn haar voelt nu als touw door de vakantie, de zon, de zee, zou dan alleen bezig zijn om mijn haar te herstellen. Losgelaten dus, letterlijk en figuurlijk. Mijn lichamelijke herstel en geestelijke rust is even het belangrijkste voor nu.
Krijg veel behandelingen aangeboden. Dinsdagavond een body-class van Ellen Gille, speciaal voor mensen met chemo van de Acces Consciousness , woensdagavond Reiki op afstand van Joke , vrijdag de bars (punten op mijn hoofd ook van Acces Consciousness door een andere Ellen en zo nog een paar die in het verschiet liggen. Voel me verwend en gedragen. Van Wilma Harreman, de kinesiologe heb ik ook een chip gekregen, die ik dinsdagavond in combi met 3 spiertesten moet doen, omdat ik daarmee via mijn darmen de chemo ook beter los kan laten. We gaan het allemaal doen en ervaren. Dank jullie wel dat jullie allemaal zo meeleven, ik voel het, ook al hoor ik niets van je. Ook dank voor alle kaarten, mailtjes, cadeautjes etc etc etc etc. Zodra ik inspiratie, tijd en energie heb na de chemo, volgt mijn volgende item, maar ik laat de "verplichting"om jullie zsm te informeren los. (in liefde). De chemo is as dinsdag van 9.30 tot ong 12.30 uur. Ik ontvang jullie licht en liefde heel graag! Alvast DANK!!!!
27-5-2014
Vanmorgen heb ik een pruik gekozen. Beetje richting grijs, met meerdere tinten, zelfs met uitgroei, dus niet zo netjes. Werd er wel vrolijk van, toen ik vervolgens mijn eigen haar zag, die ik nu te geel vindt, dacht ik, ik ga niet meer voor de hoofdhuidkoeling.
Je moet dan nml ook wel heel voorzichtig met je haar doen, niet kammen, heel voorzichtig droogdeppen, alleen op zijde slopen slapen met je hoofd en als ik nu de kleur al lelijk vindt, is die dat straks helemaal. Nou ja, ik mag ook op 10-6 nog van mening veranderen.
Afgelopen zaterdag ben ik naar een verwendag voor vrouwen met kanker geweest. meegedaan met de mindfulness, toevallig door iemand die ik ken van de biodanza en verder stoelmassage, schoonheidsbehandeling, visagie, kapper, voetreflex en tussendoor lekker biologisch eten en na afloop nog een grote, zware tas met allemaal mooie producten en een prachtige pioenroos. Voelde me heel erg verwend en alles wordt gedaan door vrijwilligers (zo mooi) en wordt betaald door gesponsord geld zoals de roparun, heel bijzonder allemaal. Ook leerzaam om lelijke en mooie pruiken te herkennen en het verschil met hoofddoekjes. Maar de grootste les was wel, dat ik moet afleren om nieuwsgierig te zijn. Het probleem is dat ik oppervlakkige gesprekken niets vindt, dus ga ik vragen stellen, want ik ben ook echt geïnteresseerd en heb mooie verhalen gehoord, maar velen zo heftig. Jonge vrouwen met jonge kinderen met een veel slechtere prognose dan ik en/of kanker die heftig teruggekeerd is. Ik heb heel veel bewondering voor die vrouwen, ze zijn sterk en blijven zich richten op zo lang mogelijk te leven. Maar wat doet het met mijn energie en met mijn intentie mbt volledig geheeld zijn. Het verzwakt me, ik leef teveel mee.Een tip van een vrouw die een paar jaar geleden dezelfde kuur als ik heeft gehad en die niet meer met kanker bezig is, die zei, vraag het niet. Ok hopelijk lukt me dat, ook tijdens de chemo en me echt alleen focussen op mijn eigen heling en mijn eigen kracht.
Nu bezig met voorbereidingen Sardinië, afleiding genoeg, is wel goed voor me, want ik voel me tenslotte ook niet ziek.
19-5-2014:
In mijn actie om meer zuurstof in mijn bloed te krijgen was ik al gestart met yoga en strandwandelingen, maar ben vanmorgen ook gestart met hardlopen op het strand. Vroeger wel veel hard gelopen, maar kreeg toen last van mijn gewrichten. Heb het idee dat mijn gewrichten nu soepeler zijn, denk ook door mijn dieet en goede afvoer van afvalstoffen. En lopen op het zand is natuurlijk fijner dan op de straat. Vanmorgen was het fantastisch weer en zo mooi op het strand. Zo hou ik het wel vol, Ben benieuwd of ik het vol hou bij minder weer, maar ga het meemaken. Hoop het ook vol te houden tijdens de chemo, we gaan het zien.
18-5-2014:
Alweer even niets bijgewerkt, niet meer aan gedacht. Alles voelde zo rustig. Het is nu een rustige tussenfase.
Het enige wat ik voel zijn de korstjes op mijn tepel die aan het loslaten zijn. Mijn huidverkleuringen trekken ook al heel goed weg. Ben helemaal tevreden met wat er is.
Ik was de afgelopen week gelukkig meer bezig met de biodanza, ook door de party gisteren (was zalig) en met de Sardinie-vakantie en nu ook met het heerlijke weer. Claudia is hard aan het leren, ze zit midden in haar VWO examen, dus de rust in mij en in huis is ook wel heel fijn nu. Morgen is ze jarig, wordt ze 19 jaar, maar door de examens even nog geen feest. Maar mijn worteltjestaart zonder suiker en met amandelmeel staat nu in de oven.
Ik gebruik nu de baking power, maar nog heel voorzichtig, een 3/4 theelepel op een glas water op mijn nuchtere maag. Voelt wel fijn, wel schoon. Mijn darmen moeten er nog wel aan wennen, maar dat vind ik wel logisch.
Door het horen van de bio/resonantie/therapeut dat mijn lichaam zijn afvalstoffen nu goed afvoert en alle andere verbeteringen, heb ik steeds meer vertrouwen gekregen dat mijn lichaam de chemo goed aankan en dat de schade die het veroorzaakt ook wel weer, met alle goede ondersteuning, kan herstellen. Hierdoor ben ik de chemo aan het omarmen, kan ik het nu accepteren en verwacht ik ook er goed doorheen te komen. Dus voel me nu congruent.
Maar voorlopig geniet ik even ontzettend van deze adempauze en de voorpret voor Sardinië.
En voel ik me ook dankbaar voor alle lieve, woorden, blikken en gedachtes van alle mensen om mij heen. Voedt me heel erg en voel me gedragen, DANK!!!!
11-5-2014:
Fijn om allerlei tips te krijgen om te komen tot meer gezondheid.
Deze wil ik graag delen: baking soda komt via meerdere kanalen naar me toe. Klinkt heel goed (en goedkoop), ook ter voorkoming (en heling zelfs) van kanker, te zuur lijf en nog heel veel andere mogelijkheden. ik wens het jullie allemaal toe om kankertumoren te voorkomen; http://www.wanttoknow.nl/hoofdartikelen/baking-soda-de-schrik-van-big-pharma/
en ook op you tube staan heel veel filmpjes over het gebruik ervan.
Het brengt zuurstof in je bloed, wat het middel is om kanker te voorkomen volgens het boek van Ard Pisa.
Ik wou dat ik de durf had om dit vol toe te passen, maar wel samen met een arts en de chemo af te zeggen.
Ik zou het zo graag willen, de kracht, de moed, nu ik dit type, stromen mijn ogen over, angst komt er op, ja ik wil wel dapper zijn, maar niet dom. Ik ken geen arts die er mee werkt, jullie wel?
Dus ga de baking soda voorlopig maar naast de chemo gebruiken, het ondersteunt in ieder geval ook de afvoer van de toxische stoffen.
9-5-2014:
Gister mijn eerste despacho met Don Alejandro en Doña Marquesa! in Hodenpijl meegemaakt. Was heel bijzonder. Zij komen hoog uit het Andes-gebergte en zijn medicijn-man/vrouw in een lange lijn van voorouders.
Het was bijzonder en de natuurelementen diep doorvoeld. En of het bijdraagt aan mijn heling...mag, maar het was een heerlijke, intense avond in ieder geval.
Bij het gesprek afgelopen woensdag met de oncoloog wilde ik eigenlijk een bevestiging dat mijn gezondheid vooruit was gegaan (door alle helingen/ voeding/ supplementen), maar dat kon hij mij niet geven. Mijn bloed was goed en beter dan goed kennen zij niet. En ook dat de bloedwaarden niet altijd alles zeggen. Hoewel ik mijn oncoloog een schatje vindt, zat ik daar, met mijn behoefte die niet vervuld werd. Dat had ook zeker het verdriet tot gevolg, wat ik eergisteren schreef. Nu was ik gister bij mijn homepate/ bio-resonantie-therapeute en zij kon me die bevestiging wel geven. Zij was helemaal verbaasd hoe goed "supplement 33"voor me was en ook hoe goed het ging met de afvoer van o,a, toxische stoffen . Heel mijn ecosysteem is verbeterd!!!!! Ik ben daar super/ super blij mee. Want laten we wel wezen, ik doe er heel veel voor, nu krijg ik ook meer vertrouwen in mijn lichaam. Want ik wil echt de oorzaak van de kanker aanpakken, ok ik ga dit traject door, mag het allemaal gaan ervaren, maar wil het daarna niet nogmaals meemaken. Mbt de chemo, ja sta nog steeds niet te springen, maar ga ook meer dankbaarheid voelen, dat ik nog behandelbaar ben. Hoor zoveel verhalen om me heen van mensen met zoveel uitzaaiingen dat ze niet meer behandelbaar zijn. Dus ik mag de chemo gaan omarmen met de overtuiging "dat chemo op dit moment het beste middel is voor mij"ok dat voelt nog niet helemaal congruent, maar ik heb nog even , we gaan pas 10-6 starten.
Daarbij helpt dat mijn lichaam nu goed ontgift en beter werkt, zodat mijn lichaam ook in goede conditie is om de chemo aan te kunnen, zonder teveel bijwerkingen. En ook heb ik een homepatisch middel om aan te ruiken bij misselijkheid, ben heel benieuwd en voor bij een gevoel van uitputting Ik ga het maar dansend ervaren, want ik voel wel dat het dansen en lessen geven, me in mijn kracht zet en me voedt en dank jullie wel dat jullie zo meeleven en meedansen, zelfs op Sardinie mmmmmmmmmmmm zalig.
7-5-2014:
Ik had gister voorlichtingsgesprek over de chemo en een blik geworpen op de kamers waar ik de chemo ga ontvangen. Ik heb ervoor gekozen om in een bed te gaan liggen/zitten op een kamer met 3 anderen, een beetje gezelschap en afleiding is wel fijn. Ook de hoofdkap gepast voor de hoofdhuidkoeling. Jammer maat Small is echt te klein en maat M is iets te groot. Die moeten ze dan opvullen met gaasjes, hopelijk gaat dat goed, anders is de kans op kaalheid groter en lig ik voor niets kou te lijden. Waar ik gister van schrok , is dat het in de 2e kuur van 12 weken, en dat is iedere week 1 , de hoofdhuidkoeling ook nodig heb. Dus totaal 16 keer. Vooral wekelijks, 12 weken achter elkaar, voelt nu voor mij als teveel, maar goed, toch maar eerst 1 keer ervaren.
en vandaag de chemo data doorgekregen,na het gesprek met de oncoloog. ik voelde me heel goed en ben nog topfit, maar de confrontatie met dat wat gaat komen, vond ik wel heftig en maakt me ook wel emotioneel. Maar goed net
gehuild om even alle spanning te ontladen en gemediteerd en ik voel wel weer mijn kracht en vertrouwen en gelukkig vanavond weer dansen.
O ja, de eerste chemo is op dinsdag 10-6, de eerste dinsdag na de Biodanzavakantie op Sardinië. Ben super blij dat ik daar nog kan genieten van de zon en de vrijheid en al het moois en liefdevols daar. En de week van 10-6 valt mooi in de pinkstervakantie, kan ik het rustig gaan ervaren hoe mijn lichaam reageert op het goedje.
4-5-2014:
Gisteren was het pruiken passen een waar feestje. Misschien door de kracht die ik in me voel dat ik er goed doorheen kom. Misschien doordat ik de hoofdhuidkoeling ga nemen , met de kans dat ik mijn eigen haar in voldoende mate kan behouden, was het pruiken passen in het geheel geen confrontatie met iets moeilijks. Jan en Claudia waren meegegaan. En de pruiken stonden wonderwel hartstikke leuk, werd er knapper van en werd er ook vrolijk van.. Sommige waren wel "too much" , teveel slag/krullen. 1 vond ik heel leuk met lichter blond dan ik was. Maar ze weet nu wat ik wil en op de volgende afspraak kan ik dan uit 6 nieuwe pruiken kiezen en die legt ze dan klaar voor als ik hem nodig heb. En mocht ik hem niet nodig hebben/ willen is het ook ok. Is prima geregeld. Ik heb een goede aanvullende verzekering dus hij wordt ook volledig vergoedt door mijn verzekering. Eerst dacht ik erover geen pruik te nemen. Maar toen ik een voor mij onbekende vrouw zag met hoofddoekje, werd ik er niet vrolijk van. Omdat ik me zo goed voel nu, vraag ik me af, waarom ik me als ziek zou laten zien, terwijl ik dat niet ben, of me niet zo voel. En tuurlijk ga ik ook wel hoofddoekjes dragen, en misschien zelfs kaal rondlopen, maar het lijkt me heerlijk om af te kunnen wisselen, naar behoefte, naar bui etc. Omdat ik de hele lichte blonde pruik zo leuk vond, heb ik nu eindelijk mijn laatste pakje chemische haarverf gebruikt, met een hele licht kleur, die ik eerder niet durfde. Ook goed om de kleur te ervaren, ook voor mijn pruikkleurkeuze straks. Dus niet schrikken als jullie me zien.
30-4-2014:
Vandaag de energetische healing van Flora Stiener gehad. Ze is heldervoelend.
Flora voelde dat de doorstroming op zich goed was. Wel veel energie in mijn hoofd. Mijn benen rug en borst was goed, maar mijn voeten aarzelend. Wel heel fijn dat de doorstroming goed was, ook bij mijn borst, dus de afvalstoffen worden goed afgevoerd.
Toen kwamen we bij de voeten op het stukje "aarden"wat bij mij twijfelend is. Ik heb het idee dat ik er moeite voor moet doen en dat ik veel meer mag gaan leven vanuit een basishouding dat ik er niets voor hoef te doen. Toen dat binnenkwam ging de energie in mijn voeten stromen.
Het is net weer even anders binnengekomen, want het thema kwam al op door mijn kankerproces, waarin ik "ben ik goed genoeg"verder heb kunnen los laten, maar nu ook nog even het idee dat ik er niets voor hoef te doen.
Ik ga me openen voor dat idee en voelen hoe dat voelt.
Maar hoe het voelde, kom ze zich niet anders voorstellen dan dat ik er wel goed doorheen zou komen.
Mijn nieuwe mantra "ik hoef er niets voor te doen"
Ook een tip van een danser gekregen, vanuit de antroposofie. Dagelijks 2x per dag gaan staan met de voeten en armen(in de lucht) op heupbreedte en 3x zeggen "Ich fuhle mich in mir". Voelt wel krachtig.
Ik ga denk toch voor de hoofdhuidkoeling, ik ga het in ieder geval de eerste chemo uitproberen. Ik mag dan op een bed onder een dekbed gaan liggen en krijg ook een voetmassage en warme dranken. Vooral de eerste 10 minuten is het naar koud, maar daarna komt de gewenning. Ik ga het meemaken. Voordeel is dat ik dan tijdens de diploma-uitreiking van mijn dochter haar VWO nog mijn eigen haar heb. Wel heb ik zaterdag een afspraak om pruiken te passen. Jan en Claudia gaan mee, ben heel benieuwd. Ik ben daar heel vroeg mee, omdat Claudia nu nog mee kan, straks moet ze echt iedere minuut gebruiken om te leren. De dienstverlening en service vind ik trouwens rond mij heen, ontzettend goed en vriendelijk, ze leggen mensen met kanker (en misschien heb ik het wel niet meer...) ontzettend in de watten.
Ik ben nog niet aan de wietolie. Bij diegene bij wie ik het wilde bestellen (aangeraden door een biodanza-vriendin) adviseerde eerst op Supplement 33 , de komende maand te gaan nemen. Het is iets nieuws en we hebben een besloten groep op fb om de ervaringen te delen, die tot nu toe allemaal heel positief zijn.
Dit zou het kunnen doen:
33 is een 100% natuurlijk voedingssupplement en bestaat uit 100% natuurlijke ingredienten en werkt als een katalysator van uw immuunsysteem. 33 activeert de micro-organismen in uw lichaam en die zorgen er op hun beurt voor dat uw eigen lichaam ziektes kan bestrijden en/of voorkomen . Het zorgt voor de natuurlijke balans van ons afweersysteem: micro-organismen maken door 33 gezonde, nieuwe proteinen aan. Er worden meer organische zuurstofverbindigen en noodzakelijke eiwitten aangemaakt. Hierdoor wordt de ontwikkeling van schadelijke eiwitten geblokkeerd of vertraagd. De organismen krijgen een boost om natuurlijke pro-biotica aan te maken en zo komt uw immuunsysteem in balans. Elk immuunsysteem functioneert anders, ieder mens is anders. Maar 33 heeft zich 100% bewezen, is 100% natuurlijk en biologisch.
Door 33 kan uw lichaam sneller herstellen, u voelt zich energieker, u bent minder vermoeid en uw weerstand neemt toe.
Dit supplement is oorspronkelijk ontwikkeld als plantenvoeding. Het zou de natuurlijke afweer van planten versterken. Doordat de planten het zo goed deden en geen bestrijdingsmiddelen meer nodig hadden, waardoor groei, bloei, smaak en kwaliteit van de vruchten en groenten sterk verbeterden bedacht men dat dit 100% biologische product ook wat voor mensen kon betekenen. Vele jaren intensief research volgden en nu is daar dit heilzame product. En we kunnen u er alles over blijven vertellen wat het voor u kan doen maar iedereen met gezondheidsklachten moet het gewoon proberen en zelf oordelen, daarom hebben we deze groep opgericht…….zodat u uw verhaal hier kwijt kunt en met elkaar kunt delen wat 33 voor u doet en welke klachten of er door 33 verdwijnen, verminderen en verbeteren, en niet alleen bestaande klachten, u zult merken dat u meer energie heeft, beter zult slapen, een betere bloeddoorstroming heeft , als u diabeet bent zal uw bloedsuiker dalen, winterhanden en voeten verdwijnen, reuma en fibromyalgie klachten zullen sterk verminderen, opvliegers verdwijnen als sneeuw voor de zon, en mensen met ernstige ziekten zullen in staat zijn hun zelf helend vermogen zo te kunnen activeren dat ze zich zelf kunnen genezen. Vandaar deze groep, we willen alles van elkaar weten........is het nu echt een wondermiddel en werkt het voor iedereen???......Dat leren we hier........met elkaar en van elkaar!
29-4-2014:
De bestralingscyclus van 21 bestralingen zijn achter de rug! Voelt heerlijk. Vanmorgen bij de yoga de godinnenkaart getrokken van "Kracht" en dat was een mooie bevestiging voor het vertrouwen wat ik nu in me voel.
27-4-2014:
Het is zo'n verschil wat voor vraag er gesteld wordt;
Als er nu gevraagd wordt, hoe gaat het met je? dan zeg ik, best goed, mijn borst laat zich af en toe wel voelen, maar daar is mee te leven en verder nog maar 2 bestralingen te gaan, dus dinsdag een feestje. En verder heb ik wietolie besteld en ga ik die de komende vakantieweek eens uitproberen.Wel fijn om dat in deze week te doen, weet ik in ieder geval dat ik niet tijdens de avondles in slaap val, maar komende week wil ik wel mijn Sardinië -vivencia's gaan maken, dus hoop dat dat lukt.
Als iemand mij vraagt, hoe voel je je? krijg je een heel ander antwoord. Dan deel ik mijn kwetsbaarheid mbt een dieper liggende angst of ik de oorzaak al goed genoeg geheeld heb. Of wat ik doe genoeg is. Dan deel ik je mijn hoop op effect van de wietolie en de twijfel die dan weer opkomt om de chemo uit te stellen. Dan komt mijn kwetsbaarheid op, of ik hiermee met mijn verstand moet beslissen, want de 4 chemokuren vallen op zich grotendeels in de vakantieperiodes, waardoor ik maar over 1 week 2 lessen over moet laten nemen. Of de wietolie de tijd te geven zijn werk te doen en het chemoplan op te schorten, maar dan vallen er veel meer lessen uit/ c.q. dienen overgenomen te worden Of te beslissen vanuit mijn gevoel, die nog steeds geen chemo wil. Maar net zo goed heb ik van mijn gevoel geen goed antwoord gekregen op de vraag of ik kanker had, en zo kom ik zomaar in een spagaat terecht van kwetsbaar zijn en het niet goed weten. En wacht ik op de volgende muziek. Nog steeds verwacht ik, diep van binnen, als een klein meisje gered te worden, dat straks de oncoloog zal zeggen dat de chemo niet meer hoeft. Duidelijk nog een pad in af te leggen van zelf beslissingen te nemen. Maar net zo goed, zie ik, vanuit mijn vertrouwen dat het leven goed voor me is, dat juist alles zo mooi gepland is. Zo ook het prachtige voorjaar, waarin ik veel heb gefietst naar de ZH toe, dat was een groot cadeau en had ik, mijn proces, denk in de winter/herfst met regen/storm heel anders ervaren.
Zo kan een gesprek zomaar een hele andere kant op gaan, alleen door het stellen van een andere vraag. Gelukkig nog enkele weken te gaan voordat de chemo start. Op 7 mei al wel gesprek met oncoloog en zal de bloedwaarden etc gaan bespreken.
Grappig, net in de tuin valt mijn oog op een onkruid, die ik vorig jaar allemaal weggehaald dacht te hebben. Is heel hardnekkig kwam in me op, zo geeft het leven me weer antwoord dat onkruid net als kanker kan zijn. Ik weet dat borstkanker goede overlevingskansen geeft, maar net zo goed hoor ik de verhalen, van de vrouwen die uiteindelijk toch aan de uitzaaiingen overleden zijn. Maar ja ook die hadden wel chemo gehad, Blijft gewoon lastig.
Nog iets lastigs:
Ben ik net af van een oud thema "Ben ik goed genoeg", komt de "doe ik het goed genoeg"in dit traject voor in de plaats. Eet ontzettend gezond, maar het ene anti-kanker dieeet zegt geen of heel matig vlees (en alleen bio-grasetend vee) en het andere dieet zegt wel vlees, voor de doorvoer van zuurstof naar de cellen.
Zegt het ene dieet 1 glas (bio) rode wijn per dag is zelfs goed. Omdat ik wel weet dat alcohol belastend is voor het lichaam, dronk ik nog maar 3 glaasjes bio-rode wijn per week, maar genoot er ontzettend van. Lees ik net weer(nieuw onderzoek van KWF, dat juist bij borstkanker alcohol niet goed is, ivm verhoging van de hormoonspiegel. Daar ik een hormoongevoelige kanker heb, doe ik het misschien toch weer niet "goed".
24-4-2014:
Heel de dag loop ik met een smile rond van diep innerlijk geluk. Wat heb ik genoten van de biodanza woensdagavond. Alle dansers dank! Wat is het een fantastische voeding. En nu nog maar 3 te gaan. Nu alleen wel jeuk en steken in oksel, gelukkig morgenavond weer dansen, krijgt het weer de ruimte.
23-4-2014:
En nu nog maar 4 te gaan. En inderdaad minder bestralingen. Na de 2 foto's, dagelijks nog maar 3 bestralingen.
Dus dat gaat een stuk sneller. De cortizonencreme werkt wel, nu al haast geen jeuk meer. Nog wel steken, maar dat zit van binnen.Ik voel me nu ook wel weer rustiger. Dinsdag is mijn laatste!!!!
22-4-2014:
Helaas de jeuk en steken in mijn borstgebied zijn niet minder geworden.Ik heb zelfs huiduitslag op mijn rug. Ik word daar wel verdrietig van, ik vind het wel heftig. Tijdens de bestraling voel ik niets, maar het werkt dus heel intens en diep door. De radiologe vond de irritatie ook wel heftig, heb nu een zalfje met cortizonen. Het moet maar even, want de irritatie is teveel. Af en toe maak ik rare dansjes met mijn armen en borst. Nu nog maar 5 te gaan en met het goede nieuws, dat alleen het gebied van de 2 littekens wordt bestraald. reden daarvan de agressiviteit van de tumor. Ik verwacht dat het aantal bestralingen per sessie ook minder zal zijn. Ik ga het meemaken en streep er dagelijks weer 1 af van de kalender.
18-4-2014:
Nog maar 6 bestralingen te gaan en een lang weekend (zonder bestralingen!) voor de boeg.Mijn borst is warm en ik voel af en toe ook wel wat steken en jeuk door de huidirritatie, ook bij mijn sleutelbeen. Ook weer een uitdaging, om in acceptatie met de jeuk te zijn en vooral niet te krabben. Het in liefde te omarmen. Ik hoop door de 3 dagen rust en veel smeren erger te voorkomen. Volgens het bestralingspersoneel maakt smeren niet uit, omdat de irritatie ontstaat van binnenuit, dus dat ik eerder vooraf niet gesmeerd heb, maakt volgens hun niet uit.
Maar goed, al met al er is mee te leven en mijn gevoel van vitaliteit en vrolijkheid overheersen. Gisteravond zelf gedanst bij Alejjjandro Toro kon ik zelf weer in vivencia, was heel fijn. En morgen gaan we lekker met zijn 3-en genieten van het Noord-Limburgse land. Ik wens jullie allemaal ook een heerlijk paasweekend toe.
15-4-2014:
Vanmorgen, na het douchen, had ik jeuk op mijn borstgebied en ja hoor, irritatieplekken en nog 9 bestralingen te gaan
Nu vaker insmeren en heb op advies van mijn kinesiologe de MS skin & facial gel van Vitals besteld.
Nu heb ik net het boek gelezen over de biologie van de overtuigingen en vandaag bij een helingssessie, kwamen allemaal negatieve overtuigingen eruit die op mijn borst zaten. Heel veel voor mij onbewust, in ieder geval voor mij niet herkenbaar uit dit leven. Maar ben ze nu in ieder geval kwijt, ook weer opgeruimd.
14-4-2014:
Vandaag mijn 11 e bestraling gehad, dus ben nu over de helft. Heb er nu nog 10 te gaan, dus lekker aftellen. Het gaat allemaal nog goed, vooral nu ik veel rustiger diep adem haal, kan ik het heel ontspannen ondergaan. Lig met mijn innerlijk kind in gedachten te spelen of te knuffelen en dat voelt goed. Het lijkt ook allemaal veel sneller te gaan, dat klopt natuurlijk ook, omdat ik nu niets meer opnieuw hoef te proberen. Morgen na de bestraling een gesprek met de radioloog.
Naast dat ik me over het algemeen heel positief, fit en vrolijk voel, kan de gedachte aan de chemo me wel angst aanjagen. Dus wel een goede uitdaging om in het nu te zijn. Dat lukt me goed, maar ik heb 3 vrouwen/ vriendinnen om me heen die nu chemo krijgen en dat vind ik wel heftig, te zien en te horen hoe zwaar het is. Nu weet ik wel dat ieder lichaam/ persoon dat anders ervaart, maar het is geen liefde die ingespoten wordt. Ik leef met ze mee. Ik ben me aan het oriënteren over wietolie om dat als extra ondersteuning te gaan gebruiken, ook om , in spannende tijden, toch goed te kunnen slapen. Wietolie zou ook in sommige gevallen kanker kunnen helen, maar de ondersteunde werking (minder bijwerkingen en goed slapen) ben ik ook al heel blij mee.
Ook een mooi boek uitgelezen van Dr.Bruce Lipton, "De biologie van de overtuiging"Hij is celbioloog en heeft veel ontdekkingen gedaan. Het zit niet in onze genen en ons DNA, onze cellen reageren middels de celwand /celmembraan op de omgeving. De celwand is dus het brein van de cel. Past wel mooi in de theorie van Biodanza over de positieve ecofactoren en op de eenheid.Ook de invloed van de geest erop. En vooral ons onderbewustzijn. Hij adviseert Psych-K tm dmv spiertesten. Mijn eigen therapeute/kinesiologe Wilma Harremans werkt ook met spiertesten in het testen van het congruent zijn op bewust- en onderbewust niveau, gelukkig heb ik morgen weer een behandeling bij haar.
In een ander toegestuurd document lees ik dat kanker komt door ontkenning van je ware zelf. Oeps, waar heb ik iets gemist. Ik wil graag open staan voor alles, heb daarom ook maar een reading/heling gepland bij Flora Stiemer, waar een collega erg enthousiast over is, om oorzaken en patronen aan het licht te brengen. Een lichtend pad, zo voelt het ook wel in hoe ik alle processen ervaar.
Met de waterreinigers ben ik nog aan het uitzoeken, ben er nog niet uit, heb er nog niet veel tijd voor gehad/genomen om het verder uit te zoeken.
Deze week maar 1 biodanzales te geven en 1 te ontvangen , de biodanza/tango in Gouda en verder met de pasen er tussenuit met Jan en Claudia, heerlijk even relaxen met elkaar.
8-4-2014:
Vandaag bij de bestraling ging het 2x achter elkaar mis, ik haalde mijn eigen ademniveau niet. En, erger nog ik wist niet waardoor. De "verpleegkundige" kwam naar me toe en ze zei lief "het geeft niet hoor, maar ik heb een theorietje en ik weet niet of die klopt, maar volgens mij adem je te snel en geloof me , wij hebben geen haast, dus adem maar rustiger". En ja hoor met het oefenen, ging het met gemak en ook toen we weer verder gingen met de straling.
Wat was ik blij, want de rustige manier van ademen, kost me in het geheel geen moeite en dat maakt de bestralingen voor mij een stuk gemakkelijker. Vond het inademen toch wel hard werken. We hadden gewoon niet goed geoefend en het personeel heeft denk niet goed naar me gekeken en ik heb de instructies verkeerd opgevat. "Haal maar heel diep adem"heb ik vertaald naar de manier hoe ik het vroeger deed, als je wedstrijdje deed in het zwembad om zo lang mogelijk onder water te blijven. Gewoon met 1 diepe hap. En dat was ook te zien op de monitor waar mijn adem zichtbaar is. Ik ging verticaal naar boven en nu met de rustige diepe inademen, ga ik schuin. En met gemak, ik ben echt blij. Thema "mijn best doen"en ook alles te snel willen doen is goed zichtbaar geworden, dank je wel!
Afgelopen zondag heb ik bij Piece of Health van Sophia van Sorgen een workshop gevolgd over "Voeding en kanker". Ik had me al verdiept in dat thema in de 2 boeken die ik daarover gelezen had, zoals laatstelijk het boek Anti-kanker.
Wat ik ook geleerd heb en graag met jullie wil delen is dat je lichaam alleen goed kan ontgiften, als er tussen je avondmaaltijd en je ontbijt een pauze zit van 12 uur. Want dan komt je lichaam toe aan het volledig verteren van je eten. En ook groente, groente, groenten eten. Dat deed ik al wel en nu nog meer en ook met nog meer plezier en genot. Ik word er steeds creatiever in. Al weken geen brood gegeten en eet ook haast geen kaas meer. Dus mijn lichaam wordt nu echt gereinigd. En ja, dat de brita waterfilter die ik heb, niet de medicijn/pil-resten filtert die nog wel in ons kraanwater zit. Mijn kankercellen zijn /waren hormoongevoelig, dus ik wil geen hormonen via mijn water naar binnen krijgen. Moet dus op zoek naar een betere waterfilter, als jullie goeie tip hebben, hoor ik die graag.
Voor de vegetariërs onder ons, adviseert zij floradix te nemen. En dat het ook goed is als ontgifting om 1 a. 2 x per week je huid te borstelen. Ze benoemde het mooi "Ons lichaam zien als de aarde, als ons kweekbed".
Zelf was ik altijd heel enthousiast over chia-zaad. Nam daar dagelijks 3 eetlepels van. Laatst hoorde ik dat het kanker zou veroorzaken, schrok daar enorm van, maar kon er niets over vinden op internet iuv de link met prostaatkanker. De laatste levering van mijn internet-superfood-leverancier, was met veel meer donkere zaadjes, dan eerdere leveringen. (Dat komt doordat ze de vraag niet aankunnen). Ik heb de donkere kwaliteit laten testen bij mijn kinesioploge en het was niet goed voor me, het overstrestte mijn organen.Ik ben er direct mee gestopt en eet nu alleen maar lijnzaad. Mijn schoonheidsspecialiste, voor wie ik het ook altijd bestelde was er ook al mee gestopt, omdat haar aambeien in ruste ineens weer actief werden. Nu ze gestopt is, is het weer rustig.
Bij mijn homeopate weer veel getest over welke supplementen en aanvullingen ik moet gaan gebruiken. Ook een ondersteuning gekregen voor bepaalde verzwakte meridiaanlijnen en lymfebanen. Ben heel blij met alle ondersteuning. En ook met alle liefdevolle energie van jullie! xxxxxxxxx
5-4-2014:
Gisteren was ik voor het eerst sinds maanden moe. Ik was even bang dat dat al van de bestraling was, maar gelukkig voel ik mij vandaag weer energiek en heb ik geen klachten. De eerste week van 5 bestralingen (iedere werkdag 1) zit er op. Nog "maar"16 te gaan. Mijn dochter Claudia is afgelopen vrijdag mee gegaan om mee te kijken, ook achter de schermen. Iedere dag heb ik wel 1 keer mijn ademniveau niet gehaald. Op 1 dag zelfs 3 x. Ze hebben toen het niveau verlaagd, omdat ik wel heel hoog was ingeschat. Zo liggend, probeer ik me te ontspannen en maak ik ook contact met mijn innerlijk kind en daar word ik dus wel ontspannen van, waardoor ik niet diep genoeg adem haal. Want dat diep ademhalen is dus best hard werken. En ik zit in een proces van juist dat harde werken en "mijn best"doen los te laten, dus moet ook wel lachen om het niet halen van het ademniveau. Ach, er komt altijd weer een nieuwe kans.
In mijn proces kan ik erg genieten van in het moment zijn. Heb daardoor wel de nodige achterstand in het regelen van zaken. Mijn lessen maken en het dansen gaat allemaal goed, maar alles wat er verder bij komt kijken, stel ik uit, wil ook zo min mogelijk achter de computer zitten. Kan ook door het mooie weer komen hoor, dat verschil zal beter merkbaar zijn als het straks slechter weer is.
Afgelopen week in de avondlessen, het Nijlpaard gedanst, paste heel goed bij mijn thema van niet mijn best doen, lekker gapen en zakken in het grote buikengevoel en het genieten, was een feestje.
Vanmorgen zat ik op de fiets en besefte me ineens dat mijn hals/borst niet bedekt was tegen de zon. Wel grappig, dat ik het helemaal vergeten was, een duidelijk weekend-gevoel. Voor mij ook een goed teken, ik voel me tenslotte ook niet ziek. Maar toen ik in de tuin ging werken, heb ik maar een hoog gesloten t-shirt aangetrokken met een sjaaltje om mijn hals, om het bestraalde gebied te beschermen tegen de zon, om de kans op verbrandingsplekken/ blaren te beperken.
31-3-2014:
De eerste bestraling is alweer achter de rug. Zoals ik al wist voel je er niets van. Wat ik nog niet wist, was dat er, dacht, 7 x bestraald werd. Iedere keer vanaf een andere hoek. Mijn oksel wordt ook meebestraald ivm de eerder gevonden uitzaaiing in mijn verwijderde poortwachtersklier. En voor iedere bestraalstand, hoor je dan de bestralingsapparaat een andere stand innemen, wel apart.
Je ligt met een knijper op je neusgaten, zodat je alleen met je mond kan ademhalen. In mijn mond zit een snorkel. In mijn hand ligt een knop die ik ingedrukt moet houden, zolang ik mijn adem in hou.Mijn adem moet ik tijdens de 7 bestraalmomenten inhouden, om mijn longen goed gevuld te houden, als bescherming voor mijn hart.
Er zijn 2 bestralingen bij van ong 28 sec en de andere allemaal korter, dus dat is allemaal wel goed te doen. Door een bril die ik op krijg zie ik een computerscherm, waarop ik precies kan zien of mijn ademhaling diep genoeg was en dan zie ik hem ook aftellen, dus daardoor ook makkelijker vast te houden en vol te houden. Dus allemaal wel te doen. Vanmorgen had ik al lief gesproken tegen mijn borst en oksel. En tijdens mijn bestraling had ik de mantra "straling voor het leven". Na afloop buiten, moest ik het nog wel laten zakken, even genieten van de bomen, slok water en wat amandelen, want ik was een beetje dizzy, maar dat was snel weg. Dus nummer 1 c.q. nummer 21 weggestreept van de bestralingskalender die ik heb gekregen van collega Lucia van der Veer, dus nog maar 20 te gaan. Probeer er dagelijks heen te fietsen en op de terugweg even genoten van de Prinsessentuin.Deze week zijn alle afspraken in het Westeinde ZH in der middag. Mocht je in de stad zijn, laat het even weten, wie weet kunnen we elkaar ontmoeten.
30-3-2014:
Gister een training gedaan van Annette Weers ; "De Kracht van Ademen" en heb een blokkade op mijn ademhaling los kunnen laten. Was heel emotioneel en pijnlijk , maar was prachtig. Ook gaf ze me een heling op mijn borst en voelde ik de adem ook ruimer mijn borstgebied vullen. Voel me heel dankbaar. En hoe meer zuurstof ik toe kan laten, hoe beter voor mijn cellen.
27-3-2014:
Even een correctie, door een van mijn dansers, die hetzelfde traject heeft doorlopen en reageerde op mijn eerdere (foute) berekening Totaal heb ik ""maar""24 weken chemo (en de helft daarvan lage dosering met weinig klachten), dus na 37 weken kan ik weer haargroei verwachten, dus vanaf ong 25-11. Nu is het geen haar hebben, zeker geen zwaar issue meer, tenminste hoe ik het nu voel, maar toch wel weer fijn dat ik het nieuwe jaar weer in ga met haar.
26-3-2014:
Ben heel geboeid het boek "Antikanker"aan het lezen van Dr.David Servan-Schreiber, echt fantastisch.
Ook qua voeding wordt er zoveel goed uitgelegd, ook dat juist bepaalde combi's zo goed zijn..En vooral de aanbeveling van 3 kopjes groene thee per dag. Gaan we dus ook maar drinken, vooral de japanse groene thee schijnt goed te zijn. Is trouwens goed voor alle ontstekingskwalen en we hebben allemaal meer ontstekingen in ons lichaam dan we denken.
Ik heb van de homepate strips meegekregen om de zuurgraad van min urine te testen en ik schrik er wel van. Mijn zuurgraad is veel te hoog en dat terwijl ik al vanaf 13-2 super gezond eet met veel basische voedingsmiddelen.
25-3-2014:
Gelukkig!!!! ik voel me weer helemaal blij en licht. Met de botscan en CT scan (van de organen) is niets gevonden. Eindelijk weer een uitslag die overeenkomt met het gevoel wat ik zelf heb in mijn lichaam heb, ook mijn hart en bloed was goed.
De extra scans had hij uitgeschreven ivm de uitzaaiing in de poortwachtersklier. Om die reden krijg ik vanaf , denk 9-6 een middelmatige chemo. Voor de kenners/ ervarings-deskundigen:
4 x een infuus met AC ,eenmaal in de 3 weken. Daarna 12 weken Taxol gecombineerd met herceptin en daarna 13 x herceptin (eenmaal per 3 weken). Ik ben er dus wel een tijdje mee zoet. Vooral de eerste 4 zijn zwaar, daarna wordt het lichter. 9 maanden lang, is net een zwangerschap Maart 2015 dan klaar en april zou dan mijn haar weer gaan aangroeien. Oncoloog Dr.Weijl is wel heel fijn en grappig. Hij vertelde dat veel van zijn patiënten tussen de kuren door de leukste reisjes maken en dat hij maar aan het werk is. Hij is wel een schatje.
Vanmorgen ook maar klassiek homeopate en bio-resonantie therapeute Cecile de Booij in Zoetermeer geweest. Ik ken haar nog van de tijd dat zij danste en ze werkt ook met het protocol van Gabriel Devriendt. Omdat ik in zijn visie en pillen geloof, wil ik graag daarop voortborduren. Zij heeft uitgetest met bio-resonantie wat Gabriel heeft voorgeschreven en het kwam helemaal overeen. Alleen het moment dat de pillen geslikt moeten worden was anders. Heel blij met die nieuwe info, kunnen de supplementen alleen maar beter hun werk doen. En wat toevoegingen gekregen vanuit de homeopathie om de bestraling beter te doorstaan en om een bacterie uit mijn lichaam te kunnen krijgen. Over 2 weken gaan we andere systemen uittesten. Ik ben wel heel blij met haar bevestiging dat ik hiermee allemaal mijn eco-systeem goed kan verbeteren. Tuurlijk had/heb ik wel een gevoel van haast en dat je allerlei middelen die voor sommige mensen goed zijn gebleken zou willen gaan slikken, maar als het teveel is en niet goed is afgestemd, kan het je systeem ook weer belasten. Zij heeft me gemotiveerd om in rust en vertrouwen te zijn en nu alles is uitgetest en het goed voelt, kan ik me daar ook helemaal in vinden.
24-3-2014
Vanmorgen mijn CT scan gehad. Ik mocht 3 uur vooraf niets eten of drinken, dus extra vroeg wakker geworden om toch nog wat te kunnen drinken en eten. En dat was maar goed ook, want er was veel vertraging. eerst was er een vrouw met een besmettelijke bacterie, waarna de CT ruimte helemaal ontsmet moest worden en daarna 30 min drogen, daarna kwam iemand van de Intensive Care tussendoor die op een brancard en in de beugels lag. Met 4 man personeel rondom, om hem te helpen op de tafel van de CT scan te komen. Ik voelde me wel super gezond en dankbaar toen ik dat allemaal voorbij zag komen. In de tussentijd moest ik in 10 minuten tijd 3 bekers met een borium verdunning drinken, met kleine slokjes lukte dat om niet misselijk te worden. Daarmee kunnen ze de organen beter bekijken, dus ok, we doen maar mee. Vervolgens een infuus met een ander goedje (ik wil ook eigenlijk niet weten wat. En toen kreeg ik de scan boven mijn hoofd, maar AU!!!!!!!! dat infuus deed pijn. Gelukkig ben ik best kleinzerig en werken mijn reflexen goed. het werd gelijk gestopt, Bleek het infuus niet goed te zitten en het goedje onder mijn huid terecht te komen. Was even niet fijn. Ontlading verliep met mijn lieve traantjes. Een nieuw infuus maar in mijn andere elleboogholte laten aanleggen, in die andere wilde ik even helemaal niets meer. Nieuwe infuus was gelukkig goed.
Zoals vooraf vermeld, krijg je er een warm gevoel van , ook bij mijn vagina, was wel grappig. De scan was snel afgelopen en het warme gevoel ook.... En mijn mantra in de scan was: Ik ben liefde".
Daarna door naar de bloedafname, hoop buisjes gevolgd, en de prik was gelukkig goed gegaan. Ik merk wel hoe meer prikken ik krijg , hoe gevoeliger ik word, het went dus niet. Afijn toen klaar en terug zie ik zomaar een voor mij bekende vrouw uit de buurt vanuit de afdeling Oncologie afkomen. Ja, zij dus ook. Nog meer vrouwen die samen met mij dit pad van angst, moed en kwetsbaarheid moeten lopen. Het sterkt wel, maar verbaasd ook, omdat we ons ook zo gezond voelen.
23-3-2014:
Ik voel me gelukkig nog steeds heel goed, eet en leef nog super gezond. Zorg voor veel rust, maar geniet ook dagelijks van het strand en de zon. Mijn affirmatie is "ik ben genezen". Afgelopen woensdag voelde ik me anders, zat ik dus in een diepe dip, door de angsten die ik nog niet verwerkt had nav het gesprek met de oncoloog, de dag ervoor. Twee angsten kwamen omhoog: De eerste het kaal worden. Best heftig als je altijd omgeven bent geweest door een goeie kop met haar. Ik had gelezen dat het Bronovo ZH werkte met de hoofdhuidkoeling. Volgens de oncoloog kon ik dat nemen, maar de resultaten zijn maar 50 % kans op haarbehoud. En er zijn de volgende nadelen: het infuus met de chemo duurt 1,5 uur. Daaraan voorafgaand moet je al 1,5 uur eerder daar gaan zitten met het kapje op en na afloop van de chemo ook nog 1 uur. Je hoofdhuid wordt ijskoud. Dus totale duur daarvan 4 uur. Ik weet de keren dat ik een kou op mijn hoofd had opgelopen, die ik als vreselijk heb ervaren. 4 uur een ijskoud hoofd ga ik mezelf niet aandoen. En dan nog maar met 50 % kans op haarbehoud. En wie weet wordt het haar er ook niet mooier van. Als iemand betere resultaten gehoord heb, hoor ik dat graag. Dus mijn haar mag eraan gaan geloven (gelukkig pas medio juni verwacht ik) en dat besef bracht me wel in een heel kwetsbaar stuk. En kwamen we op de vraag, wie ben ik zonder haar. Au die was best pijnlijk, maar gelukkig kon ik me met de hulp van mijn therapeute wel openen en de laag daaronder voelen, dat ik nog steeds van waarde was, ook zonder haar. Dat gaf me veel ruist en ruimte. Want het belangrijkste waarvoor ik besloten heb voor de chemo is nog lang te leven.Het kaal worden is maar een tijdelijke bijwerking.
De 2e angst was, stel dat ik door de chemo geen les meer kan geven, kwam de angst op dat ik het lesgeven moest opgeven, nou die angst was ook heftig. Wie ben ik , als ik geen biodanza-docente meer ben, en ook daar kwam ik doorheen. Het is dus allemaal niet zo belangrijk, als dat wat ik in mijn angst voelde. En dat geeft me weer ruimte om te doen wat goed voor mij is. Voor nu geeft het lesgeven me nog heel veel. Voedt het me en geniet ik ontzettend van de liefdesenergie die voelbaar is. Maar het geeft rust, dat ik dus ook zonder kan, mocht het op een gegeven moment beter zijn voor me.
Trouwens ik eet nu veel verse kurkuma-wortel en dat is duidelijk te zien aan mijn vingers, die zijn lekker geel en krijg ik niet schoon. Heeft iemand een tip?
21-3-2014
Gelukkig ben ik alweer 2 dagen vol vertrouwen. Ik geniet van al het moois wat op mijn pad komt. Vanmorgen ook weer genoten van het dansen
Maandag mijn laatste scan (tenminste dat hoop ik voorlopig) en dan dinsdagmiddag weer een gesprek met de oncoloog met alle uitslagen van de 3 scans. Dinsdagochtend heb ik een afspraak met een klassiek homeopathe- orthomoleculair therapeute die werkt met het concept van Gabriel Devriendt. Zij kan dan nog verder onderzoeken of er nog iets aan te vullen is, de klassieke homeopatie kan me in ieder geval nog verder ondersteunen in de radio-chemo/therapie.Iedere misselijkheid en vermoeidheid die ik kan voorkomen/ verminderen is meegenomen.
Het litteken op mijn borst en oksel geneest ook mooi en iedere dag wordt het minder gevoelig.
19-3-2014
Ze houden me in het ziekenhuis goed bezig. Dinsdag gesprek met de oncoloog, daarna foto's maken en proefdraaien (ademtechniek is adem 30 sec inhouden om je hart te beschermen tijdens de bestraling) voor de bestraling.
Vandaag eerst moest er een radio-actief goedje ingespoten worden en 3 uur later een botscan. Morgen een scan van mijn hart (om te kunnen vergelijken voor en na de bestraling/chemo) en maandagochtend , ik dacht een scan van mijn organen en bloedafname. Allemaal preventief, maar ondertussen.... Ik moet even zeggen dat het me vandaag wel even teveel werd. Het is ineens ook wel een heel ander leven. In het ZH zijn ze reuze aardig en kundig, heb ook bewondering voor ze. Maar je moet het ook maar allemaal weer verwerken en jezelf maar in het nu en in vertrouwen te houden. Viel vandaag niet mee. Het "toeval"wilde dat ik toch maar even ging checken bij de school of de gymzaal vanavond wel beschikbaar was. Nee dus, de directeur was het vergeten te melden dat het als stembureau gebruikt werd. Ik baalde als een stekker, maar achteraf was het voor mij wel goed, om even door alle emoties van de afgelopen dagen te gaan. Dat heeft me weer ruimte gegeven. 31-3 start de eerste bestraling. Ik dacht dat ze me die ruimte gaven, zodat mijn litteken kan herstellen, maar nee, die tijd hebben ze nodig om de bestraling voor te bereiden, dat schijnt heel veel werk te zijn, maar ondertussen ben ik heel blij met nog even uitstel.De oncoloog was gelukkig niet tegen alle supplementen die ik slik op advies van Gabriel Devriendt. Dat is wel heel fijn, hoef ik me daar niet tegen te verweren. Ook de oncoloog is heel aardig en wel een mensenmens die me de ruimte geeft
Bezoek aan Belgische bioloog Gabriel Devriendt op maandag 17 maart
Heel gelukkig teruggekomen van mijn bezoek aan Gabriel Devriendt. Ik heb er een vriend bij. Wat een mooi mens.
Ik ga straks eerst een verslag maken van de geluidsopname van mijn consult, want ik kan het nog niet glashelder navertellen. Ik heb in ieder geval het gevoel dat we goed de basis aan gaan pakken met de middelen die hij heeft voorgeschreven. 10 jaar lang de pil slikken is in ieder geval ook een grote oorzaak. Wordt vervolgd, maar weet dat ik vol vertrouwen zelfs aan de chemo start met zijn ondersteunende pil die de gezonde cellen beschermen.Dit is wel wat ik nodig had.
15 maart:
Gelukkig de innerlijke rust is terug. Het dansen heeft me ook weer goed gedaan. 1 van de overeenkomsten tussen mijn lichaam en de biodanza, is dat ik net als in de biodanza mijn aandacht weer kan richten op mijn gezonde delen en op het plezier en het mooie in het leven ipv naar mijn angsten en gebreken. Het was heerlijk om dat ook in de dans gisteravond weer te transformeren en dat samen met veel prachtige- en lieve biodanza-mensen. Wat kunnen we veel met onze energie doen. Het was gister, ivm het aantal, gelukkig nodig om mee te doen met de helingsoefening in 3, wat was het mooi. Ook in de wiegende cirkel heb ik meegedaan en met de compacte groep. Heb ervan genoten. Als leraar wordt je geleerd om er buiten te blijven en dat klopt ook, voor als er instructies nodig zijn en om te kijken of iedereen zich in respect en afstemming met elkaar gedraagt. Maar de groep van gisteravond was zo gevorderd, dat ik voelde dat het wel kon.
Als leraar is het vaak ook eenzaam als je alleen bij de muziek staat en alle mensen zijn geweldig aan het genieten. Het zien genieten is ook mooi, maar het was heerlijk om er ook meer een onderdeel van te zijn. Het vitale deel niet zo actief meegedaan, maar wat heb ik genoten van het plezier van de mensen.Wild/actief dansen doe ik nog even niet, maar het ritme is altijd intern te voelen en kan ook minder , naar buiten, gericht bewogen worden. Mijn borst en het litteken zijn nog te gevoelig voor om wild te doen, maar dat komt goed, iedere dag gaat het al beter. En waar ik heel blij om ben, ik was gisteravond en vanmorgen niet moe, ondanks mijn 2 lessen.
14 maart:
Na een slechte nacht en een emotioneel zwakke start van de ochtend, toch weer genoten van het lesgeven en van de mensen, van de muziek, van de dans en alle lieve energie. Wat een rijkdom is dat laatste. Wat kunnen we elkaar met onze zachtheid veel geven. Ben daar heel dankbaar voor. Het heeft me goed gedaan. Vanmiddag nog wel even diep gehuild en geslapen en werd gelukkig weer met een lichter gevoel wakker. Ben weer met meer vertrouwen en kracht gelukkig. Vanavond ook weer dansen en verheug me daar ook weer op. Fijn dat Jan dan ook naast me is.Ook Jan heeft slecht geslapen en heeft wel wat omhulling nodig. Voor een partner is de ervaring uiteraard anders, misschien zelfs nog wel ongrijpbaar, meer gevoelens van machteloosheid.
Uitslag donderdagmiddag 13 maart:
Helaas, helaas is de uitslag toch minder positief dan wat ik gehoopt, gedacht en gevoeld had.
De poortwachtersklier halen ze standaard weg bij een borstbesparende operatie en in 1 van de 3 lymfevaten hebben ze een uitzaaiing gevonden. Dat maakt het voor mij wel weer een stuk spannender. Ook , maar dat wist ik al is het een eiwitgevoelige tumor Her2-neu eiwit genaamd en de behandeling daarvan is ook gekoppeld aan chemo.
De hoop op een makkelijk traject is even verkeken.
Gelukkig hoeven mijn lymfevaten er niet uit, maar nemen ze dat gebied mee met de bestraling en krijg ik daardoor niet 16, maar 21 bestralingen.Nu is met bestraling nog wel te leven en te dansen, maar echt blij wordt ik er niet van dat ik dat mijn gezonde cellen en mijn long aan moet doen. Ik wil het zo graag op een natuurlijke weg helen.
Maandag gelukkig de afspraak met de bioloog, maar dinsdagochtend gesprek met de oncoloog en daarna gelijk door weer naar het Westeinde ZH voor de voorbereidingen voor de bestralingen. De bestraling gaat dan op maandag 31 maart van start is de verwachting. Eerst moet het litteken op mijn borst en oksel nog wat verder helen.
Ik krijg zoveel berichtjes en kaarten van jullie, zo lief, dank jullie wel. Voel me zo gesteund in jullie liefde.
Maar ga nu even er diep induiken en mijn ogen doorspoelen.
Vanavond gelukkig een heling hier thuis door Ellen Gille. Dus ik verwacht morgen weer gesterkt mijn leven weer verder te dansen, samen met de vrijdagochtend- en avond-groep.
Qua planning is de chemo wel pas na de Sardinie-vakantie, dus dat vind ik wel heel fijn. Ze zei ook, je bent nog jong en dat ze zoveel vrouwen zag die er goed doorheen gingen, nou eerst maar 1 stap tegelijk, dat heeft even tijd nodig.
13-3-2014:
Gisteravond genoten van het lesgeven, ik genoot van alle mensen, van de energie, van de muziek, van het dansen. In het vitale deel niet veel mee gedaan, ik wilde eerst even kijken of ik een hele avond ook vol kon houden en dat ging goed, was heerlijk en was ook niet moe. En na weer een goede nacht, lekker wakker geworden.
Net heeft mijn schoonheidsspecialiste, die ook operatiezuster is, de pleisters eraf gehaald. Ik durfde het niet zelf en ik vond het ook fijn om thuis te doen en de tijd te hebben om rustig in de spiegel te kijken. De laatste dunne pleister die op het litteken zit, hebben we laten zitten, ook ivm de zichtbare hechtingsdraad. En het ziet er goed uit. Ik had al wel gehoord dat de chirurg een kunstenaar was, dus heel blij mee. Nu denk ik, had hij het ook niet bij mijn rechterborst zo kunnen doen, maar verschil zal en mag er altijd blijven.
Straks naar het ZH voor de uitslag. Ik voel me gesterkt in mijzelf in dat ik niet zonder denken, de standaard aangeboden bestraling in ga. De uitslag en misschien een extra bloedonderzoek moeten me wel eerst overtuigen. En natuurlijk ook het advies van de blologische bioloog a.s. maandag.
Jan heeft het moeilijk met mijn houding daarin. Dat is natuurlijk angst en ik voel mijn lichaam en vertrouwen. Ik voel dat ik zo goed bezig ben met voeding, supplementen en emotionele heling. Voelt als zo'n sterke basis.Maar allebei willen we dat ik lang blij leven en zo vitaal mogelijk, dus dat hebben we gemeenschappelijk.
11-3-2014:
Ik voel steeds meer vertrouwen in mijn lichaam en mijn innerlijke wijsheid. Hierdoor heb ik minder angst voor de uitslag. Hoe agressief het kankergezwel was, de oorzaak moet te helen zijn, met alle helers en mogelijkheden in en om me heen.Ik heb een mooie vivencia gemaakt voor woensdag. Verheug me weer in de heerlijke biodanza-energie te zijn en te genieten van de muziek en de mensen. Om mezelf ook te voelen, ga ik misschien wel meer meedoen in het diepere deel, ik verwacht dat dat wel kan in deze groep, ga een evenwicht zoeken daarin.
10-3-2014:
Het boek van Ard Pisa gisteravond uitgelezen. Vanmorgen werd ik wakker met het gevoel volledig te gaan voor mijn zelfgenezend vermogen. Uiteraard in combi met een goed dieet en de juiste supplementen en de emotionele helingen.
Dus qua gevoel zeg ik nu ook nee tegen bestraling. Ik wil geen beschadiging van mijn lichaam. Gelukkig hoef ik nu nog niet te beslissen, want zo'n beslissing zal moeilijk zijn voor mijn dochter en man.
Voor nu voel ik mijn kracht terugkomen. Lag vanmorgen in mijn bed al een vivencia te bedenken. Ik ben hier in huis wat aan het opruimen en heb net ook alle papieren voor de jaaraangifte bijeen gezocht. Dus lekker bezig, voel me alleen bij teveel beweging af en toe nog wel wat licht in mijn hoofd. Komt dat door de narcose of een lage bloeddruk of door het andere eten? Zo naar het strand, aan de branding me voeden met de zuurstofrijke energie.
Ben gestopt met de pijnstillers, want ik voel helemaal geen pijn.
9-3-2014:
Een rustige opbouwdag gehad. Veel in de tuin gezeten met mijn boek (dank je wel heerlijke zon en vlinders) en ook nog een wandeling gemaakt door het Westbroekpark met een vriend. Ik voel geen pijn meer, ik kan mijn linkerarm meer bewegen (kan mijn haar weer goed doen...) alleen bij een beweging met spierkracht doet het pijn. Ik beweeg nog wel voorzichtig, ben ook veel introverter nu, trek me regelmatig terug om in mijn gevoel te zijn. Alle voedingsadviezen uit het boek van Ard Pisa probeer ik op te volgen. Ik dacht altijd dat ik er goed aan deed om mijn eten in de olijfolie te (roer)bakken, maar die olie, mag net als zonnebloemolie niet verhit worden. Dus nu maar aan de kokoolie. En ben langzaam begonnen met het eten van abrikozenpitten, wat ze de chemotherapie van de natuur noemen.
8-3-2014:
Heerlijk geslapen, in de vooravond eerst samen in bed met mijn lieve dochter en toen Jan terugkwam van de vrijdagavondles, met hem samen de avond doorgenomen. Heerlijk om te horen dat Jan, na de les gestreeld en gekoesterd is door een aantal dansers. Heel fijn, want Jan heeft het zwaar, moet zich nu erg aan mij aanpassen en dat is best lastig voor hem. Ik werd in ieder geval na een heerlijk nacht weer zacht en liefdevol wakker, met Jan aan mijn ene zij en mijn knuffelbeer aan mijn andere zij/aan de kant van de geopereerde borst. Zo'n lekker zacht steuntje.
En tuurlijk is mijn borst nog opgezwollen en doet de wond nog pijn als ik met mijn aandacht erin gaat zitten, maar verder voel ik geen pijn. Ik hou me nog netjes aan de pijndocering van 4 x per dag 2 paracetamol, maar kan dat volgens mij al snel gaan afbouwen. Maar spierkracht gebruiken aan de linkerkant van mijn lichaam is nog even niet fijn. Net al wel een strandwandelingetje gemaakt, even goed de zuurstof binnen laten komen en genoten van het prachtige weer. Voel me ook wel fit. Ben een boek aan het lezen van Ard Pisa over het voorkomen en behandelen van kanker. Heel interessant. In 1926 was het al bekend dat kanker ontstaat door zuurstoftekort in de cellen, wat ontstaat door oa verkeerde voeding/ vetten. Vanaf mijn diagnose heb ik ook al drastisch mijn voeding gewijzigd. At al wel gezond , maar niet altijd even consequent en nu dus wel, kost me nu ook geen enkele moeite om bv totaal geen suikers meer te nemen. Suiker voedt de kanker, dus het voelt ook goed om die niet meer te nemen. Ik ben ook al wel 2 of 3 kg kwijt, moet ook weer oppassen dat ik niet te mager wordt, maar het voelt goed om mijn lichaam nu niet te zwaar te belasten qua spijsvertering. Dus niet schrikken als je me ineens te mager vindt, is even goed voor me. Mijn immuunsysteem ben ik aan het activeren middels de MIR methode en door de heling van mijn innerlijk kind.
Donderdagavond nog een heftige heling gehad. Ik wist dat ik , door de navelstreng om mijn nek, haast gestikt was tijdens de bevalling. Omdat ik helemaal paars was, ben ik eerst gedoopt, omdat ze dachten dat ik dood zou gaan.
Tijdens mijn behandeling (en mijn therapeute werkt met spiertesten, dus mijn lichaam geeft antwoord met ja of nee (sterke/ zwakke spier) kon ik mezelf zien net na de bevalling, helemaal paars en zonder veel leven en dat deed ontzettend veel pijn, nu ook komen de tranen weer omhoog bij dat beeld. Ik begreep niet waarom ik niet gekoesterd werd door mijn moeder, maar ineens zag ik dat ik weg werd gehaald voor de doping. Vreselijk. In die tijd was dat voor het katholieke geloof ook heel belangrijk dat je eerst gedoopt werd, voordat je stierf.. Maar wat deed dat pijn. In de behandeling wordt het dan, net als in de biodanza, weer een nieuwe imprint aan gegeven, door mezelf wel als baby te zien genieten op de huid van mijn moeder. Ik voel nog wel dat het nog niet helemaal getransformeerd is, maar een groot deel is wel verwerkt. In het boek van Ard Pisa triggerde het woord "verstikking van de cellen".
Heb ik mezelf ook verstikt, door het afgelopen jaar mezelf een beetje knel te zetten in zoveel mogelijk biodanza aan te bieden? Hier in mijn kamertje, teveel achter de computer gezeten. Vanuit het idee dat ik nu geen andere baan meer had en makkelijk zoveel kon doen, echt actief bezig met de opbouw van "mijn bedrijfje". Ik voel dat ik mijn prioriteiten niet goed heb gesteld. Nieuwe balans is nodig. Ik ben heel benieuwd, wat de oorzaak van de kanker bij mij was, volgens de belgische bioloog waar ik 17 maart heen ga. Hoop van hem een goed supplementenadvies etc etc te krijgen om mijn immuunsysteem en cellen goed te voeden.
O ja, Marieke de partner van Robert de Jong,(en zuster in gezamenlijke borstkanker historie) vroeg aan mij, weet je al wat je tegen mensen gaat zeggen na de operatie wat je hebt. Want dan heb je geen borstkanker meer, je tumor is dan verwijderde. Ja mensen ! Ik heb nu geen borstkanker meer! en ik doe er alles aan, om mijn cellen gezond te houden.
En daarom nu lekker in de tuin en van de zon genieten en verder lezen in mijn boek. Veel liefs en dank voor alle lieve berichtjes, voeden mij ook positief.
7-3-2014: De operatie is geslaagd, er waren geen complicaties. Ik ben ook al lekker thuis!
Alles is heel soepel verlopen, en heel bijzonder, ik werd heel licht en vol liefde wakker. Zo voelbaar dat er veel mensen aan mij gedacht hebben en energie hebben gestuurd. Ook daarna heerlijk gerust en trouwens net in mijn eigen bed ook, genoten van zoveel warme, liefdevolle energie in en om mij heen. Kunnen jullie voortaan altijd licht en liefde naar me toesturen???? Mijn borst is uiteraard nog opgezwollen en waar gesneden is uiteraard nog erg gevoelig.
Ik moet me ook echt nog heel voorzichtig bewegen aan de linkerkant. Zo wilde ik mijn haar met mijn linkerhand even goed doen in het ZH en werd pijnlijk teruggefloten, dat dat dus al teveel beweging is op dit moment. Maar dat gaat goed komen. Dank jullie wel voor al jullie lieve berichtjes, prachtige energie, bloemen , kaarten, ik voel me heel rijk met zoveel lieve mensen om me heen. Ik neem graag nog de vrijheid om nog niet te reageren op berichtjes en mailtjes om mezelf de tijd te geven voor rust en thuis samenzijn. Voor mij is het nu ook heel goed om even alleen te ontvangen, alleen maar, in liefde, binnen te laten komen en even niets te hoeven, DANKBAAR! Ook voor mijn lieve dochter die vandaag heel goed voor me zorgt. Even goed van genieten.
10-9-2015:
Vandaag mijn laatste gesprek met de oncoloog gehad! De uitslagen van mijn hartspierscan en mijn bloedonderzoek, had ik al via internet gezien en waren goed. Dus geen aantoonbare schade aan mijn hart door de herceptin, heel blij mee. Wat opvallend was voor mij aan mijn bloed is mijn lagere vit.D waarde, dan die in april. Afgelopen zomer heb ik alleen vit.D geslikt als ik niet veel in de zon was geweest. Blijkbaar zakt daardoor mijn waarde wel, ook al zat het nog wel in de marge die het ZH aanhoudt als voldoende.Voor mij wel een teken dat ik toch vaker moet slikken.
Ik heb het op mijn terugtocht door de duinen uitgeschreeuwd "ik ben klaar!" heerlijk om dat traject af te sluiten. In feb-2016 dan wel weer mijn jaarlijkse mammografie.
Afgelopen dinsdag bij mijn natuurarts geweest.Ik was al helemaal trots dat hij mij tegenwoordig lukt om 4 uur tussen mijn maaltijden/eetmomenten te hebben. Doordat ik geen maaltijden kan overslaan is het voor hem duidelijk dat mijn vertering nog te insuline-gevoelig is, ik kreeg er een heel verhaal over, maar na vertellen is moeilijk.
Ik moet nu 3 x per week 16 uur niet eten. Na mijn avondmaaltijd van ong 19.00 uur dus pas weer om 11.00 uur eten en vlak voor 11.00 uur dan een workout doen, om je spieren goed te laten werken . Daarvoor adviseerde hij de "7 minutes workout", die heb ik nu als app op mijn telefoon. Ik heb nu al 2 dagen zo geleefd en dat is goed gegaan. Ook adviseerde hij het Paleo-dieet, dat is vlees, vis, ei, groente en fruit. Was ik net lekker van het vlees af. Ik blijk ook wel een granen-intolerantie te hebben, heb ik nu ook naaldjes voor in mijn oor.
Ik eet nu vaak amandelmeelpannenkoekjes, ook lekker. Mis mijn havermout wel en zal dat ook af en toe nog wel eten, als ik niet mijn "16 uur niet eten dag"heb. Door het 4 uur niet eten van de laatste weken, was ik al wel afgevallen en eigenlijk al iets te mager ben, hopelijk val ik niet verder af.
7-9-2015:
Net mijn Iscador zelf geprikt! Ik had vooraf nog wel een filmpje op Youtube gezien, voor de details over hoe een naald gereed te maken.Ging helemaal goed en het prikken in een huidplooi op mijn buik heb ik niets van gevoeld, dus heel blij mee dat ik het zelf kan doen. Hoef ik niet naar de doktersassistente of naar een vriendin en kan het gewoon lekker thuis op een moment dat het mij goed uitkomt. Ik heb me de afgelopen week wel af en toe een beetje licht in mijn hoofd gevoeld, maar weet niet of dat door de Iscador is gekomen, verder geen enkele verandering gevoeld gelukkig. Mijn immuuncellen groeien nu ongemerkt.
31-8-2015:
Vorige week mijn laatste hartscan gehad en gelukkig was daar ook weer mijn lieve broeder, die ook een keer heeft mee gedanst, werd de laatste scan erg gezellig. Ik had met het bloedprikken, gelukkig dezelfde goede, kordate zuster van de vorige keer. Op mijn verzoek maar niet in mijn aderen in mijn elleboogholte geprikt, omdat die 3 maanden geleden nog leeg waren. Dus in een heel dun adertje weer vlak ernaast geprikt, niets gevoeld, heel fijn. Nu wachten op de uitslagen.In overleg met mijn antroposofische huisarts besloten om minstens 1 jaar lang Iscador (maretak) injecties te gaan nemen, gedurende 2 x per week, met 1 week rustpauze na 3,5 week. De reden is, dat Iscador het immuunsysteem heel goed activeert en de T-cellen die de kankercellen kapot maken ook weer herstellen. Die waren natuurlijk al verzwakt, anders had ik nooit een tumor kunnen krijgen en door de chemo zijn ze nog verder verzwakt.
En verder is het goed voor heel je gestel en ook voor je doorbloeding en dat kan ik wel gebruiken. Dus vandaag mijn eerste prik (in mijn buik) gehad en donderdag de 2e en dan moet ik het zelf gaan doen, heel spannend. Ben benieuwd of ik iets van de Iscador ga merken. Verder voel ik me wel heel goed en geniet van het heerlijke weer en het zwemmen in de zee.
12-8-2015:
Gisteren mijn laatste herceptin-injectie gehad, voelt heerlijk. En nu alleen nog op de 27 ste een MRI-scan van mijn hart, gericht om te zien of de herceptin schade aan mijn hartspier heeft veroorzaakt en bloed prikken. De uitslagen van beide krijg ik dan op 10-9 en ik hoop dat dat mijn laatste bezoek aan het ziekenhuis wordt. Daarna alleen nog in februari ieder jaar een mammografie en verder niets. Heerlijk om overal van los te komen. Natuurlijk niet van het gezond leven en het bezoeken van natuurarts en alternatieve helers, maar dat voelt anders.
Ik heb mijn pieterpadtocht uitgebreid beschreven op facebook incl foto's, dus dat ga ik niet herhalen, maar samenvattend kan ik zeggen dat ik me ontzetten goed en sterk heb gevoeld. Was niet doelgericht en heb genoten van iedere stap, het ging ook vanzelf. de eerste dag 2 etappes, van totaal 31 km was wel een beetje veel, maar verder ong. 20 km per dag, wat heel goed te doen was. Ik was ook heel gelukkig in mijn eentje in de natuur en heb veel gedachte's/ overtuigingen in mijn hoofd kunnen helen. heb mezelf ook weer beter leren kennen. Totaal 8 dagen gelopen en ik moest terug ivm voorbereidingen voor mijn Texel-weekend dit weekend. Het pad is nog niet af en ik ga hem tzt weer verder vervolgen. Afgelopen 2 dagen weer alleen langs de zee gewandeld en ook daar weer kunnen helen, want ik voelde voor het eerst sinds weken weer een opvlieger bij het maken van de workshops voor Texel, ja er was alweer stress, ben ik goed genoeg, is dit goed genoeg etc etc, door mijn heling, voel ik me nu rustig en in vertrouwen. Heel blij mee.
31-7-2015:
Zo nog even een laatste berichtje voordat ik morgen start met mijn Pieterpad-camino.
Ik had last van mijn longen, voordat ik naar Winterwijk ging om zelf te dansen. Die klachten had ik al een tijdje, ontstaan door de eerste keer dansen op het strand, waarbij ik te lang op het natte zand had gestaan, toen ik daar haast van hersteld was, had ik mijn beachparty, toen wel uiteindelijk met 2 paar sokken aangedanst, maar kreeg toch een terugslag en toen ik daar weer van hersteld was, volgde mijn laatste dansfeest op het strand, ook met sokken aan, maar toch ook weer met een kleine terugslag. Na de beachparty kreeg ik er ook een lichte blaasontsteking bij. Ik dacht dat ik die kon helen met cranberrypillen, maar vandaag van de huisarts toch maar een antibiotica kuur gekregen, omdat het al te lang aanhield. Niet veel last van gehad, maar de bacterie zit er nu toch al te lang.
In Winterswijk, voelde ik me iedere dag sterker worden, heb daar heerlijk genoten van alles. Ik sliep niet in mijn tentje, maar gewoon in een bed in de slaapkamers, dat was een goede beslissing, want 1 dag heftige regen, dat zou te koud en te vochtig geweest zijn voor me.
In Winterswijk ben ik begonnen, met nog maar 3 x per dag eten, waarbij tussen iedere maaltijd minimaal 4 of 5 uur zit.
Had eerder gelezen, dat dat goed is voor je spijsvertering en voor de aanmaak van enzymen, herstel van je darmen etc.
Maar ik vond dat altijd heel moeilijk. Een paar amandelen telkens tussendoor, vond ik altijd te lekker. Maar nu ik in Winterswijk daarvan ontwend ben, is het nu goed vol te houden en geeft het me ook rust. Volgens mij door de Iberogast, is er ook meer rust in mijn maag gekomen. Ben daar heel blij mee. De volgende uitdaging staat nu voor de deur, het Pieterpad, het pad voert langs afgelegen stukken, zodat er niet altijd een lunchplek is, vooral op maandag is er niets open, wordt een uitdaging, om in vertrouwen te blijven, hoop dat mijn angst voor honger echt geheeld is.
In Winterswijk van een collega een "E.T.healing"gehad. Buitenaardses wezens schijnen ons graag te willen helpen/helen voor de aarde en het belang van de aarde voor het universum. Ik vond het een heel fijne heling en voelde me daarna heel goed. Ik heb wel het gevoel alsof ze in me aan het werk waren, maar 100 % zeker durf ik dat niet te beweren, maar ben wel in vertrouwen dat het goed voor me was.
Ben nu op advies van de natuurarts gestart met Alka tabletjes om verder te ontzuren. Ik had gehoopt met de vele groene groentes verder te ontzuren en voetbaden, maar helaas blijkt uit de strips dat mijn urine nog te zuur is. Kan ook door het medicijn herceptin zijn, gelukkig is de laatste injectie daarmee op 11-8. Heerlijk om ook die cyclus af te ronden.
14-7-2015:
Bij mijn kinesiologe ook mijn maagzuur getest en daar kwam eruit dat ik geen tekort had, maar een hyper. Een emotionele oorzaak op mijn maagalarmpunt geheeld (iets uit een vorige leven) en heb nu weer huiswerk (zinnetjes en gebaar om de diepe overtuiging op dat stuk te transformeren). Daarna ook weer naar de natuurarts geweest om verder te kijken naar de oorzaak en daar slik ik nu Iberogast voor, een kruidenmiddel om mijn maagslijmvlies te verbeteren. Ook bezig om mijn zuurgraad te verminderen en dat gaat goed.
Vandaag weer naar de kinesiologe geweest en eindelijk aan mijn oksel/linkerarm-en schouder gewerkt met cranio sacraal. Die schouderklacht had ik al veel langer, alleen geen last van, maar is verergerd, door de operatie/ het verwijderen van de poortwachtersklier in mijn oksel, waardoor het daar wat strakker is geworden. Er kwam tijdens de behandeling een situatie naar boven dat ik aan het stoeien was met mijn broer toen we klein waren (en hij was 2 jaar ouder en veel sterker) en we gingen altijd spierballen rollen en dat deed pijn en ik heb me toen zo machteloos en boos gevoeld en die emotie moest nog even bewust ervaren worden. Er is nu alweer meer ruimte in dat gebied, heel blij mee.
Het haarverven is mislukt, ik had toch weer naar mijn oude chemische haarverf gegrepen, omdat ik zo graag blond wilde zijn, maar is een beetje koperkleurig geworden. Gelukkig is het in de zon weer meer opgelicht. Ik laat het nu maar even zo. Ik heb een hele bos krullen en het groeit goed, Ben benieuwd wanneer het minder krulleriaat worden.
21-6-2015:
Ik heb zaterdag de maagzuurtest gedaan op advies van de natuurarts http://www.evawitsel.nl/blog/2014/waarom-maagzuurremmers-vaak-helemaal-geen-goed-idee-zijn en ook na 10 minuten hoefde ik nog niet te boeren, dus conclusie "te weinig maagzuur" gevolg daarvan is niet goede vertering etc etc. Als ik naar de artikelen daarobver lees, kan het best zijn dat ik dat heb gecreeerd in de tijd van mijn eetstoornis met het overeten.
Ik snap niet dat alle andere behandelaars daar met hun testen niet opgekomen zijn, maar goed, nu eerst alle aanbevelingen opvolgen en dan of er iets verbetert.
Inmiddels is mijn "dampigheid"over die ik weer had het lesgeven in het warm waterbad, ik voel me gelijk een stuk fitter en vrolijker en voel weer vertrouwen dat mijn lichaam zich wel gaat herstellen met alle nieuwe en middelen.
O ja en ineens ben ik mijn haar zat. Eerst was ik kaal of mooi blond met mijn pruik op, maar nu peper en zout grijs en krulletjes, een beetjes meutig. Morgen ga ik met natuurlijke verf kijken of ik het blond of blonder kan krijgen en dinsdag wordt het geknikt, ik zal vragen om een lang model ....
16-6-2015:
Na mijn 2 bounce-ervaringen van de vorige keer, heb ik nog maar 1 keer weer gebounced. Heel voorzichtig weer begonnen. Mijn acupuncturist adviseerde om de grenzen van mijn lymphevatensysteem op te zoeken, omdat dat systeem ook nieuwe wegen moet zoeken om af te voeren. Dus rustig begonnen en het was weer heerlijk en gelukkig is er niet opnieuw oedeem ontstaan. Maar er is altijd wel wat, ik had een snee op mijn onderbeen/voet opgelopen tijdens het werken in de moestuin, en de wond was gaan werken door het bouncen en zag er geïrriteerd uit.
Dus mijn lichaam floot me weer terug. Mijn wond hersteld inmiddels best goed, maar even niet bouncen dus. Ik merk het ook wel met dansen, mijn been/voet zijn op de plek van de wond veel in beweging.Op 9 juni bij de 3 wekelijkse prik van de herceptin, kwam ook de oncologie-verpleegkundige nog kijken naar de wond. Ik heb dan wel zoiets, van joh het valt toch allemaal wel mee. Of dat nu een oud stuk is van mezelf niet belangrijk vinden of een overtuiging dat het allemaal wel hersteld, ik weet het nog niet.
Afgelopen periode heb ik 2 maanden dagelijks de progesteron-creme gebruikt, maar ging toch twijfelen en wilde eerst mijn oestrogeen- en progesteron-waardes testen. Daarvoor de speekseltesten besteld. Ik heb de testen gedaan nadat ik een maand gestopt was met de creme. Maar wat blijkt mijn progesteron blijkt heel hoog te zijn. Kan eigenlijk niet nu ik in de overgang zit en de creme zou in 3 dagen tijd uit je lichaam moeten zijn. Vandaag was ik voor advies etc bij natuurarts Jaap Jacobs in Rotterdam, hij heeft de crème eerder geadviseerd aan een collega van me.
Hij heeft allerlei testen gedaan en ik heb nu ook naaltjes in mijn oren en hij adviseert me met de crème 2 maanden te stoppen(en daarna weer te testen) en in de tussentijd met supplementen etc te werken aan een betere afvoer in mijn lichaam. Moet ook een test doen naar de maagzuurproductie (heb geen last van mijn maag en/of maagzuur) om te kijken naar de vertering.
Ik heb de 5 supplementen net besteld, maar heb wel zoiets van; gaan we weer. Ik ben eigenlijk eerder toe aan afbouw van mijn huidige pillen dan aan opbouw. Maar kan natuurlijk niet verwachten dat in een half jaar tijd alle schade van een half jaar chemo weg is. Gelukkig voel ik me wel goed en heb verder (iuv mijn traanogen en zachtere ontlasting)
geen verdere klachten.
Inmiddels voor de 2e keer bij Marije ten Kate van www.voetportaal.nl geweest. Ik voelde al dat er nog verbetering mogelijk was in mijn rechter voorvoet en jawel ze voelde nog 1 blokkade, die daar invloed op had. Dus weer een hamerslag gehad6-2015:Na mijn 2 bounce-ervaringen van de vorige keer, heb ik nog maar 1 keer weer gebounced. Heel veoorzichtig nweer begonnen. Mijn acupuncturist adviseerde om de grenzen van mijn lymphevatensysteem op te zoeken, omdat dat systeem ook nieuwe wegen moet zoeken om af te voeren. Dus rustig b/voet opgelopen tijdens het w. Alle overige correctie's waren nog goed.
Inmiddels een wandeltocht vanaf huis door Meijendaal, duinen en strand gelopen, was ongeveer 18 km, was geweldig, maar ik voelde hem wel. Vooraf helemaal niet bedacht om gelijk zover te lopen, maar we hadden de verkeerde route gepakt en kwamen in Wassenaar uit ipv richting Meijendaal-strand.Maar mooi was het wel.
26-5-2016:
Las op internet over de positieve effecten voor het lymphesysteem (ook mbt kanker) over bouncing (= op de trampoline, zonder te springen). Twijfelde al over de aanschaf van zo'n goede(dure) trampoline, toen ik op een wandeling over het strand, voor zo'n strandtent een trampoline zag staan. Het was nog vroeg dus strandtent nog leeg en dicht. Heerlijk staan bouncen, met uitzicht op zee, was fantastisch. Na 2 dagen weer gebounced. Maar vrijdag, voelde ik ineens dat mijn geopereerde borst weer op ging zetten, weer oedeem had. Ik weet natuurlijk niet zeker of het met het bouncen te maken had, maar ik denk het wel, dus nu maar even niet bouncen helaas, de oedeem is alweer een heel stuk minder. Als het weg is, gaan we weer bouncen, rustig aan, even het effect op mijn borst afwachten.
Als voorbereiding op mijn Pieterpad wandeltocht, had ik vanmorgen een afspraak bij podologe Marije ten Kate.
Want ondanks mijn goeie, nieuwe , wandelschoenen voelde ik dat ik voor echt lange tochten ondersteuning van een steunzool nodig heb. Blijkt dat zij, ook een manuele opleiding heeft gedaan, om de oorzaak van het voetprobleem aan te pakken. Wow, daar hou ik van. Ik dacht dat ik mijn voeten goed afrolde, nu blijkt dat mijn voet dat alleen kan, door een gewijzigde voetstand(meer naar rechts). Veel plekken die ze aanraakte en bewoog, deden echt veel pijn. Ik heb vroeger als paardenmeisje vaak een paardenhoef op mijn voet gehad en ook 2 jaar geleden mijn enkel verstuikt bij een val van de trap. Maar goed, ze heeft, een beetje net als chiropractie, heeft ze wat bewegingen met mijn voet gemaakt en zelfs met een hamertje op mijn ondervoeten geslagen, ja was wel pijnlijk, maar het goede nieuws is, dat mijn voeten weer rechtstaan. Hoe mooi kan het zijn.Net een strandwandeling gemaakt van ong 45 min, en dat is natuurlijk niet lang, maar ik voel wel echt verbetering.Dus waarschijnlijk hoef ik helemaal geen zooltjes, helemaal blij!
Zal er zeker ook profijt van hebben met het dansen, want ik kan soms makkelijk uit mijn evenwicht raken.
18-5-2015:
Ik ben zaterdagavond thuisgekomen van mijn Sardinie-biodanza-vakantie.Vorig jaar, na terugkomst van die vakantie, startte de chemo en nu ben ik vrij! Op Sardinië weer ontzettend genoten van de mytische krachtplekken, de prachtige, ongerepte, natuur, het dansen/lesgeven, wat me daar makkelijker dan ooit afgaat , het samenzijn met de groep, het genieten van elkaars uniekheid, het zien van ieders kwaliteiten, zo heerlijk en fijn.
Voor mij persoonlijk waren er veel topervaringern, maar hier zijn er 6 die omhoog schieten:
Het zwemmen in de zee, de zee was bruisend met heerlijke golven. Op de bodem en op het strand, allemaal kleine quartz steentjes, zeer energetisch. Emotioneel omdat de laatste keer dat ik in de zee gezwommen had een jaar eerder op Sardinië was. De jaarcyclus was rond.
Op het terrein van Santa Cristina, na het afdalen de baarmoedergrot in, hebben we gedanst op het terrein daar. Verbinding gemaakt met de aarde, de aarde geroken, losgelaten aan de aarde, de aarde bemind in diepe, diepe tranen.
Op een andere dag waren we voor een korte stop bij een klein baaitje met ondiep, warm en rustig zeewater, daar meditatief gelegen en gedreven.
Op een avond, liggend op een trampoline genoten van een prachtige sterrenhemel met 1 vallende ster! en ook satellieten gezien.
Bij een massagraf, na een ritueel, tegen de stenen van het massagraf aangestaan. Mijn buik blootgemaakt, en de warmte van de stenen tegen mijn buik gevoeld, kwam verdriet op, herinnering aan de chemo die door me heen was gegaan, mijn borsten ook ontbloot tegen de warme stenen en voelde me geheeld.
Tijdens de laatste workshop, hadden we de tunnel van fluisteringen en streling. De tunnel had ik zo opgesteld, dat we richting de zon liepen. Normaal ga ik zelf de tunnel niet in, om de groep te kunnen blijven vormen, maar ineens , op het laatst, had ik iets, van ja ik wil en na 1 stap in de tunnel, na het horen van de lieve woorden en de zachte streling en het voelen van de zon, stroomden mijn tranen in overvloed. Overvloed voelde ik in mij en een diepe diepe dankbaarheid en intensiteit stroomden door mij heen. Mijn mooiste tunnelervaring ooit.
Ik voel me ontzettend dankbaar dat ik deze reis weer heb mogen maken en mezelf heb ervaren in deze omstandigheden en voel dat ik weer met meer gemak, vreugde en glorie kan zijn.
7-5-2015:
Vandaag bij de oncoloog geweest, voor uitslag bloed en hartscan.De uitslag van mijn bloed was goed. Had zelf al wel via mijn Bronovo-inlog gezien dat sommige waardes omlaag en omhoog waren gegaan, maar voor de oncoloog was het gewoon goed. De uitslag van mijn hartspier was hetzelfde als bij mijn eerste scan, maar minder dan tijdens de chemo. Wat kan is dat het minder was, door mijn verkoudheid vorige week. En ja mijn aderen, dat is nog de na-chemo-schade en zal zich nog wel herstellen. We moeten het er maar mee doen. Qua progesteroncreme zet hij zijn vraagtekens, omdat ik ook progesteronreceptoren had zitten op mijn tumor. Maar hij verwacht niet dat er van de creme veel in je lichaam opgenomen zal worden. (dat itt de onderzoeken van Dr.John R.Lee). En nu ik in de overgang zit, wordt mijn progeseteron alleen maar minder. De speekseltest nog niet binnen, dus wacht dat ook af en dan maar eens op zoek naar een natuurarts die verstand van hormonen heeft, bij 1 van jullie bekend?
We gaan in ieder geval door met de laatste serie herceptin, totaal nog 5, daarna krijg ik nog 1 hartscan voor de uiteindelijke mogelijke schade op mijn hart van de herceptin en mijn laatste bloedonderzoek. Daarna, hebben we vandaag lachend afgesproken, dat we elkaar niet meer zullen zien. En nu as zaterdag lekker dansen en genieten op Sardinie, ook weer een mooie jaarcyclus afgerond.
30-4-2015:
Tijdens de hartscan (een check ivm bijwerking herceptin) was Jan een medisch krantje aan het lezen, toen ik klaar was, liet hij me een artikel lezen over een onderzoek dat de inname van visolie en ook het eten van makreel en haring op de dag voor en t/m de dag na de chemo, de kankercellen beschermen tegen de chemo.Tja, nam ik netjes 2x daags (was getest) mijn visoliecapsules en at ik ook regelmatig haring en makreel.Achteraf denk ik ook wel, dat de chemo misschien inderdaad wel beter werkt op de kanker als je niet gezond eet etc.Maar ik kon dat mijn lichaam en mijn gezonde cellen echt niet aandoen. Juist het gezonde eten hield me op de been en zorgt ook voor een goed herstel. En dat bericht, waar ik dus niet vrolijk van werd, naar de bloedafname. Voelde ze alleen maar harde aderen in beide elleboogholtes, Toch maar geprikt, deed geen pijn, maar er kwam ook geen bloed uit. Ze durfde niet in mijn andere elleboogholte te prikken en heeft het aan een collega overgedragen, die prikte meer aan de zijkant van de holte, meer bij het vlees en dat ging gelukkig goed. Pfffff, het was 3 maanden geleden dat er bloed afgenomen is, wat is er met mijn aderen aan de hand? Maar snel op de terugweg door de duinen, op het zand gelopen en even gerust tegen een boom om weer te aarden.Ik wil niet kiezen voor drama en in vertrouwen blijven. Grappig, bij toeval, zag ik ineens op mijn computer de opname van mijn consult met de Belgische celbioloog. Hij legt zo duidelijk uit waardoor kanker ontstaat en wat gezonde voeding en anti-oxidanten etc voor me kunnen doen. Heel fijn om dat juist nu te horen.
26-4-2015:
Vandaag weer mijn driewekelijkse herceptin-prik gehaald, ging redelijk pijnloos bij mijn favoriete verpleegster.
De progesteronzalfdosering heb ik wat omlaag gebracht, bij de normale dosering lag ik te stuiteren in mijn bed, terwijl je er juist slaperig van zou moeten worden. Ik heb nu toch maar een progesteron- speekseltest besteld. Want volgende week gesprek met mijn oncoloog, waar ik het gebruik van de zalf wel wil delen en dat voelt dan wel iets beter met het testresultaat in mijn hand. Niet dat ik verwacht dat de oncoloog erg geinteresseert is, ze zijn alleen maar bezig met uitvoering van hun eigen behandelprotocollen. Vind ik wel heel jammer, maar het is denk ook overleven met alle drukte en hectiek van hun baan.Verder voel ik me goed, verheug me enorm om weer mijn biodanza-vakantie op Sardinië te geven. Voelt voor mij ook als een afronding van een bijzonder jaar, want vorig jaar net na die week begon de chemo.Mijn haren groeien lekker. Ik mocht laatst model zijn voor natuurlijk haar verven. Ik wilde natuurlijk naar blond, maar wist ook dat dat niet natuurlijk kon. Het werd heel donkerblond tegen bruin aan en nu door de zon licht het op.
Het krult en wordt steeds wilder, want ik heb gelukkig nog steeds dik haar. Ik wil het nog niet laten knippen, wil toch weer naar middellang haar, zodat het weer mee danst met me en weer kan wapperen in de wind als ik fiets en ook minder koud is . Met de huidige wind, draag ik mijn pet op de fiets, voor de kou.
Op koningsdag een stoelmassage gehad van een Chinese,erg pijnlijk, maar ik heb wel weer meer ruimte bij mijn linkerschouder. Voor morgen een lange massage bij haar afgesproken, goed uitademen dan maar.
7-4-2015:
Inmiddels heb ik het boek Dr.John R.Lee gelezen over het gebruik van natuurlijke progesteroncrème om de onbalans tussen oestrogeen en progesteron te balanceren. Heel boeiend en inmiddels gebruik ik de crème al 24 dagen.
De crème is positief getest door mijn acupuncturist en kinesiologe. 1 van de oorzaken van borstkanker is de onbalans tussen oestrogeen en progesteron. Progesteron is al zakkende ver voordat de overgang voelbaar is. En vanaf de menopauze maakt je lichaam ook geen progesteron meer aan, waardoor ons prachtige vrouwenlichaam verouderd.
Denk aan botontkalking, hart/vaatziekten, geen seksuele lust meer etc etc, schijnt allemaal te beperken zijn dmv de natuurlijke crème. Ik voel me er in ieder geval goed bij. De oedeemmassage is ook beëindigd, want ik hou nu geen vocht meer vast. Middels cranio sacraal, is er weer meer ruimte gekomen in het gebied van mijn geopereerde oksel. Met zwemmen merk ik er ook helemaal niets meer van. Er is nog 1 beweging, waarbij ik het wel merk, maar dat is waarschijnlijk een oude schouderblessure.
Vandaag weer mijn herceptin-injectie gehad. Het ondergaan wordt steeds makkelijker. Maar eerlijk gezegd was ik er klaar mee, was ik zover om die behandeling met herceptin te stoppen, na mijn eerstvolgende gesprek met mijn oncoloog op 7 mei. Het onderdrukken van het eiwit, dacht ik niet meer nodig te hebben door alles wat ik doe. Maar in een test bij mijn kinesiologe, kwam er helaas toch uit, dat ik de herceptin nog nodig heb, zelfs nog na augustus , wanneer de behandeling officieel stopt.Vooral die laatste test, maakt me wel weer kwetsbaar. Maar tegen die tijd, zal ik het nogmaals testen en kijken wat mijn lichaam dan nog nodig heeft.
Mijn loopplan naar Santiago de la Compastello, heb ik opgeschort. Het voelt beter, nu ik in mei weinig looptijd heb(door mijn Sardinie vakantie)
(door mijn Sardinie vakantie) (door mijn Sardinie vakantie) ( door mijn Sardinië vakantie) edoor mijn Sardinië vakantie) n ik met lopen ook af en toe last heb van mijn linkerschouder om eerst alleen op pad te gaan op het Pieterpad, dus daar zal ik een deel van mijn zomervakantie zijn.
10-3-2015:
Vandaag had ik mijn eerste, jaarlijkse, controle met een mammografie. Nu ben ik in vol vertrouwen mbt mijn heling, maar zo'n controle brengt toch wel weer wat naar boven. Afgelopen week lag ik 1 nacht wakker en toen was ik er duidelijk mee bezig, want wat doe ik als ze wel iets vinden. Laat ik dan weer een punctie toe? Daar kwam ik snel uit, NEE! dus dat was duidelijk, dus gelukkig heb ik de afgelopen 3 nachten gewoon goed door kunnen slapen. Aan mijn oncoloog gevraagd, of het theoretisch mogelijk was om t/m 23-11-2014 chemo te hebben gehad, dat er dan al zo snel een nieuwe tumor kan zijn. Theoretisch was dat mogelijk zei hij. Nou lekker dan die chemo, denk ik.
Want het is toch gruwelijk om een geopereerde borst die nog gevoelig is (ook door de bestraling) in zo'n mangel fijn te persen. Om die reden heb ik serieus overwogen om de controle een jaartje over te slaan. Maar toen ik in het maandblad van de moermanstichting las dat thermografie ook niet helemaal betrouwbaar is, heb ik mijn borsten maar regelmatig "gekneed"om te voelen hoe soepel ze zijn, en hoe pijnlijk platdrukken voelt. Dat viel me eigenlijk wel mee, dus, met 2 pijnstillers in, toch vandaag voor het onderzoek gegaan. De pijn viel gelukkig mee, al blijft het een raar standje en een geplet, maar ontspannen en goed uitademen hielp. Ik mocht weer aangekleed terug naar de wachtkamer met de toelichting dat ik misschien weer geroepen zou worden voor nog extra foto's.
Ik werd inderdaad geroepen, maar niet voor extra foto's , maar voor een echo. .... Het zal toch niet, nee, ik kon het niet geloven. Het was voor de zekerheid om het geopereerde gebied beter te checken en van de echo's zijn ook foto's gemaakt. Dus gelukkig niets gevonden. Daarna op consult bij de verpleegkundige van de mammapoli, zij bevestigde dat er niets gevonden was en ze heeft mijn borsten met de hand ook nog helemaal gecheckt. Zij vond dat mijn borsten heel wat soepeler en goed hersteld waren dan van de meeste vrouwen in mijn situatie. ( dat soort complimenten doen me goed, geven me een bevestiging dat ik goed bezig ben). Het pijnlijke gebied aan de zijkant van mijn lichaam, komt volgens haar door bestralingsschade op mijn botten, doordat ik daar geen vetlaag had ttv de bestraling.De pijn daarvan zal niet minder worden, eerder meer.
Minder fijn om te horen, maar ga een keer middels cranio-sacraal er aandacht aan geven, ik vertrouw er op dat het niet erger wordt in ieder geval. Maar goed, in ieder geval blij het ZH uit gewandeld en genoten van de zon op een zalig terras. Heb met de verpleegkundige nog wel gesproken wat ik doe om toxische stoffen af te voeren etc , ik zou willen dat ze vrouwen met niet kwaadaardige bobbeltjes (zoals ik in het verleden) niet zomaar naar huis sturen, maar dat ze die preventief voorlichten. Maar het enige wat ze aan de mensen meegeeft, leef zo gezond mogelijk, meer is hun taak niet. Is nog een groot gemis in de gezondheidszorg. Net gewandeld met mijn buurvrouw/lotgenote, zij moest vanmiddag ook naar (hetzelfde) ZH, bij haar was gelukkig ook alles goed en bij haar hoefde er geen echo genomen te worden. Zij draagt nog een pruik en we hebben onszelf laten fotograferen zonder pruik en met elkaars pruik. Een heerlijk moment, een vrolijke mijlpaal van 1 jaar, het jaar wat we graag afsluiten.
Maandag een taoistische buikmassage gehad, verbinding gemaakt met de organen en de darmen. Mijn ontlasting is nu nog dunner, zie dat maar als een succesvolle schoonmaak.Heb er gelukkig geen last van. Regelmatig doe ik de meditatie van de innerlijke glimlach om contact te maken met mijn organen en mijn borsten. In verbinding ermee te zijn en ze te "horen". Vergroot zeker mijn gevoel van liefde en dankbaarheid voor mijn lichaam.
O, ja en via een collega op het spoor gekomen van (natuurlijke) progesteroncreme, zij heeft die kennis van haar natuurarts. Dr. John R.Lee heeft onderzoek naar vrouwelijke hormonen gedaan en een boek met de titel "Menopauze"over geschreven. Heel interessant en hoopgevend. Wordt vervolgd.
3-3-2015:
Ik blog niet meer zoveel, alles verloopt en stroomt zo lekker. Het sportprogramma puur gericht op vrouwen met borstkanker is nu klaar en ik was er veel te goed voor. Mijn conditie en spierkracht zijn heel goed toegenomen. Ik weet nog op mijn eerste training vond ik het best goed gaan. Hoe bijzonder is het hoe je jezelf altijd ervaart, het is zo relatief.
Aan de spierkracht in mijn armen blijf ik nog wel werken met gerichte oefeningen. Met die oefeningen is ook een oude schouderkwaal aan het licht gekomen. Daar gaat mijn fysiotherapeute vandaag weer aan werken. Het is al verbeterd door de scranio sacraal behandeling door Wilma en met Wilma ga ik daar binnenkort ook weer mee verder. Contact maken met het celgeheugen, met de emotie die nog niet bewust ervaren is, is voor mij de beste heling.
Ik heb ook een dag meegemaakt met Olof Smit (www.earthfather.nl) die ook dmv simpele spiertest van de vingers, heel snel kan achterhalen, of er een vloek of blokkade bij je is. Zo kwam hij bij mijn in no time op de emotionele blokkade van mijn 10e jaar, dat ik door de verhuizing me heel eenzaam en alleen heb gevoeld, zonder vriendinnen, zonder het buiten wonen. Toen hij voor mij aan het testen was stroomden mijn tranen al. Dit thema was ook bij Wilma al aan het licht gekomen, maar nu heb ik het eenzame gevoel van toen diep gevoeld. Volgens Olof heelt het zich vanzelf na de indicatie. Huilend thuis aangekomen en dat thema nog veel aandacht gegeven en doorvoeld, na 1,5 dag voelde het al heel licht. Olof Smit test ook nav een mail en hij heeft prachtige kruidenelixers gecreëerd in zijn 14 jarige studie in de surinaamse bush bush. Maar daar ben ik nog niet mee begonnen, ivm mijn behandelplan bij mijn acupuncturist en de chinese kruiden die ik via hem krijg. Ook in die behandeling is de vooruitgang te zien, ben nu niet meer aan het ontgiften en we zijn nu meer aan het opbouwen, ook met cordyseps een paddenstoel die wonderen kan verrichten voor heel veel kwalen. (ook in capsules te koop van het merk Vitals) Ik voel me goed en energiek en ik geniet van mijn leven.
19-2-2015:
Vandaag weer voor controle bij de oncoloog geweest. Mijn bloed is weer helemaal goed hersteld van de chemo.
De hartscan was ook goed. Er is gelukkig geen schade aan mijn hart van de herceptin, zodat we doorgaan met de herceptinkuur eenmaal per 3 weken. Mijn beslissing om geen hormoontherapie en een 2 jaarlijks infuus tegen botontkalking te doen, voelt nog steeds goed. Mijn oncoloog is daarin ook heel makkelijk, probeert me niet eens te overtuigen van het belang ervan.
16-2-2015:
Geniet na van een prachtig feest gister. Gelukkig voelde ik me vanaf afgelopen vrijdag weer gelukkig en energiek. Niets zwaars meer gelukkig, dus ook heerlijk het feest ingegaan. Was echt overweldigend, wat heb ik genoten van alle lieve mensen. Zo bijzonder om zoveel liefde te mogen ontvangen, wat een cadeau! Voel me heel dankbaar.
De energie was heerlijk en heb zo genoten van de dansen en dat wat ik wilde delen, zo fijn om de dankbaarheidsdans te doen in de aanwezigheid van zo'n mooie energie.
Rechts boven de foto, waarin ik tussen mijn man Jan en dochter Claudia (en daarnaast vele anderen) loop op de muziek van "All you need is love" en dank, dank , dank, dat ik het allemaal mag ontvangen. Mijn huis en mijn tuin staat vol van alle prachtige bollen die ik gekregen heb, heerlijk om zo na te mogen genieten.
12-2-2015:
Vandaag is het precies 1 jaar geleden dat in het ZH na de mammografie, echo en punctie direct duidelijk werd dat ik borstkanker had. Zo'n jaarmoment ligt best gevoelig. Afgelopen zondag had ik voor mijn belastingaanslag de kilometerlijst opgemaakt over 2014, toen kwam het jaar met alles wat daar gebeurt was, ook wel voorbij, best intens. Voor mijn gevoel heb ik er alles aan gedaan om ook aan de oorzaak te werken en blijf ook actief bezig om zo gezond mogelijk te blijven met mijn voeding, supplementen, acupunctuur, chinese kruiden en emotionele helingen. Dat geeft me ook wel een gevoel van vertrouwen, waardoor ik geen angst voor terugkeer voelde.
Afgelopen week had ik pijn aan de linkerkant van mijn geopereerde borst in het gebied onder mijn oksel.
Dat gaf me wel weer een kwetsbaar gevoel. Het litteken in mijn oksel tgv de verwijderde poortwachtersklier doet pijn als ik er op druk en het pijnlijke gebied daaronder is ook nog opgezwollen door de oedeem. De pijn was meer voelbaar, doordat ik na lange tijd weer beugelbh's was gaan dragen, daar nu gelijk weer mee gestopt.Omdat mijn bewegingsruimte nog wat beperkt is door het litteken had ik vandaag een behandeling bij mijn kinesiologe om in dat gebied met cranio sacraal en het contact maken met de emoties die daar mogelijk nog op zitten contact te maken.
En ja hoor, het meisje van 10 jaar werd voelbaar, die veel moeite had om zich aan te passen op een nieuwe lagere school tgv een verhuizing van een kindvriendelijke buitenwijk naar hartje centrum Rotterdam.En ook de cultuur van de school was heel anders. Van een arbeiderscultuur naar een cultuur van kinderen van rijke ouders. Ik ben me erg gaan aanpassen en op dat stuk heb ik weer een hoop losgelaten. Voel me wel heel week en kwetsbaar.
Het euphorie gevoel wat ik had en waarmee ik ook zo graag mijn verjaardag met velen in de dans wilde vieren is even anders, we zullen het gaan ervaren hoe mijn gevoel zich verder ontwikkelt.
Want ja, achter de rug is het zeker niet of nog niet. Vandaag weer bloed laten prikken en in de MRI scan voor controle van mijn hartspier (ivm mogelijke bijwerkingen van de herceptin). Volgende week daar weer de uitslagen van in gesprek met de oncoloog. En in maart dan de jaarlijkse controle van mijn borsten dmv een mammografie. Zie daar erg tegenop, ook doordat het eerder genoemde gebied nog pijnlijk is en ook door alle berichten op internet, dat je de kans op borstkanker zelfs vergroot door de mammografie. In mijn ziekenhuis Bronovo, doen ze echter alleen op die manier de controle. Overigens had ik op 10-2 , op mijn verjaardag een heerlijke dag, voelde me innerlijk heel blij en heb genoten, zijn met zijn 3-tjes (claudia kwam even over uit Utrecht, waar ze het nu heel goed heeft op een leuke kamer) in de stad gaan eten. En ondanks dat ik best wel voor gezonde gerechten gekozen heb (behalve dan het toetje) gelijk ook weer onrustige darmen, ze zijn nog heel, heel kwetsbaar.En ik voel het ook wel aan mijn energie, is ook weer wat lager, maar gaat, dat gaat allemaal wel weer voorbij, vertrouw op mijn innerlijke kracht en op de tijd.
27-1-2015:
Er zijn in mijn leven nog heel veel dingen die ik graag zou doen en bezoeken. 1 daarvan is de Camino de Santiago de Compostella. Ik had hem eigenlijk al opzij geschoven, van "te zwaar"en hij kwam ook nog niet bij me langs, ook nog geen wandelmaat daarvoor op mijn pad gekomen. Nu was ik zondagavond nog even op een blog van een voor mij onbekende lotgenote aan het kijken, en toen was er een link naar https://mijnstrijdtegenkanker.wordpress.com/2014/11/11/mijn-borst-praat/
En laat zij, Monique van Sanne hem al gelopen hebben en nu op zoek zijn naar 7 lotgenotes om hem in september nogmaals te begaan. Heb me (vrijblijvend) op gegeven en wordt er al helemaal blij van om zo'n zware, maar mooie tocht te lopen, om m mijn proces met iedere stap verder te integreren en te helen.
Ook een uitdaging om nu langer en steviger te gaan lopen, ben heel benieuwd.
25-1-2015:
Mijn herstel verloopt gelijkmatig en het gaat goed met me. Met het sporten is het duidelijk dat ik sterker wordt en mijn conditie verbeterd. Alleen afgelopen dinsdag, was ik zo lekker bezig, dat ik meer en sneller heb gesport dan het programma was en thuis voelde ik dat ik meer had gedaan, dan goed voor me was.Ik ben heel de middag moe geweest, voortaan me inhouden dus.
Ik ben inmiddels begonnen aan mijn 2e serie chinese kruiden. Deze zijn heel wat sterker dan de vorige cyclus. Ik merk het aan mijn urine, ik ben duidelijk aan het ontgiften.
Mijn bolletje is al goed bedekt met haren. Fijn, daardoor ook minder koud. Buiten uiteraard nog met een muts op, maar verder steeds meer zonder. Het korte haar staat wel leuk, maar ga ervoor dat het straks weer met me mee danst.
Ik ben weer druk met allerlei dansmogelijkheden te organiseren. Vindt het wel heel leuk om weer zo toekomstgericht te zijn, al vind ik bepaalde onderdelen van het organiseren heel lastig, maar dat was voor mijn diagnose ook al zo. Moet wel goed voelen wat ik wel en niet aan kan. Ik wil ook niet teveel en te hard werken en teveel achter de computer zitten.
12-1-2015
" Ik ben wie ik ben, ik ben" dat was de mantra gister bij de Pyramide/chakra workshop van Rene van Diest.
Het was geweldig om alle chakra's 1 voor 1 te versterken en omhoog te brengen. Het heeft me veel goed gedaan en mijn bewustzijn weer verder verhoogd. Met zijn theorie gaf hij aan dat de kleur van het hartchakra groen is, gelijk aan de natuur en dat we veel in de natuur moeten zijn, omdat dat onze bron is.
Inmiddels geen last meer van mijn stuitje en wat ook geweldig is, dat er meer ruimte gekomen is in mijn linker okselspier. Die was korter en harder door de verwijdering van de poortwachtersklier op 8-3-2014 en door de cranio sacraal behandeling door Wilma Harreman, kan ik beide armen weer even ver uitsteken, super blij mee. Mijn oksel is nog niet als van voor de operatie, maar ben blij met hoe het nu is.
Vandaag weer een prik met herceptin goed ontvangen. Al fietsend door de duinen, even een wandeling door de duinen gemaakt, genoot van het groene gras/mosveld, het groene grasveld, werd ook bij iedere chakrameditatie gisteren genoemd. Met die meditatie zag ik mezelf telkens weer op het grasveld, naast ons hotel op Sardinie, waar ik zo genoot. Maar het grasveld in de duinen deed me ook heel veel, voel ook wel dat de natuur mijn bron is en hoe dicht ik ook bij de zee woon en daarvan geniet, maakt het bos en groen weides mijn hart echt blij.
Onze dochter woont nu inmiddels op een tijdelijke kamer in Utrecht, bekant naast de Dom en eind van de maand verhuist ze naar haar definitieve, grote, kamer. Ben heel blij voor haar.
9-1-2015:
Een fantastische oudejaarsparty gehad. Ik had alle energie en voelde me heel happy. Met het vrijdansen mijn pruik afgezet, want anders is het echt te warm en voel me daar ook helemaal happy bij.Mijn haartjes groeien best lekker, en ze zijn ook donker, dus mijn schedel is weer bedekt. Maar het is nog te kort en te koud om zonder pruik/ mutsje te zijn.Woensdagavond ook met 1 dans zonder pruik gedanst en daarna krijg ik het op een gegeven moment echt een koud hoofd, dus dan maar weer gauw mijn pruikje op.
Op 30-12 had ik mijn sporttraining gedaan en voelde me heel vitaal. Thuis, was ik op de tuinbank gestapt om het potje pindakaas voor de vogels bij te vullen. En daarna achterwaarts van de bank gestapt (nog in de fitness cadans) alleen toen, zakte ik door mijn been heen (denk door overbelasting/verzuring van mijn beenspieren door de fitness) en viel op mijn stuitje op de tuintegels. Au! Even blijven liggen om goed te doorvoelen en weer rustig opgestaan. Ik voelde hem wel, maar ik kon wel goed bewegen. Arnica zalf erop. Op 31-12 nergens last van gehad, maar daarna ging ik hem wel voelen. Mijn fysiotherapeute bij wie ik fitness, heeft er dinsdag naar gekeken, ontdekte geen verschuiving, alleen de kwetsuur. Gister had ik weer een consult bij Wilma Harreman om te werken aan mijn thema "Ik ben het waard om voluit te leven", maar mijn lichaam (dmv spiertesten) wilde toch eerst aandacht voor mijn stuitje, want mijn aarding was niet goed en ook de doorstroom naar mijn voeten niet. Dat had ik ook wel gevoeld met dansen woensdagavond, ging allemaal niet zo soepel. Met cranio-sacraal, is er in ieder geval weer meer ruimte en doorstroming ontstaan, voelt al een stuk beter, nog even kijken of ik me verder ervoor moet laten behandelen. Ook weer accepteren, ben je goed door de chemo gekomen, is er weer iets anders wat me tegenhoudt om voluit te dansen.
Maar goed tijdens de behandeling zijn we nog wel aan mijn thema toegekomen. In de lijn van mijn vader (die longkanker had) 5 generaties terug is het patroon (van mijn thema en wellicht ook de kanker) ontstaan en dat heb ik door allerlei technieken en heel veel tranen, los kunnen laten, het idee dat ik het weer doorgeef aan mijn dochter, voelde ook intens verdrietig en dat stuk heb ik hopelijk, energetisch ook bij haar weg kunnen halen in de behandeling. En vervolgens was ik sterk met beide spiertesten (links, onbewust en rechts, bewust) sterk op mijn thema. Daar super blij om, daar haast 1 jaar aan gewerkt, nadat dat thema omhoog kwam na de diagnose borstkanker.
Afgelopen dinsdag ook weer bij mijn bioresonantie therapeute geweest om mijn vitamines etc etc weer uit te testen. Nu middels een poedertje ook begonnen om mijn lekke darm te helen. Komende maandag weer de injectie met herceptin en dinsdag weer naar de acupunctuur, ook weer voor de chinese thee en de paddenstoelentinctuur voor de verhoging van mijn immuunsysteem. Ben dus wel weer actief aan de slag om mijn pad te vervolgen, want mijn gezondheid is nu niet meer vanzelfsprekend. Maar voel me gezegend met zoveel hulp om me heen. Het heeft wel een financieel plaatje, maar voor nu is het de investering dubbel waard. Het geeft me ook vertrouwen.
Veel losgenotes zie ik woekeren met angst en dat heb ik gelukkig niet meer.
Dus we gaan maar dansend verder op het pad en verder ontgiften en herstellen en met alles wat het me brengt tot meer bewustzijn te komen.
30-12-2014:
Gisteravond teruggekeerd van een heerlijke, zonnige vakantie op La Palma (1 van de Canarische eilanden).
Alle dagen volop zon, dus een heerlijke boost voor mijn weerstand en vitamine D behoefte. Ook even in rust, even niet zoveel te denken, niet zoveel te regelen (gezond eten vraagt ook veel planning). We hebben veel gewandeld, maar niet de steile bergtochten. Jan en Claudia hadden daarvoor ook niet de goede schoenen en zij wilden dat ook niet. Normaal zou ik me dan voor 1 dag aangesloten hebben bij een georganiseerde wandeltocht, maar dat waren tochten van minstens 6 uur en met een hoog stijgingsgehalte En dat is voor mij nu ook teveel. Na een redelijke stijging, sta ik al lekker te hijgen. Dus heb genoten van de wandeltochten die wel mogelijk waren. En het lopen door de steden/dorpen was ook een genoegen. In de zon, los van alle verplichtingen, was er niet veel kerstgevoel. Er was daar een hele andere energie, niet zo opgedirkt en opgepimpt hoe het hier voelbaar is. We wilden nog wel naar een kerk, maar geen in de buurt gevonden, die mooi was, waar we de tijd van wisten, waar genoeg parkeerplek bij was etc etc. Jan vond het niet fijn om 's avonds in het donker door de bergen te rijden (ik doe het hem ook niet na), dus daarom ook 's avonds veel in het huisje gebleven. Op de 1e kerstdag hebben we mijn droom verwezenlijkt; we hebben op zee heel veel dolfijnen en ook 1 walvis ontmoet tijdens een boottrip. Het was geweldig, Eerst lang turen of je iets zag en dan ineens een overdosis. En ze zijn zo snel en ze spelen echt met de boot, ik heb lang op de voorboeg gezeten en van ze genoten, ze maakten er een echte show van. En dan de walvis, die zagen we als eerste, hij was alleen, en zwemt veel trager en met minder hoogte/ diepte verschillen. Juist die traagheid was zo zalig, die zachte, maar oersterke cadans, met hem/haar had ik graag willen zwemmen. Het was een prachtig (kerst)cadeau.
Ook zo genoten van het vele buiten zijn, wat heerlijk zo'n uitstapje uit het donkere, koude weer hier in Nederland. Mijn conditie/ gestel is echt verbeterd. Qua dieet, zo gezond mogelijk gegeten. Maar het is veel vlees en vis en weinig groente in de restaurants. En ik had geen zin om zelf te koken, op 2 gaspitten en ook omdat Jan en ik niet dezelfde voorkeuren hebben. Maar goed, wel 's ochtends mijn havermoutpap, dat verveelt me gelukkig niet en geeft me een goede basis. Naast mijn vitaliteit, helaas wel last gehad van "strontjes"in mijn ogen en ook 1 in mijn onder ooglid die zelfs ook in mijn buitenste ooglid doordrong. Naast theezakjes en warme kompressen, waar 1 strontje snel door wegging, heb ik er niets aan gedaan. Durfde het daar in het buitenland ook niet open te prikken. Gisteravond na thuiskomst, snel naar mijn schoonheidsspecialiste, die ook ok-zuster is, zij nam me gelijk mee naar de ehbo post van haar Leijenburg ZH na telefonisch contact met de oogarts daar. En daar ter plekke gelijk geholpen ( er zat verder ook niemand te wachten). Zelf zou ik daar nooit aan gedacht hebben, zie strontjes, hoe naar en lelijk ook, niet iets om mee naar het ZH te gaan. Maar zij vond het toch, door alle chemo en herceptin dat je geen risico mag nemen, dus aan haar zijde liet ik me ook makkelijk meenemen.De oogarts wilde er gelukkig (nog) niet in snijden, zijn advies van 3x daags een hete groene thee kompres en 3 x daag de dexamethason-zalf (anti biotica) volg ik nu op en ik vertrouw erop dat het daarmee mooi wegtrekt. Door de zalf zie ik nu wel wazig. Ik hoop natuurlijk dat ik er morgenavond op de oudejaarsparty alweer wat mooier uit zie........dat ik weer een beetje mijn ogen op kan maken. Het is allemaal wel loslaten. Op La Palma met mijn zeer korte haartjes rondgelopen en dan zonder oogmake-up met een rood oog, very sexy, maar een opening naar verdere overgave en liefdevolle acceptatie van mezelf.
16-12-2014:
Inmiddels drink ik vanaf maandag 3 x daags een kop thee met de chinese kruiden. Gelukkig is het heel goed drinkbaar. Nog geen merkbaar effect. Wel raar, maar verbeteringen merk je net zo goed niet zo makkelijk op, nu besef ik me, dat ik veel minder last heb van mijn voeten, ik heb daar niet zo'n doods gevoel meer in. Dus een hele verbetering! En ik voel me goed. Ben wel een beetje verkouden, maar niets ernstigs.
Mijn haar groeit goed, wel leuk om te zien. Kreeg vandaag een jubileumtijdschrift in de bus van de Moermanstichting waar ik lid van ben, met heel veel ervaringsverhalen. Ook veel van vrouwen met borstkanker, sommige die het behandeladvies van het ZH hebben gecombineerd met een dieet en supplementen zoals ik, maar velen die gekozen hebben om het alleen met voeding en supplementen de kanker hebben kunnen helen bij zichzelf. Vind ik zo moedig!!!!! Had dat ook heel graag willen doen. Maar dat is achteraf. Achteraf gezien had ik ook veel meer tijd moeten nemen en bijvoorbeeld een consult te vragen bij dr.Valstar hier in Den Haag waar ik nu goede dingen over lees. Achteraf had ik niet gelijk een punctie moeten laten doen(ivm de grote kans dat juist daardoor uitzaaiingen in je bloedbaan terecht komen), maar dat is allemaal achteraf. Alles gaat zo snel en in het ZH bieden ze alles zo snel aan, je hebt niet eens tijd om alles rustig te verwerken en je te oriënteren op je mogelijkheden. Maar goed, die tijd had ik mezelf moeten geven. Maar ik weet nog wel dat ik kon kiezen uit 2 operatiedata, 8 maart en 15 maart en ik koos voor die 2e, omdat ik op 9 maart het liefst bij een Biodanza-training wilde zijn, waarop Jan en de verpleegkundige, me allebei heel verbaasd aankeken, van die week uitstel kan echt niet. Achteraf gezien is er tijd genoeg, die les heb ik wel geleerd. Want zo snel groeit zo'n tumor niet, vooral niet als je direct je voeding aanpast.
Was vanmorgen voor controle bij mijn tandarts en hij vond gelukkig geen verslechteringen in mijn gebit, heel blij mee.
Ben nu "De voedselzandloper"aan het lezen, staan ook heel veel goede dingen in om gezonder te worden.
Gelukkig eet ik al veel van zijn aanbevelingen. Waanzinnig goed om dat boek te lezen, omdat ik iedereen een hele goede gezondheid toewens, kan ik het boek van harte aanbevelen. Preventief is veel fijner, dan achteraf. Alleen weet ik niet of ik zonder mijn diagnose de volledige motivatie had gehad om mijn dieet te kunnen volhouden. Het is nu wel serieus, dat ik echt goed voor mijn lijf moet zorgen, dat mijn lijf en ik dat waard zijn.
En verder ga ik morgen naar mijn eigen acupuncturist, nog even wat prikjes voor beter herstel om goed op vakantie te kunnen gaan . En verder ben ik bezig met de voorbereidingen voor mijn oudejaarsfeest, waar ik erg veel zin in heb. En ook bezig met de nieuwe zalen voor de woensdagavond (heerlijk met vloerverwarming/ een droom die uitkomt) en ook een warmere zaal voor de vrijdagochtend.
12-12-2014:
Afgelopen dinsdag viel alles me een beetje zwaar, maar vanaf woensdag was dat gelukkig alweer over. Apart toch eigenlijk die wisseling, terwijl er feitelijk niets veranderd is. Ja ik drink wel weer dagelijks mijn glaasje bietensap, maar verder..... Maar ben heel blij met mijn herkeerde vrolijkheid. Ik stond afgelopen dagen wel stijf van de spierpijn van de fitness, maar ook daar weer overheen. Gisteren het consult gehad bij Martine Cornelissen in Amsterdam.
Via mijn verhaal en de tong/ polsdiagnose heeft ze geprikt op de geblokkeerde maag/darm-energie. Die zijn nog zwaar belast onder de toxinen. En ze heeft chinese kruiden voorgeschreven, die ga ik binnenkort ontvangen via speciale apotheek. Weet zelf niet welke kruiden, ga dat allemaal nog zien en dan daarna weer verder bij mijn eigen acupuncturist, lekker op 2 minuutjes afstand.
9-12-2014:
Helaas nog geen euphorie. Het valt me tegen hoe langzaam het herstel gaat.
Het lijkt wel of ik weer meer vocht vast houdt. Heb gekeken wat de bijwerkingen zijn van Hercepting (wat ik nog eenmaal per 3 weken krijg) maar daar staat die bijwerking niet bij.Ook is mijn ontlasting nog breierig van de laatste weken chemo. Ik had verwacht met al het gezonde eten en supplementen dat het snel weer een normale vorm zou krijgen, maar helaas. Het goede nieuws is wel, dat ik geen bloed had in mijn ontlasting. Door een paar dagen geen bietensap te drinken, heeft alles weer zijn normale kleur.
Ook mijn vingertoppen en voeten zijn nog heel gevoelig.Ik moet dus geduld hebben. Maar vandaag viel het me gewoon zwaar. Wat ook kan is dat ik dus inderdaad 4 dagen geen bietensap heb gedronken, waardoor ik minder energie voel en dat ik vorige week geen acupunctuur had, waardoor energiestromen misschien wel weer geblokkeerd zijn.
Gelukkig ga ik donderdag naar Amsterdam voor een acu-behandeling en chinese kruiden-advies door Martine Cornelissen.
Vandaag mijn eerste sport-fysio gekregen, mijn hartslag is getest op verschillende sport-onderdelen.
Aan de hand van de uitslag wordt er een sportprogramma op maat gemaakt voor me voor 12 weken en het leuke is dan natuurlijk om te gaan zien dat ik vooruit ga. Maar echt leuk vind ik fitness niet, maar wie weet, het is in ieder geval voor het goede doel.
Vandaag ook een nieuwe gymzaal bezocht in de Haagse Vogelwijk. Nieuwbouw met vloerverwarming. Die kans kan ik niet afslaan, onze huidige zaal is te koud, vooral de vloer, maar voel me ook een beetje verdrietig om die oude zaal, die wel knus is (gewoon gezellig lekker oud) los te laten.
1-12-2014:
Ik ben niet ziek geworden! Ondanks de kou vrijdagavond. In Voorburg was de verwarming kapot, dus weeeeer koude voeten. Maar ben goed hersteld en niet ziek geworden. Dank je wel!
Vandaag weer naar de chemo-afdeling voor alleen de herceptin, De prik in mijn buik deed best pijn (maar is heel wat fijner dan een infuus in mijn ader) en ik voel de prikplek nog steeds. Maar goed zal snel minder worden, ben benieuwd of ik bijwerkingen van de herceptin ervaar. De bevrijding van de chemo ga ik iedere dag meer voelen, afgelopen zaterdagavond nog veel zenuwpijn in mijn voeten, maar nu niet meer en vandaag gewoon (wel nog lekker gemediteerd op "healing cancer meditation"op youtube, is zo mooi, maar was helemaal vrij. Lag niet vast aan infuus en toen de zuster zei dat ik weg mocht, sprong ik op en maakte even een dansje.Mijn lotgenoten hadden het wel zwaar met pijnlijke aderen etc, maar het was wel gezellig met elkaar. En daarna gelijk door naar Marco een danser van de vrijdagochtend die me een healing heeft gegeven en een bijzondere ademmeditatie, oa ook gericht op de thymusklier, die heel belangrijk is voor mijn immuunsysteem .Ik ga eerst ervaren of en hoe het allemaal doorwerkt.
28-11-2014:
Gelukkig uit de MRI scan blijkt dat mijn hart geen schade heeft van de herceptin. Zodoende gaan we nog even door met de 3 wekelijkse herceptin-injecties. Tot september of totdat het niet goed meer voor me voelt.
Gister gesprek met de oncoloog en ook mijn bloed en allerlei waarden waren goed. Voor hem is het bloed goed of niet goed en vindt hoe je eruit ziet belangrijker. Vlak daarvoor had ik mijn acupunctuurbehandeling en daaruit bleek dat mijn lichaam het momenteel wel zwaar heeft, dat ik op het randje zit en op moet passen om ziek te worden. Gelukkig heeft hij alle naalden en moxa weer ingezet om mijn energie weer goed te laten stromen.Wat een extra oorzaak daarvan zou kunnen zijn, is dat ik afgelopen woensdagavond hele koude voeten had in de danszaal, de zaal was koud en ik ben minder in beweging dan de dansers. Sta dan wel met sokken aan en op een deken, maar het was echt te koud, pas donderdag-namiddag was er warmte voelbaar in mijn voeten. Wel spannend, want de longontsteking in de zomer kwam ook, nadat ik te koude voeten had gekregen van het te lang staan/dansen op het koude strand. Nu wel gesmeerd met verwarmende oliën en met slaapsokken aan geslapen. Hele dikke omhelzing voor mijn lichaam als ze zich hier, zonder ziekte , doorheen leeft. Ook weer aan de groene thee als ontstekingsremmer.
De acupunctuur zijn visie op het ontstaan van borstkanker gehoord. Ik kan het niet helemaal navertellen, maar wel dat het vanuit stuwing uit ons middengebied komt .Als onze energie daar niet goed is en er toxische stoffen zijn, wordt dat naar boven gestuwd en wordt het bij vrouwen in het vet wat daar zit, is in de borsten, opgeslagen. Dat geeft op zich ook antwoord op de vraag die ik al eerder had, waarom de eventuele toxische stoffen die in het vet in de billen wordt opgeslagen niet resulteren in (bil) kanker.
Het gesprek met de oncoloog verliep goed, mijn dochter was bij me. De oncoloog zette me niet onder druk, confronteerde me niet met de consequenties van mijn keuze. Hij legde uit wat hormoontherapie doet op de eventuele nog aanwezige kankercellen. Dat had ik ook al gelezen en het voelt voor mij helemaal goed om via acupunctuur, chinese kruiden, gezond eten (ben nu ivm ontgifting ook even zonder zuivel) en meditatie verder te helen. Gisteravond met Claudia naar Utrecht voor een etentje met haar jaarclub en de moeders. Was heel druk(22 moeders en 22 dochters is een waar kippenhok) en een lange, drukke, reis met de trein (helaas voor een persoon die bewust de dood zocht voor de trein). Maar verder genoten en leuk om de nieuwe vriendinnen van mijn dochter te ontmoeten en hun moeders. Vanmorgen alle tijd genomen voor reflectie en berusting, was fijn. En gelukkig komend weekend een redelijk lege agenda om verder tot rust te komen. Ben dankbaar dat ik me nu goed (genoeg) voel.
24-11-2014:
Mijn dag van de laatste chemo, eindelijk, ik heb het volbracht! Mijn wegstreepkalender is vol gestreept, geen cirkeltje staat meer open. Het is klaar! 6 maanden chemo heeft mijn lichaam ontvangen en verwerkt en zich staande gehouden in haar vitale krachten. Dank, dank en ontroering. Wat ben ik trots en liefdevol verbonden met mijn lichaam, zo goed mogelijk voor gezorgd, met goede voeding, supplementen, meditaties, gecommuniceerd, heel veel helers en biodanza!
Vooral mijn gevoel van vitaliteit (en dat is iets anders dan bv goede conditie), maar de verbinding met de wil tot leven en te uiten wat ik van binnen voel.
Zo heb ik gister de dansdag van Agnes gedanst, die ik samen met haar heb georganiseerd in Voorburg.
Er was een dans om jezelf expressie te geven, terwijl je maatje keek.Mijn maatje (met wie ik heel veel prachtige dansherinneringen heb uit mijn opleiding) ging eerst. Hij deed de dans echt op zijn manier, ook in verstilling, in zijn lichaam, prachtig en zo mooi te zien hoe uniek we zijn. Toen ik, het rustig doorvoelen, dicht bij mezelf en rustige bewegingen, maar de muziek gaf vuur en kracht , wat zich automatisch in mijn beweging doorstroomde, het ging vanzelf en o wat zit er een kracht in mij, in volledig zijn. Mezelf te laten zien in al haar pracht. Ook een zachte dans van integratie, waarin ik ook in aandacht was/in verbinding was met mijn geopereerde borst, zo fijn. Ik kan nog wel meer vivencia's delen van prachtig opende ervaringen, maar voor nu laat ik het hier even bij. Het was zo'n heerlijke, voedende, stromende dag, zo vol liefde,wat een prachtcadeau heb ik gekregen van Agnes en van alle lieve mensen (en goede vrienden) die mee hebben gedanst.
Ook een boek gekregen van Agnes "De kracht van kwetsbaarheid" Heb de moed om niet perfect te willen zijn van Brené Brown. Dat is ook precies wat ik in mijn hele proces ook doorheen ben gegaan. Ben benieuwd waar het boek me nog meer laat zien/ voelen, wordt vervolgd. Trouwens wat ik van iedereen al niet krijg, in liefde, in aandacht, in berichtjes, in kaarten, in massages, in cadeautjes. Zoveel, heel bijzonder, DANK, DANK, DANK!!!!!!!
De overgang naar het gewone leven is wel weer groot, man en dochter die 's avonds in een heel ander stuk zitten dan ik zit. Geen zacht en lang oogcontact te kunnen maken, even weer terug naar wat is. Vandaag ook in het ziekenhuis, wat een verarming, hoe aardig iedereen ook doet, misschien voor de vorm, maar zo niet op het niveau van zondag, ok tuurlijk doe ik het wel, maar als ik voel dat ze het niet ontvangen, alleen met hun eigen ding bezig zijn, dan laat ik de extra touch ook los, voel dat ik mijn energie nu even bij mezelf moet houden.En dat hebben die mensen in het ZH natuurlijk ook.
In ieder geval vanmorgen weer heerlijk gefietst door de duinen en genoten van de zon. Weer gecommuniceerd, al vanaf het opstaan met mijn lichaam, haar gevraagd om het infuus en de chemo etc nog eenmaal te ontvangen. Ik ben niet van "opstaan tegen kanker"of vechten tegen kanker. Mijn lichaam is zo intelligent, voor mij is het "Luisteren naar mijn lichaam".
Vandaag ging ook weer allemaal goed. Met de mensen op de zaal was ik snel uit gecommuniceerd, hoorde alleen maar de ellendigste bijwerkingen en (in mijn ogen/optiek) slecht voedingsgedrag. Zo fijn dat ik me kon terugtrekken in de prachtige healingsmuziek en de meditatie "Healing Cancer meditation". En de zuster wekte me, omdat ik klaar was, het infuus mocht eruit. BLIJ!!!!!!! Het dubbele is wel, dat is as maandag weer op de chemo-afdeling ben voor de herceptin injectie (geen chemo) om het her2neu-eiwit te onderdrukken, maar mag dan al na een half uur naar huis.(die behandeling gaat door tot september 2015, mits mijn hart sterk genoeg is)
Morgen MRI scan(van mijn hart) en bloedafname en donderdag gesprek met oncoloog over de MRI/bloeduitslagen en verdere behandelplan. Door mijn mail aan de oncologie-verpleegkundige is hij al op de hoogte dat ik eerst minstens 4 maanden met de acupunctuur en Chinese kruiden van Martine Cornelissen wil starten, om mijn lichaam eerst beter te herstellen van de chemo en mijn eco-systeem weer het optimaliseren. En na 4 maanden dan weer een bloedonderzoek en dan verder zien. Dat geeft voor mij ook weer meer ruimte, naar een NEE, al zeg ik zelf wel NEE! tegen hormoontherapie op dit moment, maar vindt het wel fijn om de oncoloog te vriend te houden, voor het geval ik toch nog met die behandeling wil starten.
Woensdagmiddag, na 48 uur is de meeste chemo uit mijn lijf, tot nu toe ervoer ik altijd heel veel vreugde als ik mijn beddengoed de was in deed en de wc schoonmaakte, zodat het geen chemotoilet meer was en Jan en Claudia er ook weer gebruik van konden maken. Dat zal nu de laatste keer zijn, dus voor nu heel blij en voel me ook krachtig (vanmiddag even geslapen) inmiddels gekookt en afgewassen, en voel me fit.
Ook heb ik sinds vandaag een waterapparaat. Eindelijk. Wilde dat al vanaf het begin van mijn traject. Wilde een waterapparaat die ook hormonen en medicijnresten uit het water verwijderde en vitaliseerde. Heb er veel over gelezen, maar het ene apparaat nog duurder dan het andere, ook laten testen bij mijn kinesiologe.
Maar vaak raakte ik verward in de veelheid aan informatie. Jan vind dat alles maar onzin en wil geen filter. Ook door mijn eigen proces niet genoeg tijd/energie/geld om toen al een beslissing te nemen. Rond mijn computer ligt het vol met papieren en folders, van de dingen waar ik nog geen beslissing/actie toe heb ondernomen, heb mezelf ook de ruimte gegeven, door alles wat op me af kwam. Maar in ieder geval ineens kwam het EWO vitaliseringsfilter van "Water Solutions" op mijn pad. Goed getest en niet duur (iets van € 140,00), voor nu was dat even de oplossing.
Vandaag is die geïnstalleerd (heel simpel) gewoon aan de kraan vast. Heb nu mijn gewone water uit de kraan en het geschoonde en gevitaliseerde water uit een kraantje, naast mijn gewone wateruitgang. Stroomt langzamer, maar dan heb je ook wat. Heel blij dat ik daar vandaag nu mee kan beginnen, nu binnen enkele dagen het reinigen van mijn lichaam gaat starten. Mijn brita kan is nu vervangen, door een glazen kan, zodat ik altijd wat water op kamertemperatuur heb staan. Wie heeft een brita kan en heeft iets aan mijn resterende waterfilters?
Alle liefde en vertrouwen!
18-11-2014:
Vandaag een hele goede vitale dag, vanaf vanmorgen geen pijn meer bij het plassen, dus de blaasontsteking heeft zich niet doorgezet, DANK!!! krachtig, prachtig lichaam.
Ook de fysiotherapeute die oedeemmassage geeft, zag verbeteringen, ook heel blij mee. Het is en voelt niet meer opgeblazen. Hou het kort, de les voor morgen "keelchakra"is nog niet af.
17-11-2014:
De ena laatste chemo zit er weer in. Infuus was een beetje gevoelig, maar ok. En alles ging weer fijn, leuk gekletst ook met de zusters en Claudia heeft me opgehaald met de fiets, om even samen te kunnen fietsen (vind ik ook fijn zodat ze ook overdag wat zonlicht kan pakken even in de duinen). Thuis na de lunch even naar bed en daarna kwam Wim met een zalige voetmassage, heerlijk. Had er ook behoefte aan, want had niet zo'n warm ontspannen gevoel in mijn voeten en kon met de massage lekker spanning loslaten. Heb nu pijn bij het plassen, gelijk maar aan de cranberry's, liever geen antibiotica. Dit is voor het eerst in alle kuren, wel apart, hoop dat mijn weerstand zich nog goed kan houden. "mijn weerstand is sterk"is nu mijn mantra. En het verheugende nieuws: Nu nog maar 1!.
15-11-2014:
Ik heb een hele goede week achter de rug. Vrijdag zelfs 2 biodanza-lessen gegeven. Vandaag wel een beetje moe, maar dat had ik voor mij diagnose ook weleens..... Mijn dochter was ook maar 1 dag ziek, dus dat viel gelukkig mee.
Ik ben aan het lezen in "De kracht van vrouwelijke hormonen"van prof.Dr.Sylvie Demers. heel boeiend, maar ook wel weer heel ingewikkeld hoe onze hormonen werken en wat een invloed onze geslachtshormonen hebben op ons hele gestel.. Ik heb het boek nog niet uit, maar bij mij zou een verminderde progesteron in mijn pre-overgangsfase invloed gehad kunnen hebben op de ontwikkeling van mijn borstkanker.
11-11-2014:
Ik was zaterdag na de dansdag bij Robert pas om 1.30 uur 's nachts thuis, toen was ik wel doodop, de volgende dag ook een lazy dag gehad, maar knapte op na een zalige voetmassage door Joke. Ik vind het zo fijn en goed dat mijn lichaam zich zo snel weer hersteld. Onze dochter heeft nu griep, hou ik wel een beetje afstand, maar ga ervan uit dat mijn weerstand toch goed genoeg is. Heb een hele onrustige nacht gehad. De chemo Taxol hoeveelheid was weer wat verlaagd, maar de dexametason wilde ze niet verder verlagen, misschien door die andere verhouding, ik weet het niet, maar ben ook vandaag knap vurig, stevige rode konen en alle energie, ondanks maar 4 uur slaap. Als ik niet kan slapen, komen er allerlei dingen op die ik nog te doen heb en ook creatieve ideeën, gelukkig lig ik niet te piekeren in bed, voor mij een teken dat ik mijn angsten niet onderdruk. Net nog even over het strand gelopen in de zon, zalig. Ook weer lieve kaartjes gehad van dans-vriendinnen. Voel me zo rijk in dit proces, voel me zo gedragen. Thanksxxxxxxx
10-11-2014:
Nog 2 te gaan. Heb heerlijk gefietst in het zonnetje en voel dat de ochtendenergie/ochtendenergie met het buitenzijn zo goed voor me is. Waarom doe ik dat niet vaker? Voor nu in dit traject begrijp ik het wel, maar wil straks vanaf december wel met "snelwandelen"aan de branding gaan starten in de ochtend. Mijn discipline op dat stuk is niet zo groot, daarom ben ik gaan dansen, omdat ik het sporten nooit vol heb gehouden. Ga wel straks met fysiotherapie beginnen onder begeleiding om mijn conditie weer op te bouwen. Maar voor het zuurstof in mijn lichaam, wil ik dus ook iets in de ochtend en buiten gaan doen.
Het infuus en de chemo en de prik voor de 3 wekelijkse herceptin kuur (die het her2-neu eiwit afbreekt) zijn er weer goed ingegaan en heb heerlijke meditatie's ervaren en ook nog in een diepe rust gelegen.
's Middags heel diep geslapen, maar daardoor nu weer fit. Hopelijk zal de wietolie me weer helpen om ook vannacht te kunnen slapen.
Afgelopen week een goede week gehad, heb wel wat bijwerkingen en ook een nieuwe, maar gelukkig genoeg energie. Zaterdag heb ik mee gedanst op de school van Robert de Jong in Luttelgeest en heb alles goed mee kunnen doen, heb wel weer genoten. En 's avonds het afstuderen bijgewoond van Suzanne en Denny en heb Denny zijn afstudeerscriptie beoordeeld en het was heel fijn.Ik had alle energie, was echt een topdag, ook geen last van mijn voeten, de vrijdag ervoor met de les overigens ook niet, heb daar zelfs weer met blote voeten gedanst. Ik had donderdag ook acupunctuur gekregen en dat heeft goed gewerkt. Die donderdag, maar op een later tijdstip ook consult gehad met oncologie verpleegkundige. Mijn bloed was goed genoeg en eigenlijk ook alle waarden, al zijn hun normen tijdens de chemo laag. We hebben het ook nog over de hormoontherapie gehad als voorbereiding op mijn gesprek met de oncoloog over 3 weken, waar ik moet beslissen over die therapie.
Ik weet al dat ik het niet wil, maar heb dat afgelopen donderdag nog niet gezegd, maar voelde ook, dat ik mijn 100 % nee, nog niet stevig heb staan en dat ik op dat onderwerp nog niet genoeg overtuiging heb. De les van afgelopen vrijdagavond over het 3e chakra kon ik daarbij goed gebruiken. Heerlijk dat de cyclus die we nu dansen over de chakra's, ook voor mij telkens goed uitkomen en ik daarin ook mijn eigen proces weer dans.
Dat brengt me ook op op een andere onbalans. Van iedereen ontvang ik tips, incl,fb, moermanstichting etc etc etc. en ik ben er blij mee, maar ik merk wel, dat ik daardoor ook in vertwijfeling kom, wat het beste pad voor me zal zijn.
Door mijn acupuncturist ben ik gewezen op Martine Cornelissen, een acupuncturiste in Amsterdam die veel ervaring heeft op het gebied van borstkanker, Verder ben ik door een vriendin gewezen op holistisch/antroposofisch arts Rogier Crijns in Leidschendam die veel moois doet, ook trainingen en hij werkt met bloedkristalisatietest waarmee hij kanker opspoort en volgt.En op fb zag ik ook iets moois met een apparaat, waar ik me (nog)niet in verdiept hebt.
Maar ik voel nu dat ik voor 1 ding moet kiezen en daar mijn volste vertrouwen aan moet geven, omdat er anders teveel onrust in mij is.
4-11-2014:
Nu nog 3 te gaan, klinkt niet meer als veel, maar ik ben het eigenlijk ook zat aan het worden. Voel dat het het laatste staartje is, zal wel weer het nodige in te ervaren zijn. Maar goed, de chemo is er gister weer goed ingegaan, het spannendste is toch wel het infuus, dat is het enigste wat pijn kan doen, maar de naald vloog er weer goed in en zat lekker, deed geen pijn met bewegen. De zusters zijn zo lief en hebben zoveel aandacht voor je,. Heb echt bewondering voor ze. Door de wind/windstoten en regen me wel lekker laten brengen en halen door Jan. het fietsen komt wel weer, al merk ik wel dat ik kortademiger wordt. Dat is denk ook dat ik het zat aan het worden ben, de tranen komen op, dus het klopt. Mijn kwetsbaarheid is weer voelbaar. Vandaag ook bij de oedeemmassage, ik voel me erg kwetsbaar bij wat er in mijn lichaam gebeurt en dat ik er zo weinig invloed op heb. Ik vond mijn litteken en mijn borst heel mooi, was heel tevreden met het resultaat, maar door het vocht vast houden, staat het litteken nu zo onder druk, hoop dat het straks allemaal weer mooi hersteld, maar vindt het wel spannend.
Afijn voor en na de chemo gister, lekker gedeeld met lotgenotes. 2 daarvan (die een 3 wekelijkse kuur hebben) hebben ook op 24-11 hun laatste chemo, gaan we vieren met zijn 3-en. Heb intussen wel door waarom het communiceren eerder zo moeilijk ging. 1 leuke vrouw moet op zondag al beginnen met de dexamethason, dus die komt al binnengewandeld met rode komen, die is al helemaal hyper, dus die wil alles eruit gooien(yang) en haar yin, het ontvangen is even uit balans. heb daar nu meer begrip voor.
1 van de meditaties die ik gister beluisterd had, vertelde me dat alle ziektes voor 95 % door stress is veroorzaakt.
Dat percentage is wel erg hoog. Maar dat stress een mede-veroorzaker is van mijn borstkanker, kan ik achteraf wel plaatsten. Als alle mede oorzaken aanwezig zijn, is het de stress die het activeert, transformeert. Toendertijd erkende ik de stress niet denk ik voldoende. Hield me staande op het spannende pad van biodanza-leraar zijn zonder een bijbaan/ vast inkomen en op eigen kracht de groepen voort te zetten zonder Paula. Ik heb het al eerder beschreven, mijn levensthema "ben ik goed genoeg" is toen verder getriggert. Ik sloeg denk de stress/ spanning teveel naar binnen. Wilde liefdevol zijn en me sterk houden, mijn kwetsbaarheid onderdrukte ik.. Ik had die thema's wel voor behandeling bij mijn kinesiologe benoemd, en is ook op behandeld, maar schijnbaar was dat niet genoeg. Ik moet een manier vinden om het er meer uit te gooien, niet zo beheerst te doen. Al is er veel ten goede getransformeerd mbt mijn kwetsbaarheid voelen en uiten. Als het straks weer lukt is het joggen op het strand denk wel een manier. Een nieuw inzicht van mij, heeft te maken met Jan, hij gooit het er wel allemaal uit (erg Yang) en wat doe ik, ik laat dat binnenkomen, voel me verantwoordelijk en ik probeer Jan te overtuigen van het tegendeel.Helemaal fout natuurlijk. Jan voelt zich niet erkent en ik heb het opgenomen en heb er last van. Nu denk ik bij een negatieve yang-expressie, die conclusie of what-ever is van jou en ik voel dat het niet meer (zoveel)bij mij naar binnen komt. Yoepie! Ik heb er ook een mooie visualisatie voor "ik ben ik en jij bent jij, jij en ik zijn allebei verschillend.Zo leren we er telkens weer wat bij.
1-11-2014:
Ben nog aan het nagenieten van de heerlijke les gisteravond.Ik was niet top-fit, maar dat ik de les weer heb kunnen geven, was een groot cadeau. Toen ik 's ochtends wakker werd, dacht ik het echt niet te kunnen. Mijn verkoudheid voelde niet goed, mijn longen voelde borstig en mijn rechteroor voelt ook kwetsbaar, alsof het zo kan gaan ontsteken.
De donderdag ervoor voelde ik me best goed, maar 's avonds kwam wel de energiedip, die uiteindelijk tot vrijdag eind van de ochtend duurde. 's Ochtends zou ik supervisie geven aan Maria Vermeeren, die mijn ochtendgroep in Leidschendam in deze weken vervangt. Ik wist dat de supervisie in haar tijdschema, richting afstuderen heel belangrijk was, dus wilde er voor haar zijn. Ik dacht niet omhelzen en niet meedansen is wel te doen, maar niet omhelzen is gewoon niet te doen en was uiteindelijk ook heerlijk, zelfs op het laatst nog meegedaan, dat was ook tegen het einde van de ochtend en dan voel ik mijn energie terugkomen.
Ik had geen acupunctuur genomen deze week, wilde even kijken hoe ik me voelde zonder. Mede omdat ik de € 1000,00 /maximale vergoeding van mijn aanvullende verzekering dit jaar al opgemaakt heb. Maar ik denk dat ik de komende weken wel weer acupunctuurbehandeling neem, want ik hou nu weer meer vocht vast in mijn geopereerde borst, ondanks de lymfemassage en ik heb toch het gevoel, dat ik mijn lichaam goed ondersteun met de acupunctuur. Het voelt nu allemaal best spannend, hoe sterk is mijn lichaam, ga ik goed herstellen van de verkoudheid. Het bijzondere is wel, dat ik met lesgeven nergens last van heb. Mijn voeten zijn wel gevoelig, maar met de dubbele sokken is het goed te doen. Ik voel wel een diep vertrouwen dat straks na de chemo als ik start met ontgiften en herstellen, mijn lichaam zich goed zal herstellen, met dat vertrouwen ben ik heel bij.
28-10-2014:
Heerlijk geslapen en dat is heel bijzonder na de chemo-dag, met veel dank aan mijn 4 wietolie-druppeltjes. Mijn verkoudheid is ook al een stuk minder, dus heel blij mee.
Trouwens de saunagang was nog wel een hele ervaring, want ja, 3 x kaal/naakt is best veel; zonder kleding, zonder haar en ook met een kale vagina. Ik merkte dat ik oogcontact vermeed het eerste uur, is dan toch een pantser, maar gaandeweg en helemaal de volgende dag, kon ik dat pantser gelukkig wel openen en gewoon zijn. Zo naar yoga en vanmiddag weer een ontspannende massage van mijn lymfeklieren in hals, borst en oksel. En hopelijk daarvoor of daarna nog genieten van de zon, hier op Scheveningen is het nu nog mistig.
27-10-2014:
De 8 ste van deze chemokuur zit er weer in en nog 4 te gaan. Klinkt weer een stuk minder, nog maar een kleine maand te gaan. Jan en ik hebben een heerlijk relaxed weekend in Helmond beleeft en ook genoten van de beperkte saunagang (geen droge sauna en geen extreme afkoeling) en verder veel relaxen.
Met de acupunctuurbehandeling van afgelopen donderdag was het al zichtbaar op mijn tong (en ik voelde het ook) of ik verkouden zou gaan worden of niet. Uiteindelijk kreeg ik zondagavond toen we thuiskwamen een loopneus en ook vanmorgen.
Was nog even spannend of mijn chemo door kon gaan, maar dat was, na overleg, wel zo. Tijdens de chemo ben ik heel diep weggezakt en ik heb er na afloop een uur over gedaan om weer goed genoeg bij te komen, voor mijn fietstocht naar huis. En daarna thuis op de bank ook weer diep geslapen. In de avond ben ik weer opgeknapt en ook weer wat helderder geworden, want ik was wel een beetje van de wereld.
Ik merk ook dat ik in mijn gesprekken met lotgenoten op de kamer (voor en na de meditatie) veel meer bij mezelf kan blijven. Hoef niet alles meer te vertellen en laat het veel meer zijn. Kon heerlijk bij mezelf blijven.
Afgelopen week waren mijn polyneuropathie klachten ongeveer hetzelfde als de week ervoor, dus gelukkig niet erger geworden. Ik heb zachte en verstevigende sokken gekocht voor liefdevolle ondersteuning.
Donderdagmiddag naar Amma geweest in Houten. Had geen echte energiedip, maar was zeker niet vol energie. De drukte in de hal bij Amma en de onduidelijkheid over het kaartjessysteem, waren even niet de stilte en de liefdevolle diepgang waar ik behoefte aan had. Later werd het iets beter toen we heerlijk Indiaas gegeten hadden en we vooraan zaten en genieten en ook verbaasden over de Amma omhelzingen die op het scherm goed te zien waren. Een omhelzing voor mij, zonder oogcontact, is voor mij geen verbinding. En Amma is natuurlijk een heel bijzonder mens en zij is in staat om heel de dag, nonstop door te kunnen omhelzen, heel bijzonder en je ziet ook haar liefde voor de mensheid, heel mooi en alle projecten die ze doet om armoe etc etc te verbeteren, geweldig gewoon.
Maar de omhelzingen die ik zag waren wel apart. Soms zat ze tijdens een omhelzing te bellen met iemand. Een begeleider hield dan de telefoon vast. Ze heeft met alle projecten veel te regelen denk ik, maar het lijkt mij vreselijk om zo omhelsd te worden door haar.En dan ook nog zonder oogcontact. Je wordt ook vooraf en daarna gestuurd door de begeleiders, soms duwen ze daarbij, en ook Amma is niet lichtzinnig met ineens het hoofd van de omhelsde de andere kant op te keren. Ik had ook wel zoiets van; als ik ga, dan wel zonder pruik, want al dat gesjor, dan ben ik alleen bezig dat mijn pruik op zijn plek blijft. Maar goed, we hadden kaartjes die denk ongeveer pas om 1.00 's nachts aan de beurt zouden komen. Mijn verlangen/behoefte om het te ervaren werd door alles en zeker door de lange wachttijd, steeds minder en gelukkig bij mijn 2 vriendinnen ook. 1 had een kaartje gekregen en had al een omhelzing gehad. Dus wij lekker naar huis, voelde helemaal goed. Als ik dit evenement vergelijk met de kleinschaligheid van Moeder Meerna en vooral alle stilte en duidelijkheid daar, waardoor ik toen daar diep heb kunnen mediteren, ga ik de volgende keer weer graag naar Moeder Meerna.
21-10-2014:
Nog maar 5 te gaan! Ook de 7e kuur is er weer goed ingegaan. Het infuus schoot erin, niets van gemerkt, ook niets meer van te zien, was in een adertje aan de onderkant van mijn pols op advies van de oncologie-verpleegkundige. Door het vocht vast houden in mijn linker borst en oksel, prikken we nu alleen rechts, dus we moeten wat meer op zoek naar verborgen aders om niet telkens dezelfde aders te pakken.Ik heb inderdaad minder taxol en minder dexamethason gekregen. Helaas heeft dat laatste geen invloed gehad op mijn nachtrust maandagnacht. Nu maar 2 x 2 uur geslapen. Maar goed, wel gemediteerd en voel me vandaag wel fit, beetje hyper zelfs, net als andere dinsdagen door de dexamethason. De herceptinprik mocht gelukkig weer in de buik, is een stuk minder gemeen dan in het been. Vandaag mijn eerste oedeemmassage gehad voor vocht in borst en oksel. Ook al is het vocht vasthouden al sterk verminderd (misschien door de laatste acupunctuurbehandeling?) toch maar gestart met de behandelingen, want de aanleg is er en ik moet nog 5 kuren krijgen. De fysiotherapeute (toevallig mijn buurvrouw) bevestigde dat ik er goed aan deed. De behandeling is een hele lichte massage, heel ontspannend. Komt er nu ook wekelijks bij, maar is wel lekker dichtbij. Volgens de fysiotherapeute die ook aan acupunctuur doet, prikt zij ook voor polyneuropathie klachten in de voet, dus dat geven we door aan mijn acupuncturist, biedt weer hoop.
Het weekend een heerlijke pompoen-hazelnotentaart gemaakt, deze en andere heerlijke recepten vindt je op:
www.zoett.nl . Mijn volgende recept zal het vlobrood zijn, schijnt supergezond te zijn en makkelijk te maken. Wel leuk hoor dat ook ik nu aan het bakken geslagen ben, naast Heel Holland, maar mijn recepten zijn zonder suiker en heel wat gezonder. Donderdag weer een acupunctuur behandeling en 's middags naar Amma in Houten, voor een omhelzing en meditatie samen met 3 vriendinnen en dan vrijdag 3 daagjes naar Helmond, samen met Jan naar luxe hotel met grote welness. Ga ik weer eens voorzichtig de sauna proberen. O ja, peterselie en selderie is ook superfood, dus voeg ik nu vaker toe. Wow wat ben ik gezond bezig. Nu wil ik zeewier meer gaan toevoegen, tips zijn welkom.
17-10-2014:
Yeh! mijn bloed is iets verbeterd en alle waarden zijn best redelijk gezien de situatie. Vit.d is iets te laag (ondanks dat ik daar druppeltjes voor inneem). Ivm de polyneuropathie in mijn voeten , al ervaar ik het nog niet dagelijks, adviseren ze om de hoeveelheid Taxol (chemie) iets te verminderen, ivm mijn beroep en ze geen nadelen zien.En het mooiste nieuw is, ik voel geen angst of het dan wel genoeg is. Ook gaan ze even kijken of ik nog minder ga krijgen van
dexamethason, zodat ik misschien wat beter ga slapen ma/di-nacht. Het voelt al als afbouwen. Vandaag zijn ook de laatste chemo-afspraken ingepland, is 24-11. Ik hou wel veel vocht vast, waar ik eerst te mager was, wordt ik nu lekker bol, maar alles voelt een beetje opgeblazen en gespannen, vooral in mijn geopereerde borst. Dat weefsel is nog niet volledig hersteld en voert het vocht nog niet goed af. Maandagochtend vóór de chemo-afspraak controle-afspraak bij de Mamapoli en zij zullen me verwijzen voor massage van de lymphe etc. Vanavond weer lekker dansen en dan genieten van een zonnig weekend en de heerlijke natuur met Jan.
16-10-2014:
Gisteravond vlak voor de woensdagavondles, voelde ik mijn enkelgewricht en meer gevoeligheid in mijn voetzolen. Hierdoor heb ik met 2 paar sokken aan gedanst, voor de warmte en de stevigheid en dat ging goed. Vanmorgen bij de acupuncturist geweest. Hij kan die klachten mooi verklaren (ik begrijp het nog steeds, maar helemaal duidelijk opschrijven niet) in ieder geval is de bloedstuwing minder, waardoor mijn voetzolen etc minder bloedtoevoer heeft en de gewrichten ook droger/ stroever worden. Hij adviseert veel met de benen omhoog te liggen en voetbaden met zout water. Mijn gesteldheid gaat wel achteruit, maar gezien de situatie is die goed. Vandaag voel ik me veel beter dan vorige week. Mogelijk dat we door de acupunctuur vanmorgen de dip hebben voorkomen.Veel gekokkereld vandaag; broccolisoep, chocolademuffin (rauw) zonder suiker, en het avondeten.
Ik merk wel dat ik teveel gestaan heb in de keuken, ondanks mijn pauzes met de benen hoog..... En een heerlijke boswandeling gemaakt, want na mijn les van gisteren met het thema wortelchakra, had ik heel veel behoefte aan aarding, en heb ik in het bos, op mijn favoriete heuvel, tegen een boom aan gezeten, genietend van de zon en alle geluiden, herfstgeuren etc etc opgesnoven en genoten.
14-10-2014:
Vandaag een mooie healing gehad van mijn kinesiologe op de moeite die ik heb met het loslaten van mijn dochter. Er kwam een innerlijk kind herinnering op van toen ik 8 was. Door eenzaamheid (situatie thuis) en gebrek aan vriendinnetjes van mijn eigen leeftijd, had ik me gestort op veel jongere buurmeisjes, waar ik voor aan het zorgen was. Later bleek dat het thema was ontstaan in mijn 7e vorige leven. In ieder geval veel gehuild en veel losgelaten. Ook de navelstreng die ik nog naar mijn dochter toe had, met de compensatie die daarop zat, geheeld en losgelaten. Het voelt nu al echt anders. Mijn dochter is een zelfstandige vrouw en ze mag haar eigen leven en hobbels nemen en ik heb mijn kracht die ik eraan verloor ook weer voelbaar terug. En van haar blijven houden zal ik. Wat ben ik weer blij en dankbaar, zal me een hoop opvliegers en stress schelen. Ik heb celenergie-druppels daarvoor als extra ondersteuning. En o ja, de stress van dit item, verzwakte mijn leverenergie en die heeft het al zo zwaar, dus is mooi, dat die nu ook weer wat verlicht is.
13-10-2014:
Over de helft van deze kuur, nog 6 te gaan! Heb hem goed en in liefde ontvangen, lekker gedoezeld, heerlijk.
Leuke vrouw ontmoet, zij was 7-7 54 jaar geworden en rond haar verjaardag de diagnose gekregen. We hebben veel gedeeld met elkaar,was ook een krachtige, mooie vrouw, maar en dat heb ik vaker met lotgenotes, dat het best druk is als 2 mensen , inmiddels door hun proces gewend zijn om daar veel over te delen, alle ervaringen met elkaar willen delen. Natuurlijk ook omdat ik minstens 1,5 uur wil mediteren. Moet ik dan mijn mond maar houden en alleen haar ervaringen ontvangen, want het kan heel leerzaam zijn, of toch zoeken naar een middenweg? Het is ook een teken van identiteit (of ego zo je wilt) om te willen delen wat het proces met je gedaan heeft, maar als die ander niet wil ontvangen, dan tegen de stroom in delen? nee dat kost energie, dus toch maar mijn kwaliteit van vloeibaarheid geopend. Dat gaat voor mij makkelijker als ik iemand zie dan aan de telefoon, afstemmen via de telefoon is voor mij lastiger. Dan kan ik de energie minder makkelijk laten stromen, heb ik nooit zo makkelijk gekund.Ik mail /app makkelijker in afstemmen met de ontvanger.
Maar goed, door onze gemeenschappelijkheid van 54 jaar worden mjet de diagnose, dacht ik ook weer terug aan mijn ervaring. Op 12-2 had ik het onderzoek in het ZH met de diagnose, maar op 10-12 wist ik onbewust al wel dat het fout zat, door de lichamelijke - en emotionele pijn die ik al gevoeld had aan de ingetrokken tepel. In de woensdagweekgroep kreeg ik op 12-2 bloemen voor mijn verjaardag en vond het heel moeilijk om het niet met de groep te delen wat er speelde, wilde al mijn emoties eerst een plekje geven en de totale diagnose afwachten. Sorry lieve groep en zo ook met de vrijdaggroepen, dat ik nog niet heb gedeeld, wat er voelbaar was in mij, maar daar zat zoveel angst en verdriet, dat waren echt anders drama-lessen geworden en toen voelde het voor mij en jullie groepsproces beter, om mijn drama eerst in besloten kring te voelen en te delen en met de hulp van mijn kinesiologe eerst te helen. Maar 10-2-2015 wordt het anders, dan wordt ik 55 jaar en verwacht ik in het begin te staan van een nieuw levensjaar, waarin ik weer de tijd aan mezelf heb, geen chemo meer en weer voluit van het leven te gaan genieten. En ik wil het heel graag vieren met de mensen met wie ik het afgelopen jaar gedeeld heb, in energie, in woord , in gebaar, in liefde en in vreugde en verdriet. En tuurlijk wil ik dat invullen met biodanza. Voel jij dat jouw energie (in de weekgroepen, op de party's in het leven mijn energie geraakt heeft en dat je liefdevol betrokken was bij mij en misschien hebben we geen woord gesproken met elkaar) ben je welkom om mee te dansen op zondagmiddag 15-2-2015 in Voorburg. Uitnodiging volgt tzt en daarna eten van het buffet van jullie eten (ipv een cadeau). Mmmmmm ik heb er zin in. Ik zou het heerlijk vinden en verheug me er al voelbaar op om jullie allemaal, ja jou ook, te bedanken in de dans voor al jullie liefdevolle energie die ik gevoeld heb. Want wat voel ik me dankbaar daarvoor om me gedragen te weten door jullie liefde en mooie intenties.Wat is dat belangrijk geweest voor me. Ik schrijf nu was, maar is natuurlijk nog steeds is en zal ook op 15-2 zo zijn, want het leven gaat door en het delen van onze mooie energie met elkaar zal de liefdevolle voeding zijn voor iedere dag in het leven weer. (oeps voel gelijk een opvlieger, zie verder, een emotie komt op, van kwetsbaarheid, van liefdevolle kwetsbaarheid en dankbaarheid, mag gevoeld worden).
O, ja de radiologe heeft geen radiologische schade gevoeld in mijn borst. Nog wel verkleuring, maar ok. Het vocht vast houden in mijn linker borst en oksel, is volgens haar niet iets waar nu al iets aan moet gebeuren en kan komende week bespreken worden met de oncologie verpleegkundige en maandag met de mamma-care verpleegkundige.
Voel me na lekker lang lui liggen zitten, kookprogramma's kijken en lezen en eten op de bank, weer fit genoeg om nog wat achter de computer te doen. We gaan het weer meemaken hoe mijn lichaam deze kuur ontvangt, kan zo maar weer anders zijn dan bij de vorige kuur en voel me nu lekker in ieder geval. Benieuwd hoe ik zal slapen, mijn dochter is vanavond weer op een hospiteerborrel voor een kamer in Utrecht, kan zomaar weer invloed hebben.
Zo kreeg ik vrijdag een whatsapp van haar dat haar eerste wiskunde tentamen niet zo goed was gegaan. Daarvoor was ik rustig iets aan het doen en door het bericht, voelde ik gelijk een opvlieger. Dat haar bericht invloed heeft op mijn emotie dat wist ik, daarvoor voel ik me nog te verbonden en verantwoordelijk voor haar), maar dat het direct invloed heeft op mijn oestrogeen hormoon, etc was nieuw voor om zo bewust te voelen., Bij iedere opvlieger, denk ik even teug aan wat daaraan vooraf ging, om mezelf daardoor weer beter te leren kennen, cq bewuster te worden. Ik weet dat ik mijn docht er verder mag loslaten, of het nu goed of "slecht"met haar gaat, maar ik moet zeggen dat het makkelijker voor me is al het goed met haar gaat, dus vertrouwen en ook te beseffen dat "slechte"ervaren haar misschien wel beter vormen dan goede. Vandaag in ieder geval genoten van het samen teru gfietsen naar huis met haar.
12-10-2014:
Ik voelde me gelukkig goed en fit genoeg om mijn vrijdagavondles te geven. Was ook fijn om me te openen en alle energie te voelen, van alle liefdevolle mensen. Ik heb met dikke antislipsokken gedanst, voor een zachte bedding van mijn gevoelige voetzolen. Met de oefening elasticiteit (op de grond) die ik zalig vindt, uitrekken en samentrekken, zalig vindt ik hem. maar mijn pruik belemmerde en wipte op ( met een staartje erin heb ik dat), heb ik mijn pruik maar afgegooid en daarna nog heerlijk vrij elastisch over de grond gedraaid. Misschien dat ik het vaker ga doen, bij bepaalde oefeningen als ik voel dat de pruik belemmert. Zolang iedereen weet dat ik kaal ben, vind ik het geen probleem, het laatste wat ik wil is mensen chockeren. Van Yvonne van der Zalm kreeg ik een zak vol Kangen water om uit te proberen. Tijdens de les heb ik al heel veel ervan gedronken en de rest zaterdag. Ik proef/voel wel dat er meer zuurstof in zit. Of beter gezegd, ik proef dat er vitaliteit in het water zit. Ik heb aan mijn lichaam gevraagd, terwijl ik voor het glas water stond van "lichaam wil je dit?"en mijn lichaam bewoog naar voren, dat is een ja (techniek van Access Consciensness) . Vervolgens zelfde vraag met mijn glas met water uit de brita kan met verschillende stenen erin. Ook dat water wilde mijn lichaam. Toen met beide glazen naast elkaar, toen voelde ik wel een grotere stuwing richting Kangen water, zowel toen ik hem rechts als links had staan. Dinsdag ook nog eens verbaal testen als ik bij mijn kinesiologe ben. Zaterdagochtend werd ik wakker met een soort spierblessure in mijn linkerkuit, later voelde ik dat die doorstraalde, of afkomstig was vanuit mijn linkerbovenbeen. Heb er rustig mee aamgedaan en zondagochtend stond ik op zonder pijn en mijn been was vrij van een blessure (wel grappig dat ik daar pas een dag later achter kwam, een gezond lichaam zonder klachten vind ik dus gewoon, maar na bewustwording zeer dankbaar. Misschien door invliod van Kangen water, wie weet door....
Zaterdag bleef ik wel de gevoeligheid in voeten en vingertoppen voelen, heb wollen inlegzooltjes in mijn laarzen gedaan. Was niet heel moe, maar ook niet super-fit, weet ook niet hoe snel het effect van Kangen-water voelbaar is. De zaterdagbijlage van de Telegraaf was gewijd aan borstkanker, ivm oktober borstkankermaand, met mooie intervieuws en prachtige foto's van kale vrouwen. Binnenkort toch ook maar eens wat foto's laten maken van mijn krachtige kaalheid. En vandaag genoten van een klankhealing bij Ron Jansen. Mooie, diepe, krachtige klanken door mijn lichaam laten gaan, de vibratie diep te voelen, was fijn.
Morgenochtend afspraak bij de radiologe, nacontrole van de bestralingen. Sinds dat ik vocht vast houdt, is mijn linker oksel dik itt mijn rechter oksel. Uit mijn linkeroksel is de poortwachtersklier gehaald. Het kan een probleem met de lymphe zijn, maar mijn arm is gelukkig nog niet dik, ben benieuwd wat de radiologe daarover zegt. En daarna dan mijn 6e chemo van deze kuur en daarna ben ik over de helft.Lief lichaam hou nog even vol ajb.
10-10-2014:
2e acupunctuurbehandeling afgelopen woensdag was goed, hij heeft oa aan de lever gewerkt. Ik voel ook wel dat er druk is weggenomen. Voelde me woensdag geweldig, ook 's avonds. Alleen donderdagmiddag duikelde mijn energie weer diep weg. Ook veel last van de zenuwuiteinden van mijn voeten en vingers en ook last van kniegewrichten. Oei, was wel een domper, na mijn gevoel dat mijn lichaam sterk genoeg was om iedere chemo weer te verdragen.
Heb me maar diep overgegeven aan mijn rustbehoefte. Heb zelfs mijn vrijdagmorgenles niet gegeven, gelukkig heeft Maria Vermeeren die overgenomen. Voel dat ik nu (vrijdag 12.00 uur) weer wat bij kom. Nog 7 chemo's, hoop zo dat ik ze allemaal door kan dansen, dat mijn lichaam er goed doorheen kom, maar is nu duidelijk afwachten. Overgave dus.
7-10-2014:
De 5e chemo van deze kuur afgelopen maandag weer goed ontvangen. Alles ging volgens het boekje, ook het infuus en weer heerlijk gemediteerd en weggedoezeld. 's middags nog mijn consult bij antroposofische diëtiste geweest,
Veel informatie gekregen, maar kreeg het totale pakket nog toegestuurd. Ik doe al veel dingen heel goed, maar heb net wat nuances erbij gekregen om het beter te doen. Zoals 's avonds geen koolhydraatrijke voedingsmiddelen nemen, zoals fruit en vijgen, dadels en suikervrije carrotcake of ossawacake (altijd mijn cadeautje als ik na de les hongerig thuiskom).Zij adviseert me om die overdag te eten omdat het dan nog verteerd wordt. 's avonds is het voor mij beter om harde geitenkaas te eten, omdat dat via de galblaas ook weer wat doet voor mijn lever. En antroposofie is ook voor verwarmende voeding.
Zij is niet zo voor goijibessen, omdat die verkoelend zijn en niet van nederlandse bodem. Zij adviseert nederlandse bessen, zoals cranberry's (siroop, zonder suiker) te gebruiken.
Van mijn acupuncturist had ik al de tip gekregen om de goijibessen een nacht te weken in water, zodat het beter opgenomen wordt, is het zou goed zijn voor je ogen.Ik blijf ze op die manier wel gebruiken, maar niet meer dagelijks zoals nu. Vannacht maar weer 4 uur geslapen, maar kwam ook door onrust mbt onze dochter. Had weer een hospiteerborrel voor een kamer in studentenhuis en zat bij de laatste 3. Uiteindelijk weer niet geworden en ze had de laatste trein richting Den Haag CS hierdoor gemist en kon wel met de laatste trein naar Den Haag HS, ging via Amsterdam en was een lange rit en was daar pas om half 3. Jan heeft haar opgehaald van HS uiteraard, maar al met al kostte het weggestuurd worden en het nachtelijke gebeuren wel nachtrust. Woensdagavond weer een nieuwe hospiteerborrel. Gelukkig is ze er emotioneel stabiel onder inmiddels. Ben heel trots op haar. Ze baalt natuurlijk wel als ze weggestuurd wordt, maar het raakt haar niet in haar identiteit, heb bewondering voor haar.
Vandaag bij mondhygiëniste geweest, mijn tandvlees is nog even goed als voor de chemo, ben ik heel blij om, ook geen aften die vaak bij chemo voorkomen. Ik spoel dan ook braaf dagelijks met zout water en poets met zoute tandpasta en reinig met raggels dagelijks. Morgenochtend 2e acupunctuurbehandeling, ben benieuwd, ben nog steeds erg enthousiast over de eerste.
5-10-2014:
Door de gehalveerde dexamethason minder gehyperd, maar heb toch wel totaal 3 nachten minder en onrustiger geslapen. Donderdag een heerlijke Bars-behandeling gehad bij Josee Verwater en kwam in een heerlijke diepe rust. Daarna op de terugweg wat boodschapjes gedaan en thuisgekomen, zakte ik ineens weg in een diepe vermoedheid, had geen energie mee. Misschien is dit het patroon van deze kuur, dat op donderdagmiddag mijn bloedwaarden op zijn laagst zijn.Voorlopig de donderdagmiddagen maar niets meer plannen.Voelde me ook heel kwetsbaar, voelde pijn in borst en oksel, voel waar ik vocht vast hou. Voel de polyneuropathie (zenuwuitval in voeten in vingertoppen). Onrust in mijn hoofd en spanning ivm de biodanza-party zaterdag. Vrijdagochtend iets minder moe, maar wel kwetsbaar, door alle voelbare bijwerkingen.Wat wel leuk is, toen ik danskleding uitzocht, voelde ik me al wat beter. Op weg naar de vrijdagochtendles, kwam ik vlak voor de tunnel bij Wassenaar, 10 ooievaren tegen die op de lantarenpalen zaten. Heb ze daar vaker zien zitten, maar nooit 10. Ik word altijd heel blij van het zien van een ooievaar, een vlinder, eekhoorntje, ree, dus een heerlijk cadeau. De vrijdagochtendles kon ik er wel staan en heb daar ook van genoten. In de dans geniet ik. 's Middag's mijn afspraak acupunctuur bij Hans Robers van Wind en water, gelukkig op 2 minuten loopafstand van mijn huis. Hoe mooi kan het zijn. Hij kon duiding geven aan mijn borstkanker en mijn energiepatronen. Mijn milt is verzwakt en daar wordt ook het bloed gemaakt. Daar zijn naalden opgezet, ook met moksi die door de hitte de energie daar in beweging brengt. Ook op een punt van mijn 3e oog ivm de warmtestuwing tgv mijn overgang. Zijn duidingen en ook zijn bevestiging van mijn kracht en lucht-kwaliteiten hebben me gesterkt.
Ik herken dat ook van andere behandelingen dat als ik me zwak voel en hoor hoe sterk mijn lichaam is, dat ik daar weer gesterkt door wordt en meer in vertrouwen ben. Er zit daaronder dus een angst voor wat ik mijn lichaam aan doe met de chemo. Die angst is natuurlijk ook wel realistisch, maar versterkt wel mijn onzekerheid.
Voelde me vrijdagavond met de opbouw voor de party redelijk, in ieder geval niet vermoeid, maar zaterdag stond ik echt heel fit en fief op. Moest de party-workshop nog maken, altijd wel spannend, je weet nooit hoeveel mensen zonder ervaring er zullen zijn en het thema "Enjoy life" wilde ik ook mijn eigen proces in meegeven. Maar ivm het prachtige weer wilde ik eerst genieten van een strandwandeling en zowaar wilde mijn dochter mee, ondanks haar tentamenvoorbereidingen en hebben we ook lekker op een terras samen gezeten, wat een rijkdom. Zo genoten ook van het ongelofelijke mooie zomerse oktoberdag.
Zonder stress daarna de workshop gemaakt en 's avonds hem gegeven. Was een geweldige avond en was ook weer heerlijk om alle mensen te zien, sommige sinds een lange tijd weer en voel in mijn hart dan zoveel blijdschap, ons hart heeft een groots geheugen van al het moois wat eerder gedeeld is. Ik was helemaal in mijn element, voelde mijn kracht diep van binnen, kon de woorden vinden en laten vloeien (heb ook al gehad dat dat niet zo was, wat een bijwerking is van de chemo) en heb heerlijk gedanst en hoorde veel reacties van mensen die ik heb mogen raken.
Wow, voel de emotie door me heen stromen, dat ik dit heb kunnen geven, beleven en voelen in dit proces. Zo dankbaar voor, Hannie je bent geweldig, dat proces van "Ben ik goed genoeg" zit in de transformatiefase naar "Ik ben goed genoeg", nee zeker niet perfect, maar goed genoeg, ik mag er zijn, voelt diep en krachtig, GRATIE, GRATIE, GRATIE. Voel ook nu me goed, alles is opgeruimd, administratie gedaan en geniet na. Nu maar de zon in en van mijn rust genieten, voor de 5e kuur morgen.
30-9-2014:
Het weekend was heerlijk rustig, wilde ook in rust zijn. Ook zondag een topmiddag gehad met Jan in een heel stil mooi duingebied, zonder aangelegde paden, zo puur natuur, genoten.
Ook de 4e chemo van deze serie zit er weer goed in. Mijn verzoek voor minder dexamethason is ingewilligd gelukkig , Ik ben nu van 20 naar 10 gegaan, dus gehalveerd. Maar gelukkig geen last, voor mijn gevoel krijg ik nog teveel, heb hele rode konen en vannacht kwam ik niet in slaap, zelfs niet met 3 druppels wietolie. Uiteindelijk van ongeveer 4 tot 8 geslapen. Dat is wel jammer, maar helaas.Verder voel ik me wel goed. In het zh leuk gesprek gehad met lotgenote, zij heeft effect van acupunctuur op haar lage bloedwaarden. Dus heb ook gegoogeld en ga het ook maar eens proberen, dus vrijdag mijn eerste consult. Trouwens van deze chemokuur kom ik juist weer aan, volgens de verpleegkundige, ook door vocht vasthouden, wat meer vrouwen met deze kuur hebben. Wel fijn dat ik niet meer zo mager ben, maar heb al wel een lekker buikje.
Heeft iemand trouwens ervaring met geïoniseerd Kangen water? Ik wil een keer naar een voorlichtingsavond bij 1 van mijn dansers. Ik hoor graag jullie eventuele ervaringen. Het Kangen water belooft heel veel, maar op internet lees iik ook wisselende ervaringen.
28-9-2014:
T/m donderdagochtend heb ik me afgelopen week heel goed gevoeld. Ik was wel t/m woensdag hyper geweest van de dexo nog wat, het medicijn die ik via het infuus krijg tegen allergische reactie en misselijkheid. Maar goed daardoor veel energie. Donderdag had ik een vol programma, eerst naar de markt, daarna naar het zh om bloed te prikken en vervolgens (na een uur) afspraak bij de oncologie-verpleegkundige. Daar zit ik heel vrolijk te vertellen, dat ik me zo goed voel en zo opgelucht ben dat mijn lichaam ook deze kuur goed kan verdragen en ik mijn danslessen nog kan geven waar ik zo van geniet.Maar toen ze vertelde (zonder zich enige zorgen te maken overigens, want alles is nog binnen hun norm) dat mijn HB waarden laag zijn en mijn leverwaarden hoog, toen gebeurde er iets in mij. Het ligt nog steeds gevoelig in me, toch dat ik het heel erg voor mijn lichaam vindt. Verstandelijk denk ik , die chemo etc zijn nodig om alle, ook de kleinste , kankercellen te vernietigen, maar die gedachte heeft niet de overhand, misschien mag ik dat wel gaan transformeren. Gevoelsmatig leef ik heel veel mee, met al het gezonde in mij wat nu belemmert of zelfs kapot gemaakt wordt. Die transformatie ga ik in gang zetten, want ik ken genoeg voorbeelden van vrouwen die goed door dit traject gekomen zijn. Maar door de lage bloedwaarden, kom ik in ook in onzekerheid of ik de komende 9 behandelingen ook nog wel goed door kom en of ik dan nog wel mijn danslessen kan blijven geven. Op een diep niveau is het zelf blijven geven van mijn danslessen, heel belangrijk voor me. Ook al heb ik eerder de angst doorvoelt van "wie ben ik zonder dat ik biodanza geef" En of dat nu toch dat stuk is van sterk zijn is of dat het het genieten is van de lessen maken , van het dansen, van de energie. Maar de wekelijkse lessen legt natuurlijk ook een druk op me.
Binnenkort maar weer naar de homeopate/bioresonantietherapeute om te kijken of mijn doseringen evt omhoog moeten. Ben ook aan het overwegen of ik al met Iscador wil starten. Ik moest inwendig wel lachen toen de oncologie-verpleegkundige zei dat als ik andere pillen etc ga slikken , ik dat door moet geven aan de oncoloog. Van het eerste consult weet ik nog dat ik de pillen van Nutrophyt bij me had (op advies van de Belgische cel-bioloog) hij niet eens naar de pillen keek. Hij zei dat ik er vrij in was als dat voor mij goed voelde.
Afijn toen ik terug fietste naar huis met wind tegen, had ik het zwaar en voelde ik me ineens heel kwetsbaar, voelde me ook heel moe. Vervolgens een afspraak met 3 vriendinnen, waarin ik het wel rustig aan heb gedaan, maar ik had behoefte aan meditatie en het doorvoelen van mijn angsten en rust. Voortaan mijn agenda nog leger houden, had die week al teveel afspraken gehad. Gelukkig heb ik ook vrijdagmorgen heerlijk gedanst en 's middags goed gerust en ook de avond was weer heerlijk. Heb archetype van Atlas gedanst, was wel heftig, maar wel goed voor me. Vanwege de hospiteerborrels en de studentenfeesten van mijn dochter ook wel wat onrustige nachten gehad, maar vandaag heerlijk ontspannen genoten. Ook nagenoten van het dansen gisteravond en dat ik hem toch nog zelf heb kunnen geven en Jan is op zaterdag door de biodanza ook altijd heerlijk zacht en hebben we genoten vandaag in de Heemtuin etc.
Voel me inmiddels weer helemaal fit. Ik heb gevraagd om minder dexo...., zodat ik minder hypo ben en meer rust kan nemen. Morgen nog een rustige dag en dan kan ik de chemo maandag weer ontvangen.
22-9-2014:
De top is eraf, op mijn afstreep-kalender zijn de bovenste 3 nu afgestreept, ik zit op 3/4!
Vandaag heen en terug alleen gefietst naar het ZH. Op de heenweg , genoten van de kracht van een zonnestraal die zich door de ruimte tussen de wolken in alle intensiteit heen perste en zo op de duinen scheen. Verder ook genoten van het frisse windje vol zuurstof en de kracht die ik moest zetten met mijn benen. En mijn mantra was: "My mind en al mijn gezonde cellen zijn sterker dan de chemo"en ook weer in aandacht bij mijn innerlijk kind te zijn en met ruimte voor een eventueel bang deel in mij, Tuurlijk weet ik niet of ik ook deze behandeling weer zo makkelijk als de vorige 2 zal doorstaan, maar voel me wel in vol vertrouwen dat dat wel zo zal zijn.
Zoekende naar een plekje in het zh (totaal 3 kamers) om me te installeren, had ik al fijn oogcontact met een open, mooie , kale vrouw, iets jonger dan ik. In mijn volgende kamer waar ik een blik wierp, zag ik dat mijn bed en favoriete plek bezet was, dus ging graag terug naar de kamer met de vrouw. Fijne begroeting en er lag nog een vrouw, zij keek wel, maar was verder stil. Gelukkig nog een bed bij het raam, niet met zicht op al het groen richting duinen, maar wolken kijken is ook altijd fijn. De vrouw (ik weet haar naam( maar voor haar privacy noem ik hem nu niet) en we zullen nog wel contacten, hopelijk komt ze ook eens mee dansen), gelijk contact , ook zij volgde een dieet, deed veel aan lichaamsbeweging en ook zij vond het een heel helend en transformerend proces en zij wilde weten wat ik nog meer deed/gedaan had om te helen. Eerlijk gezegd, door de behandeling en mijn meditaties vergeten te vragen wat zij nog meer deed, maar dat volgt hopelijk nog. Zij had overigens kanker aan haar eierstok en eierstok en baarmoeder zijn verwijderd en zij was na een jaar van steeds minder vitaal zijn, ontzettend opgeknapt door alle behandelingen en ze gaat ook goed door de chemo. Heerlijk om haar kracht te voelen en haar licht te zien hoe ze in het leven staat. Fijn om open te delen en elkaar te inspireren.
Gelukkig was er een verpleegkundige die vorige week ook veel aan mijn bed heeft gestaan, in verhouding tot haar collega's een iets oudere vrouw met een warm en open hart die heel kundig en liefdevol overkomt.
Ik ervaar het als heel fijn om zvm door de dezelfde geholpen te worden, mits ze vanuit hun hart het werk doen.
Dus ik was blij met haar. Ze vroeg heel lief op ik een warm handenbadje wilde en welke geur ik er in wilde. Het geurenaanbod had ik de vorige 6 keren niet gehad! Omdat de lavendel op was, koos ik Rozemarijn, wat heerlijk, wat een cadeau. Even lekker de geur in me opgenomen. Ook met mijn kamergenote grapjes gemaakt, dat dit toch wel een kuuroord was en dat we het ook zo konden zien, positieve transformatie hoe we ons verblijf daar konden ervaren en ik moet zeggen, ik ga daar echt niet met tegenzin heen, ik verheug me op de meditaties en de overgave om zolang in bed te kunnen rusten en te luisteren naar de mooiste woorden en geluiden. De collega, die me eerder geholpen had en waar ik achteraf kwaad op was omdat ze potverdorie op hetzelfde plekje had geprikt als de keer daarvoor en het heel stug en pijnlijk aanvoelde. Met zijn 2-en staan ze dan deze dag op de chemo en helpen ze beiden alle patiënten samen. Omdat ze iemand liever niet wilde prikken (laat even los waar dat mee te maken had, kan van alles zijn) vroeg ze of haar collega, die bij mij stond die persoon wilde doen. Ik zei, o jammer ik had me op jou verheugd. En toen koos mijn verpleegkundige ervoor toch bij mij het infuus te zetten en daarna die ander. Zo lief. Afijn de prik voelde niet fijn en ze zag ook dat die niet goed zat, moest er uit te weinig stroom in, (ik maakte een grapje, dat ik mijn lot ook niet moet beïnvloeden) Ze drukte het goed af en wreef, om te voorkomen dat het een blauwe plek zou worden.
En toen een nieuw infuus in de hand, die zat gelukkig wel goed. Ze zei dat het eerdere plekje de volgende keer misschien wel goed is, dat is vooraf niet te zeggen. In het begin nog even gesproken met mijn kamergenote, maar daarna weer op you-tube naar meditaties geluisterd, ook naar een helende dolfijnenmeditatie. Mijn iphone stopte wel telkens en dat was wel lastig, volgens mijn dochter omdat vermoedelijk de koptelefoon (wellicht door het hoesje) er niet goed in zat, maar het goede effect was ook dat ik heerlijk genoot van mijn innerlijke rust en liefdevolle acceptatie en zachtheid. Door de maagbeschermer kwam ik ook weer in een heerlijke doezeltoestand. Lekker alleen terug gefietst en even geaard op het gras naast het mooie duinfietspad gestaan. Ik voelde me goed, wel introvert en berustend, maar wel sterk genoeg om alleen te fietsen, ook fijn voor Jan. Toch wel wat blauwe plekken gekregen, ook op mijn 2e infuus, maar voel geen angst of enige boosheid daarover. Het is, heerlijk zo. En 's middags, thuis op de bank alle tijd genomen voor het prachtige boek van Ken Wilber (zie eerder blog) . Ondanks de vele orthodoxe en alternatieve behandelingen is de kanker toch sterker en is ze er klaar voor om in overgave het leven los te laten. Zo prachtig mooi hoe ze samen dit proces beschrijven . Ken beschrijft ook prachtig mooi zijn proces als ondersteuner, want het was zeker niet altijd makkelijk voor hem. En hij was zeker niet altijd liefdevol. Gelukkig wil Jan dat hoofdstuk lezen, hopelijk kan hij daar iets mee. Gelukkig voel ik me vitaal en verzorg ik mijn eigen eten etc (vandaag zelf gekookt en afgewassen) maar het leven hier draait wel meer om mij dan om hem, iets waar hij wel moeite mee heeft. Hopelijk vindt hij iemand met wie hij dat kan delen, al is dat voor hem heel moeilijk. Afijn tijdens het stervensproces, natuurlijk heerlijk zitten snikken, maar toen Ken beschreef dat hij haar handen vasthield en op het moment van haar sterven, zijn hand naar haar hart bracht, vreselijk diep gehuild ( zo'n huil haast zonder geluid, met je mond ver open. Ik ken hem wel van eerder oud verdriet) Voor mijn gevoel was het een herbeleven van de dood van mijn vader. Op 72 jarige leeftijd, waar ik ook mijn hand op het moment van sterven naar zijn hart bracht, ik had een flashback van mijn beweging ( claudia was toen denk nog net geen 1, bedenk me ook dat ik echt niet leef met de datum daarvan, mijn nichtje uit Ecuador en studerend in Groningen, herinnert me vaak aan de sterfdag en het aantal jaar geleden van mijn moeder. Daar leef ik niet mee, die dag is voor mij ook niet belangrijker dan andere dagen en op iedere dag kan ik haar herdenken al is zo;'n dag wel een uitnodiging om er dieper bij stil te staan en het te delen).
Wat een prachtig boek, een aanrader als het je aanspreekt.
En al lezend, besef ik de overgave aan het leven, ook ik weet niet of er in mijn lichaam weer kanker zal ontstaan. De diepe angst voor terugkeer heb ik geheeld en daardoor was het lezen van dit boek niet pijnlijk voor me. Ik voel me ook dankbaar dat de behandelingen heel erg verbeterd zijn tov haar behandelingen in 1984. Hopelijk, mocht het leven anders beslissen, hoop ik dat ik in net zoveel overgave en zonder oordeel kan zijn als haar. Ik ben het idee van "maakbaarheid' door mijn eigen proces aardig aan het loslaten. Ben blij dat ik mijn proces bewust onderga en niet als slachtoffer en mijn dieet, pillen en emotionele helingen geven me het goede gevoel dat ik zelf actief aan het helen bent ipv alleen maar het aanbod van het ZH te ontvangen. Voel me door het boek wel steeds dankbaarder voor het aanvaarden van de chemo etc. Alternatief alleen is te kwetsbaar. Maar wat het leven voor mij in petto heeft, weet ik niet, kwetsbaarheid en overgave hebben zich verdiept in mij, ook tav van andere mensen.
Zo dat is een heel verhaal geworden, nog even iets leuks.
Zaterdagavond onze kerstvakantie geboekt naar La Palma (Canarische eilanden), met auto, Op een prachtig plekje, leuk huisje in een heel groen park met oa avocadobomen met uitzicht op zee vanaf de hoogte en op 10 autominuten van het strand en heel leuk kustplaatsje met haven vanwaar er boten varen om dolfijnen te spotten die daar heel veel zwemmen. Dat is nog een diepe wens van mij om dat mee te mogen maken. Zwemmen met dolfijnen doen ze daar niet, is ook ok voor mij. En beschreven op internet staan ook de prachtige sterrenhemels die daar waar te nemen zijn. Ook zitten we vlakbij het nationale park in de bergen. We gaan gelukkig met zijn 3-en .Heerlijk om me daarop te kunnen verheugen, Dan is, volgens de huidige planning, mijn laatste chemo 1 maand geleden en is een mooi cadeau om te vieren. Dank je wel Joke met het zoeken van deze locatie, want ik trof alleen maar vol/ vol aan ivm de kerstdrukte. Er waren niet veel vliegtuigstoelen meer te verdelen, maar zij vond deze reis met plek, dus heel blij en dankbaar! Dit jaar geen kerstworkshop, wat ik toch al besloten had ivm mijn wens echt kerst te kunnen vieren met Jan en Claudia zonder de voorbereidingen en spanning voor de kerstdansdag, maar wel gaat dan de oudejaarsparty op 31-12 door, want we komen op 29-12 terug.
Dit weekend genoten van Claudia, zondag was ze wel heel de dag haar huiswerk (wiskunde) aan het doen en het viel haar zwaar en vandaag ook weer. Maar heerlijk dat ze thuis is en we er voor haar kunnen zijn, dat ze een rustig eigen plekje heeft en ze gezond kan eten. Vanavond is ze weer naar een huisborrel in Utrecht, hopelijk lukt het, vanavond slaapt ze weer thuis en de verdere week ook iuv de donderdagnacht. Ze gaat nu even heen en weer reizen dagelijks, omdat ze niet zo vroeg op de universiteit hoeft te zijn. Heerlijk dus ook even rust in het geforceerd los moeten laten van haar, een cadeau, waar ik nu ontzettend van geniet. Nu haar thuiskomst afwachten of ze gekozen is voor de kamer etc.
20-9-2014:
Een goede week achter de rug, zonder merkbare bijwerkingen. Ik had gepland om vrijdag naar een biodanza-dag voor leraren te gaan in Utrecht. wilde dat heel graag en Paula (even over uit Denemarken) zou ook gaan.
10 voor acht zou ik 's ochtends de deur uit moeten en ik zou eerder van de dag weg moeten gaan, om met ov op tijd 's avonds in de zaal in Voorburg te kunnen zijn. Donderdagavond voelde ik na een dag veel op het strand te zijn geweest (wat een zalig weer), ineens mijn grens en de reis en alles wat ik mee moest nemen, was me ineens teveel. 's nachts werd ik zwetend wakker en mijn keel vroeg aandacht. Ik moest erkennen dat mijn plan te hoog gegrepen was, vooral ook omdat ik 's avonds nog les moest geven. Mijn lichaamssignalen mag ik niet meer ontkennen, de gevolgen kunnen nu veel groter effect hebben. Dus geluisterd naar mijn lichaam en heb ook de vrijdag veel rust genomen en lekker verder gelezen in het boek van Ken Wilber, heel inspirerend en toen kwam ook mijn dochter nog thuis, dus was genieten. Dit weekend blijft ze ook thuis, voor het eerst sinds weken, fijn om alle geluidjes weer te horen. Ik heb haar wel gemist en haar stress van dat ze met de hospiteerborrels telkens wordt weggestuurd en ze dus nog geen kamer heeft, voel ik ook. Gelukkig heeft ze 2 vriendinnen in Utrecht bij wie ze kan slapen, maar Claudia verlangt ook naar een eigen plek en rust 's avonds. Nu heeft ze ma/di avond weer hospiteerborrels, dus er is nog hoop op een kamer van haar studentenvereniging. En het gemis aan Claudia los ik nu zvm op door haar te visualiseren. Opvliegers door de overgang heb ik ook wel, af en toe een warme vlaag door me heen, maar ik ervaar het niet als erg, nu zweet ik er niet door, dat scheelt misschien, maar het voelt als veel minder erg dan de verhalen die ik voorheen daarover had gehoord.
O ja, pas gelezen, de 3 beste groentes om kanker te voorkomen zijn: als eerst knoflook, rode bieten en spinazie.
Die staan nu ook dagelijks en spinazie wekelijks op mijn menu. Jan heeft een grote hekel aan knoflook, zijn geur en zijn maag kunnen dat niet verdragen. Om die reden eet ik ook niet vaak meer verse knoflook, maar door info uit het anti-kanker dieet wel weer ingevoerd en nu wil ik het nog meer/vaker gaan eten. Heb al teentjes in een potjes olie /kruiden gezet om ook rauw te eten. Als ik te sterk ga stinken, laat het me weten.
Gisteravond in ieder geval weer een heerlijke- en energieke biodanza-les/avond gehad, weer een cadeau om in die energie te kunnen zijn, dank alle lieve dansers, jullie dragen bij aan mijn heling.
15-9-2014:
Nog maar 10!!! Ongelofelijk hoe ik mij vooraf ,tijdens en nu over dit chemotraject voel.
In het eerste gesprek met mijn oncoloog, die me vertelde hoe het door hun voorgestelde traject eruit zou zien, kon ik dit traject van 12 wekelijkse kuren, niet aan. De eerste 4, eenmaal in de 3 weken, kon ik aan, maar wat daarna kwam, nog een traject van nog eens 3 maanden was too much! En nu, natuurlijk ook door diep,samen met mijn kinesiologe door mijn angsten heen te gaan en natuurlijk ook door de ervaring van vorige week en hoe goed die kuur is gevallen, is het gevoel getransformeerd naar lichtheid en acceptatie. De pijnloze prik in mijn buik ipv mijn voorstelde angst hoe het zou zijn in mijn been, was een hele grote opluchting. Die prik hoef ik maar eenmaal in de 3 weken, dus speelde ook niet vandaag, maar zal er ook, als ik hem wel ga krijgen over 2 weken niet meer spelen. Van deze kuur, de afgelopen week geen dipdagen gehad, al voelde ik wel dat ik het afgelopen zondag rustig aan moest doen, mede ook door de actieve eerdere dagen. Dus lekker lang in bad en een mooie- en voedende scriptie gelezen van een collega in de tuin, heerlijk.
Vannacht goed geslapen en vandaag in mijn eentje erheen gefietst. Normaal brengt en haalt Jan me met de auto. Wel met de afspraak met Jan dat hij me met de fiets op zou halen, of als ik me niet lekker voelde hij me met de auto op zou halen. In mijn eentje door de duinen gefietst met de mantra in mijn hoofd: "my mind en al mijn gezonde cellen zijn sterker dan de chemo"en ook mijn innerlijk kind de aandacht en geruststelling te geven, want ook al vallen de bijwerkingen mee, ik moet niet bagitaliseren dat er gif in mijn lijf komt. Het was zulk prachtig weer en de vogels zongen, de zalige ochtendzon scheen me uitbundig tegemoet en naast mij op het paardenpad liepen de paarden van de cavelerie richting hun training op het strand ivm prinsjesdag. Heb die oefening op het strand nooit gezien en wilde ik wel en heb nu in ieder geval wat paarden en de ruiters gezien en voelde hun opwinding, was leuk. Volgend jaar wil ik nu echt eens op het strand gaan kijken, want ik ben altijd wel een paardenmeisje geweest en heb zelfs als stalmeisje gewerkt "mijn eigen Assepoestercreatie?
Van 9.45 tot 12.30 in het ZH geweest en heb veel meditatie's via you tube beluisterd. Van de maagbeschermer die ik via het infuus ingespoten krijg, voorafgaand aan de chemo (taxol/ van de taxusstruik) wordt je een beetje soezerig, wel lekker, maar de meditatie niet helemaal meer gehoord, maar ook goed. Het infuus ging ook goed, een mooie grote ader liet zich zien, na het weken in het warme badje en is goed gegaan, die stress is door het loslaten van de stress voor de prik in mijn bovenbeen, en de bespreking van de nare eerdere ervaring met de oncoloog-verpleegkundige en de oncoloog, ook sterk verminderd. Super, heel dankbaar voor. Het tergfietsen naar huis ging goed en samen met Jan bij een strandtent geluncht. Wel goed beschermt tegen de zon, dus had het wel warm met pruik en vest op/aan.
Maar wel genoten van de zee, de rust en het vakantiegevoel.
En vanmiddag ook nog een voetmassage gekregen van Wim, heerlijk!
Trouwens gister door de scriptie van collega, wilde ik nu eindelijk het boek "De ontembare vrouw"van Clarisse Estes te gaan lezen, maar had geen zin om naar de bibliotheek te gaan. Ik had ook nog een boek liggen, die ik eerder nog niet gedurfd had, namelijk "Overgave en strijd" De groei van inzicht en liefde tijdens het leven en sterven van Treya Wilber. Geschreven door haar man Ken Wilber (bekend auteur van prachtige bewustzijnsboeken). Ik denk dat het woord sterven, mijn weerstand was, want ik wil eigenlijk alleen de overlevensverhalen lezen en horen. Maar goed ineens eraan begonnen vandaag, voelde me sterk en open en ja, een prachtig en ook herkenbaar boek en ik geniet en ook weer inspiratie voor mijn eigen proces en ook voor mijn biodanza-lessen.
Maar nu stop ik, moet ook nog de mailing versturen voor de party, sluit er ook bij aan : Enjoy life! Het leven als prachtige ervaring om te dansen met wat er op je pad komt in een liefdevolle acceptatie en mogelijkheid tot meer bewustzijn en transformatie.
9-9-2014:
In de nacht van zondag op maandag goed geslapen. Voor mij is dat een teken dat ik echt in vertrouwen en zonder angst het nieuwe chemo-traject in ga, Ik kon in het ZH weer kiezen voor een nog lege 4 persoonskamer en ging weer op mijn favoriete plekje liggen. Dicht bij het raam met zicht op bomen en lucht/wolken en met zicht op de ingang (geheel feng shui). Ik was zwaar bepakt met mijn laptop en een tas met eten en drinken voor heel de dag. In het zh kan ik dat ook krijgen, maar hou het liever op biologisch etc. Wel de tomaten-groentesoep genomen en die was heel lekker.
Het infuus is nu in mijn linkerhand gegaan, een dikke ader, in de overgang van hand naar pols. Het inbrengen ging helemaal goed en zo goed als zonder pijn.Het nadeel van die plek merkte ik wel in alle bewegingen die ik nog ging maken en ivm de lange dag (van 9.45 tot 16.00 uur) waren dat er veel. Het infuus moest al zo snel ivm het doorspoelen en ook beschermingsstoffen voor de herceptin.Dat is allemaal wel voelbaar ook in je hoofd, wordt daar wat lichter van in mijn hoofd en wat minder geaard. De herceptin kreeg ik op mijn verzoek niet via het infuus (duurt 90 min) maar via een prik in mijn been. Zag daar wel tegenop, want voelt toch meer als spier dan vet, maar gelukkig kon ik ook kiezen voor mijn buik en daar heeft ze, terwijl ik zat, in een heerlijke rol gespoten. Voelt als een heel licht prikje, was helemaal goed, daarna voel je wel de vloeistof erin lopen, want dat moest ook langszaam gebeuren. Verder er niets van gevoeld. gelukkig daar niet allergisch voor. Maar uit voorzorg daarvoor wel voor de eerste keer 6 uur nablijven in het ZH. Afijn de 3 uur wachttijd volgens het schema gaan gebruiken om de workshop voor woensdag te maken.
Mijn laptop neerzetten en openen was gelijk wel au bij het infuus, moest ik dus nog langzamer en voorzichtiger doen.
Voor een deel gemaakt, lekker om de mooie muziek daar , met koptelefoon op, te horen. Wel goed ook voor me, om die werelden daar te integreren, Ik was al geduid op dat het beschermingsmiddel in het infuus bij sommige mensen slaperig kon maken. Dus ben na een uurtje lekker gaan liggen, en heb via you-tube, geluisterd naar de meditatie "Heal yourself"van Louise Hay. Heerlijk was die.
En daarna wat eten en toen begon alweer de voorbereiding op de chemo; spoelen, + anti allergisch middel + een maagbeschermer. Bij mijn vorige kuur, kreeg ik dat met pillen die ik thuis gedurende 3 dagen moest slikken, dat hoeft nu helemaal niet iuv 2 paracetamols op de ochtend van de chemo.
Tijdens de chemo geluisterd naar een meditatie "Heal Thyself"van ?
En voordat de chemo er volledig door was, hoorde ik het getippel op de gang en jaa hoor daar kwam mijn vriendin, was heerlijk haar te zien en fijn te delen ( ook hoe zij de overgang van haar dochter naar de Universiteit beleefd heeft) en daarna nog even een infuus om de aderen door te spoelen en toen samen naar huis. Voelde me wel goed, maar niet zo geaard, maar ik wankelde niet.Thuis nog in de tuin gezeten (mijn huid goed afgedekt voor de zon) en samen aan de bieten/wortel-sap en aan de sushi. Een bijwerking zou zijn, verminderde eetlust, nou daar gisteren nog niets van gemerkt, had trek in allemaal lekkere, lichte dingen en heb het gelukkig bij gezond kunnen houden. Heb goed geslapen, maar werd om half 5 wakker en heb daarna volgens mij niet meer geslapen en mindfullnes gedaan en gemediteerd. Ik voelde heel veel warme bij mijn bovenlichaam en vroeg: lichaam wat heb je nodig en voelde toen dat ik mijn ketting met kristal om moest hangen. Natuurlijk om van alles en nog wat af te kunnen voeren. Goed en fit opgestaan, lekker ontbeten . Voel wel af en toe weer warmte mijn oren uitkomen, maar is allemaal goed te handelen. Nu naar de yoga.
6-9-2014:
Gisteravond in Voorburg zelf helemaal mee kunnen dansen, omdat Robert de Jong, ivm eerdere afspraak de les zou geven. Wat heb ik genoten. Normaal ga ik in de zomervakantie altijd het liefst op een biodanza-vakantie om er weer helemaal in onder te kunnen duiken. Helaas kon dat deze zomer niet door de chemo etc.. Daarom gisteravond ten volle genoten. Les geven is heerlijk, maar zelf dansen, je vrij te voelen en geen verantwoording voor het geheel te hebben is zo fijn. En gisteravond voelde ook wel als een feestje, naast de mensen van de vrijdagavondgroep, waren er veel van de woensdagavondgroep en ook nog veel mensen van de Sardiniegroep. Met de Sardiniegroep hebben we vandaag een reünie bij de vader van Sam thuis. Dat wordt babbelen, lachen, foto's kijken, herinneringen ophalen en eten, daarom was het extra lekker om elkaar ook al in de dans ontmoet te hebben. Hoorde gister al zoveel moois over hoe de Sardinië -vakantie heeft doorgewerkt bij de mensen.
Ivm de warmte zonder pruik gedanst in mijn blote, kale, bolletje. Voelde voor mij goed, vrij zonder belemmering. Thuis loop ik ook altijd kaal rond. Mijn lessen blijf ik nog wel geven met mijn pruik op, ik wil mijn dansers vrij laten zijn, zonder de associatie van de chemo etc. En omdat ik met les geven toch maar korte stukjes dans is dat qua warmte heel goed te hebben.
O ja en bij de oncoloog was ook alles goed, mijn bloed en hartspier zijn goed, zodat het traject vanaf a.s. maandag gewoon gaat starten. Ik krijg er steeds meer vertrouwen in dat ik ook dit traject (die lichter is) dansend doorheen kom.
4-9-2014:
Gisteren weer les gegeven en gedanst. Het was zalig en heb ervan genoten. Veel nieuwe mensen, heel fijn.
En mijn longen heb ik niet gevoeld, mijn conditie is echt weer goed, heel dankbaar!
Bij 1 dans dacht ik wel , oei blijft mijn pruik wel zitten, maar gelukkig wel
Vanmorgen een MRI scan gehad van de werking van mijn hart-spier. Dat is, omdat ik herceptin, eenmaal per 3 weken naast de chemo ga krijgen en die kan schade opleveren voor mijn hart-spier. Door deze scan kunnen ze zien hoe de conditie etc vooraf was. De herceptin geven ze alleen maar als mijn hart-conditie goed is. Ook mijn bloed laten prikken, van beide krijg ik morgen, van mijn oncoloog de uitslag. Het bepaalt de chemo die ik voortaan iedere maandag ga krijgen. De herceptin ga ik krijgen, omdat mijn tumor het her2neu eiwit bevatte. De herceptin bindt dat eiwit, waardoor er minder kans is op terugkeer. de herceptin krijg ik dmv een prik in mijn been. Ik ga het allemaal maar in vol vertrouwen ontvangen. Ik ga zo mijn afstreepkalender maken voor de 12 wekelijkse kuren, werkte ook goed tijdens de 21 bestralingen. Zo hou ik het overzicht en is het einde beter in zicht.
2-9-2014:
Ik geniet van mijn voorlopig laatste chemo-vrije week. En ben heel benieuwd hoe het weer zal zijn om les te geven. Heel veel nieuwe aanmeldingen gekregen. heel bijzonder, veel meer dan het vorige seizoen. Wel weer een hele uitdaging om de lessen aan te passen voor de nieuwe en fijn te laten zijn voor de bestaande groep en dat de groep zich liefdevol vermengt.
Gisteravond onze dochter opgehaald en onze ontmoeting was zo intens. Ze was niet op de plek waar ik haar verwacht was, de straten stonden vol met alle mannelijke/ vrouwelijke ontgroeners, hun vrienden en ouders, een heerlijke opwinding/opluchting was voelbaar. De mooie karakteristieke clubhuizen van de vereniging van de mannelijke-en vrouwelijke leden, staan op een heel mooi plekje in Utrecht. Van een vriendin hoorde ik dat Claudia een pizza was gaan halen, samen liepen we er heen. Toen we elkaar zagen renden we naar elkaar toe en hebben een tijd, samen huilend (ik voelde het door haar hele lichaam) in een omhelzing gestaan. Wat was dat mooi en intens. Heel dankbaar voor dat we dit zo met elkaar kunnen delen en dat te midden van vele studenten. Heb bewondering voor haar dat ze dit zo kan. En wat waren we blij elkaar te zien en wat was ze blij dat ik er zo goed uitzag en het goed met me ging. Ze had eenmaal mogen bellen met me, ivm de chemo, maar ze had dat bewust niet gedaan, omdat als ze zou horen dat het niet goed met me zou gaan, ze direct naar huis was gekomen, waardoor ze geen lid zou kunnen worden van de studentenvereniging. Ze heeft het zwaar gehad met de ontgroening, vooral in het begin, ze was wel bang, in het begin waren ze heel streng. Ze voelde zich chronisch ondervoed en is nog net niet flauwgevallen. andere meiden wel.
Maar het heeft haar ook heel veel goeds gedaan. Ze is nu al trots op de studentenvereniging. Ze heeft een jubileumboek gekregen met 100 jaar geschiedenis met allemaal powervrouwen erin beschreven, met al hun kwaliteiten en goede daden. De vrouwen/meiden worden in de vereniging heel erg bekrachtigd . In de auto volop verhalen en ook veel clubliederen. Het plezier in zingen is terug! Heel leuk. Vanavond heeft ze een ronde gemaakt langs de studentenhuizen( van de vereniging) om te kijken voor welk huis ze gaat "solliciteren"voor een kamer. En vandaag met haar het eea via internet geregeld en genoten van het samenzijn. Morgen start de introductie van de studievereniging en ze heeft er gelukkig zin in. (o,o mama, je weer voor niets zorgen gemaakt. Vertrouwen en loslaten, I know)
30-8-2014:
Ik voel me weer helemaal goed! Ik voel mijn kracht toenemen en mijn longen zijn zacht en open. Gisteren met tegenwind gefietst en dat ging ook helemaal goed. Geen stress/ pijn/kramp gevoeld in mijn longen.Ik voel me heel, heel dankbaar. In deze conditie had ik de party wel kunnen geven, maar dan had mijn herstel toch onder druk gestaan en nu niet. De externe oorzaak was een groot cadeau aan mezelf. Ook het diepe besef dat, ook al staat Biodanza hoog op mijn lijst, mijn herstel bovenaan staat.
Maar wat hieraan vooraf ging;
Afgelopen maandag, na het verwenweekend, voelde ik duidelijk weer mijn fysieke grenzen en heb regelmatig moeten rusten. Dinsdagochtend werd ik met pijn in mijn aderen en dan vooral ook op de plek van mijn laatste chemo-infuus wakker.
En die pijn roept angst op voor het volgende chemo-traject. Iedere week aan het infuus.Iedere maandag minstens een halve dag in het ZH en dan 12 weken lang. Nieuwe chemo en eenmaal per 3 weken ook herceptin (met kans op hartschade), kans op polyneuropathie.(beperkt gevoel in de zenuwuiteinden van vingers en voeten) Vrolijk wordt je daar niet van, tenminste ik niet en de angst was voelbaar heel groot.Ik wilde heel graag naar mijn yogales, dus niet stil gestaan bij de pijn en de angst, maar huilde tussen alle bedrijven door, ook bij de yoga. In deze 2e week van de chemo heb ik eerder die pijn in mijn aderen en ook wel een beetje polyneuropathie gevoeld en weet ik ook dat het na een paar dagen voorbij is. Maar het was echt de angst voor het nieuwe en voor mij nog onbekende traject die me aangreep. Gelukkig had ik 's-middags een sessie bij mijn kinesiologie-therapeute. Zij was net door haar rug gegaan en kon mij alleen maar zittend helpen, waardoor we een "helende reis"gedaan hebben. Diep afgedaald in mijn lichaam en dan kijken, voelen wat om aandacht vraagt en daarmee communiceren. Klinkt makkelijk zo, maar ik vind het echt hard werken. En de kunst is om open te blijven, of er een antwoord vanzelf opkomt of niet. Niet in je mind te gaan zitten. En dan contact maken met mijn angsten en tuurlijk komt er dan weer een kleine Hannie, ditmaal een baby van 6 a 7 maanden die druk bezig is om aandacht te krijgen, geen basisvertrouwen heeft.Ook de pijn van mijn longen ingegaan, daar contact mee gemaakt en gevraagd: longen wat heb je nodig? En direct na die vraag, door de aandacht en attentie, voelde ik al verzachting, kreeg het ruimte. Tuurlijk die cellen hadden liefde en aandacht nodig.
Ook de angst voor de infusen en het volgende traject, want ja, ik zou nu ook kunnen zeggen , ik stop. Ik voel nml wel dat de kanker geheeld is, maar echt voor 100% dan komt er weer angst op. Juist de komende chemo met herceptin is voor mijn kankertype heel preventief en zijn de helingscijfers heel goed. En ik heb vrouwen om me heen, die juist opknapten in dat traject, omdat de chemo niet zo belastend is. Dit nu is even allemaal mind en ook meer voor jullie kennis, maar wat heb ik een angst gevoeld. Heel de "helende reis"bleven mijn tranen stromen, soms rustig en soms heel hard.
Uiteindelijk heeft de heling plaatsgevonden, de liefdevolle integratie van mijn innerlijk kind, de integratie van basisvertrouwen, de diepe connectie/communicatie met delen van mijn lichaam die aandacht vragen en vertrouwen dat ik het volgende traject goed door kom. Niet vanuit "ik ben sterk en ik doe mijn best"maar vanuit een diepere basis.
Ook nu thuis doe ik dagelijks eerst mindfulness, bewust worden van alles wat aandacht vraagt en vervolgens communiceren "lichaam wat heb je van me nodig". Voor mij belangrijk dat ik met mijn dagplanning daar echt prioriteit aan geeft. Voorheen dacht ik vaak "als ik al mijn "to do's"gedaan hebt, dan..... Maar vaak was er dan geen tijd meer. Nu dus hernieuwde prioriteiten. Dit is echt mijn pad van heling. Ook een NLP meditatie van Robert Mc.Donald om te communiceren met dat deel in je lichaam die de kanker veroorzaakt heeft met een positief doel voor jou, brengt me dieper op mijn helingspad.
Naast dit pad, is de overgang nu ook ingegaan. Mijn ongesteldheid is uitgebleven en voel af en toe wel stoom in mijn oren, maar dat had ik al vanaf de eerste chemo. Er staat een mooi E-book klaar over de overgang, ook dat proces in mij vraagt om bewustzijn en dan ook nog het proces om mijn dochter los te laten, morgenavond kunnen we haar ophalen, wat heeft dat ontgroenen lang geduurd en dinsdagmiddag moet ze op introductieweek voor haar studie. Ben benieuwd of ze daar de energie voor heeft. Drie processen in 1, wel bijzonder.
25-8-2014:
Het verwenweekend in Bergen in Hotel Blooming van "Stichting voor jou" was heel fijn. Ik ben daar heerlijk mijn dipdagen doorgekomen. Wat komt er een energie vrij, als je niet hoeft na te denken over wat te eten, het niet hoeft te maken, niet hoeft op te ruimen. Hierdoor heb ik alle yoga, mindfullness, massage, stiltewandeling etc etc mee gedaan. Ook heb ik voor het eerst sinds de diagnose weer gezwommen en in de sauna gezeten. Dat laatste ging maar net goed, gelukkig was er een lotgenote, die me naar mijn kamer hielp, want ik was wel dizzy. Maar wat heb ik genoten van die zalige, ontspannende, warmte. Het was natuurlijk niet alleen maar leuk en ontspannend, gevoelig voor alle energie, ook de pijn gevoeld van mijn lotgenotes. Bij meerdere was de kanker teruggekomen en lopen al jaren dit pad. Ieder staat er weer anders in, velen durfden nog niet te voelen, maar juist zo'n weekend stimuleert ieder om ook naar andere wegen te zoeken in het helingsproces, dat is wel het mooie in wat deze stichting, naast het verwennen, wil bieden. De organisatie is in handen van vrouwen met biodanza-ervaring en gelukkig was er ook een lotgenote met biodanza-ervaring, zodat ik met haar op een dieper niveau contact kon maken.
Heel erg genoten van het zalige- en gezonde eten daar en van het duingebied van Bergen. Helaas nog niets aangekomen ondanks alle verwennerij. Vandaag vroegen veel zaken mijn aandacht, o.a. het afgelasten van de party ivm de dubbele reservering van de gymzaal. Ik ervaar het als een rijkdom, dat ik die beslissing met zoveel innerlijke rust en overgave heb kunnen nemen. Toen mijn chemo een week werd uitgesteld, voelde ik duidelijk de stress van de planning die zo goed was en door het uitstellen dus niet meer. Het is een proces van loslaten en het loslaten van komende party voelt ook goed. Ik had me er wel op verheugd, iedereen weer te zien en in die prachtige, enthousiaste, liefdevolle energie te zijn. Maar in mij voelde ik wel dat mijn longen/ conditie nog niet genoeg was voor deze energieke start. Want ook al heb ik heel veel helpers en kan ik een collega vragen de vivencia te doen, het blijft toch een hele organisatie en veel uren werk. Ervaar deze externe oorzaak als cadeau van het universum; er wordt goed voor mij gezorgd. Op 30-8 zou ik ook precies in de periode zitten dat mijn afweer het laagst is. Hoorde van de vrouwen in het weekend dat meerdere tijdens hun chemo, meerdere longontstekingen hebben gehad. Daar moet ik niet aan denken. Komende week goed voor mezelf zorgen, met rust, meditatie en voeding etc en met wandelen mijn conditie verder opbouwen. Komende zondagavond is de ontgroening van mijn dochter in Utrecht afgelopen en kunnen we haar ophalen. Ik vind het erg lang duren, vindt dit lastiger dan 5 weken Thailand, want toen hadden we tenminste via whats app nog contact, en hoorde haar heerlijke ervaringen, nu is het echt afkicken. O ja, mijn ontstekingen zijn allemaal geheeld en heb net de laatste anti-bioticapil geslikt. Heerlijk om het pakje weg te kunnen gooien, vond de pillen zo vies, met zo'n nare bijsmaak, is gelukkig ook weer voorbij.
19-8-2014:
De anti-biotica heeft wel goed gedaan, voel me beter, klink nog soms wat nasaal, maar het hoesten is weg en mijn oorsuisingen door vocht achter mijn oor ook, dus dat scheelt een hoop. De extra week herstel, waarin ik me echt heel rustig gehouden hebt, heeft me goed gedaan.
Maar toch wel met een beetje angst de 4 e chemo ingegaan. Mijn dochter ging mee, omdat dit de enige keer was dat ze een keer mee kon gaan. En ik kon op een 1 persoonskamer liggen, wat een luxe, gewoon daar rustig met mijn dochter te zijn, zonder de drama en de pijn van de anderen te zien. Nu duik ik altijd wel onder met mijn heerlijke en prachtige Healing Cancer meditation en heb dat nu weer gedaan, omdat ik daardoor de chemo in rust en liefde kon ontvangen (en mijn dochter had een boek meegenomen). De angst zat hem in de combi met de anti-bioticum en alle pillen tegen misselijkheid en de chemo. En weer had ik een pijnlijke injectie, ze had een dunne ader gepakt, maar goed, losgelaten.
Na 1,5 uur was ik weer klaar en had de 4e en laatste van deze zware serie achter de rug. Voelde goed. Nieuwe cyclus start 8-9, dus nog even ver weg.
Met Jan en Claudia gelopen door het Clingendaalse bos, heerlijk om na de chemo even in het bos te zijn, heel aardend en ontgiftend en daar ook geluncht. Maar teruglopend naar de auto voelde ik wel dat ik naar mijn bed moest. Dat was wel veel eerder dan bij de 3 eerdere kuren. In bed alle spanning en angsten losgehuild en gemediteerd en geslapen. Toen ik wakker werd, had ik allerlei creatieve ideeën voor de party en heb hem gelijk geschreven. Was wel; heel bijzonder dat ik die ideeën had, op zo'n dag en de drive om hem gelijk te gaan schrijven. Voor mij is de biodanza echt helend, omdat je werkt met doelen, het geeft mij een boost. Tuurlijk moet ik voor mijn rust zorgen, maar die boost werkt wel goed op mijn herstel. En daarna ben ik lang tv gaan kijken, allemaal kookprogramma's om me even af te leiden van de pijntjes en lichte misselijkheid (de kookprogramma's waren zo inspirerend, maar gelukkig niet op mijn misselijkheid) Heb wel luchtige kleine maaltijden kunnen eten en niet overgegeven gelukkig.
En vanmorgen voelde ik me weer helemaal goed en fit. Heel dankbaar voor deze dag, ik hoop dat het zo, ook al is het soms met wat dipdagen, goed blijft gaan. Vanmorgen naar yoga geweest en vanmiddag naar mijn homeopate/bio-resonantie-therapeute. En tuurlijk door de chemo gister en door alle anti-biotica en ook door de overgang(want mijn 3e ongesteldheid tijdens de chemo laat nog op zich wachten, maar is ook niet meer te verwachten volgens de oncoloog) is er wel het een en ander uit balans, maar wel goed te herstellen. Verder gaat het goed, heerlijk om bevestigd te krijgen wat ik voel. Ik ben weer vol vertrouwen. Nu nog mijn dochter helpen pakken, die morgen start met haar ontgroeningen en daar erg tegen op ziet.En het pakken aan het uitstellen is. Komend vrijdag ga ik voor 3 dagen naar Bergen, hotel Blooming (heel luxe en met een eenpersoonskamer) voor een verwenweekend voor vrouwen met kanker. Heel luxe en voor een deel gesponserd door allerlei sponseractiviteiten die gedaan zijn. Krijg daar ook yoga, Mindfullnes en massage, ik verheug me erop. Door het uitstellen van de chemo, vallen mogelijk mijn dipdagen in dat weekend. Maar ik word daar zo verwend, dat het misschien ook wel fijn is. Voor Jan in ieder geval, want hij heeft het moeilijk als ik me zielig voel en verwend wil worden. Het enige probleem is of ik auto kan rijden op een dipdag, maar goed dat zien we dan wel weer. Mocht iemand op komende vrijdag die kant op gaan en/of zondagmiddag rond een uur op 4 weer richting randstad rijden, dan hoor ik dat graag.
15-8-2014:
Afgelopen woensdagavond heb ik samen met 2 biodanza-collega's, waarmee ik samen op de opleiding heb gezeten en jarenlang mee in de weekgroep heb gedanst (Irene en Ingrid) een aantal koesterende oefeningen gedaan. Was heel fijn en helend om me daar aan over te geven en het volledig te ontvangen. Ik mis de biodanza, dus dit was een heerlijk geschenk. En gister van Hima, mijn assistente een zalig ontspannende voetmassage gehad, zalig was het en 's avonds met haar en Joke ergens gegeten en heerlijk gebrainstormd over mijn situatie over de biodanza etc etc. Want door mijn huidige gesteldheid, weet ik even niet hoe ik me zal voelen over 2/3 weken. En jawel hoor vanmorgen werd ik wakker met allerlei ideeën voor de komende party en kom weer in het plezier en de energie om eea te organiseren. Hopelijk geeft dat mijn gezondheid ook een boost. En ja, ik moet ook achtervang gaan organiseren voor als ik niet de kracht heb om te faciliteren, maar hopelijk kan ik het allemaal weer zelf.
14-8-2014:
De kno arts heeft voor de zekerheid mij verwezen voor een scan. Ik kon daar direct terecht en ondanks de volle wachtkamer, was ik als eerste aan de beurt. (is dat een goed teken????). Ik blijk een neusholte-ontsteking te hebben, dus weer aan de anti-biotica. Na 3 dagen zou ik daar effect van moeten merken, is dan morgen, want nu voel ik nog geen verschil. Ik heb geen hoofdpijn of iets, voor mij voelt het gewoon als een verkoudheid die nu al 4 weken duurt.
Als mijn situatie niet verslechterd, krijg ik nu maandag de chemo. Hopelijk herstel ik, zodat ik hersteld aan de laatste zware chemo kuur kan starten.Verder voel ik me wel happy. Mijn dochter start woensdag met de ontgroening voor een Utrechtse studentenvereniging, dus die is nu druk om van alles te kopen , ongelofelijk wat een lijst ze heeft gekregen, denk dat ze daar zo maar € 200,00 mee kwijt is, apart hoor de ontgroeningscultuur. Nu weer even genieten dat ze thuis is.
11-8-2014:
Vandaag weer bloed laten prikken en gesprek met oncologie-verpleegkundige als voorbereiding op 4e chemo morgen.
Bloed was goed, nieren en lever doen het goed. Alleen mijn verkoudheid, de verstopping die duidelijk hoorbaar is, deed haar twijfelen of chemo morgen mijn gestel niet zou verslechteren. Na overleg met de oncoloog hebben ze besloten om de chemo uit te stellen. Voelde me daardoor ineens heel zwak, zo ken ik mezelf niet. Zo erg is die verkoudheid niet, kwam naar boven. Ook kwam gelijk mijn schema op en dat alles qua planning precies klopte, maar bij uitstel dus niet meer. Balen !!!!! Inmiddels voel ik wel dat het een cadeau is voor mijn lichaam om wat langer te herstellen, alleen de verstopping voelt vrij stug, dus hoelang gaat die duren? Morgenochtend naar de kno-arts voor verder onderzoek naar holtes en oor (nog steeds half doof door vocht achter mijn oren). Ik had vandaag weer een energetische behandeling, heerlijk om alles goed door te voelen stromen en weg te zakken in ontspanning. Mijn conditie gaat iedere dag wel iets vooruit. Dagelijks neem ik ook stoombad of voetbad en neem zo, niet lachen is een oud huismiddeltje; warme broodpap op mijn neus/holtes-gebied , we gaan het meemaken.
6-8-2014:
Zoals ik eerder geschreven heb, ben ik met een hoest/ verkoudheid de 3e chemo ingegaan op 22-7. Was niet heel ernstig, maar hij zat er wel. De donderdagavond na de chemo, had ik met het dansen bij een collega op het strand, te lang op het koude zand gestaan. En de kou was goed mijn lijf/ mijn voeten binnengekomen. Ik ben inmiddels maar een lichtgewicht en dat met waterman als sterrenbeeld , die staat voor slechte doorbloeding, had ik zelf betere voorzorgsmaatregelen moeten nemen. Afijn het weekend daarop waren mijn dipdagen en begon op zondag, mijn oor op te spelen. Maar ook niet echt met een pijn waarmee je denkt; gelijk naar de dokter. Dus wat huismiddeltjes toegepast, zoals warme ui tegen mijn oor, zout water spoelen, warm voetbad, watje met etherische olie erin. Zo zijn we dinsdag op vakantie gegaan. Het was heel warm in de auto, ik wilde geen raam open aan mijn kant ivm mijn oor en Jan wilde ook niet, dus enige wat kon, was airco aan. We hebben het in Friesland, waar we verbleven in het gebied: "Oranjewoud"en we daar midden in dat gebied zaten in hotel "Oranjewoud Tjaarda!, ontzettend genoten. Zo prachtig mooi. En natuurlijk heel mooi weer. Maar met de eerste fietstocht, tja, zomerjurkje , wel met een dun vestje ter bescherming tegen de zon (ivm de chemo) , maar geen extra laag op mijn borstgebied en dat voelde ik (had toen dus al een lek in mijn "warmtedekentje") en dan door het bos, dan schaduw, dan zon etc etc. En in het hotel een lange gang die ze door de hoge temperaturen goed tegen elkaar lieten tochten. In het restaurant zitten, waar ook voor mij teveel deuren openstonden. Mijn lichaam had dus heel wat op te vangen, wat het niet kon.Woensdag een te lange fietstocht gemaakt (door verdwalingen), denk ong 40 km en toen voelde ik echt mijn grens, ik was even op. Hoesten werd erger, 's avonds dan maar met de auto naar een leuk restaurantje, die we ook zeker gevonden hebben in Joure, superleuk. Na het eten nog een klein ommetje gemaakt en ineens had ik een hoestbui, waarbij leek of mijn longen dichtklapten. Even had ik geen lucht en ik dacht ik dat ik ter plekke zou stikken (is dus wel een thema van me). Gelukkig kreeg ik daarna weer langzaam wat meer lucht en konden we naar de auto/hotel. 's nachts slecht geslapen ivm het hoesten.
Donderdag heel rustig aangedaan, rustig gewandeld en gefietst in het Oranjewoud, zeer relaxed.
Donderdagnacht weer slecht geslapen door het hoesten, maar wel mooie inzichten gehad en een heel warm, geheeld gevoel in mijn borst en vrijdag na nog een heel klein fiets/wandeltochtje in het Oranjewoud vertrokken voor de terugweg. Heel fijn geluncht op een terras bij een tolbrug, bij de toegang naar het Tjeukermeer, was echt dolle pret daar met de tolmeester die zich daar slapend rijk stond te vissen en de vele boten die langs kwamen. en toen naar. 's avonds thuis had ik 39.8 koorts. Ik heb het niet onderdrukt, omdat mijn borstgebied nog zo warm en geheeld voelde. 's ochtends had ik geen koorts en wel allemaal koortspukkels onder mijn mond. Ik had echt zo iets van; zo mijn lichaam heeft zijn werk goed gedaan, we zijn over de top en nu zal het minder worden. Zaterdag thuis haast alleen maar gerust op de bank, toen ik 's middags ineens weer koorts had en die na een uur ook weer opgelopen was naar 39.4.
Tja, toch maar even het ZH gebeld, wat bij chemo en de koorts ook moet, ik mocht gelijk naar de eerste hulp komen. (echt met chemo gaan er echt deuren voor je open). Een leuk doktersteam constateerde dat ik longontsteking had en dat ik echt aan de antibioticum moest en dat ik daarvoor enkele dagen in het zh moest blijven. Ok dan, ik was in alle acceptatie. Afijn, via het infuus vele dosissen anti bioticum gekregen en ook een ander soort in pilvorm. Ook in zh slechte nacht tgv het hoesten en slijm en veel zweten. De volgende dag werd ik vastgelegd aan het infuus(zoutoplossing was preventief) maar dan zit je als je even naar de wc wil, wel vast aan zo'n rijdend maatje.Ook trombose prikken natuurlijk, ook preventief. Zondag verdrietig wakker geworden, ik had me zo verheugd om Claudia op te halen van Schiphol en dat mocht ik nu overlaten aan Jan en de moeder van Claudia haar vriendin. Ik had veel geappt met Claudia de uren voor haar vertrek, maar niets verteld, wel dat ik achteruit was gegaan, maar niets van het ZH. Ik wilde de terugreis voor haar geen verdriet bezorgen. Via een app hield ik haar landing in de gaten, ze had vertraging en het duurde maar, toen ik eindelijk zag geland, viel er een last van me af, de vliegtuigramp (waarin een schoolvriendin van Claudia heeft gezeten) zit toch in al je cellen, ook al ging dit vliegtuig uiteraard niet over een oorlogsgebied heen, Op Schiphol hoorde ze het pas van haar vader. Daarna dus even door de telefoon met elkaar gehuild, was heerlijk om haar , voelbaar, dichtbij te horen. Toen ze op bezoek kwam, was ik zooooooo blij, mijn tranen vloeien nu weer, terugdenkend aan dat moment. Verder veel in bed gelegen, mediterend, ik had nog niet veel energie, Die avond kreeg ik een pilletje met codine, wat de hoestprikkel onderdrukt. Nu na zoveel slechte nachten, vond ik dat helemaal ok. Nacht niet doorgeslapen, maar alleen licht gekucht, al een hele verbetering. 'sOchtends werd ik wakker met pijn in mijn linkerborst/long, ik was heel emotioneel, ging ook wel in de pijn, maar de pijn was voor mij even te confronterend. Operatie, bestralingen, alle beschadigingen, hoe ver ging ik nog zakken, hoe ver zou ik mijn gezonde lichaam kwijt raken. Ik zat echt even in mijn angst. Van mijn spiegelbeeld, kreeg ik ook geen kracht. weer verder afgevallen, zichtbaar ziek, kaal hoofd en geen make-up. Was wel een echte chemo-look wat ik zag en even niet de Hannie die door de chemo heen danste.Maar ook die emotie stroomde door. Douchen, even echt aankleden met mijn gewone kleding, opmaken, omdat Claudia 's 15.30 op bezoek zou komen en ik met haar buiten wilde wandelen. Het opmaken en mijn kleding hadden wel effect en dan vind ik mijn kale hoofd ook prima staan. Toen mijn infuuszak leeg was, mocht zelfs het infuus eraf, wow, wat voelde ik me toen alweer vrij! Geen rolmaatje heel de tijd naast me. Gaf gelijk ruimte om meer door de gangen te wandelen en even naar het stiltecentrum te gaan. Lekker gehuild daar .
Bij terugkomst, ach ze hadden me gezocht, 2 goede berichten; ik kon gelijk naar de KNO arts om mijn oor even te checken (ik was/ ben nml nog beetje doof door vocht in het oor, maar kon net zo goed allemaal troep zijn) en.... daarna mocht ik naar huis! Wow wat was ik blij, dat verwacht je ook niet zo spontaan midden op de dag en zoveel eerder als hoe de voorspelling was.Een schat van een kno-arts, ik mocht gelijk binnenkomen, hoefde niet te wachten, heeft mijn oren onderzocht. en ja rechts zit vocht achter mijn oor. Maar geen viezigheid. Door mijn chemo durft hij niet te snijden, maar komende dinsdag (vlak voor mijn 4e chemo) mag ik nog even terugkomen voor nog een check. Die uitslag was voor mij al ok. Nu wist ik hoe het zat en dat ik geduld moest hebben,. maar dat het verder wel ok was.
En daarna opgehaald door Claudia en Jan. Mijn mind maakte gelijk het sprongetje, he kunnen we morgen nog naar een hotel. Maar toen ik in de auto kwam, weer de hitte en de airco voelde dacht ik, nee Hannie, we gaan echt voor rust en herstel en dan heerlijk in ons eigen huis/omgeving. Ik kan geen warme auto en airco meer hebben momenteel.
Mijn eerste nacht thuis, wel met codine pilletje in 1 keer doorgeslapen, dat heeft me heel veel goed gedaan. Hier thuis, doe ik het heel rustig aan, Claudia kookt telkens en dinsdagavond met zijn 3-en bij een strandtent gegeten en heerlijk ook van de ondergaande zon genoten en van Claudia haar reisverhalen natuurlijk. En zo voel ik me zeker nog niet fit, maar wel iedere dag een beetje fitter. Alles staat voor mij nu ook in het teken om zo goed mogelijk te herstellen, zodat ik zo goed mogelijk komende dinsdag mijn 4e (en laatste zware )chemo kan ontvangen.
Helaas dat is even het belangrijkste nu, maar ik geniet nog steeds van ook alle kleine dingen, ook van de rust in mezelf. Vandaag mijn laatste anti-biotica ingenomen en uiteraard weer gestart met de pro-biotica om mijn darmflora weer te laten herstellen. Komt allemaal weer goed.Hou van het leven!
28-7-2014:
Herstellende van de energiedip, duurde nu wel 3 ipv 2 dagen. Ook door de combi met een verkoudheid en oorpijn viel het zwaarder dan de vorige keren. Maar in overgave is het het makkelijkst te dragen. Zondag een heerlijke reiki-behandeling van Wil gehad. Nu rustig aan inpakken voor onze trip naar het Oranjewoud in Friesland, ik verheug me er op. Het is een korte trip, omdat zondagochtend, onze dochter na 5 weken terugkeert uit Thailand. En daar kom ik heeeeel graag voor terug. Daarna gaan we nog een paar dagen met haar naar een kloosterhotel (Jan zijn favoriet in Brabant, hebben we lekker de tijd om alle ervaringen in alle rust met elkaar te delen.
25-7-2014:
Woensdag en donderdag had ik hele goede dagen en was energiek. Ondanks slechte nachten door de medicijnen die ik die dagen moet slikken om overgeefneigingen te voorkomen.Donderdagavond (de laatste pil in de cyclus)heb ik die niet genomen, want ik voel helemaal geen overgeefneigingen gelukkig en was toe aan een rustige nacht.
De onrustige nacht van woensdagochtend was wel heel helend en creatief.
Voordat ik ga slapen, doe ik, nav behandeling bij kinesioloog na mijn(in de pijn van mijn toen intrekkende tepel) nog aanwezige stikangst van mijn geboorte, een hersenbrain oefening voordat ik ga slapen.De eerste van de 4 zinnen die ik moet zeggen met ondersteuning van vingersdraaien en het vasthouden van 2 punten op het hoofd is "Ik geloof niet langer dat ik stik"
De energie van het thema was/is: Ik ben het waard om voluit te leven. Bij iedere behandeling checken we die overtuiging en op bewust niveau is die sterk (= positief) maar op onbewust niveau nog niet. Maar bij dat stuk zijn we nog niet op de oorzaak gekomen, er is iedere keer weer iets anders wat mijn lichaam wil. Maar door de goede ervaring van het hardop uitspreken bij de Abraham Hicks Clud, spreek ik nu die overtuiging, voluit uit en ja hoor toen kwam er een piepklein stemmetje omhoog, maar wat nou als ik toch stik.
Ik heb dat stuk/ pijn/ innerlijk kind even geparkeerd en 's nachts toen ik wakker lag, opgehaald. Ik heb mooi de angst en gebrek aan vertrouwen kunnen voelen en heb een kampvuur voor haar gemaakt (vanuit techniek van de Helende reis) met onze moeder, vader en kleine ik en huidige ik. Was heel mooi, helend en ontroerend. Veel uitgesproken en ook mooie woorden van mijn ouders gehoord. En zag ook mijn dochter Claudia als baby in hun armen liggen en heb toen wel alle grootouder-liefde weer kunnen zien en voelen. Wat ze als ouders niet zo hebben kunnen geven, konden ze dat als grootouder wel en voelde heel veel dankbaarheid en er is weer een mooie herinnering geactiveerd. Voel me heel dankbaar en daarna dan het proces dat de hele kleine angstige Hannie, weer in liefde en vol vertrouwen is gaan doorgroeien in mij. Voel me weer meer compleet. Het straalde gister de wereld in toen ik overdag veel op pad was voor boodschappen en ik van ieder een lieve groet terug kreeg. Ik kon ook iedereen wel zoenen, voelde zoveel liefde in me. Gisteravond op het strand gedanst, bij een collega, was fijn om weer vrij te kunnen dansen, even alleen verantwoordelijk te zijn voor mezelf en natuurlijk in de verbinding met mijn partners. Fijn dat ik verrast werd daar met wel 7 dansers uit mijn weekgroepen, dank jullie wel!
Vandaag weer iets wiebeliger, maar nog wel ok. Herkenbaar van de vorige kuren.Kom ik ook wel weer doorheen.
22-7-2014:
Gisterenavond de homeopatische verdunning van de chemo ingenomen, voelde al de nare prikkeling in mijn aderen en heb heel weinig/onrustig geslapen. Zelfs met de wietolie die ik uiteindelijk maar nam, viel ik niet gelijk in slaap. Was vanmorgen wel berustend wakker en alles verliep moeiteloos. Had weer een lieve verpleegkundige, ben nu aan mijn andere arm geprikt en ze prees mijn dikke, stevige aderen, waardoor ik voor haar goed prikbaar was. Dat geeft toch weer vertrouwen in de vele prikken die mij nog te wachten staan. De chemo weer ontvangen gedurende de "Cancer healing meditatie"op youtube. Was weer heerlijk ontroert en verwonderd, zo liefdevol. Deze kuur duur maar 5 kwartier. De Taxol die ik vanaf september wekelijks gaat krijgen duurt 3 uur. En de eerste keer veel langer nog, moet ik totaal 6 uur in het ZH blijven, omdat ik dan ook de Herceptin via het infuus krijg en ze evt bijwerkingen goed in de gaten houden. De herceptin krijg ik daarna eenmaal per 3 weken dmv een injectie in mijn been. Vanaf september zijn mijn vrienden welkom om me voor een deel gezelschap te houden en me bv een voetmassage te geven tijdens het verblijf in het ZH.
Na de chemo met Jan gewandeld op Landgoed Clingendaal en daar geluncht onder de mooie bomen.. Daarna heerlijk in de tuin gelegen in de schaduw. Ik voel wel dat ik nu echt geen zon wil op mijn huid, dat was afgelopen week wel anders. Nu maar echt even de zon mijden ivm de gevoeligheid van mijn aderen. Ik voel wel dat er van alles door mijn lijf gaat. Ook de 3 medicijnen die de misselijkheid voel ik wel. Ik heb echt geen trek in warm eten en hou het maar bij fruit en dan zo mijn wei proteïne shake, hopelijk lukt dat, want voor de bescherming van mijn maag is dat een goede basis voor de verplichte medicijnen tegen de misselijkheid.
Gelukkig is mijn dochter met een inlandige vlucht goede aangekomen in het Noorden van Thailand geeft ook weer rust en meepret voor al het moois en de prachtige natuur die ze daar gaat zien. Alles gaat bij mij nu wat traag, maar bij de voorgaande 2 kuren, lang ik nu al in bed. Ik ben wel rustig en naar binnen gekeerd, is helemaal prima voor nu.
21-7-2014:
Vandaag weer bloed af laten nemen en alles was goed, ook de witte en rode bloedlichaampjes etc. Dus weer klaar voor de kuur van morgen. Ik voel me nu heel goed, maar toen ik vanmorgen even mijn notities na las van de (lichte) bijwerkingen, dacht ik o ja dat gaan we vast weer meemaken. Maar net zo goed was ik het alweer vergeten, het is wel een proces van in het Nu zijn.
Ik ben toch weer ongesteld geworden, na het eerste bericht van de oncoloog dat ik nog 1 x tijdens de chemo ongesteld zou worden, was dat voor mij niet fijn, ik dacht je, alsof de chemo nog niet zwaar genoeg is en dan ook de overgang nog erbij. Maar van een metgezel-vriendin hoorde ik ook dat tijdens haar zelfde kuur ook haar menstruatie was gestopt, maar dat ze geen enkele overgangsklacht had. Dus ik was er wel klaar voor, maar helaas toch weer geworden. Maar 3 x ongesteld tijdens chemo komt niet voor zeggen ze, dus dan is dit nu mijn laatste. En ik ga ervoor om deze fase achter me te laten zonder overgangsklachten.
Was afgelopen week bij een film van Louise Hay over "Je kunt je leven helen". Nu heb ik dat boek al vanaf mijn 25 ste denk ik, maar kijk er alleen nog maar in om ziektes, oorzaak en transformatie in na te lezen. Ik vond Louise in de film heel inspirerend en dat alles uiteindelijk draait om een tekort aan eigen-liefde. Nu was ik van mening dat ik voldoende eigen-liefde had, maar toch werd er iets getriggerd. Na de film deden we een oefening van de Abraham Hicks Club, waarin, als je wilde in het midden van een cirkel kon gaan staan en dan vanuit het NU, in positiviteit iets over je leven kon delen, hoe jet zou willen.. Ik voelde dat ik die uitdaging wel aan wilde gaan en ging naar het midden en zei iets van " Ik ervaar een overvloed aan liefde en dankbaarheid in mijn relaties en in mijn leven"maar toen kwam er ineens een emotie op, die me liet voelen dat ik in de relatie met mezelf, het van belang is dat ik meer tijd mag nemen om meer bij mezelf naar binnen te gaan. Ik vertaal dat even ook naar het contact met mijn innerlijk kind, en sprak dat ook uit, was heel krachtig. Het uitspreken werkt wel krachtig, want de emoties komen vanzelf op, was daar dankbaar voor. Dus nu dagelijks mijn uitdaging om er echt tijd voor te nemen. Vaak wilde ik gaan mediteren als al mijn klusjes af waren, maar mag mezelf belangrijker gaan vinden en dus aan het mediteren voorrang gaan geven. Heerlijk dat nu mijn biodanza-vakantie is ingegaan, dus heb geen excuses meer.
14-7-2014:
Voel me nog steeds heel goed, energiek en krachtig. Zaterdag heerlijk gedanst en genoten van een fantastische Beachparty, samen met heel veel andere dansers. Vrijdag wordt het heel mooi weer, dan gaan we weer op het strand dansen, is zo fantastisch lekker, vooral bij heerlijk weer. Daar geniet ik graag nog een keer van, voordat mijn biodanza-vakantie-stop echt in gaat.
De maandag daarna staat er dan weer een bloedafname en gesprek met oncologie-verpleegkundige in de agenda en dinsdag mijn 3e chemokuur. Gezellig weer samen met een vriendin, die dan haar 6e en laatste chemo ontvangt.en heel blij voor haar, dat zij het kan afronden. Andere vriendin heeft ook onlangs haar 6e en laatste ontvangen.
Zij volgen een ander traject en bij hun staat de operatie als volgende op de agenda.
Ben al voor de dipdagen (die ik in het weekend van de 26 ste verwacht) verwenbehandelingen aan het plannen, zoals reiki etc. Mocht je ook langs willen komen voor een massage ed, ik hoor het graag.
8-7-2014:
Herkenbaar van de eerste chemo, was ik ook nu weer vanaf dag 3 en 4 een beetje wiebelig en voelde ik mijn ogen slechter worden en dag 5 en 6 had ik een duidelijke energiedip. Dat was in het weekend en ik heb me er aan over gegeven en vanaf zondagavond knapte ik alweer op en ik voel me iedere dag aansterken. Gisteren bij mijn kinesiologe weer een prachtige healing gehad. Mijn eetlust en smaak zijn nog steeds goed, maar ben toch weer wat afgevallen, ben nu gestart met proteïne om aan te komen, weer een vetlaagje te creëren. Gestopt met de backing soda, voelde weerstand bij inname en bij het testen bleek het mijn darmen te overstressen. Voor o.a. toename van zuurstof in de cellen heb ik ook homeopatische ruikflesjes en via homeopate/bio-resonantietherapeut 2 middelen voor aansterken witte bloedlichaampjes en immuunsysteem. Alle pillen /druppeltjes/ reukflesjes is haast een dagtaak in combi met gezonde maaltijden, maar heb het heel graag voor mijn heling en herstel over.
Ben zo blij en dankbaar dat i me weer goed, vrolijk en krachtig voel. Draag nu heel de dag mijn pruik om wat meer te wennen, want wil zaterdag met pruik op dansen. de pruik is zo mooi en staat me zo goed. En zelfs op de fiets, met wind en regen, blijft dier goed zitten.
6-7-2014:
Ik was donderdag en vrijdag "wiebelig", maar heb nog wel de vrijdagavondles mooi af kunnen sluiten zelf. Was heel fijn, maar na de les voelde ik niet veel energie meer, de volgende dag geslapen tot 11.00 uur, wat voor mij heel bijzonder is. Zaterdag en ook nu duidelijk heel weinig energie. Ik doe af en toe wel wat, maar daarna is het rusten. Geef me er na maar aan over. Voel af en toe de stoom uit mijn oren komen en voel tintelingen door mijn lijf en vingertoppen, allemaal bekende bijwerkingen van de chemo. Ik weet dat het wel weer hersteld.dus overgave en vertrouwen en vooral veel rust.
3-7-2014:
Rechts met pruik, maar omdat ik de pruik te enthousiast geborsteld had, was mijn slag aan de voorkant eruit. Met een sjaaltje proberen op te lossen, ging redelijk, maar ik had wel een aardige coupe sauvage. Ik moet hem even bij laten stijlen of misschien de voorkant wat korter knippen, want er hangt anders wel veel haar in mijn gezicht, wat ik niet zo fijn vindt. Ik sta daar voor de prachtige Soefi kerk, waar ik een hele mooie huwelijks-ceremonie bij hem mogen wonen, van Saskia die af en toe danst bij me . Het symbool van het hart, met onderaan de maan, die belicht wordt door de zon (het goddelijk licht) en de sterren, daar we afkomstig zijn uit het sterrenstelsels en de vleugels om ons hart te openen, prachtig.
Gisteravond een prachtige afsluitende les gegeven voor de woensdaggroep, voor dit seizoen. Ik voelde me heel goed, vooraf had ik al gedeeld en gevraagd of er geen weerstanden zijn, dat ik graag mijn huidige 3 creaties wilde ervaren in de dans, dus eerst met pruik gestart, in een eringscirkel, gedanst zonder pruik, dus heerlijk bloot en open en daarna met sjaal. Was heel fijn om mezelf zo open, vrij en vertrouwd te tonen aan de groep en er helemaal ok mee te zijn.
Ik heb nog steeds stekels, die zijn nog niet losgegaan, zoals me voorspeld was. Ik wil wel graag een mooi, glad glimmend koppie. Moet dus even een scheerafspraak maken.
Vandaag voel ik me wat minder krachtig. Merk ook dat mijn ogen weer achteruit gaan en heb mijn 2 glazen bietensap wel nodig. Ben vandaag begonnen, met homeopatische verdunning van de chemo, om mijn lichaam zelf aan het werk te zetten om de bijwerkingen te helen of iets dergelijks. Maar dat kan in het begin ook weer klachten geven. Misschien is dat wat ik vandaag voel. Ik hou de dosis van het goedje maar even laag, want ik wil morgen graag weer mijn vrijdagavondseizoen mooi af kunnen sluiten.
2-7-2014:
Ik voel me goed! Ben heel blij, ook heel blij dat ik mijn laatste les op de woensdagavond en ik verwacht ook op de vrijdagavond (met gelukkig bij beide Denny van Dop als achtervang) kan geven. Heerlijk om weer met jullie te zien in een mooie afsluiting van een bijzonder en mooi seizoen.
Met mijn dochter in Thailand gaat het ook goed. En ik moet zeggen dat de rust in huis (ook 's nachts) ook wel even goed voor me is. Het waren hectische weken met de examens, en alle feesten en uitgaan, maar heerlijk om meegemaakt te hebben en nu weer te genieten van de rust en de wetenschap dat Claudia het daar goed heeft met haar vriendin. Vanmiddag ga ik naar een huwelijkceremonie van iemand die af en toe bij me danst ( op een mooie lokatie, nml in de Soefi kerk in de prachtige duinen van Katwijk) en aan wie ik op het 50 ste verjaardag een mooie biodanza-ceremonie heb kunnen geven. Daar ga ik netjes met pruik naar toe, dus foto volgt. Gister op de yoga wilde een man (die ook bij me wil komen dansen) spontaan foto's van me maken met sjaal op, die zijn heel mooi geworden, zodra ik die heb, plaats ik ze ook.
1-7-2014:
Gister mijn 2e chemo gehad. Was minder gezellig. mistte mijn buurvrouw en mijn lieve verpleegkundige.Moest nu vragen om mijn warme badje voor mijn aderen. Ik had verteld waar er de vorige prik zat, maar ze zei, dat ze nooit dezelfde ader pakken. Maar wat deed ze, ze pakte wel dezelfde ader. Nu dat heb ik geweten. de naald ging er heel stroef in.Heb daar nu een kleine blauwe plek. Volgende keer beter opletten. De chemo weer mooi tijdens de meditatie ontvangen, er stroomden wel tranen uit mijn ogen. Confrontatie was weer groot, kwam bij dat ik nog niets gehoord had of Claudia goed was aangekomen. Dat hoorde ik pas 's middags, ze zaten toen bij een reisbureau waar ze wifi hadden, in het hotel hebben ze dat niet. Ze vertrekken geloof vandaag een aan resort op 1 van de eilandjes in het Zuiden, willen eerst even relaxen voordat ze naar het noorden trekken. Gelukkig gaat alles goed en dat geeft mij ook rust. Heb gistermiddag na de kuur nog lekker langs de branding gelopen met Jan en daarna geslapen,. Werd niet fit en lekker wakker, dizzy en licht misselijk en dat werd later erger. Dus niets meer gegeten en heb gelukkig niet over hoeven geven. Ben gaan slapen met 2 druppels wietolie en dat ging goed. Stond vanmorgen goed op , iets minder energiek, maar goed genoeg. Ga zo naar de yoga. Gaat helemaal goedkomen verder. O ja, foto;s van mijn bolletje, pruik en sjaaltjes volgen, moeten nog gemaakt worden.
28-6-2014:
De diploma-uitreiking van mijn dochter is geweest, heb er als zeer trotse moeder van genoten. Omdat mijn haar niet zo lekker meer viel, had ik een sjaaltje in (ook tijdens mijn ochtend en avond-les) en dat stond nog leuk ook. Met de diploma-uitreiking (duurde 3 uur) en iedere leerling werd toegesproken met diens hoogtepunten etc van zijn VCL tijd.
heb ik stevig geklapt , maar hield ik mijn hoofd wel rustig, om mijn haar niet rond te laten wapperen.
's Avonds in de les kon het me niets meer schelen, mijn haar had haar taak volbracht. Na iedere omhelzing, zag ik mijn haren rond de kin van mijn omhelzer hangen. Vandaag om 13.00 uur zaten Jan, Claudia en ik dan ook bij de pruikenspecialist (Kapsalon Huisman op de Frederik Hendriklaan) .'s morgens had ik al even gehuild, samen met Claudia, maar dat was meer, omdat we allebei nu voelen, dat 5 weken wel lang is en dat we elkaar erg zullen missen. Bij de kapper lekker gekletst en gelachen met zijn allen. Ze gaf echt alle ruimte om even te ontspannen en me thuis te voelen. Er was een heerlijke sfeer.En toen kwam de tondeuze, ze begon bewust achter, was leuk, ik vond het een lekker gevoel. Jan en Claudia die schuin achter me zaten, vielen gelukkig niet flauw, maar kletsten gezellig door.
Toen ze heel voorzichtig naar de voorkant ging, moest ik wel een beetje huilen, is dan ineens wel heel definitief, maar er zat een mooi hoofd onder al dat haar. Ik voelde me in ieder geval mooi. Ik heb nu nog wel stoppels, maar die vallen komende dagen uit en dan hopelijk een mooi glad koppie. Ik ben benieuwd of ik kaal rond zal durven lopen, ik denk het wel. Mijn pruik herkende ik niet eens, in mijn gedachten was die grijzer, maar is toch nog wel blond en ik vond het ook ineens veel haar, maar hij is leuk. Mutsjes uitkiezen vond ik moeilijker, daar is zoveel keus in.
Jan en Claudia gingen weg en ik ging naar de reform en naar de stad. Moest erg lachen om mezelf, hup gewoon op de fiets, wind in "mijn haren", was ook lekker, iets minder lekker dan met mijn echte haren, maar toch lekker genoeg.
Ik twijfelde wel of die goed zat, maar toch vol vertrouwen. In de stad, bij 1 leuke winkel mezelf verwend met nieuwe kleding, Kleding aan en uit, zo over mijn pruik, maar alles ging goed.Op de heenweg durfde ik nog niet heel veel oogcontact te maken, maar op de terugweg al wel. De gedachte van "zien ze dat ik een pruik op heb", snel gedelete.
Nu met muts en sjaal op mijn hoofd, weet je, het went eigenlijk wel snel. Verheug me op het douchen morgen, wat zal dat makkelijk zijn.
26-6-2014:
Vanmorgen mijn haar heel voorzichtig gewassen, nou ik heb het geweten. Veel haarverlies met uitspoelen, en mijn haar droogde op als een soort rasta.Heel voorzichtig met de scherpe kant van mijn steekpen los gemaakt en heel veel haren losgelaten. Dit is nu echt niet meer te stoppen. Overal om me heen zie ik nu haren en dan kan ik niet eens mijn rug zien. Vandaag en morgen geen tijd om naar de pruikenwinkel te gaan, dus nu voor zaterdag een afspraak. Claudia kan dan nog mee (voordat ze zondag voor 5 weken naar Thailand vertrekt met een vriendin). Het leuke van nu is, dat ik verlang dat mijn haar eraf gaat. Ik sta nu te koken met een badmuts op, kan ik toch beter een leuk sjaaltje of pruik op hebben. Trouwens de haren op mijn kussensloop, valt wel mee tot nu toe. Vandaag nog wel genoten van het fietsen, de wind door mijn haren te voelen gaan, nog even wapperen met mijn manen. Ja nu ik dit schrijf, schiet ik wel vol. Zal dat dus een tijd moeten missen, maar is ok. Morgen met de diploma-uitreiking van mijn dochter, zal ik nog zijn met mijn eigen haar (al is het wat minder...) maar die wens is weer uitgekomen (en een mooi jurkje etc doen de rest)
Ik kreeg vandaag een mail van Access Consciousness, met de volgende tekst:
Ben je bereid naakt te zijn?
En nee, het gaat er niet om dat je je kleren uittrekt. Het gaat om iets heel anders, heel mooi verwoord door Gary Douglas als dit: Naakt zijn in de wereld is de moed hebben om jou te zijn zonder opgetrokken muren voor welk gedeelte van jou dan ook.
Het kaal worden is voor mij ook het verder openen, mezelf nog meer te laten zien in mijn waarde.
Vandaag afspraak bloedafname en gesprek met oncologie verpleegkundige. Was een fijn gesprek, waarin ik veel ruimte had om te vragen en te delen. Mijn bloed was goed, rode bloedlichaampjes heel goed (dank rode bietensap), alleen de witte bloedlichaampjes was nog wat laag, maar ze verwachten dat zich dat verder hersteld heeft voor de komende kuur van maandag.Leverwaarde was omlaag gegaan, maar dat is normaal door de chemo.
En daarna door naar mijn homeopate/ bioresonantie-therapeute en zij heeft alles doorgetest en het gaat goed! energie, afvoer toxische stoffen, nieren, zelfs mijn lymfevaten gaan goed. Ik voel me ook super goed en heb heel veel energie, maar ik vind het echt fijn om dat door een test bevestigd te krijgen, dat het niet alleen een mindset is.
En voor de witte bloedlichaampjes en lever ga ik supplementen slikken, dus komt goed.Ik ga ervoor dat ik ook door de 2e kuur goed heen kom. Ik voel me ijzersterk, vast en zeker ook door het alixer/ 33 die ik inneem en mijn supergezonde voeding natuurlijk.
Inmiddels drink ik nu nog maar 1 wijnglas bietensap per dag en ik voel me nog goed, ik had nml wel heel veel energie en mijn stoelgang was ook heel actief, dus even iets minderen en nu neem ik ook 1 wijnglas wortelsap. Zag een onderzoek over de heling van longkanker alleen door het drinken van wortelsap (had ik dat maar eerder geweten.)
Dus ieder die dit leest, mocht er kanker bij je geconstateerd zijn, je de tijd willen durven nemen om het ZH aanbod uit te stellen, ga op een dieet met wortelsap. http://www.chrisbeatcancer.com/ann-cameron-cured-her-cancer-with-carrot-juice/ En ook gelijk naar een natuurarts om dat te begeleiden. Maar doe vooral wat je zelf voelt, maar ik weet wel, dat ik meer rust had kunnen nemen, want zo'n tumor is misschien in 3 jaar gegroeid, dus die 3 maanden extra hoef je niet bang voor te zijn.
24-6-2014:
Heerlijk doorgeslapen vannacht , of dat nu komt door mezelf of dat mijn dochter een avond thuis bleef en niet naar 1 van de vele feesten is gegaan, dat weet ik even niet. Voelde vanmorgen bij het opstaan weer haarpijn. Bij het ontbijt klaar maken, zag ik een losse haar, o dacht ik, dat is normaal, toen nog een losse haar en toen nog 1 en nog. 1. Dat was meer dan normaal. Toch maar even met mijn handen door mijn haar gegaan en ja het eerste bosje kwam los
Helemaal volgens de algemene verwachtingen, 2 weken na de eerste kuur dat het begint. Mijn angst voor "wie ben ik zonder haar"heb ik al eerder losgelaten, maar ik had toch een stil hoopje door de behandeling van acces consiennsness en kleurenpunctuur, die als bijwerking kunnen hebben dat je je haar behoudt, dat ik wellicht mijn haar langer kon behouden, maar nee, ik zal het gaan meemaken hoe het is om kaal te zijn. Tuurlijk het verdriet even kunnen voelen, maar geen drama. Tuurlijk ga ik mijn wapperende manen missen,op de fiets in de dans, mijn haren te voelen op mijn schouders, zo zacht. Ik deelde het aan mijn dochter die nog in bed lag en zij opende gelijk haar armen om even bij haar te kunnen liggen, lief he.
Voor mij hoeft het mijn haar er ook niet gelijk af, wat ze wel adviseren, maar eerst even aanzien en voelen.
En even nog iets anders,las ook dat de plastic snijplanken kankerveroorzakende stoffen bevatten, dus ook die bij het plastic afval. Nu weer fijn een bamboe snijplank. Alle kleine beetjes helpen.
23-6-2014:
Gelukkig gaat het nog steeds goed en heb ik veel energie.Stond vanmorgen op met haarpijn (alsof je heel de dag een strakke staart in hebt gehad). Dat gevoel was snel weg, maar is volgens mijn vriendin (met pruik) wel het begin van het haarverlies wat komen gaat. Ben heel benieuwd hoe ik dat ga ervaren en ook hoe snel het gaat. Kan ik as vrijdag nog naar de diploma-uitreiking van mijn dochter of moet ik mijn pruikenleverancier activeren voor die tijd??????
Me vandaag in ieder geval laten verwennen door een zalige massage door Hanneke ten Kate.
19-6-2014:
Vanmiddag een kleurenpunctuur-behandeling ontvangen van Anneke Pronk in Nieuwerkerk a.d.IJssel. Een cadeau van haar aan mij voor de prachtige week in Sardinië.De behandeling was gericht op ontgifting en het beter functioneren van mijn organen. Het was heel bijzonder om te ervaren hoe snel je het effect van het gekleurde lampje voelt op betreffende gevoelige plekjes.Eerst kwamen wat pijnlijke jeugdherinneringen boven en later kwam ik in een diep gevoel van rust terecht, alsof ik mijn buik ingezogen werd. Dagelijks ga ik verder met bepaalde puntjes te belichten, met een zaklampje met de betreffende kleur ballon erover heen. Ben benieuwd hoe de rust ook diep van binnen doorwerkt. Ik ga in ieder geval ook een kleurenheling nog bij haar ondergaan mbt mijn traumatische geboorte. Voor mijn gevoel heb ik dat geheeld, maar wie weet.
19-6-2014:
Voor het eerst sinds de chemo 10-6 weer een ononderbroken nacht gehad, was zalig. Gisteravond lesgegeven en vanmorgen fit wakker om 6.45 uur. Een groot cadeau. Ik voel me echt goed en fit nu. Nog wel een gevoel in mijn oren, alsof er een lichte ontsteking is. In de 2e week van de chemo is de weerstand het laagst en moet ik waken voor infectie. Maar goed, de 2 glazen rode bietensap per dag (met beetje citroen) werkt dus super voor mij, ook heb ik 2 flesjes van mijn homeopate om aan te sterken, waar ik aan moet ruiken. Gister in de les, stond ik verbaasd van mezelf, waar ik gistermiddag, bij het bed verschonen mezelf nog voelde hijgen, kon ik ineens voluit dansen, was zalig!!!!!! Ik had mezelf de ruimte gegeven om te dansen tot wat voor mij fijn was, maar de grens kwam niet, ik heb genoten! En in het begin van de les, was ik een beetje aan het gapen, maar ik werd vervolgens steeds fitter.
Het lesgeven en het samenzijn met jullie, het dansen, de muziek, doet me groeien, wat een cadeau.
Gister ook een darshan gehad van Moeder Meera (incarnatie van de Goddelijke moeder)in Voorschoten. Ik heb daar innerlijk gevraagd om heling van de kanker en ook heling van mijn angst voor terugkeer van kanker (die angst zit/zat diep, lees teveel dat veel mensen de 5 jaar wel halen , maar niet de 10 jaar). Ik heb prachtige meditatie gehad, waarin mijn tranen mooi vloeiden en een mooie darshan (knielend voor Moeder Meera, met haar vingers bij mijn slapen en daarna een verbinding met haar ogen. Ik was zelf nog nooit naar een darshan geweest, vond dat vaak te massaal en ben niet zo van de slaafse verering. Maar nu kwam het op mijn pad, was het niet zo massaal en heb het in liefde ontvangen.
16-6-2014:
Was vanmorgen ook weer dizzy. Niet dat het al zwart voor mijn ogen gezien heeft of dat ik omval, maar mijn kracht mis ik wel. Volgens de oncologie-verpleegkundige is dit echt een bijwerking van de chemo tgv de afbraak van rode bloedlichaampjes. Daar kunnen ze niets aan doen. Als het heel erg is (maar daar voldoet mijn gedrag/gevoel nog niet aan) geven ze een bloedtransfusie. Met voeding zou er niets aan te doen zijn.Na een dip hersteld het zich wel vanzelf. Heb het rustig aan gedaan vandaag, maar heb er moeite mee niet mijn kracht te voelen, mede omdat ik toch al bezig ben met mijn les woensdagavond.Ik hoop zo dit seizoen nog mooi af te kunnen ronden en ik geniet zo van het lesgeven, het dansen, de muziek, de mensen, de energie.
Googelend kwam ik op rode bietensap, 1/2 liter per dag is natuurlijke epo voor topsporters. Gelijk natuurlijk een halve liter op, gezellig in een wijnglas met wat citroen. Gelukkig vind ik het ook nog lekker en inderdaad ik knap al op. Voor mij zo'n het verschil als ik er zelf iets aan kan doen, dat dat me kracht geeft. Wat maken ze mensen toch labiel door te zeggen dat er niets aan te doen is. En bij mijn homeopate ook net iets opgehaald, waar ik aan moet ruiken, dus ik hoop morgen weer mijn kracht te voelen.
14-6-2014:
Het gaat nog steeds goed met mij, maar voel me wel wat lichter in mijn hoofd. Misschien door mijn lage bloeddruk. Maandag mijn oncologie-verpleegkundige maar even bellen daarover. Maar er is goed mee te leven. Ik ben nu rustiger en doe alles met meer aandacht. Heerlijk om te ervaren voor mij, want mijn luchtigheid en snelheid , zijn me ook weleens tot last. Ik ben niet misselijk geweest en heb gelukkig nog mijn normale gezonde eetbehoefte. Ik zou het vreselijk gevonden hebben als ik snaaidrang naar patat etc zou hebben. Geloof zo in gezonde voeding nu. Ik heb iets minder eetlust in tussendoortjes, vooral noten eet ik nu minder, maar die at ik wel veel, dus dat is ook goed, ontlast ik mijn lever weer mee. Op zich slaap ik goed, totdat mijn dochter thuiskomt van het stappen en genieten van haar VWO diploma, die gaat nu even los, heel begrijpelijk. Ik ben net zo'n hond, lig wakker, weet niet hoe laat het is en even later komt ze thuis (ik lig alleen nog net niet vooraf met mijn staart te kwispelen). Maar omdat ze niet direct naar bed gaat, blijf ik dan waken en dat kost me nu wel energie. Maar ben zo blij voor haar. Ze gaat nog een extra examen doen, ze is nu geslaagd voor haar wiskunde C (zelfs met een 8), maar ze gaat ook herexamen doen in Wiskunde A, omdat ze die nodig heeft voor haar studie Economie/bedrijfseconomie (Utrecht), maar ze haalt al goede resultaten voor de proefexamens die ze daarvoor doet, dus dat komt goed.
12-6-2014:
Gister vergeten mijn blog bij te werken, ik was namelijk zo blij en opgelucht , dat ik ontzettend genoten heb van de dag. Stond nog wel wat voorzichtig op, maar vanaf 10.00 uur, voelde ik mijn kracht weer en had ik nergens meer last van! Daardoor was ik zo blij!!!! En tuurlijk weet ik dat dit geen zekerheid dat ik geen bijwerkingen meer zullen komen, maar voor nu ben ik blij en dankbaar. Gister zelfs vergeten een pil tegen bijwerking te nemen, maar gelukkig heeft dat geen effect gehad, omdat ik me nu ook goed voel. Ik had me er ook op gefocust en alles aan gedaan om geen last te hebben van de bijwerkingen en dat de chemo mijn goede cellen ongemoeid laat en als dat inderdaad gaat werken, ben ik zo dankbaar en blij. En trots op mezelf en op al mijn goede helers en ondersteuners.
10-6-2014:
Gister niet getuinierd, maar met mijn dochter langs de branding gelopen. Had behoefte aan frisse lucht en beweging. Het weer was al niet zo zonnig meer, zelfs wat druppeltjes gehad, maar het was lekker. Gestimuleerd door Bettina uit de wo-groep, werd ik door het aanblik op het strand om plastic te gaan rapen. Het was ongelofelijk hoeveel er lag van 1 ochtend strandweer. Ik schaam me diep voor de onwetendheid van mensen hoe ze met de aarde/oceanen omgaan. Had al heel snel een tas vol. Mijn dochter loopt voor mij te traag, maar door de raapactie had ik toch genoeg beweging en voelde me door het goede werk, ook beter. Afleiding helpt, maar kan ook mijn valkuil zijn.
Chemo in mijn lijf is wel een apart gevoel. Wat ik waarnam gister was een prikkeling in mijn aderen op wisselende plekken, een licht hoofd en dizzy. Alles gaat ook trager. Heel even heb ik een metaalgevoel in mijn mond gehad. Ik heb wel gewoon kunnen eten, al heb ik iets minder eetlust. Gisteravond een fantastische, liefdevolle heling gehad van Ellen Gille, van Access Consciousness gericht op de chemo. Veel doorstroom en acceptatie en vertrouwen in mijn lichaam mogen ervaren. Maar spannend blijft het nog wel. Mis mijn kracht nog wel.
Heb wel goed geslapen en vanaf 6.00 uur zacht gesluimerd. en nu alweer een uurtje actief achter de computer.
Vanmiddag een strandwandeling met 2 vriendinnen en vanavond mag ik een reiki op afstand ontvangen van Joke (vr.avondgroep).Voel me dankbaar.
10-6-2014:
Vanmorgen al lachend het ZH ingelopen naast mijn vriendin/ ervaren engel aan mijn zijde. Voel me zo gesterkt door haar goede uitslag. Samen een mooie kamer gevonden die nog leeg was, bed naast het raam, veel frisse lucht en uitzicht op een groen begroeid dak en mooie lucht. Was daar blij mee.
De start is aan de tafel waar we allebei een bak kregen met warm water om onze aderen te ontspannen, op te laten zwellen. Was eigenlijk wel een heel bijzonder moment zo tegenover elkaar. Was wel een fotomomentje.
Zij werd als eerste geprikt en zuster Evelien is echt een schatje, is ook wel van het biologische eten etc en doet haar werk vanuit haar hart. Toen kwam ik, zij vindt mijn aderen zo mooi, de angst die ik gevoeld had, vooral voor de volgende kuur, heeft ze ook weggehaald, ik heb met mijn aderen echt geen kastje nodig (middels volledige narcose in te brengen onder je sleutelbeen) Dus dat gaf weer rust en vertrouwen, want er zijn ook meer vrouwen die geen kastje hebben met mijn kuur en bij wie het goed gaat. De prik heb ik wel gevoeld, maar deed geen pijn.
Ik heb mijn eerste chemo in liefde en dankbaarheid kunnen ontvangen! Tijdens toediening me afgesloten en de "healing cancer meditation"beluisterd via you tube. Duurt 40 minuten en toen die afgelopen was, was de chemo klaar!
Ging heel snel, was gewoon verbaasd, maar deze kuur gaat ook snel, is normaal, alleen op het schema zetten ze een ruimere tijd uit voorzorg. Mijn eerste plas daarna was al rood (chemo was ook rood) dus het stroomt ook snel je lichaam weer uit.
Ik heb af en toe wel wat gevoeld en nu ook een apart gevoel in mijn hoofd (chemobrain in working) Nee zonder dollen, in mijn meditatie kon ik alles zo mooi loslaten, lag ik gewoon te huilen van ontroering van al het moois wat ik hoorde en voelde. Ik voel me gedragen tussen alle engelen die me dragen.
Inmiddels staat mijn lege agenda voor deze week vol met allerlei aangeboden helingen, voel me heeeeel dankbaar en ben in vol vertrouwen dat mijn goede cellen weten dat ze de chemo niet hoeven op te nemen.
Heb inmiddels al lekker gegeten en ga denk zo in de tuin rommelen, lekker met mijn handen in de aarde ( met t-shirt lange mouw, lange broek en pet, dat ivm kans op zwangerschapsmasker.
9-6-2014
Eindelijk weer een update, kwam er niet eerder aan toe. Heb een fantastische week op Sardinië gehad. We hadden een fantastische groep van totaal 19 man/vrouw en voelde me 1 met de groep .Locatie van ons verblijf was werkelijk schitterend en alles verliep in een heerlijke stroom. Voor mijn gevoel was ik relaxed, ook al moest er wel het een en ander geregeld worden, maar kon goed accepteren wat was, met alle onzekerheden in het programma, wat vrij open was. Waar ik me normaal goed voorbereid op mijn les, kon dat nu niet en dat ging ook goed, want de excursie was de voorbereiding, het zijn op de krachtplekken. Omdat ik niet alle lessen vooraf had gemaakt (want ja, hoe is de groep, waar hebben ze behoefte aan, wanneer zijn we op de krachtplek, kunnen we daar ter plekke dansen etc etc,) heb ik een paar keer nog een les gemaakt en/of aangepast. Ik heb zelfs de 2 laatste lessen in 1 uur gemaakt! Normaal doe ik over 1 les, misschien 2 tot 3 uur en soms nog wel veel langer. Dus dit was een hele bijzondere ervaring dat ik het zo ook kan. Ben ook zeker gegroeid deze week in het accepteren wat is, in loslaten wat losgelaten mag worden en het nog meer mezelf mogen zijn en te stralen. Volgend jaar weer! Sardinië was werkelijk prachtig mooi en de krachtplekken heeeeeel bijzonder.
Ok, toen kwam ik donderdagavond laat thuis (was na landing nog doorgereisd naar Naaldwijk naar de laatste supervisieles van Denny, was samen met Ada en Margo, maar onderweg keken we elkaar wel aan, met is dit nu echt verstandig wat we doen) maar goed we waren onderweg en ik zou Jan in Naaldwijk in de dans ontmoeten.
Het was goed en fijn, maar verstandig was het niet.
Op vrijdag ging ik weer naar mijn kiniesiologe Wilma Harreman en volgens haar test was mijn lichaam uitgeput. Wel raar, dat ik ik wel voelde dat ik moe was, maar uitgeput.... Ook het joggen raadde ze me om die reden af. Ik wilde dat bevestigd krijgen met een spiertest en wat bleek, voor mijn mind was het joggen wel goed, maar niet voor mijn lichaam. Ai, was wel confronterend. Ze adviseerde me om wel naar het strand te gaan, maar dan te lopen of te zitten en het gevoel etc van het joggen te visualiseren. Dat doe ik nu dus maar. Ook kwam mijn angst naar boven, voelde me heel bang voor wat komen gaat. Dat heb ik omarmd en ik voel me inmiddels wel weer rustiger en in meer vertrouwen. Een vriendin hier uit de buurt, heeft na 3 chemo's (zij is gestart met chemo, ivm de grootte van de tumor) net de uitslag gehad en haar tumor is aanzienlijk gekrompen! Dat is fantastisch nieuws en ben super blij voor haar en het sterkt mij ook weer. Aan haar hand ga ik dinsdag, want zij krijgt tegelijkertijd haar 4e chemo, voel me wel een bofkont, voelt weer als een engel aan mijn zij.
Hoofdhuidkoeling is voor mij van de baan. Voelt wel goed dat ik dat losgelaten heb. Ik zou er denk heel sacherijnig van worden. Mijn haar voelt nu als touw door de vakantie, de zon, de zee, zou dan alleen bezig zijn om mijn haar te herstellen. Losgelaten dus, letterlijk en figuurlijk. Mijn lichamelijke herstel en geestelijke rust is even het belangrijkste voor nu.
Krijg veel behandelingen aangeboden. Dinsdagavond een body-class van Ellen Gille, speciaal voor mensen met chemo van de Acces Consciousness , woensdagavond Reiki op afstand van Joke , vrijdag de bars (punten op mijn hoofd ook van Acces Consciousness door een andere Ellen en zo nog een paar die in het verschiet liggen. Voel me verwend en gedragen. Van Wilma Harreman, de kinesiologe heb ik ook een chip gekregen, die ik dinsdagavond in combi met 3 spiertesten moet doen, omdat ik daarmee via mijn darmen de chemo ook beter los kan laten. We gaan het allemaal doen en ervaren. Dank jullie wel dat jullie allemaal zo meeleven, ik voel het, ook al hoor ik niets van je. Ook dank voor alle kaarten, mailtjes, cadeautjes etc etc etc etc. Zodra ik inspiratie, tijd en energie heb na de chemo, volgt mijn volgende item, maar ik laat de "verplichting"om jullie zsm te informeren los. (in liefde). De chemo is as dinsdag van 9.30 tot ong 12.30 uur. Ik ontvang jullie licht en liefde heel graag! Alvast DANK!!!!
27-5-2014
Vanmorgen heb ik een pruik gekozen. Beetje richting grijs, met meerdere tinten, zelfs met uitgroei, dus niet zo netjes. Werd er wel vrolijk van, toen ik vervolgens mijn eigen haar zag, die ik nu te geel vindt, dacht ik, ik ga niet meer voor de hoofdhuidkoeling.
Je moet dan nml ook wel heel voorzichtig met je haar doen, niet kammen, heel voorzichtig droogdeppen, alleen op zijde slopen slapen met je hoofd en als ik nu de kleur al lelijk vindt, is die dat straks helemaal. Nou ja, ik mag ook op 10-6 nog van mening veranderen.
Afgelopen zaterdag ben ik naar een verwendag voor vrouwen met kanker geweest. meegedaan met de mindfulness, toevallig door iemand die ik ken van de biodanza en verder stoelmassage, schoonheidsbehandeling, visagie, kapper, voetreflex en tussendoor lekker biologisch eten en na afloop nog een grote, zware tas met allemaal mooie producten en een prachtige pioenroos. Voelde me heel erg verwend en alles wordt gedaan door vrijwilligers (zo mooi) en wordt betaald door gesponsord geld zoals de roparun, heel bijzonder allemaal. Ook leerzaam om lelijke en mooie pruiken te herkennen en het verschil met hoofddoekjes. Maar de grootste les was wel, dat ik moet afleren om nieuwsgierig te zijn. Het probleem is dat ik oppervlakkige gesprekken niets vindt, dus ga ik vragen stellen, want ik ben ook echt geïnteresseerd en heb mooie verhalen gehoord, maar velen zo heftig. Jonge vrouwen met jonge kinderen met een veel slechtere prognose dan ik en/of kanker die heftig teruggekeerd is. Ik heb heel veel bewondering voor die vrouwen, ze zijn sterk en blijven zich richten op zo lang mogelijk te leven. Maar wat doet het met mijn energie en met mijn intentie mbt volledig geheeld zijn. Het verzwakt me, ik leef teveel mee.Een tip van een vrouw die een paar jaar geleden dezelfde kuur als ik heeft gehad en die niet meer met kanker bezig is, die zei, vraag het niet. Ok hopelijk lukt me dat, ook tijdens de chemo en me echt alleen focussen op mijn eigen heling en mijn eigen kracht.
Nu bezig met voorbereidingen Sardinië, afleiding genoeg, is wel goed voor me, want ik voel me tenslotte ook niet ziek.
19-5-2014:
In mijn actie om meer zuurstof in mijn bloed te krijgen was ik al gestart met yoga en strandwandelingen, maar ben vanmorgen ook gestart met hardlopen op het strand. Vroeger wel veel hard gelopen, maar kreeg toen last van mijn gewrichten. Heb het idee dat mijn gewrichten nu soepeler zijn, denk ook door mijn dieet en goede afvoer van afvalstoffen. En lopen op het zand is natuurlijk fijner dan op de straat. Vanmorgen was het fantastisch weer en zo mooi op het strand. Zo hou ik het wel vol, Ben benieuwd of ik het vol hou bij minder weer, maar ga het meemaken. Hoop het ook vol te houden tijdens de chemo, we gaan het zien.
18-5-2014:
Alweer even niets bijgewerkt, niet meer aan gedacht. Alles voelde zo rustig. Het is nu een rustige tussenfase.
Het enige wat ik voel zijn de korstjes op mijn tepel die aan het loslaten zijn. Mijn huidverkleuringen trekken ook al heel goed weg. Ben helemaal tevreden met wat er is.
Ik was de afgelopen week gelukkig meer bezig met de biodanza, ook door de party gisteren (was zalig) en met de Sardinie-vakantie en nu ook met het heerlijke weer. Claudia is hard aan het leren, ze zit midden in haar VWO examen, dus de rust in mij en in huis is ook wel heel fijn nu. Morgen is ze jarig, wordt ze 19 jaar, maar door de examens even nog geen feest. Maar mijn worteltjestaart zonder suiker en met amandelmeel staat nu in de oven.
Ik gebruik nu de baking power, maar nog heel voorzichtig, een 3/4 theelepel op een glas water op mijn nuchtere maag. Voelt wel fijn, wel schoon. Mijn darmen moeten er nog wel aan wennen, maar dat vind ik wel logisch.
Door het horen van de bio/resonantie/therapeut dat mijn lichaam zijn afvalstoffen nu goed afvoert en alle andere verbeteringen, heb ik steeds meer vertrouwen gekregen dat mijn lichaam de chemo goed aankan en dat de schade die het veroorzaakt ook wel weer, met alle goede ondersteuning, kan herstellen. Hierdoor ben ik de chemo aan het omarmen, kan ik het nu accepteren en verwacht ik ook er goed doorheen te komen. Dus voel me nu congruent.
Maar voorlopig geniet ik even ontzettend van deze adempauze en de voorpret voor Sardinië.
En voel ik me ook dankbaar voor alle lieve, woorden, blikken en gedachtes van alle mensen om mij heen. Voedt me heel erg en voel me gedragen, DANK!!!!
11-5-2014:
Fijn om allerlei tips te krijgen om te komen tot meer gezondheid.
Deze wil ik graag delen: baking soda komt via meerdere kanalen naar me toe. Klinkt heel goed (en goedkoop), ook ter voorkoming (en heling zelfs) van kanker, te zuur lijf en nog heel veel andere mogelijkheden. ik wens het jullie allemaal toe om kankertumoren te voorkomen; http://www.wanttoknow.nl/hoofdartikelen/baking-soda-de-schrik-van-big-pharma/
en ook op you tube staan heel veel filmpjes over het gebruik ervan.
Het brengt zuurstof in je bloed, wat het middel is om kanker te voorkomen volgens het boek van Ard Pisa.
Ik wou dat ik de durf had om dit vol toe te passen, maar wel samen met een arts en de chemo af te zeggen.
Ik zou het zo graag willen, de kracht, de moed, nu ik dit type, stromen mijn ogen over, angst komt er op, ja ik wil wel dapper zijn, maar niet dom. Ik ken geen arts die er mee werkt, jullie wel?
Dus ga de baking soda voorlopig maar naast de chemo gebruiken, het ondersteunt in ieder geval ook de afvoer van de toxische stoffen.
9-5-2014:
Gister mijn eerste despacho met Don Alejandro en Doña Marquesa! in Hodenpijl meegemaakt. Was heel bijzonder. Zij komen hoog uit het Andes-gebergte en zijn medicijn-man/vrouw in een lange lijn van voorouders.
Het was bijzonder en de natuurelementen diep doorvoeld. En of het bijdraagt aan mijn heling...mag, maar het was een heerlijke, intense avond in ieder geval.
Bij het gesprek afgelopen woensdag met de oncoloog wilde ik eigenlijk een bevestiging dat mijn gezondheid vooruit was gegaan (door alle helingen/ voeding/ supplementen), maar dat kon hij mij niet geven. Mijn bloed was goed en beter dan goed kennen zij niet. En ook dat de bloedwaarden niet altijd alles zeggen. Hoewel ik mijn oncoloog een schatje vindt, zat ik daar, met mijn behoefte die niet vervuld werd. Dat had ook zeker het verdriet tot gevolg, wat ik eergisteren schreef. Nu was ik gister bij mijn homepate/ bio-resonantie-therapeute en zij kon me die bevestiging wel geven. Zij was helemaal verbaasd hoe goed "supplement 33"voor me was en ook hoe goed het ging met de afvoer van o,a, toxische stoffen . Heel mijn ecosysteem is verbeterd!!!!! Ik ben daar super/ super blij mee. Want laten we wel wezen, ik doe er heel veel voor, nu krijg ik ook meer vertrouwen in mijn lichaam. Want ik wil echt de oorzaak van de kanker aanpakken, ok ik ga dit traject door, mag het allemaal gaan ervaren, maar wil het daarna niet nogmaals meemaken. Mbt de chemo, ja sta nog steeds niet te springen, maar ga ook meer dankbaarheid voelen, dat ik nog behandelbaar ben. Hoor zoveel verhalen om me heen van mensen met zoveel uitzaaiingen dat ze niet meer behandelbaar zijn. Dus ik mag de chemo gaan omarmen met de overtuiging "dat chemo op dit moment het beste middel is voor mij"ok dat voelt nog niet helemaal congruent, maar ik heb nog even , we gaan pas 10-6 starten.
Daarbij helpt dat mijn lichaam nu goed ontgift en beter werkt, zodat mijn lichaam ook in goede conditie is om de chemo aan te kunnen, zonder teveel bijwerkingen. En ook heb ik een homepatisch middel om aan te ruiken bij misselijkheid, ben heel benieuwd en voor bij een gevoel van uitputting Ik ga het maar dansend ervaren, want ik voel wel dat het dansen en lessen geven, me in mijn kracht zet en me voedt en dank jullie wel dat jullie zo meeleven en meedansen, zelfs op Sardinie mmmmmmmmmmmm zalig.
7-5-2014:
Ik had gister voorlichtingsgesprek over de chemo en een blik geworpen op de kamers waar ik de chemo ga ontvangen. Ik heb ervoor gekozen om in een bed te gaan liggen/zitten op een kamer met 3 anderen, een beetje gezelschap en afleiding is wel fijn. Ook de hoofdkap gepast voor de hoofdhuidkoeling. Jammer maat Small is echt te klein en maat M is iets te groot. Die moeten ze dan opvullen met gaasjes, hopelijk gaat dat goed, anders is de kans op kaalheid groter en lig ik voor niets kou te lijden. Waar ik gister van schrok , is dat het in de 2e kuur van 12 weken, en dat is iedere week 1 , de hoofdhuidkoeling ook nodig heb. Dus totaal 16 keer. Vooral wekelijks, 12 weken achter elkaar, voelt nu voor mij als teveel, maar goed, toch maar eerst 1 keer ervaren.
en vandaag de chemo data doorgekregen,na het gesprek met de oncoloog. ik voelde me heel goed en ben nog topfit, maar de confrontatie met dat wat gaat komen, vond ik wel heftig en maakt me ook wel emotioneel. Maar goed net
gehuild om even alle spanning te ontladen en gemediteerd en ik voel wel weer mijn kracht en vertrouwen en gelukkig vanavond weer dansen.
O ja, de eerste chemo is op dinsdag 10-6, de eerste dinsdag na de Biodanzavakantie op Sardinië. Ben super blij dat ik daar nog kan genieten van de zon en de vrijheid en al het moois en liefdevols daar. En de week van 10-6 valt mooi in de pinkstervakantie, kan ik het rustig gaan ervaren hoe mijn lichaam reageert op het goedje.
4-5-2014:
Gisteren was het pruiken passen een waar feestje. Misschien door de kracht die ik in me voel dat ik er goed doorheen kom. Misschien doordat ik de hoofdhuidkoeling ga nemen , met de kans dat ik mijn eigen haar in voldoende mate kan behouden, was het pruiken passen in het geheel geen confrontatie met iets moeilijks. Jan en Claudia waren meegegaan. En de pruiken stonden wonderwel hartstikke leuk, werd er knapper van en werd er ook vrolijk van.. Sommige waren wel "too much" , teveel slag/krullen. 1 vond ik heel leuk met lichter blond dan ik was. Maar ze weet nu wat ik wil en op de volgende afspraak kan ik dan uit 6 nieuwe pruiken kiezen en die legt ze dan klaar voor als ik hem nodig heb. En mocht ik hem niet nodig hebben/ willen is het ook ok. Is prima geregeld. Ik heb een goede aanvullende verzekering dus hij wordt ook volledig vergoedt door mijn verzekering. Eerst dacht ik erover geen pruik te nemen. Maar toen ik een voor mij onbekende vrouw zag met hoofddoekje, werd ik er niet vrolijk van. Omdat ik me zo goed voel nu, vraag ik me af, waarom ik me als ziek zou laten zien, terwijl ik dat niet ben, of me niet zo voel. En tuurlijk ga ik ook wel hoofddoekjes dragen, en misschien zelfs kaal rondlopen, maar het lijkt me heerlijk om af te kunnen wisselen, naar behoefte, naar bui etc. Omdat ik de hele lichte blonde pruik zo leuk vond, heb ik nu eindelijk mijn laatste pakje chemische haarverf gebruikt, met een hele licht kleur, die ik eerder niet durfde. Ook goed om de kleur te ervaren, ook voor mijn pruikkleurkeuze straks. Dus niet schrikken als jullie me zien.
30-4-2014:
Vandaag de energetische healing van Flora Stiener gehad. Ze is heldervoelend.
Flora voelde dat de doorstroming op zich goed was. Wel veel energie in mijn hoofd. Mijn benen rug en borst was goed, maar mijn voeten aarzelend. Wel heel fijn dat de doorstroming goed was, ook bij mijn borst, dus de afvalstoffen worden goed afgevoerd.
Toen kwamen we bij de voeten op het stukje "aarden"wat bij mij twijfelend is. Ik heb het idee dat ik er moeite voor moet doen en dat ik veel meer mag gaan leven vanuit een basishouding dat ik er niets voor hoef te doen. Toen dat binnenkwam ging de energie in mijn voeten stromen.
Het is net weer even anders binnengekomen, want het thema kwam al op door mijn kankerproces, waarin ik "ben ik goed genoeg"verder heb kunnen los laten, maar nu ook nog even het idee dat ik er niets voor hoef te doen.
Ik ga me openen voor dat idee en voelen hoe dat voelt.
Maar hoe het voelde, kom ze zich niet anders voorstellen dan dat ik er wel goed doorheen zou komen.
Mijn nieuwe mantra "ik hoef er niets voor te doen"
Ook een tip van een danser gekregen, vanuit de antroposofie. Dagelijks 2x per dag gaan staan met de voeten en armen(in de lucht) op heupbreedte en 3x zeggen "Ich fuhle mich in mir". Voelt wel krachtig.
Ik ga denk toch voor de hoofdhuidkoeling, ik ga het in ieder geval de eerste chemo uitproberen. Ik mag dan op een bed onder een dekbed gaan liggen en krijg ook een voetmassage en warme dranken. Vooral de eerste 10 minuten is het naar koud, maar daarna komt de gewenning. Ik ga het meemaken. Voordeel is dat ik dan tijdens de diploma-uitreiking van mijn dochter haar VWO nog mijn eigen haar heb. Wel heb ik zaterdag een afspraak om pruiken te passen. Jan en Claudia gaan mee, ben heel benieuwd. Ik ben daar heel vroeg mee, omdat Claudia nu nog mee kan, straks moet ze echt iedere minuut gebruiken om te leren. De dienstverlening en service vind ik trouwens rond mij heen, ontzettend goed en vriendelijk, ze leggen mensen met kanker (en misschien heb ik het wel niet meer...) ontzettend in de watten.
Ik ben nog niet aan de wietolie. Bij diegene bij wie ik het wilde bestellen (aangeraden door een biodanza-vriendin) adviseerde eerst op Supplement 33 , de komende maand te gaan nemen. Het is iets nieuws en we hebben een besloten groep op fb om de ervaringen te delen, die tot nu toe allemaal heel positief zijn.
Dit zou het kunnen doen:
33 is een 100% natuurlijk voedingssupplement en bestaat uit 100% natuurlijke ingredienten en werkt als een katalysator van uw immuunsysteem. 33 activeert de micro-organismen in uw lichaam en die zorgen er op hun beurt voor dat uw eigen lichaam ziektes kan bestrijden en/of voorkomen . Het zorgt voor de natuurlijke balans van ons afweersysteem: micro-organismen maken door 33 gezonde, nieuwe proteinen aan. Er worden meer organische zuurstofverbindigen en noodzakelijke eiwitten aangemaakt. Hierdoor wordt de ontwikkeling van schadelijke eiwitten geblokkeerd of vertraagd. De organismen krijgen een boost om natuurlijke pro-biotica aan te maken en zo komt uw immuunsysteem in balans. Elk immuunsysteem functioneert anders, ieder mens is anders. Maar 33 heeft zich 100% bewezen, is 100% natuurlijk en biologisch.
Door 33 kan uw lichaam sneller herstellen, u voelt zich energieker, u bent minder vermoeid en uw weerstand neemt toe.
Dit supplement is oorspronkelijk ontwikkeld als plantenvoeding. Het zou de natuurlijke afweer van planten versterken. Doordat de planten het zo goed deden en geen bestrijdingsmiddelen meer nodig hadden, waardoor groei, bloei, smaak en kwaliteit van de vruchten en groenten sterk verbeterden bedacht men dat dit 100% biologische product ook wat voor mensen kon betekenen. Vele jaren intensief research volgden en nu is daar dit heilzame product. En we kunnen u er alles over blijven vertellen wat het voor u kan doen maar iedereen met gezondheidsklachten moet het gewoon proberen en zelf oordelen, daarom hebben we deze groep opgericht…….zodat u uw verhaal hier kwijt kunt en met elkaar kunt delen wat 33 voor u doet en welke klachten of er door 33 verdwijnen, verminderen en verbeteren, en niet alleen bestaande klachten, u zult merken dat u meer energie heeft, beter zult slapen, een betere bloeddoorstroming heeft , als u diabeet bent zal uw bloedsuiker dalen, winterhanden en voeten verdwijnen, reuma en fibromyalgie klachten zullen sterk verminderen, opvliegers verdwijnen als sneeuw voor de zon, en mensen met ernstige ziekten zullen in staat zijn hun zelf helend vermogen zo te kunnen activeren dat ze zich zelf kunnen genezen. Vandaar deze groep, we willen alles van elkaar weten........is het nu echt een wondermiddel en werkt het voor iedereen???......Dat leren we hier........met elkaar en van elkaar!
29-4-2014:
De bestralingscyclus van 21 bestralingen zijn achter de rug! Voelt heerlijk. Vanmorgen bij de yoga de godinnenkaart getrokken van "Kracht" en dat was een mooie bevestiging voor het vertrouwen wat ik nu in me voel.
27-4-2014:
Het is zo'n verschil wat voor vraag er gesteld wordt;
Als er nu gevraagd wordt, hoe gaat het met je? dan zeg ik, best goed, mijn borst laat zich af en toe wel voelen, maar daar is mee te leven en verder nog maar 2 bestralingen te gaan, dus dinsdag een feestje. En verder heb ik wietolie besteld en ga ik die de komende vakantieweek eens uitproberen.Wel fijn om dat in deze week te doen, weet ik in ieder geval dat ik niet tijdens de avondles in slaap val, maar komende week wil ik wel mijn Sardinië -vivencia's gaan maken, dus hoop dat dat lukt.
Als iemand mij vraagt, hoe voel je je? krijg je een heel ander antwoord. Dan deel ik mijn kwetsbaarheid mbt een dieper liggende angst of ik de oorzaak al goed genoeg geheeld heb. Of wat ik doe genoeg is. Dan deel ik je mijn hoop op effect van de wietolie en de twijfel die dan weer opkomt om de chemo uit te stellen. Dan komt mijn kwetsbaarheid op, of ik hiermee met mijn verstand moet beslissen, want de 4 chemokuren vallen op zich grotendeels in de vakantieperiodes, waardoor ik maar over 1 week 2 lessen over moet laten nemen. Of de wietolie de tijd te geven zijn werk te doen en het chemoplan op te schorten, maar dan vallen er veel meer lessen uit/ c.q. dienen overgenomen te worden Of te beslissen vanuit mijn gevoel, die nog steeds geen chemo wil. Maar net zo goed heb ik van mijn gevoel geen goed antwoord gekregen op de vraag of ik kanker had, en zo kom ik zomaar in een spagaat terecht van kwetsbaar zijn en het niet goed weten. En wacht ik op de volgende muziek. Nog steeds verwacht ik, diep van binnen, als een klein meisje gered te worden, dat straks de oncoloog zal zeggen dat de chemo niet meer hoeft. Duidelijk nog een pad in af te leggen van zelf beslissingen te nemen. Maar net zo goed, zie ik, vanuit mijn vertrouwen dat het leven goed voor me is, dat juist alles zo mooi gepland is. Zo ook het prachtige voorjaar, waarin ik veel heb gefietst naar de ZH toe, dat was een groot cadeau en had ik, mijn proces, denk in de winter/herfst met regen/storm heel anders ervaren.
Zo kan een gesprek zomaar een hele andere kant op gaan, alleen door het stellen van een andere vraag. Gelukkig nog enkele weken te gaan voordat de chemo start. Op 7 mei al wel gesprek met oncoloog en zal de bloedwaarden etc gaan bespreken.
Grappig, net in de tuin valt mijn oog op een onkruid, die ik vorig jaar allemaal weggehaald dacht te hebben. Is heel hardnekkig kwam in me op, zo geeft het leven me weer antwoord dat onkruid net als kanker kan zijn. Ik weet dat borstkanker goede overlevingskansen geeft, maar net zo goed hoor ik de verhalen, van de vrouwen die uiteindelijk toch aan de uitzaaiingen overleden zijn. Maar ja ook die hadden wel chemo gehad, Blijft gewoon lastig.
Nog iets lastigs:
Ben ik net af van een oud thema "Ben ik goed genoeg", komt de "doe ik het goed genoeg"in dit traject voor in de plaats. Eet ontzettend gezond, maar het ene anti-kanker dieeet zegt geen of heel matig vlees (en alleen bio-grasetend vee) en het andere dieet zegt wel vlees, voor de doorvoer van zuurstof naar de cellen.
Zegt het ene dieet 1 glas (bio) rode wijn per dag is zelfs goed. Omdat ik wel weet dat alcohol belastend is voor het lichaam, dronk ik nog maar 3 glaasjes bio-rode wijn per week, maar genoot er ontzettend van. Lees ik net weer(nieuw onderzoek van KWF, dat juist bij borstkanker alcohol niet goed is, ivm verhoging van de hormoonspiegel. Daar ik een hormoongevoelige kanker heb, doe ik het misschien toch weer niet "goed".
24-4-2014:
Heel de dag loop ik met een smile rond van diep innerlijk geluk. Wat heb ik genoten van de biodanza woensdagavond. Alle dansers dank! Wat is het een fantastische voeding. En nu nog maar 3 te gaan. Nu alleen wel jeuk en steken in oksel, gelukkig morgenavond weer dansen, krijgt het weer de ruimte.
23-4-2014:
En nu nog maar 4 te gaan. En inderdaad minder bestralingen. Na de 2 foto's, dagelijks nog maar 3 bestralingen.
Dus dat gaat een stuk sneller. De cortizonencreme werkt wel, nu al haast geen jeuk meer. Nog wel steken, maar dat zit van binnen.Ik voel me nu ook wel weer rustiger. Dinsdag is mijn laatste!!!!
22-4-2014:
Helaas de jeuk en steken in mijn borstgebied zijn niet minder geworden.Ik heb zelfs huiduitslag op mijn rug. Ik word daar wel verdrietig van, ik vind het wel heftig. Tijdens de bestraling voel ik niets, maar het werkt dus heel intens en diep door. De radiologe vond de irritatie ook wel heftig, heb nu een zalfje met cortizonen. Het moet maar even, want de irritatie is teveel. Af en toe maak ik rare dansjes met mijn armen en borst. Nu nog maar 5 te gaan en met het goede nieuws, dat alleen het gebied van de 2 littekens wordt bestraald. reden daarvan de agressiviteit van de tumor. Ik verwacht dat het aantal bestralingen per sessie ook minder zal zijn. Ik ga het meemaken en streep er dagelijks weer 1 af van de kalender.
18-4-2014:
Nog maar 6 bestralingen te gaan en een lang weekend (zonder bestralingen!) voor de boeg.Mijn borst is warm en ik voel af en toe ook wel wat steken en jeuk door de huidirritatie, ook bij mijn sleutelbeen. Ook weer een uitdaging, om in acceptatie met de jeuk te zijn en vooral niet te krabben. Het in liefde te omarmen. Ik hoop door de 3 dagen rust en veel smeren erger te voorkomen. Volgens het bestralingspersoneel maakt smeren niet uit, omdat de irritatie ontstaat van binnenuit, dus dat ik eerder vooraf niet gesmeerd heb, maakt volgens hun niet uit.
Maar goed, al met al er is mee te leven en mijn gevoel van vitaliteit en vrolijkheid overheersen. Gisteravond zelf gedanst bij Alejjjandro Toro kon ik zelf weer in vivencia, was heel fijn. En morgen gaan we lekker met zijn 3-en genieten van het Noord-Limburgse land. Ik wens jullie allemaal ook een heerlijk paasweekend toe.
15-4-2014:
Vanmorgen, na het douchen, had ik jeuk op mijn borstgebied en ja hoor, irritatieplekken en nog 9 bestralingen te gaan
Nu vaker insmeren en heb op advies van mijn kinesiologe de MS skin & facial gel van Vitals besteld.
Nu heb ik net het boek gelezen over de biologie van de overtuigingen en vandaag bij een helingssessie, kwamen allemaal negatieve overtuigingen eruit die op mijn borst zaten. Heel veel voor mij onbewust, in ieder geval voor mij niet herkenbaar uit dit leven. Maar ben ze nu in ieder geval kwijt, ook weer opgeruimd.
14-4-2014:
Vandaag mijn 11 e bestraling gehad, dus ben nu over de helft. Heb er nu nog 10 te gaan, dus lekker aftellen. Het gaat allemaal nog goed, vooral nu ik veel rustiger diep adem haal, kan ik het heel ontspannen ondergaan. Lig met mijn innerlijk kind in gedachten te spelen of te knuffelen en dat voelt goed. Het lijkt ook allemaal veel sneller te gaan, dat klopt natuurlijk ook, omdat ik nu niets meer opnieuw hoef te proberen. Morgen na de bestraling een gesprek met de radioloog.
Naast dat ik me over het algemeen heel positief, fit en vrolijk voel, kan de gedachte aan de chemo me wel angst aanjagen. Dus wel een goede uitdaging om in het nu te zijn. Dat lukt me goed, maar ik heb 3 vrouwen/ vriendinnen om me heen die nu chemo krijgen en dat vind ik wel heftig, te zien en te horen hoe zwaar het is. Nu weet ik wel dat ieder lichaam/ persoon dat anders ervaart, maar het is geen liefde die ingespoten wordt. Ik leef met ze mee. Ik ben me aan het oriënteren over wietolie om dat als extra ondersteuning te gaan gebruiken, ook om , in spannende tijden, toch goed te kunnen slapen. Wietolie zou ook in sommige gevallen kanker kunnen helen, maar de ondersteunde werking (minder bijwerkingen en goed slapen) ben ik ook al heel blij mee.
Ook een mooi boek uitgelezen van Dr.Bruce Lipton, "De biologie van de overtuiging"Hij is celbioloog en heeft veel ontdekkingen gedaan. Het zit niet in onze genen en ons DNA, onze cellen reageren middels de celwand /celmembraan op de omgeving. De celwand is dus het brein van de cel. Past wel mooi in de theorie van Biodanza over de positieve ecofactoren en op de eenheid.Ook de invloed van de geest erop. En vooral ons onderbewustzijn. Hij adviseert Psych-K tm dmv spiertesten. Mijn eigen therapeute/kinesiologe Wilma Harremans werkt ook met spiertesten in het testen van het congruent zijn op bewust- en onderbewust niveau, gelukkig heb ik morgen weer een behandeling bij haar.
In een ander toegestuurd document lees ik dat kanker komt door ontkenning van je ware zelf. Oeps, waar heb ik iets gemist. Ik wil graag open staan voor alles, heb daarom ook maar een reading/heling gepland bij Flora Stiemer, waar een collega erg enthousiast over is, om oorzaken en patronen aan het licht te brengen. Een lichtend pad, zo voelt het ook wel in hoe ik alle processen ervaar.
Met de waterreinigers ben ik nog aan het uitzoeken, ben er nog niet uit, heb er nog niet veel tijd voor gehad/genomen om het verder uit te zoeken.
Deze week maar 1 biodanzales te geven en 1 te ontvangen , de biodanza/tango in Gouda en verder met de pasen er tussenuit met Jan en Claudia, heerlijk even relaxen met elkaar.
8-4-2014:
Vandaag bij de bestraling ging het 2x achter elkaar mis, ik haalde mijn eigen ademniveau niet. En, erger nog ik wist niet waardoor. De "verpleegkundige" kwam naar me toe en ze zei lief "het geeft niet hoor, maar ik heb een theorietje en ik weet niet of die klopt, maar volgens mij adem je te snel en geloof me , wij hebben geen haast, dus adem maar rustiger". En ja hoor met het oefenen, ging het met gemak en ook toen we weer verder gingen met de straling.
Wat was ik blij, want de rustige manier van ademen, kost me in het geheel geen moeite en dat maakt de bestralingen voor mij een stuk gemakkelijker. Vond het inademen toch wel hard werken. We hadden gewoon niet goed geoefend en het personeel heeft denk niet goed naar me gekeken en ik heb de instructies verkeerd opgevat. "Haal maar heel diep adem"heb ik vertaald naar de manier hoe ik het vroeger deed, als je wedstrijdje deed in het zwembad om zo lang mogelijk onder water te blijven. Gewoon met 1 diepe hap. En dat was ook te zien op de monitor waar mijn adem zichtbaar is. Ik ging verticaal naar boven en nu met de rustige diepe inademen, ga ik schuin. En met gemak, ik ben echt blij. Thema "mijn best doen"en ook alles te snel willen doen is goed zichtbaar geworden, dank je wel!
Afgelopen zondag heb ik bij Piece of Health van Sophia van Sorgen een workshop gevolgd over "Voeding en kanker". Ik had me al verdiept in dat thema in de 2 boeken die ik daarover gelezen had, zoals laatstelijk het boek Anti-kanker.
Wat ik ook geleerd heb en graag met jullie wil delen is dat je lichaam alleen goed kan ontgiften, als er tussen je avondmaaltijd en je ontbijt een pauze zit van 12 uur. Want dan komt je lichaam toe aan het volledig verteren van je eten. En ook groente, groente, groenten eten. Dat deed ik al wel en nu nog meer en ook met nog meer plezier en genot. Ik word er steeds creatiever in. Al weken geen brood gegeten en eet ook haast geen kaas meer. Dus mijn lichaam wordt nu echt gereinigd. En ja, dat de brita waterfilter die ik heb, niet de medicijn/pil-resten filtert die nog wel in ons kraanwater zit. Mijn kankercellen zijn /waren hormoongevoelig, dus ik wil geen hormonen via mijn water naar binnen krijgen. Moet dus op zoek naar een betere waterfilter, als jullie goeie tip hebben, hoor ik die graag.
Voor de vegetariërs onder ons, adviseert zij floradix te nemen. En dat het ook goed is als ontgifting om 1 a. 2 x per week je huid te borstelen. Ze benoemde het mooi "Ons lichaam zien als de aarde, als ons kweekbed".
Zelf was ik altijd heel enthousiast over chia-zaad. Nam daar dagelijks 3 eetlepels van. Laatst hoorde ik dat het kanker zou veroorzaken, schrok daar enorm van, maar kon er niets over vinden op internet iuv de link met prostaatkanker. De laatste levering van mijn internet-superfood-leverancier, was met veel meer donkere zaadjes, dan eerdere leveringen. (Dat komt doordat ze de vraag niet aankunnen). Ik heb de donkere kwaliteit laten testen bij mijn kinesioploge en het was niet goed voor me, het overstrestte mijn organen.Ik ben er direct mee gestopt en eet nu alleen maar lijnzaad. Mijn schoonheidsspecialiste, voor wie ik het ook altijd bestelde was er ook al mee gestopt, omdat haar aambeien in ruste ineens weer actief werden. Nu ze gestopt is, is het weer rustig.
Bij mijn homeopate weer veel getest over welke supplementen en aanvullingen ik moet gaan gebruiken. Ook een ondersteuning gekregen voor bepaalde verzwakte meridiaanlijnen en lymfebanen. Ben heel blij met alle ondersteuning. En ook met alle liefdevolle energie van jullie! xxxxxxxxx
5-4-2014:
Gisteren was ik voor het eerst sinds maanden moe. Ik was even bang dat dat al van de bestraling was, maar gelukkig voel ik mij vandaag weer energiek en heb ik geen klachten. De eerste week van 5 bestralingen (iedere werkdag 1) zit er op. Nog "maar"16 te gaan. Mijn dochter Claudia is afgelopen vrijdag mee gegaan om mee te kijken, ook achter de schermen. Iedere dag heb ik wel 1 keer mijn ademniveau niet gehaald. Op 1 dag zelfs 3 x. Ze hebben toen het niveau verlaagd, omdat ik wel heel hoog was ingeschat. Zo liggend, probeer ik me te ontspannen en maak ik ook contact met mijn innerlijk kind en daar word ik dus wel ontspannen van, waardoor ik niet diep genoeg adem haal. Want dat diep ademhalen is dus best hard werken. En ik zit in een proces van juist dat harde werken en "mijn best"doen los te laten, dus moet ook wel lachen om het niet halen van het ademniveau. Ach, er komt altijd weer een nieuwe kans.
In mijn proces kan ik erg genieten van in het moment zijn. Heb daardoor wel de nodige achterstand in het regelen van zaken. Mijn lessen maken en het dansen gaat allemaal goed, maar alles wat er verder bij komt kijken, stel ik uit, wil ook zo min mogelijk achter de computer zitten. Kan ook door het mooie weer komen hoor, dat verschil zal beter merkbaar zijn als het straks slechter weer is.
Afgelopen week in de avondlessen, het Nijlpaard gedanst, paste heel goed bij mijn thema van niet mijn best doen, lekker gapen en zakken in het grote buikengevoel en het genieten, was een feestje.
Vanmorgen zat ik op de fiets en besefte me ineens dat mijn hals/borst niet bedekt was tegen de zon. Wel grappig, dat ik het helemaal vergeten was, een duidelijk weekend-gevoel. Voor mij ook een goed teken, ik voel me tenslotte ook niet ziek. Maar toen ik in de tuin ging werken, heb ik maar een hoog gesloten t-shirt aangetrokken met een sjaaltje om mijn hals, om het bestraalde gebied te beschermen tegen de zon, om de kans op verbrandingsplekken/ blaren te beperken.
31-3-2014:
De eerste bestraling is alweer achter de rug. Zoals ik al wist voel je er niets van. Wat ik nog niet wist, was dat er, dacht, 7 x bestraald werd. Iedere keer vanaf een andere hoek. Mijn oksel wordt ook meebestraald ivm de eerder gevonden uitzaaiing in mijn verwijderde poortwachtersklier. En voor iedere bestraalstand, hoor je dan de bestralingsapparaat een andere stand innemen, wel apart.
Je ligt met een knijper op je neusgaten, zodat je alleen met je mond kan ademhalen. In mijn mond zit een snorkel. In mijn hand ligt een knop die ik ingedrukt moet houden, zolang ik mijn adem in hou.Mijn adem moet ik tijdens de 7 bestraalmomenten inhouden, om mijn longen goed gevuld te houden, als bescherming voor mijn hart.
Er zijn 2 bestralingen bij van ong 28 sec en de andere allemaal korter, dus dat is allemaal wel goed te doen. Door een bril die ik op krijg zie ik een computerscherm, waarop ik precies kan zien of mijn ademhaling diep genoeg was en dan zie ik hem ook aftellen, dus daardoor ook makkelijker vast te houden en vol te houden. Dus allemaal wel te doen. Vanmorgen had ik al lief gesproken tegen mijn borst en oksel. En tijdens mijn bestraling had ik de mantra "straling voor het leven". Na afloop buiten, moest ik het nog wel laten zakken, even genieten van de bomen, slok water en wat amandelen, want ik was een beetje dizzy, maar dat was snel weg. Dus nummer 1 c.q. nummer 21 weggestreept van de bestralingskalender die ik heb gekregen van collega Lucia van der Veer, dus nog maar 20 te gaan. Probeer er dagelijks heen te fietsen en op de terugweg even genoten van de Prinsessentuin.Deze week zijn alle afspraken in het Westeinde ZH in der middag. Mocht je in de stad zijn, laat het even weten, wie weet kunnen we elkaar ontmoeten.
30-3-2014:
Gister een training gedaan van Annette Weers ; "De Kracht van Ademen" en heb een blokkade op mijn ademhaling los kunnen laten. Was heel emotioneel en pijnlijk , maar was prachtig. Ook gaf ze me een heling op mijn borst en voelde ik de adem ook ruimer mijn borstgebied vullen. Voel me heel dankbaar. En hoe meer zuurstof ik toe kan laten, hoe beter voor mijn cellen.
27-3-2014:
Even een correctie, door een van mijn dansers, die hetzelfde traject heeft doorlopen en reageerde op mijn eerdere (foute) berekening Totaal heb ik ""maar""24 weken chemo (en de helft daarvan lage dosering met weinig klachten), dus na 37 weken kan ik weer haargroei verwachten, dus vanaf ong 25-11. Nu is het geen haar hebben, zeker geen zwaar issue meer, tenminste hoe ik het nu voel, maar toch wel weer fijn dat ik het nieuwe jaar weer in ga met haar.
26-3-2014:
Ben heel geboeid het boek "Antikanker"aan het lezen van Dr.David Servan-Schreiber, echt fantastisch.
Ook qua voeding wordt er zoveel goed uitgelegd, ook dat juist bepaalde combi's zo goed zijn..En vooral de aanbeveling van 3 kopjes groene thee per dag. Gaan we dus ook maar drinken, vooral de japanse groene thee schijnt goed te zijn. Is trouwens goed voor alle ontstekingskwalen en we hebben allemaal meer ontstekingen in ons lichaam dan we denken.
Ik heb van de homepate strips meegekregen om de zuurgraad van min urine te testen en ik schrik er wel van. Mijn zuurgraad is veel te hoog en dat terwijl ik al vanaf 13-2 super gezond eet met veel basische voedingsmiddelen.
25-3-2014:
Gelukkig!!!! ik voel me weer helemaal blij en licht. Met de botscan en CT scan (van de organen) is niets gevonden. Eindelijk weer een uitslag die overeenkomt met het gevoel wat ik zelf heb in mijn lichaam heb, ook mijn hart en bloed was goed.
De extra scans had hij uitgeschreven ivm de uitzaaiing in de poortwachtersklier. Om die reden krijg ik vanaf , denk 9-6 een middelmatige chemo. Voor de kenners/ ervarings-deskundigen:
4 x een infuus met AC ,eenmaal in de 3 weken. Daarna 12 weken Taxol gecombineerd met herceptin en daarna 13 x herceptin (eenmaal per 3 weken). Ik ben er dus wel een tijdje mee zoet. Vooral de eerste 4 zijn zwaar, daarna wordt het lichter. 9 maanden lang, is net een zwangerschap Maart 2015 dan klaar en april zou dan mijn haar weer gaan aangroeien. Oncoloog Dr.Weijl is wel heel fijn en grappig. Hij vertelde dat veel van zijn patiënten tussen de kuren door de leukste reisjes maken en dat hij maar aan het werk is. Hij is wel een schatje.
Vanmorgen ook maar klassiek homeopate en bio-resonantie therapeute Cecile de Booij in Zoetermeer geweest. Ik ken haar nog van de tijd dat zij danste en ze werkt ook met het protocol van Gabriel Devriendt. Omdat ik in zijn visie en pillen geloof, wil ik graag daarop voortborduren. Zij heeft uitgetest met bio-resonantie wat Gabriel heeft voorgeschreven en het kwam helemaal overeen. Alleen het moment dat de pillen geslikt moeten worden was anders. Heel blij met die nieuwe info, kunnen de supplementen alleen maar beter hun werk doen. En wat toevoegingen gekregen vanuit de homeopathie om de bestraling beter te doorstaan en om een bacterie uit mijn lichaam te kunnen krijgen. Over 2 weken gaan we andere systemen uittesten. Ik ben wel heel blij met haar bevestiging dat ik hiermee allemaal mijn eco-systeem goed kan verbeteren. Tuurlijk had/heb ik wel een gevoel van haast en dat je allerlei middelen die voor sommige mensen goed zijn gebleken zou willen gaan slikken, maar als het teveel is en niet goed is afgestemd, kan het je systeem ook weer belasten. Zij heeft me gemotiveerd om in rust en vertrouwen te zijn en nu alles is uitgetest en het goed voelt, kan ik me daar ook helemaal in vinden.
24-3-2014
Vanmorgen mijn CT scan gehad. Ik mocht 3 uur vooraf niets eten of drinken, dus extra vroeg wakker geworden om toch nog wat te kunnen drinken en eten. En dat was maar goed ook, want er was veel vertraging. eerst was er een vrouw met een besmettelijke bacterie, waarna de CT ruimte helemaal ontsmet moest worden en daarna 30 min drogen, daarna kwam iemand van de Intensive Care tussendoor die op een brancard en in de beugels lag. Met 4 man personeel rondom, om hem te helpen op de tafel van de CT scan te komen. Ik voelde me wel super gezond en dankbaar toen ik dat allemaal voorbij zag komen. In de tussentijd moest ik in 10 minuten tijd 3 bekers met een borium verdunning drinken, met kleine slokjes lukte dat om niet misselijk te worden. Daarmee kunnen ze de organen beter bekijken, dus ok, we doen maar mee. Vervolgens een infuus met een ander goedje (ik wil ook eigenlijk niet weten wat. En toen kreeg ik de scan boven mijn hoofd, maar AU!!!!!!!! dat infuus deed pijn. Gelukkig ben ik best kleinzerig en werken mijn reflexen goed. het werd gelijk gestopt, Bleek het infuus niet goed te zitten en het goedje onder mijn huid terecht te komen. Was even niet fijn. Ontlading verliep met mijn lieve traantjes. Een nieuw infuus maar in mijn andere elleboogholte laten aanleggen, in die andere wilde ik even helemaal niets meer. Nieuwe infuus was gelukkig goed.
Zoals vooraf vermeld, krijg je er een warm gevoel van , ook bij mijn vagina, was wel grappig. De scan was snel afgelopen en het warme gevoel ook.... En mijn mantra in de scan was: Ik ben liefde".
Daarna door naar de bloedafname, hoop buisjes gevolgd, en de prik was gelukkig goed gegaan. Ik merk wel hoe meer prikken ik krijg , hoe gevoeliger ik word, het went dus niet. Afijn toen klaar en terug zie ik zomaar een voor mij bekende vrouw uit de buurt vanuit de afdeling Oncologie afkomen. Ja, zij dus ook. Nog meer vrouwen die samen met mij dit pad van angst, moed en kwetsbaarheid moeten lopen. Het sterkt wel, maar verbaasd ook, omdat we ons ook zo gezond voelen.
23-3-2014:
Ik voel me gelukkig nog steeds heel goed, eet en leef nog super gezond. Zorg voor veel rust, maar geniet ook dagelijks van het strand en de zon. Mijn affirmatie is "ik ben genezen". Afgelopen woensdag voelde ik me anders, zat ik dus in een diepe dip, door de angsten die ik nog niet verwerkt had nav het gesprek met de oncoloog, de dag ervoor. Twee angsten kwamen omhoog: De eerste het kaal worden. Best heftig als je altijd omgeven bent geweest door een goeie kop met haar. Ik had gelezen dat het Bronovo ZH werkte met de hoofdhuidkoeling. Volgens de oncoloog kon ik dat nemen, maar de resultaten zijn maar 50 % kans op haarbehoud. En er zijn de volgende nadelen: het infuus met de chemo duurt 1,5 uur. Daaraan voorafgaand moet je al 1,5 uur eerder daar gaan zitten met het kapje op en na afloop van de chemo ook nog 1 uur. Je hoofdhuid wordt ijskoud. Dus totale duur daarvan 4 uur. Ik weet de keren dat ik een kou op mijn hoofd had opgelopen, die ik als vreselijk heb ervaren. 4 uur een ijskoud hoofd ga ik mezelf niet aandoen. En dan nog maar met 50 % kans op haarbehoud. En wie weet wordt het haar er ook niet mooier van. Als iemand betere resultaten gehoord heb, hoor ik dat graag. Dus mijn haar mag eraan gaan geloven (gelukkig pas medio juni verwacht ik) en dat besef bracht me wel in een heel kwetsbaar stuk. En kwamen we op de vraag, wie ben ik zonder haar. Au die was best pijnlijk, maar gelukkig kon ik me met de hulp van mijn therapeute wel openen en de laag daaronder voelen, dat ik nog steeds van waarde was, ook zonder haar. Dat gaf me veel ruist en ruimte. Want het belangrijkste waarvoor ik besloten heb voor de chemo is nog lang te leven.Het kaal worden is maar een tijdelijke bijwerking.
De 2e angst was, stel dat ik door de chemo geen les meer kan geven, kwam de angst op dat ik het lesgeven moest opgeven, nou die angst was ook heftig. Wie ben ik , als ik geen biodanza-docente meer ben, en ook daar kwam ik doorheen. Het is dus allemaal niet zo belangrijk, als dat wat ik in mijn angst voelde. En dat geeft me weer ruimte om te doen wat goed voor mij is. Voor nu geeft het lesgeven me nog heel veel. Voedt het me en geniet ik ontzettend van de liefdesenergie die voelbaar is. Maar het geeft rust, dat ik dus ook zonder kan, mocht het op een gegeven moment beter zijn voor me.
Trouwens ik eet nu veel verse kurkuma-wortel en dat is duidelijk te zien aan mijn vingers, die zijn lekker geel en krijg ik niet schoon. Heeft iemand een tip?
21-3-2014
Gelukkig ben ik alweer 2 dagen vol vertrouwen. Ik geniet van al het moois wat op mijn pad komt. Vanmorgen ook weer genoten van het dansen
Maandag mijn laatste scan (tenminste dat hoop ik voorlopig) en dan dinsdagmiddag weer een gesprek met de oncoloog met alle uitslagen van de 3 scans. Dinsdagochtend heb ik een afspraak met een klassiek homeopathe- orthomoleculair therapeute die werkt met het concept van Gabriel Devriendt. Zij kan dan nog verder onderzoeken of er nog iets aan te vullen is, de klassieke homeopatie kan me in ieder geval nog verder ondersteunen in de radio-chemo/therapie.Iedere misselijkheid en vermoeidheid die ik kan voorkomen/ verminderen is meegenomen.
Het litteken op mijn borst en oksel geneest ook mooi en iedere dag wordt het minder gevoelig.
19-3-2014
Ze houden me in het ziekenhuis goed bezig. Dinsdag gesprek met de oncoloog, daarna foto's maken en proefdraaien (ademtechniek is adem 30 sec inhouden om je hart te beschermen tijdens de bestraling) voor de bestraling.
Vandaag eerst moest er een radio-actief goedje ingespoten worden en 3 uur later een botscan. Morgen een scan van mijn hart (om te kunnen vergelijken voor en na de bestraling/chemo) en maandagochtend , ik dacht een scan van mijn organen en bloedafname. Allemaal preventief, maar ondertussen.... Ik moet even zeggen dat het me vandaag wel even teveel werd. Het is ineens ook wel een heel ander leven. In het ZH zijn ze reuze aardig en kundig, heb ook bewondering voor ze. Maar je moet het ook maar allemaal weer verwerken en jezelf maar in het nu en in vertrouwen te houden. Viel vandaag niet mee. Het "toeval"wilde dat ik toch maar even ging checken bij de school of de gymzaal vanavond wel beschikbaar was. Nee dus, de directeur was het vergeten te melden dat het als stembureau gebruikt werd. Ik baalde als een stekker, maar achteraf was het voor mij wel goed, om even door alle emoties van de afgelopen dagen te gaan. Dat heeft me weer ruimte gegeven. 31-3 start de eerste bestraling. Ik dacht dat ze me die ruimte gaven, zodat mijn litteken kan herstellen, maar nee, die tijd hebben ze nodig om de bestraling voor te bereiden, dat schijnt heel veel werk te zijn, maar ondertussen ben ik heel blij met nog even uitstel.De oncoloog was gelukkig niet tegen alle supplementen die ik slik op advies van Gabriel Devriendt. Dat is wel heel fijn, hoef ik me daar niet tegen te verweren. Ook de oncoloog is heel aardig en wel een mensenmens die me de ruimte geeft
Bezoek aan Belgische bioloog Gabriel Devriendt op maandag 17 maart
Heel gelukkig teruggekomen van mijn bezoek aan Gabriel Devriendt. Ik heb er een vriend bij. Wat een mooi mens.
Ik ga straks eerst een verslag maken van de geluidsopname van mijn consult, want ik kan het nog niet glashelder navertellen. Ik heb in ieder geval het gevoel dat we goed de basis aan gaan pakken met de middelen die hij heeft voorgeschreven. 10 jaar lang de pil slikken is in ieder geval ook een grote oorzaak. Wordt vervolgd, maar weet dat ik vol vertrouwen zelfs aan de chemo start met zijn ondersteunende pil die de gezonde cellen beschermen.Dit is wel wat ik nodig had.
15 maart:
Gelukkig de innerlijke rust is terug. Het dansen heeft me ook weer goed gedaan. 1 van de overeenkomsten tussen mijn lichaam en de biodanza, is dat ik net als in de biodanza mijn aandacht weer kan richten op mijn gezonde delen en op het plezier en het mooie in het leven ipv naar mijn angsten en gebreken. Het was heerlijk om dat ook in de dans gisteravond weer te transformeren en dat samen met veel prachtige- en lieve biodanza-mensen. Wat kunnen we veel met onze energie doen. Het was gister, ivm het aantal, gelukkig nodig om mee te doen met de helingsoefening in 3, wat was het mooi. Ook in de wiegende cirkel heb ik meegedaan en met de compacte groep. Heb ervan genoten. Als leraar wordt je geleerd om er buiten te blijven en dat klopt ook, voor als er instructies nodig zijn en om te kijken of iedereen zich in respect en afstemming met elkaar gedraagt. Maar de groep van gisteravond was zo gevorderd, dat ik voelde dat het wel kon.
Als leraar is het vaak ook eenzaam als je alleen bij de muziek staat en alle mensen zijn geweldig aan het genieten. Het zien genieten is ook mooi, maar het was heerlijk om er ook meer een onderdeel van te zijn. Het vitale deel niet zo actief meegedaan, maar wat heb ik genoten van het plezier van de mensen.Wild/actief dansen doe ik nog even niet, maar het ritme is altijd intern te voelen en kan ook minder , naar buiten, gericht bewogen worden. Mijn borst en het litteken zijn nog te gevoelig voor om wild te doen, maar dat komt goed, iedere dag gaat het al beter. En waar ik heel blij om ben, ik was gisteravond en vanmorgen niet moe, ondanks mijn 2 lessen.
14 maart:
Na een slechte nacht en een emotioneel zwakke start van de ochtend, toch weer genoten van het lesgeven en van de mensen, van de muziek, van de dans en alle lieve energie. Wat een rijkdom is dat laatste. Wat kunnen we elkaar met onze zachtheid veel geven. Ben daar heel dankbaar voor. Het heeft me goed gedaan. Vanmiddag nog wel even diep gehuild en geslapen en werd gelukkig weer met een lichter gevoel wakker. Ben weer met meer vertrouwen en kracht gelukkig. Vanavond ook weer dansen en verheug me daar ook weer op. Fijn dat Jan dan ook naast me is.Ook Jan heeft slecht geslapen en heeft wel wat omhulling nodig. Voor een partner is de ervaring uiteraard anders, misschien zelfs nog wel ongrijpbaar, meer gevoelens van machteloosheid.
Uitslag donderdagmiddag 13 maart:
Helaas, helaas is de uitslag toch minder positief dan wat ik gehoopt, gedacht en gevoeld had.
De poortwachtersklier halen ze standaard weg bij een borstbesparende operatie en in 1 van de 3 lymfevaten hebben ze een uitzaaiing gevonden. Dat maakt het voor mij wel weer een stuk spannender. Ook , maar dat wist ik al is het een eiwitgevoelige tumor Her2-neu eiwit genaamd en de behandeling daarvan is ook gekoppeld aan chemo.
De hoop op een makkelijk traject is even verkeken.
Gelukkig hoeven mijn lymfevaten er niet uit, maar nemen ze dat gebied mee met de bestraling en krijg ik daardoor niet 16, maar 21 bestralingen.Nu is met bestraling nog wel te leven en te dansen, maar echt blij wordt ik er niet van dat ik dat mijn gezonde cellen en mijn long aan moet doen. Ik wil het zo graag op een natuurlijke weg helen.
Maandag gelukkig de afspraak met de bioloog, maar dinsdagochtend gesprek met de oncoloog en daarna gelijk door weer naar het Westeinde ZH voor de voorbereidingen voor de bestralingen. De bestraling gaat dan op maandag 31 maart van start is de verwachting. Eerst moet het litteken op mijn borst en oksel nog wat verder helen.
Ik krijg zoveel berichtjes en kaarten van jullie, zo lief, dank jullie wel. Voel me zo gesteund in jullie liefde.
Maar ga nu even er diep induiken en mijn ogen doorspoelen.
Vanavond gelukkig een heling hier thuis door Ellen Gille. Dus ik verwacht morgen weer gesterkt mijn leven weer verder te dansen, samen met de vrijdagochtend- en avond-groep.
Qua planning is de chemo wel pas na de Sardinie-vakantie, dus dat vind ik wel heel fijn. Ze zei ook, je bent nog jong en dat ze zoveel vrouwen zag die er goed doorheen gingen, nou eerst maar 1 stap tegelijk, dat heeft even tijd nodig.
13-3-2014:
Gisteravond genoten van het lesgeven, ik genoot van alle mensen, van de energie, van de muziek, van het dansen. In het vitale deel niet veel mee gedaan, ik wilde eerst even kijken of ik een hele avond ook vol kon houden en dat ging goed, was heerlijk en was ook niet moe. En na weer een goede nacht, lekker wakker geworden.
Net heeft mijn schoonheidsspecialiste, die ook operatiezuster is, de pleisters eraf gehaald. Ik durfde het niet zelf en ik vond het ook fijn om thuis te doen en de tijd te hebben om rustig in de spiegel te kijken. De laatste dunne pleister die op het litteken zit, hebben we laten zitten, ook ivm de zichtbare hechtingsdraad. En het ziet er goed uit. Ik had al wel gehoord dat de chirurg een kunstenaar was, dus heel blij mee. Nu denk ik, had hij het ook niet bij mijn rechterborst zo kunnen doen, maar verschil zal en mag er altijd blijven.
Straks naar het ZH voor de uitslag. Ik voel me gesterkt in mijzelf in dat ik niet zonder denken, de standaard aangeboden bestraling in ga. De uitslag en misschien een extra bloedonderzoek moeten me wel eerst overtuigen. En natuurlijk ook het advies van de blologische bioloog a.s. maandag.
Jan heeft het moeilijk met mijn houding daarin. Dat is natuurlijk angst en ik voel mijn lichaam en vertrouwen. Ik voel dat ik zo goed bezig ben met voeding, supplementen en emotionele heling. Voelt als zo'n sterke basis.Maar allebei willen we dat ik lang blij leven en zo vitaal mogelijk, dus dat hebben we gemeenschappelijk.
11-3-2014:
Ik voel steeds meer vertrouwen in mijn lichaam en mijn innerlijke wijsheid. Hierdoor heb ik minder angst voor de uitslag. Hoe agressief het kankergezwel was, de oorzaak moet te helen zijn, met alle helers en mogelijkheden in en om me heen.Ik heb een mooie vivencia gemaakt voor woensdag. Verheug me weer in de heerlijke biodanza-energie te zijn en te genieten van de muziek en de mensen. Om mezelf ook te voelen, ga ik misschien wel meer meedoen in het diepere deel, ik verwacht dat dat wel kan in deze groep, ga een evenwicht zoeken daarin.
10-3-2014:
Het boek van Ard Pisa gisteravond uitgelezen. Vanmorgen werd ik wakker met het gevoel volledig te gaan voor mijn zelfgenezend vermogen. Uiteraard in combi met een goed dieet en de juiste supplementen en de emotionele helingen.
Dus qua gevoel zeg ik nu ook nee tegen bestraling. Ik wil geen beschadiging van mijn lichaam. Gelukkig hoef ik nu nog niet te beslissen, want zo'n beslissing zal moeilijk zijn voor mijn dochter en man.
Voor nu voel ik mijn kracht terugkomen. Lag vanmorgen in mijn bed al een vivencia te bedenken. Ik ben hier in huis wat aan het opruimen en heb net ook alle papieren voor de jaaraangifte bijeen gezocht. Dus lekker bezig, voel me alleen bij teveel beweging af en toe nog wel wat licht in mijn hoofd. Komt dat door de narcose of een lage bloeddruk of door het andere eten? Zo naar het strand, aan de branding me voeden met de zuurstofrijke energie.
Ben gestopt met de pijnstillers, want ik voel helemaal geen pijn.
9-3-2014:
Een rustige opbouwdag gehad. Veel in de tuin gezeten met mijn boek (dank je wel heerlijke zon en vlinders) en ook nog een wandeling gemaakt door het Westbroekpark met een vriend. Ik voel geen pijn meer, ik kan mijn linkerarm meer bewegen (kan mijn haar weer goed doen...) alleen bij een beweging met spierkracht doet het pijn. Ik beweeg nog wel voorzichtig, ben ook veel introverter nu, trek me regelmatig terug om in mijn gevoel te zijn. Alle voedingsadviezen uit het boek van Ard Pisa probeer ik op te volgen. Ik dacht altijd dat ik er goed aan deed om mijn eten in de olijfolie te (roer)bakken, maar die olie, mag net als zonnebloemolie niet verhit worden. Dus nu maar aan de kokoolie. En ben langzaam begonnen met het eten van abrikozenpitten, wat ze de chemotherapie van de natuur noemen.
8-3-2014:
Heerlijk geslapen, in de vooravond eerst samen in bed met mijn lieve dochter en toen Jan terugkwam van de vrijdagavondles, met hem samen de avond doorgenomen. Heerlijk om te horen dat Jan, na de les gestreeld en gekoesterd is door een aantal dansers. Heel fijn, want Jan heeft het zwaar, moet zich nu erg aan mij aanpassen en dat is best lastig voor hem. Ik werd in ieder geval na een heerlijk nacht weer zacht en liefdevol wakker, met Jan aan mijn ene zij en mijn knuffelbeer aan mijn andere zij/aan de kant van de geopereerde borst. Zo'n lekker zacht steuntje.
En tuurlijk is mijn borst nog opgezwollen en doet de wond nog pijn als ik met mijn aandacht erin gaat zitten, maar verder voel ik geen pijn. Ik hou me nog netjes aan de pijndocering van 4 x per dag 2 paracetamol, maar kan dat volgens mij al snel gaan afbouwen. Maar spierkracht gebruiken aan de linkerkant van mijn lichaam is nog even niet fijn. Net al wel een strandwandelingetje gemaakt, even goed de zuurstof binnen laten komen en genoten van het prachtige weer. Voel me ook wel fit. Ben een boek aan het lezen van Ard Pisa over het voorkomen en behandelen van kanker. Heel interessant. In 1926 was het al bekend dat kanker ontstaat door zuurstoftekort in de cellen, wat ontstaat door oa verkeerde voeding/ vetten. Vanaf mijn diagnose heb ik ook al drastisch mijn voeding gewijzigd. At al wel gezond , maar niet altijd even consequent en nu dus wel, kost me nu ook geen enkele moeite om bv totaal geen suikers meer te nemen. Suiker voedt de kanker, dus het voelt ook goed om die niet meer te nemen. Ik ben ook al wel 2 of 3 kg kwijt, moet ook weer oppassen dat ik niet te mager wordt, maar het voelt goed om mijn lichaam nu niet te zwaar te belasten qua spijsvertering. Dus niet schrikken als je me ineens te mager vindt, is even goed voor me. Mijn immuunsysteem ben ik aan het activeren middels de MIR methode en door de heling van mijn innerlijk kind.
Donderdagavond nog een heftige heling gehad. Ik wist dat ik , door de navelstreng om mijn nek, haast gestikt was tijdens de bevalling. Omdat ik helemaal paars was, ben ik eerst gedoopt, omdat ze dachten dat ik dood zou gaan.
Tijdens mijn behandeling (en mijn therapeute werkt met spiertesten, dus mijn lichaam geeft antwoord met ja of nee (sterke/ zwakke spier) kon ik mezelf zien net na de bevalling, helemaal paars en zonder veel leven en dat deed ontzettend veel pijn, nu ook komen de tranen weer omhoog bij dat beeld. Ik begreep niet waarom ik niet gekoesterd werd door mijn moeder, maar ineens zag ik dat ik weg werd gehaald voor de doping. Vreselijk. In die tijd was dat voor het katholieke geloof ook heel belangrijk dat je eerst gedoopt werd, voordat je stierf.. Maar wat deed dat pijn. In de behandeling wordt het dan, net als in de biodanza, weer een nieuwe imprint aan gegeven, door mezelf wel als baby te zien genieten op de huid van mijn moeder. Ik voel nog wel dat het nog niet helemaal getransformeerd is, maar een groot deel is wel verwerkt. In het boek van Ard Pisa triggerde het woord "verstikking van de cellen".
Heb ik mezelf ook verstikt, door het afgelopen jaar mezelf een beetje knel te zetten in zoveel mogelijk biodanza aan te bieden? Hier in mijn kamertje, teveel achter de computer gezeten. Vanuit het idee dat ik nu geen andere baan meer had en makkelijk zoveel kon doen, echt actief bezig met de opbouw van "mijn bedrijfje". Ik voel dat ik mijn prioriteiten niet goed heb gesteld. Nieuwe balans is nodig. Ik ben heel benieuwd, wat de oorzaak van de kanker bij mij was, volgens de belgische bioloog waar ik 17 maart heen ga. Hoop van hem een goed supplementenadvies etc etc te krijgen om mijn immuunsysteem en cellen goed te voeden.
O ja, Marieke de partner van Robert de Jong,(en zuster in gezamenlijke borstkanker historie) vroeg aan mij, weet je al wat je tegen mensen gaat zeggen na de operatie wat je hebt. Want dan heb je geen borstkanker meer, je tumor is dan verwijderde. Ja mensen ! Ik heb nu geen borstkanker meer! en ik doe er alles aan, om mijn cellen gezond te houden.
En daarom nu lekker in de tuin en van de zon genieten en verder lezen in mijn boek. Veel liefs en dank voor alle lieve berichtjes, voeden mij ook positief.
7-3-2014: De operatie is geslaagd, er waren geen complicaties. Ik ben ook al lekker thuis!
Alles is heel soepel verlopen, en heel bijzonder, ik werd heel licht en vol liefde wakker. Zo voelbaar dat er veel mensen aan mij gedacht hebben en energie hebben gestuurd. Ook daarna heerlijk gerust en trouwens net in mijn eigen bed ook, genoten van zoveel warme, liefdevolle energie in en om mij heen. Kunnen jullie voortaan altijd licht en liefde naar me toesturen???? Mijn borst is uiteraard nog opgezwollen en waar gesneden is uiteraard nog erg gevoelig.
Ik moet me ook echt nog heel voorzichtig bewegen aan de linkerkant. Zo wilde ik mijn haar met mijn linkerhand even goed doen in het ZH en werd pijnlijk teruggefloten, dat dat dus al teveel beweging is op dit moment. Maar dat gaat goed komen. Dank jullie wel voor al jullie lieve berichtjes, prachtige energie, bloemen , kaarten, ik voel me heel rijk met zoveel lieve mensen om me heen. Ik neem graag nog de vrijheid om nog niet te reageren op berichtjes en mailtjes om mezelf de tijd te geven voor rust en thuis samenzijn. Voor mij is het nu ook heel goed om even alleen te ontvangen, alleen maar, in liefde, binnen te laten komen en even niets te hoeven, DANKBAAR! Ook voor mijn lieve dochter die vandaag heel goed voor me zorgt. Even goed van genieten.
March 03rd, 2014 03/03/2014
Graag wil ik diegene die interesse hebben, delen over mijn proces.
Het is een heel verhaal. Deze blog is voor mij ook een middel om niet iedere keer tegen geïnteresseerden het hele verhaal te hoeven vertellen. Ook wil ik niet dat mijn biodanza-lessen in het teken staan van mijn proces en wil daar ook niet teveel aandacht voor vragen.Want jullie komen daar voor je eigen proces en als ik les geef, wil ik er zijn voor jullie, vanuit een diepe liefdevolle verbinding met mezelf. Misschien geef ik door mijn proces eerder mijn grenzen aan, dat kan, maar wel vanuit liefde. In mijn lessen, die gemaakt worden vanuit creatie en vanuit datgene wat ik voel in mezelf en voel en zie in de groepen zal er altijd aandacht zijn en blijven voor transformatie naar liefde.
Diagnose borstkanker, hoe heb ik daarmee gedanst?
Dit wordt even geen luchtdans (mijn makkelijkste dans), maar een aardedans, rauw, pijnlijk en diep in de materie aanwezig zijn en voelend.
Ik geloof in "de zin van ziek zijn". Ik geloof niet dat iets je zomaar overkomt en ik geloof al zeker niet in drama en slachtofferschap. Geen enkele keer is de vraag bij me opgekomen van "waarom ik". Ik geloof dat momenteel 1 op de 3 vrouwen borstkanker krijgen, dus waarom ik niet?
Volgens 1 van mijn bijbelen "De zin van ziek zijn"van Thorwald Dethlefsen is kanker een gebrek aan liefde. Interessant en confronterend. Als facilitator van Biodanza ben ik actief bezig om alles wat geen liefde is te transformeren naar liefde. Ik wist en voelde wel dat ik daar zeker nog niet klaar mee was en voelde daarin ook een gevoel van onmacht. Tijdens de biodanza is het niet zo moeilijk om (universele) liefde te voelen, maar daarom heen en thuis in de relatie met mijn man en 18 jarige dochter heb ik wel onmacht ervaren. Onmacht, daar ik voelde het niet in de hand te hebben. Wat de oorzaak daarvan was, kwam ik niet goed bij of heb dat niet goed durven doorvoelen. Dus wat was de oorzaak?
Gelukkig had ik een pijnlijk gevoel in mijn borst door de intrekkende tepel en kon daar goed contact mee maken. Kon, gelukkig met hulp van mijn kinesiologe Wilma Harreman diep in de pijn gaan zitten, waardoor de emotionele pijn , een hele diepe emotionele pijn naar boven kwam, een pijn door het gemis aan liefde en koestering door mijn moeder. Wow wat heb ik gehuild, echt oer-verdriet, kwam van diep. Ik wist dat mijn inmiddels overleden moeder niet veel liefde te geven had, door haar gebrek aan liefde, wat ook zij niet gehad had van haar moeder. Mijn moeder verzorgde mij wel goed, maar vertaalde haar liefde in eten aanbieden. Rond mijn 18 de jaar ontstond er een eetstoornis. Ik had nooit genoeg, altijd maar honger en trek, vooral in zoet. Allemaal compensaties van liefde. Door de eetstoornis ben ik emotionele hulp gaan zoeken en ben daar van genezen. Ik ben wel altijd een zoeker gebleven en heb veel trainingen en hulp ontvangen in mijn honger naar dieper voelen.
De biodanza was voor mij als een warm bad en daarin heb ik ook langzaam mijn beschermlagen af kunnen doen om ook liefde te ontvangen, om mezelf als waardevol te ervaren, diep in mijn gevoelswereld. Ik stond altijd in de helpende stand, maar durfde hulp van anderen niet toe te laten, durfde niet kwetsbaar te zijn. Dat patroon is uiteraard ontstaan door het gemis van de moederlijke liefde/ koestering die ik in mijn 4e levensmaand en ook op mijn 4e levensjaar zo gemist heb. Vanuit het gemis, ga je je aanpassen en op zo'n manier dat je het zelf niet meer door hebt.Deze blinde vlek heb ik door de Biodanza wel naar het licht kunnen brengen, maar dus niet helemaal.
Mijn innerlijk kind had meer aandacht en heling nodig. Dat heeft de kanker nu aan het licht gebracht, dus dank je wel kanker, ik begrijp je boodschap.
Het mooie is ook dat de heling van mijn innerlijk kind (daarbij nogmaals dank aan mijn kinesiologe Wilma Harreman en ook aan mijn bars facilitator Ellen Gille) die diepe liefde heeft geopend. Dat is een grote rijkdom, waar ik heel dankbaar voor ben. Hier was ik naar op zoek, maar kon het niet pakken.
Daar was denk eerst die diepe pijn voor nodig.
Afgelopen weken de nodige onderzoeken gehad en we waren ontzettend dankbaar dat mijn lymfevaten schoon waren. Ook met de MRI scan is er alleen 1 tumor van 2 cm geconstateerd. Deze uitslag kreeg ik 24-2-2014, door de voorjaarsvakantie en de party, heb ik het nog even stil gehouden.Ik wilde ook echt de uitslag afwachten, ik wilde geen drama en onzekerheid creëren.
Afgelopen weken 2 helingen per week mogen ontvangen van eerder genoemde therapeutes en ik hoop (en bid) dat mijn (kanker) cellen deze transformatie hebben kunnen ontvangen. De helingen hebben me in ieder geval een dieper gevoel van liefde gebracht en veel emotionele stabiliteit, waardoor ik me sterk voel. Sterk vanuit een diep besef dat ik kwetsbaar ben en mag zijn.
Vrijdag 7 maart krijg ik een borstbesparende operatie in het Antoniushove in Leidschendam. Ik zie niet zo erg op tegen deze operatie, operatie duurt ongeveer 1,5 uur onder volledige narcose. De chirurg staat goed bekend en heb vertrouwen in hem. Ik krijg 2 kleine sneetjes. Dezelfde dag mag ik weer naar huis. Maar als jullie willen, stuur me licht en liefde, die ontvang ik graag. De donderdag daarna op 13 maart is voor mij wel heel spannend, want dan krijg ik de uitslag te horen en hun behandelvoorstel. Ik ben naast de emotionele helingen ook bezig met allerlei supplementen en heel gezond eten om mijn conditie zo goed mogelijk te maken. Ook heb ik een afspraak bij een belgische bioloog Gabriel Devriendt die heel goed schijnt te zijn.
Verder veel aan het lezen. Ik geloof zelf niet in chemo en gelukkig ook al veel artsen ook niet meer. Of ik chemo geadviseerd krijg hoor ik pas 13-3. En wat ik daarna ga doen, gaan we dan zien. Wel moet ik bestraald worden, want dat is een standaard advies bij een borstbesparende operatie. Daar is wel goed mee te leven. Ik kan dan in ieder geval mijn biodanza-lessen blijven geven.
Mogelijk dat ik de eerste weken na de operatie zelf niet actief mee kan dansen, maar ik kan ook lesgeven zonder demonstratie's of ik kan anderen de dans voor laten dansen, daarin is er veel mogelijk. Sjouwen mag in het begin niet, maar gelukkig heb ik veel helpers om me heen en mijn man Jan zal ook me nog meer gaan ondersteunen daarin. Onze liefde en die met onze dochter is rijker en dieper voelbaar dan ooit, daar zijn we dankbaar voor.
Ik wil zo min mogelijk achter de computer zitten om tijd voor mezelf en mijn gezin te hebben. Mocht je een berichtje willen sturen, ik ontvang hem graag, maar antwoorden doe ik bij deze , met liefde. Op deze pagina hou ik mijn ontwikkelingen bij, zo ook na de operatie etc.
Operatie vindt plaats op vrijdag 7 maart om 8.15 uur. Stuur me licht en liefde. Als het goed is mag ik dezelfde dag naar huis.
Graag wil ik diegene die interesse hebben, delen over mijn proces.
Het is een heel verhaal. Deze blog is voor mij ook een middel om niet iedere keer tegen geïnteresseerden het hele verhaal te hoeven vertellen. Ook wil ik niet dat mijn biodanza-lessen in het teken staan van mijn proces en wil daar ook niet teveel aandacht voor vragen.Want jullie komen daar voor je eigen proces en als ik les geef, wil ik er zijn voor jullie, vanuit een diepe liefdevolle verbinding met mezelf. Misschien geef ik door mijn proces eerder mijn grenzen aan, dat kan, maar wel vanuit liefde. In mijn lessen, die gemaakt worden vanuit creatie en vanuit datgene wat ik voel in mezelf en voel en zie in de groepen zal er altijd aandacht zijn en blijven voor transformatie naar liefde.
Diagnose borstkanker, hoe heb ik daarmee gedanst?
Dit wordt even geen luchtdans (mijn makkelijkste dans), maar een aardedans, rauw, pijnlijk en diep in de materie aanwezig zijn en voelend.
Ik geloof in "de zin van ziek zijn". Ik geloof niet dat iets je zomaar overkomt en ik geloof al zeker niet in drama en slachtofferschap. Geen enkele keer is de vraag bij me opgekomen van "waarom ik". Ik geloof dat momenteel 1 op de 3 vrouwen borstkanker krijgen, dus waarom ik niet?
Volgens 1 van mijn bijbelen "De zin van ziek zijn"van Thorwald Dethlefsen is kanker een gebrek aan liefde. Interessant en confronterend. Als facilitator van Biodanza ben ik actief bezig om alles wat geen liefde is te transformeren naar liefde. Ik wist en voelde wel dat ik daar zeker nog niet klaar mee was en voelde daarin ook een gevoel van onmacht. Tijdens de biodanza is het niet zo moeilijk om (universele) liefde te voelen, maar daarom heen en thuis in de relatie met mijn man en 18 jarige dochter heb ik wel onmacht ervaren. Onmacht, daar ik voelde het niet in de hand te hebben. Wat de oorzaak daarvan was, kwam ik niet goed bij of heb dat niet goed durven doorvoelen. Dus wat was de oorzaak?
Gelukkig had ik een pijnlijk gevoel in mijn borst door de intrekkende tepel en kon daar goed contact mee maken. Kon, gelukkig met hulp van mijn kinesiologe Wilma Harreman diep in de pijn gaan zitten, waardoor de emotionele pijn , een hele diepe emotionele pijn naar boven kwam, een pijn door het gemis aan liefde en koestering door mijn moeder. Wow wat heb ik gehuild, echt oer-verdriet, kwam van diep. Ik wist dat mijn inmiddels overleden moeder niet veel liefde te geven had, door haar gebrek aan liefde, wat ook zij niet gehad had van haar moeder. Mijn moeder verzorgde mij wel goed, maar vertaalde haar liefde in eten aanbieden. Rond mijn 18 de jaar ontstond er een eetstoornis. Ik had nooit genoeg, altijd maar honger en trek, vooral in zoet. Allemaal compensaties van liefde. Door de eetstoornis ben ik emotionele hulp gaan zoeken en ben daar van genezen. Ik ben wel altijd een zoeker gebleven en heb veel trainingen en hulp ontvangen in mijn honger naar dieper voelen.
De biodanza was voor mij als een warm bad en daarin heb ik ook langzaam mijn beschermlagen af kunnen doen om ook liefde te ontvangen, om mezelf als waardevol te ervaren, diep in mijn gevoelswereld. Ik stond altijd in de helpende stand, maar durfde hulp van anderen niet toe te laten, durfde niet kwetsbaar te zijn. Dat patroon is uiteraard ontstaan door het gemis van de moederlijke liefde/ koestering die ik in mijn 4e levensmaand en ook op mijn 4e levensjaar zo gemist heb. Vanuit het gemis, ga je je aanpassen en op zo'n manier dat je het zelf niet meer door hebt.Deze blinde vlek heb ik door de Biodanza wel naar het licht kunnen brengen, maar dus niet helemaal.
Mijn innerlijk kind had meer aandacht en heling nodig. Dat heeft de kanker nu aan het licht gebracht, dus dank je wel kanker, ik begrijp je boodschap.
Het mooie is ook dat de heling van mijn innerlijk kind (daarbij nogmaals dank aan mijn kinesiologe Wilma Harreman en ook aan mijn bars facilitator Ellen Gille) die diepe liefde heeft geopend. Dat is een grote rijkdom, waar ik heel dankbaar voor ben. Hier was ik naar op zoek, maar kon het niet pakken.
Daar was denk eerst die diepe pijn voor nodig.
Afgelopen weken de nodige onderzoeken gehad en we waren ontzettend dankbaar dat mijn lymfevaten schoon waren. Ook met de MRI scan is er alleen 1 tumor van 2 cm geconstateerd. Deze uitslag kreeg ik 24-2-2014, door de voorjaarsvakantie en de party, heb ik het nog even stil gehouden.Ik wilde ook echt de uitslag afwachten, ik wilde geen drama en onzekerheid creëren.
Afgelopen weken 2 helingen per week mogen ontvangen van eerder genoemde therapeutes en ik hoop (en bid) dat mijn (kanker) cellen deze transformatie hebben kunnen ontvangen. De helingen hebben me in ieder geval een dieper gevoel van liefde gebracht en veel emotionele stabiliteit, waardoor ik me sterk voel. Sterk vanuit een diep besef dat ik kwetsbaar ben en mag zijn.
Vrijdag 7 maart krijg ik een borstbesparende operatie in het Antoniushove in Leidschendam. Ik zie niet zo erg op tegen deze operatie, operatie duurt ongeveer 1,5 uur onder volledige narcose. De chirurg staat goed bekend en heb vertrouwen in hem. Ik krijg 2 kleine sneetjes. Dezelfde dag mag ik weer naar huis. Maar als jullie willen, stuur me licht en liefde, die ontvang ik graag. De donderdag daarna op 13 maart is voor mij wel heel spannend, want dan krijg ik de uitslag te horen en hun behandelvoorstel. Ik ben naast de emotionele helingen ook bezig met allerlei supplementen en heel gezond eten om mijn conditie zo goed mogelijk te maken. Ook heb ik een afspraak bij een belgische bioloog Gabriel Devriendt die heel goed schijnt te zijn.
Verder veel aan het lezen. Ik geloof zelf niet in chemo en gelukkig ook al veel artsen ook niet meer. Of ik chemo geadviseerd krijg hoor ik pas 13-3. En wat ik daarna ga doen, gaan we dan zien. Wel moet ik bestraald worden, want dat is een standaard advies bij een borstbesparende operatie. Daar is wel goed mee te leven. Ik kan dan in ieder geval mijn biodanza-lessen blijven geven.
Mogelijk dat ik de eerste weken na de operatie zelf niet actief mee kan dansen, maar ik kan ook lesgeven zonder demonstratie's of ik kan anderen de dans voor laten dansen, daarin is er veel mogelijk. Sjouwen mag in het begin niet, maar gelukkig heb ik veel helpers om me heen en mijn man Jan zal ook me nog meer gaan ondersteunen daarin. Onze liefde en die met onze dochter is rijker en dieper voelbaar dan ooit, daar zijn we dankbaar voor.
Ik wil zo min mogelijk achter de computer zitten om tijd voor mezelf en mijn gezin te hebben. Mocht je een berichtje willen sturen, ik ontvang hem graag, maar antwoorden doe ik bij deze , met liefde. Op deze pagina hou ik mijn ontwikkelingen bij, zo ook na de operatie etc.
Operatie vindt plaats op vrijdag 7 maart om 8.15 uur. Stuur me licht en liefde. Als het goed is mag ik dezelfde dag naar huis.